Είμαι εκπαιδευτικός και κάθε πρωί κάνω σχολικό δρομολόγιο. Έχουμε πάρει ένα παιδάκι, το οποίο κάνει προσαρμογή, οπότε κλαίει πολύ και δυσκολεύεται να ηρεμήσει. Κάποια στιγμή ο οδηγός του λεωφορείου, ας πούμε κύριος Κώστας, του λέει με γλυκιά φωνή και καλή πρόθεση: «Νικολάκη μου, μην κλαίς αγόρι μου, τα αγόρια δεν κλαίνε, μόνο τα κοριτσάκια κλαίνε». Περνάω ένα μίνι εγκεφαλικό και του απαντώ: «Κύριε Κώστα μου σας παρακαλώ πολύ δεν θα ήθελα ανά το πείτε ξανά αυτό σε παιδί που κλαίει. Αρχικά μπλοκάρετε το συναίσθημα του που είναι απόλυτα φυσιολογικό και έπειτα τι θα πει τα αγόρια δεν κλαίνε; Τα αγόρια δεν είναι άνθρωποι με συναισθήματα; Δεν έχουν το δικαίωμα να τα εκφράσουν;»
Προσπαθώντας να εξηγήσω την κατάσταση πέρασε αρκετή ώρα. Και έρχεται η συνέχεια. Επιδιώκοντας για κάποιο λόγο να τον υποστηρίξω, μου αναφέρει: «Χθες το μεσημέρι που έκανα σχολικό με την τάδε, της είπα ότι οι γυναίκες δεν ξέρετε να οδηγείτε και μου είπε ότι είμαι ρατσιστής». Κάπου εδώ δεν μπόρεσα απλά να εξηγήσω και του απαντώ: «Όχι κύριε Κώστα μου (χαμογελάει), ρατσιστής δεν ξέρω αν είστε, αλλά είστε σεξιστής» (βλέμμα απορίας). Και περάσαμε την υπόλοιπη μια ώρα προσπαθώντας να καταλάβει τι είναι σεξισμός και τι πήγαινε λαθος με τη γενίκευση του. Στο τελος, προς έκπληξη μου δέχτηκε την αστοχία του σχολίου του. Περνάμε όμορφα τα πρωινά μας στο σχολικό!
– Ririko
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χαρά στο κουράγιο σου! Και αφού προβληματίστηκε, έχεις αποτέλεσμα. Well done!
Μπράβο βρε Ririko γιατί έλεος με αυτές τις καραμέλες! Καιρός να καταλάβουν και οι μεγαλύτεροι γιατί λέμε συνεχώς πως είναι ανυπόφορος ο περιρρέων σεξισμός!