Αγαπητή Αμπα, ήθελα να μοιραστώ μαζί σου αυτό που έζησα. Έλεγα στο σύντροφο μου μέσω βιντεοκλήσης (είμαστε 3 χρόνια μαζί, εδώ και 2 χρόνια από απόσταση) ότι δεν νιώθω καλά ότι νιώθω μοναξιά και ότι η μέρα μου δεν έχει κάποια στιγμή χαράς πάρα μόνο όταν μιλάω μαζί του. Ότι πολλές φορές σκέφτομαι ότι θα προτιμούσα να πέθαινα. Οτι φοβαμαι για το μέλλον και πολλές φορές δεν ξέρω πώς να σηκωθώ το πρωί. Μου λέει δεν κάνεις και τίποτα για να αλλάξει όλο αυτό. Του λέω εδώ παλεύω να φτιάξω ένα φαγητό και να κάνω ένα μπάνιο, οτιδήποτε παραπάνω μου φαίνεται δύσκολο. Ότι πλέον ούτε η δουλειά μου Ούτε η σχολή ούτε τίποτα δεν με χαροποιεί. Όλα αυτά τα έλεγα και μου έτρεχαν δάκρυα στα μάτια αλλά παρόλα αυτά πολύ ήρεμα και πολύ συγκρατημένα. Και η απάντηση του είναι ένα κρύο, βαριεστημένο, ειρωνικό βλέμμα και λόγια ότι μη κάνεις έτσι μη κλαις υπάρχουν και χειρότερα. Δεν έχεις κάτι είσαι μια χαρά αλλά εσύ θέλεις να στεναχωριέσαι και να νιώθεις έτσι. Του λέω, μάλλον έχεις ξεχάσει ότι τα τελευταία 2 χρόνια έχω χάσει το πατέρα μου και αλλά 2 σημαντικά άτομα στη ζωή μου. Μου λέει υπάρχουν και χειρότερα και επίσης δεν τα πέρασες μόνη σου. Του λέω όχι δεν τα πέρασα μόνη μου αλλά πρακτικά ήμουν μόνη μου σε μια ξένη χώρα χωρίς κανέναν. Ή απάντηση ήταν Εσύ διάλεξες και πήγες εκεί. Του λέω όταν ενας ανθρώπος δεν είναι καλά και στεναχωριέται δεν τον βοηθάς με το να λες ότι υπάρχουν χειρότερα και ότι όλα είναι στο μυαλό του και κατά βάθος είναι καλά. Η απάντηση είναι ότι απλά προσπαθεί να μου ανεβάσει το ηθικό τόση ώρα και δεν θα έπρεπε να συνεχίζω τα κλάματα. Μου λέει δεν μπορώ όλο αυτό και την κλάψα σου, υπερβάλλεις. Δεν μπορώ όλο αυτό το δράμα και με εκνευρίζεις πάρα πολύ. Του λέω δεν σου ζήτησα τίποτα απλά σου ζήτησα να με ακούσεις. Και κάπου εκεί του είπα καληνύχτα. Και δεν με πήρε ποτέ πίσω εκείνο το βράδυ. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος που είχες θεοποιήσει κάποτε και για τον οποίο υποτίθεται είσαι τα πάντα να σου μιλάει έτσι; Ένας άνθρωπος που λέει ότι σε αγαπάει, σε νοιάζεται και ότι θέλει να σε παντρευτεί να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του μαζί σου, πως γίνεται να έχει τέτοια αντίδραση; Είναι δυνατόν να έπεσα τόσο έξω;
-Ανελπιδη
Γίνεται μια χαρά να είναι έτσι κάποιος, όταν για κάποιον λόγο αισθάνεται ότι ο σύντροφος του στηρίζεται αποκλειστικά πάνω του και πως εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν η ευτυχία του. Είναι άλλο πράγμα να στηρίζουμε τον σύντροφο μας και άλλο να ακούμε «αν δεν υπήρχες εσύ, δεν θα είχα λόγο να ζω». Τώρα, οκ, αυτό μάλλον ακούγεται κάπως σκληρό, αλλά είναι από αυτές τις σκληρές αλήθειες που είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί κανείς μερικές φορές.
Δεν ξέρω πόσο συχνά σε βλέπει έτσι ο φίλος σου, ίσως αν βιώνεις αυτή την κατάσταση καιρό, να μην ξέρει και αυτός πως να αντιδράσει. Ίσως είναι ο τρόπος του να σου βάλει όρια. Δεν σημαίνει ότι είναι κακός, ότι δεν σε αγαπάει ή ότι δεν ενδιαφέρεται. Από την άλλη, δεν τον ξέρω, δεν ξέρω πως αισθάνεται αυτός, αλλά βλέπω πως αισθάνεσαι εσύ. Δεν χρειάζεται να αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στα «είσαι η μόνη μου παρηγοριά», «πόσο κακός είσαι που δεν με στηρίζεις» και «σε παρακαλώ μη με αφήνεις, το ξέρω πως γίνομαι φορτική, αλλά θα αλλάξω» (το τελευταίο δικό μου, όλοι οι καταθλιπτικοί άλλωστε περνάμε από φάσεις ενοχών).
Έχεις κάποια καταθλιπτικά στοιχεία, δεν ξέρω αν οφείλονται στη δομή του χαρακτήρα σου, αν τα είχες και σε άλλες φάσεις της ζωής σου ή περνάς κάποιο επιπλεγμένο πένθος. Βρες όσο κουράγιο σου απομένει και αντιμετώπισε τα με κάποιον ειδικό. Δεν είναι και πρώτης τάξεως δείγμα ψυχικής υγείας να αντλείς χαρά αποκλειστικά από τις στιγμές που κάνεις βιντεοκλήση με τον φίλο σου, και αυτό είναι πρωτίστως πρόβλημα για τη δική σου ζωή και λιγότερο για τον σύντροφο σου . Μην το σκεφτείς δεύτερη φορά σε παρακαλώ, ζήτησε βοήθεια. Όταν θα τη λάβεις και περάσει κάποιος καιρός στη θεραπεία, θα πάρεις μόνη σου τις απαντήσεις που ζητάς, και θα είναι πολύ πιο ουσιαστικές από αυτές που μπορώ να σου δώσω εγώ διαδικτυακά.
Σου αξίζει να είσαι χαρούμενη. Και σου αξίζει να ΣΕ κάνεις χαρούμενη, και να μην περιμένεις από κάποιον τρίτο για αυτή τη χαρά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άλλη απάντηση περίμενα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Συγχαρητήρια Φαίνια!
Εντάξει όλα αυτά και απείρως πιο χρήσιμα από το δικό μου σχόλιο αλλά πιστεύω δεν είναι καλό το σημάδι να σε αφήνει ο φίλος σου στα κρύα του λουτρού όταν παιρνάς κρίση, έστω και αδικαιολόγητη. Εκτός και αν τις περνάς 6/7 και πραγματικά δεν ξέρει πώς να το χειριστεί και αποφάσισε να δοκιμάσει να σε αφήσει με τις σκέψεις σου αυτή τη φορά..
Φιλη τα δυο πραγματα που εγραψες που ειναι ξεκαθαρα παραγωγα καταθλιψης ειναι το “θα προτιμουσα να πεθαινα” και το “δεν ξερω πως να σηκωθω το πρωι”. Θα προτεινα και εγω να πας σε ενα ψυχολογο αν σου φαινεται βουνο το να σκουντηξεις μονη σου τον εαυτο σου. Το γεγονος οτι εστειλες εδω ερωτηση (για αλλο θεμα βεβαια αλλα δεν εχει σημασια) δειχνει οτι εχεις αντανακλαστικα και ψαχνεις απαντησεις, πραγμα θετικο. Επειδη αυτη τη στιγμη εχουν πλακωσει οι καταιγιδες και δεν υπαρχει απολυτη ευκρινεια στις σκεψεις, θα προτεινα να μην αναλυσεις τωρα την αντιδραση του συντροφου. Αν ηταν δηλαδη καφριλα, προσπαθεια… Διαβάστε περισσότερα »
Φαίνια πάντα παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις απαντήσεις σας, αλλά πραγματικά αυτή τη φορά το μόνο που μπορώ να πω είναι συγχαρητήρια. Ελπίζω η κοπέλα της ερώτησης να σε ακούσει και να επισκεφτεί κάποιον ειδικό σύντομα.
Διανύεις μια πολύ ευαίσθητη φάση, και δεν μπορείς να κρίνεις αντικειμενικά. Ίσως να σου είναι και δύσκολο να αποδεχτείς τα όσα διαβάζεις στις απαντήσεις. Ας μου επιτραπεί η “διάγνωση”, αλλά εκ πρώτης όψεως το να μην αντλείς χαρά από τίποτα και να μην κάνεις παρα μόνο τα βασικά και τα απαραίτητα, και αυτα με δυσκολία, οι σκέψεις θανάτου, δείχνουν μια ψυχική κούραση, παραίτηση και κατάθλιψη. Πιστεύω πως έχεις πέσει σε ένα τρυπάκι απο το οποίο ούτε μόνη σου μπορείς να βγεις, ούτε κάποιος άλλος μπορεί να σε τραβήξει. Θα έπρεπε να μην έχεις φτάσει στο σημείο να παιδεύεσαι μόνη σου… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και με τις δύο. Από τη μία η Φαίνια, λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή, όταν λες σε έναν άνθρωπο, δεν ζω χωρίς εσένα , γιατί είσαι η μόνη μου χαρά και το μόνο κίνητρο, ο άλλος φρικάρει και φεύγει. Από την άλλη, εισέπραξα από την κοπέλα, ότι αυτός, είναι αδιάφορος. Δηλαδή, από την αρχή, όταν του μίλησε για τα συναισθήματα της, η αντίδραση του , ήταν του αναίσθητου. Κουβέντες τύπου, υπάρχουν χειρότερα ή δεν έχεις ανάγκη εσύ, δεν είναι λόγια ανθρώπου, που σε αγαπά και σε νοιάζεται, Είναι ξεπέτα. Έχω προσωπική εμπειρία, για πάρα πολλά χρόνια , όπου οι… Διαβάστε περισσότερα »
μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τα σχόλια βοηθούν ή αποτελούν επίσης πατερίτσα για αυτόν που θέτει το ερώτημα. π.χ. εδώ, πολύ σωστά πιστεύω, έχουμε μια κατά κάποιο τρόπο σκληρή απάντηση από μια ψυχολόγο που λέει αυτά που πραγματικά πρέπει να πει περί κατάθλιψης και νομίζω είναι φανερά από την ερώτηση. από την άλλη εμφανίζονται σχόλια που μιλάνε για τον φίλο της, πως ίσως να είναι όπως τα λέει, ίσως να μην συμπαραστέκεται κ.λπ. δεν ξέρουμε όλο το υπόβαθρο από το οποίο κατέληξαν εκεί ως ζευγάρι. μήπως υπάρχει εδώ ο κίνδυνος η Ανέλπιδη να ακουμπήσει πάνω στα σχόλια που βοηθούν να επιβεβαιωθεί… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι δυνατόν μονίμως κάποιος να είναι το δεκανίκι κάποιου άλλου. Εντάξει, όλοι έχουμε μαύρες μέρες αλλά πρέπει κι εμείς να κάνουμε κάτι γι αυτό. Έχεις ανάγκη από επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη.
Η εντονη θλιψη που νιωθουμε μας οδηγει συχνα στη πεποιθηση οτι κανεις δεν μας καταλαβαινει και οτι οι κοντινοι μας ανθρωποι δεν μας βοηθουν αρκετα..Ολο αυτο εχει και ενα ναρκισιστικο στοιχειο εχω βιωσει πολλες φορες αυτο που περιεγραψες να φτανω να νιωθω μισος γιατι δεν μου συμπαρεστεκονται οι αλλοι συνεχως..Ειναι πολυ δυσκολο ομως για εκεινους να μας νταντευουν κουραζει παρα πολυ