Είμαι κομπλεξική που δεν θέλω η μαμά μου να μοιράζεται τα προσωπικά μου;

Καλησπέρα σε ολ@! Το ερώτημα μου αφορά το εξής. Η μητέρα μου δε μπορεί να κρατήσει τα μυστικά μου. Αν πάθω κάτι στην υγεία μου, από το πιο μικρό και ασήμαντο, θα το συζητήσει με τις κολλητες της, τη θεία μου τον πατέρα μου κλπ. Αν της εκμυστηρευτώ κάτι στα προσωπικά μου,το ίδιο. Γενικά την ξέρω ότι έτσι είναι,το έχω δεχτεί όσο μπορώ και η ίδια το παραδέχεται μάλιστα. Προφανως δε της λεω κάτι που δε θα ήθελα με τίποτα να μαθευτεί. Το έχω συζητήσει μαζί της και αυτό που λέει είναι πως θέλει και εκείνη να μοιραστεί τις αγωνίες και τα άγχη της με τους δικούς της ανθρώπους και να πάρει συμβουλές. Όμως έγινε κάτι που με πλήγωσε πολύ. Είχα μια αποτυχία σε κάποιες αιτήσεις για μεταπτυχιακό,κάτι που με έριξε ψυχολογικά,καθώς δε το περίμενα και μου ανέτρεψε πολλά σχέδια. Εν τελει λίγο καιρό με πήραν σε άλλο πανεπιστήμιο που ήταν η πρώτη μου επιλογή και μάλιστα το είχα ξεγραμμένο λόγω του υψηλού επιπέδου απαιτήσεων. Όταν ομως είχα λάβει την προηγούμενη απόρριψη,δεν ήθελα να το συζητήσω με κανένα,το είπα μόνο στους δικούς μου,αναγκαστικά επειδή λόγω καραντίνας ήμουν συνέχεια στο σπίτι μαζί τους και έκλαιγα συνέχεια, και στο συντροφο μου. Τόνισα ότι δε θέλω να το μάθει κανεις και ότι δε θα το πω πουθενά εγω. Το τόνισα! Δυστυχώς τελειωσα μια σχολή που έχει αρκετό κουτσομπολιο και αρκετά κλειστο κοινωνικό κύκλο και άπειρο ανταγωνισμό,όποτε ομολογώ με απασχολούσε το αν θα μαθευτεί (ξέρω είναι πολύ αξιολυπητο,αλλά έχω πετυχει παρέα να κάνει απαίσια σχόλια για ακαδημαϊκές “αποτυχίες” παιδιών και φοβήθηκε το μάτι μου). Και τι έκανε η μάνα μου; Το είπε σε μια φίλη της, της οποίας ο γιος τελείωσε τη σχολή μου και μάλιστα κάνει παρέα με πολλούς γνωστούς μου. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι! Εκείνη θύμωσε,είπε πως είμαι κομπλεξική, πως σκέφτομαι σα την κυράτσα του χωριού που δε θέλει να πέσει στο στόμα της γειτόνισσας και πως ασχολούμαι με βλακείες και ποιος νοιάζεται και ότι αφού με πήραν σε καλύτερο ποιο είναι το πρόβλημα. Προσπαθούσα να εξηγήσω πως δυστυχώς έφαγα στη μαπα πολλά κομπλεξικά στη σχολή μου και πως δυστυχώς επειδή ξέρω τα άτομα δε θέλω να δίνω αφορμές για σχόλια, ιδίως για πράγματα που δεν ήταν τόσο δύσκολο να μη μαθευτούν. Είπε πως αυτό είναι νοοτροπία χωριού και να σταματήσω να σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο,και πως έχει δικαίωμα να μιλάει με τις φίλες της να ξαλαφρώνει γιατί περνάει δύσκολα και πρέπει κάπου να τα πει (όντως περνάει μια δύσκολη περίοδο λόγω θεμάτων υγείας στην οικογένεια). Πως δε θυμάται να της λεω να μη το πει,αλλά και να θυμόταν πάλι θα το έλεγε γιατί δεν ήταν σημαντικο. Σημαντικο και άξιο στεναχώριας είναι μόνο θέματα υγείας και να πάψω να ασχολούμαι με βλακείες, και να μη της τα λεω αν ειναι να της κάνω καυγά για να μη τα πει πουθενά. Θύμωσα κυρίως γιατί οκ να μη μπορώ να της πω μια χαζομάρα, αλλά κάτι τόσο σημαντικο πως θα μπορούσα να το κρύψω; Στο μέλλον αν γίνει κάτι που είναι όντως πολύ πιο σοβαρό και δε θέλω να μαθευτεί; Είμαι πολύ δεμένη μαζί της και ήμουν διατεθειμένη να της το συγχωρώ αυτό το παράπτωμα,γιατί όντως δε το κάνει για κουτσομπολιο και όντως είναι ανοιχτή σαν άνθρωπος και υπέρμαχος ότι όταν μοιράζεσαι τη στεναχώρια γίνεται μισή. Ωστόσο αυτό το περιστατικό με τάραξε αρκετά. Πως να το χειριστώ από εδώ και πέρα; Περιμένω και τα σχόλια σας με ανυπομονησία, θετικά η αρνητικά για τη δικη μου στάση,γιατί ίσως ήμουν και εγώ λίγο αυστηρή μαζί της και όντως λίγο κομπλεξικη..

Τι πάει να πει κομπλεξική; Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια σε τίποτα. Εσύ είχες όλα τα επιχειρήματα με το μέρος σου για να μην θέλεις να μοιραστείς κάτι τέτοιο στο ευρύ κοινό, αλλά και επιχειρήματα να μην είχες, ακόμα και αν δεν ήθελες να πληγωθεί περισσότερο ο ναρκισσισμός σου στην περίπτωση που θα γινόσουν έρμαιο στη χλεύη των άλλων, πάλι θα ήταν οκέι και θα έπρεπε να το σεβαστεί η μητέρα σου. Από την άλλη η στάση της μητέρας σου φαίνεται να είναι μια στάση ζωής, που δεν θέλει να αλλάξει. Οπότε θεωρώ πως η κατάσταση σε οδηγεί σε μονόδρομο. Μην της μοιραστείς ξανά οτιδήποτε είναι σημαντικό, εκτός και αν είσαι σύμφωνη ότι και αυτή με τη σειρά της θα το μοιραστεί με τις φίλες της. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει. Ή μάλλον για να στο πω διαφορετικά, η ανάγκη σου να γνωρίζει η μητέρα σου κάποια πράγματα ισούται με τη δική της ανάγκη να μοιράζεται τα προσωπικά της (στην ελληνική πραγματικότητα δυστυχώς τα προσωπικά των παιδιών μας εξισώνονται με τα δικά μας) με τους άλλους. Πρακτικά δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη. Αφού δεν προτίθεται να σε προστατέψει εκείνη, προστάτεψε εσύ τον εαυτό σου. 

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News