Η ιστορία μου είναι αρκετά λάιτ, αλλά είναι και παράδειγμα everyday sexism, από αυτούς που πρέπει να πολεμάμε συνεχώς.
Εγώ λοιπόν, ούσα μηχανικός και σε σχετικά υψηλή θέση έχω φάει σεξισμό με το κουτάλι – ειδικά όταν δούλευα στην Ελλάδα και ειδικά όταν ήμουν στο ξεκίνημα. Ένα από τα πράγματα για τα οποίο είμαι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ευγνώμων για τη δουλειά μου στην Αγγλία είναι ότι εδώ νιώθω (περισσότερο) προστατευμένη από τέτοια περιστατικά, σίγουρα ο καθένας δεν μπορεί να πει ό,τι του καπνίσει και σίγουρα υπάρχουν μηχανισμοί που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να παραπονεθείς εάν κάποιος συμπεριφερθεί άσχημα. Έλα όμως που ο προϊστάμενός μου είναι κι αυτός Έλληνας, οπότε μερικά πράγματα είναι «γραμμένα» μέσα του.
Πριν από 2-3 μήνες καθόμασταν όλη η ομάδα την ώρα του μεσημεριανού (από πολλά μέρη του κόσμου, μόνο εγώ και ο μάνατζερ Έλληνες) και συζητούσαμε – ο ένας συνάδελφος είχε μόλις αποκτήσει παιδάκι και η γυναίκα ενός άλλου ήταν έγκυος, οπότε η συζήτηση ήταν γύρω από μωρά και πώς αλλάζει η ζωή κτλ κτλ.
Αφού συζητάμε λοιπόν κανένα 5′, πέφτει μια σιωπή και μπροστά σε όλους γυρνάει ο Έλλην μάνατζερ και με ρωτάει (στα αγγλικά) «Εσύ πώς το βλέπεις, θα κάνεις κανένα παιδάκι;». Διατήρησα την ψυχραιμία μου και του απάντησα «Λυπάμαι, αλλά δεν πρόκειται να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση». Ο ίδιος αμέσως μαζεύτηκε και οι συνάδελφοι είχαν φανερά ύφος «ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ», το οποίο έκανε την όλη φάση ευκολότερη σαφώς (σε πλήρη αντίθεση με την ελλάδα και τα «καλά, πώς κάνεις έτσι, μια ερώτηση ήταν») αλλά εγώ το σκέφτομαι καιρό μετά και είμαι πολύ χαρούμενη που απάντησα έτσι, και κάθε φορά που αναρωτιέμαι αν δημιουργήθηκε άσχημο κλίμα εξαιτίας του περιστατικού απαντάω στον εαυτό μου ότι εγώ απλά απάντησα σε ένα δυσάρεστο περιστατικό – αν δεν θέλει κάποιος να δημιουργηθεί άσχημο κλίμα, μπορεί να αποφύγει ο ίδιος τις αδιάκριτες ρωτήσεις. 🙂
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πω πω, τι θυμήθηκα μ’αυτο.. Μια φορά,στην δουλειά κ ενω μου είχε έρθει περίοδος εκείνη την ημέρα,ήμουν χάλια.. κυριολεκτικά! Μου έχει τύχει άλλες 2 φορές τέτοια δυσμοινορροια που όμως ευτυχώς ήμουν σπίτι. Κρύος ιδρώτας, πυρετός, ρίγος, χλωμιασμα, είχα διπλωθεί στα δύο. Έτσι, μόλις με είδε η υπεύθυνη με πήγε γρήγορα σε έναν χώρο που δεν χρησιμοποιούσαμε ακόμη για να ξαπλώσω. Φυσικά όλοι κατάλαβαν ότι κάτι έχω, αφού με βοήθησαν αρχικά να καθήσω, μου φέρανε νερό κλπ. Εγώ δεν είχα θέμα να πω ότι είναι λόγω περιόδου κ κάνεις δεν σχολίασε ούτε ειρωνεύτηκε. Αργότερα, όσο ξάπλωνα στο δωμάτιο που με πήγε… Διαβάστε περισσότερα »
θέλω φωτογραφία του τύπου την ώρα που του τα λες
μπράβο και σε σένα, μπράβο και στους συναδελφους
“Έλα όμως που ο προϊστάμενός μου είναι κι αυτός Έλληνας, οπότε μερικά πράγματα είναι «γραμμένα» μέσα του.”
Ο καζουαλ καραμπινάτος ρατσισμός της ημέρας
Αυτό ακριβώς. Όλο αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα γιατί κάποιος τη ρώτησε άμα θέλει παιδιά η όχι. Τι να πεις, μπαίνουμε σε ένα σαιτ που υποτίθεται έχει ανοιχτόμυαλους και προοδευτικούς ανθρώπους και καταλήγουμε με νεύρα με αυτά που διαβάζουμε.
το συγκεκριμένο θα ήταν ρατσισμός αν αφορουσε Έλληνα συνάδελφο χωρίς αυτες τις απόψεις που εξέφρασε. Ο τόπος κατσγωγής και οι προκαταλήψεις και παραδοχές που κουβαλά ο κάθε τόπος μας επηράζουν.
Μάλιστα. Δηλαδή αν βάλω μια έρευνα για τους βιασμούς στην Ινδία θα είναι οκ να πω ότι είναι γραμμένο στο dna των Ινδών το να βιάζουν; Τέτοιου είδους εκφράσεις παραπέμπουν σε άλλες εποχές και πρακτικές που δεν θα έπρεπε να αναφέρονται ούτε ως αστείο, αλλά να που βρέθηκε κάποιος να τις υπερασπιστεί. Το πιο ενοχλητκό είναι πως η Ελληνίδα ανερυθρίαστα κράζει την καμπούρα του άλλου Έλληνα, όλων των άλλων Ελλήνων, αποδίδοντας χαρακτηριστικά σε ένα σύνολο ανθρώπων, χωρίς να βλέπει τη δική της καμπούρα, που είναι εξ’ ισου μεγαλή και τρομακτική, μόνο και μόνο επειδή έχει την πεποίθηση πως αυτή κατάφερε… Διαβάστε περισσότερα »
Και να συμπληρώσω , κανείς δεν είπε στα παραπάνω σχόλια πως δεν υπάρχει σεξισμός στην Ελλάδα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η φράση της θεματοθέτριας δεν είναι ρατσιστκή
“Έλα όμως που ο προϊστάμενός μου είναι κι αυτός Έλληνας, οπότε μερικά πράγματα είναι «γραμμένα» μέσα του.”
“Για την ιστορία, το dna δεν αναφέρθηκε πουθενά και το γραμμένα είναι σε εισαγωγικά”
Eντάξει μάλλον μιλάω με παιδάκι.
‘Οντως χαμένος κόπος
Τα λόγια σου λυτρωτικά, με κάνουν να θέλω να ξεκουμπιστώ στην Αγγλία μια ώρα αρχύτερα. Δεν είναι η γη της επαγγελίας, σε αυτά όμως είναι.
Πόσο αλήθεια! Και το χειρότερο είναι πως πολλές φορές θα ακουστεί το “πως κάνεις έτσι, ηρέμησε λίγο”.
Ήμουν 30 περίπου τότε, όταν ήρθαν τα παιδιά μιας άλλης συναδέλφου για λίγο από τη δουλειά (ηλικία μου η κοπέλα) και με ρωτάει ο διευθυντής μας:
Πώς νιώθεις πού είσαι ανύπαντρη και χωρίς παιδιά στα 30;
Πολύ γλυκός άνθρωπος #not. Δεν είχα απαντήσει κάτι αξιόλογο δυστυχώς, απλώς κάτι του στυλ “πώς θα έπρεπε να νιώθω;”
standing ovation..Μπράβο και πάλι μπράβο
Χειροκροτώ όρθια!
Απλή και ξεκάθαρη απάντηση, που δεν προσβάλει κανέναν, σε βγάζει από τη δύσκολη θέση που θέλει να σε φέρει ο άλλος και διατηρείς την ψυχική σου υγεία.
Καλέ σοβαρά? Εμένα στην δουλειά μου έχουν πει στην ψύχρα όταν μιλάνε για παιδιά “μην τα ακούς εσύ αυτά!”. Και είμαι με το παραπάνω σε ηλικία για παιδί… Μια άλλη φορά είχαν χτυπήσει ξύλο! – μην και κάνω παιδί! (και εγώ έφτυνα τον κόρφο μου)