Δεν δυσκολεύομαι να γίνομαι δυσάρεστη, όταν χρειάζεται, αλλά θα γράψω το περιστατικό γιατί πιστεύω πως όσο περισσότερο διαβάζουμε ανάλογα συμβάντα, τόσο καλύτερα είναι για όλους μας.
Λίγες μέρες πριν, μπαίνω στην πισίνα του κολυμβητηρίου, για το μάθημα aqua aerobic. Η πισίνα, στον ένα της τοίχο είναι αρκετά βαθιά (το νερό σκεπάζει τους ώμους) και όσο πλησιάζεις προς τον απέναντι τοίχο ρηχαίνει. Έτσι όσες είμαστε ψηλές, προτιμάμε να πιάνουμε θέση δίπλα στον τοίχο, όπου το βάθος είναι μεγαλύτερο. Μπαίνω λοιπόν και πιάνω την τελευταία ελεύθερη θέση εκεί. Λίγα λεπτά αργότερα, έρχεται κάποια, μπαίνει στο νερό και μου λέει:
ΑΥΤΗ: Α, αυτή είναι η θέση μου, εδώ οι θέσεις είναι καθορισμένες, πιάσατε τη θέση μου (κάνει με το σώμα της ανάλογη κίνηση προς το δικό μου, ώστε να μετακινηθώ).
ΕΓΩ: Οι θέσεις εδώ δεν είναι καθορισμένες, ήρθα πριν από σας, και θα μείνω εδώ.
ΑΥΤΗ: Όχι βέβαια, αυτή είναι η θέση που κάθομαι πάντα, οι θέσεις είναι καθορισμένες, εγώ είμαι εδώ. Και άλλωστε, εγώ είμαι ψηλή.
Αρχίζω και βγάζω ατμούς και φαίνεται στον δυνατό, κοφτό, έντονο, εκνευρισμένο τόνο της φωνής μου και στην αποφασιστική, μη φοβισμένη έκφραση του προσώπου μου.
ΕΓΩ: Ατυχήσατε, γιατί και εγώ είμαι ψηλή. Οι θέσεις δεν είναι καθορισμένες, δεν μετακινούμαι, αν δεν σας αρέσει, τώρα στη γραμματεία, να μας πουν ποιες είναι οι καθορισμένες θέσεις και ποιανού θέση είναι η καθεμία, ώστε να ξέρουμε πού πάμε. ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ να μας πουν ποιος πάει πού και ποιανού είναι η κάθε θέση. Και κάτι ακόμα. Ο τρόπος σας κυρία μου έχει τεράστια σημασία, αν ο τρόπος σας ήταν ευγενικός μπορεί και να μετακινούμουν δίπλα, ο τρόπος έχει τεράστια σημασία. Τώρα, δίπλα (της δείχνω με το χέρι μου τη διπλανή θέση).
ΑΥΤΗ: Εντάξει κυρία μου. (Μετακινείται δίπλα)
Πετάγεται μια άλλη που δεν στέκεται καν δίπλα στον τοίχο, στέκεται πιο ρηχά, και λέει:
ΑΛΛΗ: Ε και εγώ έχω πρόβλημα υγείας και…
Νομίζω πως δεν την άφησα καν να ολοκληρώσει και λέω πάλι:
ΕΓΩ: Ασφαλώς αν τίθεται κάποιο σοβαρό θέμα και ο ΤΡΟΠΟΣ είναι άλλος από αυτόν της κυρίας, ασφαλώς και θα το λάμβανα υπόψη και ανάλογα θα μετακινούμουν. Αλλά ξανά, ο τρόπος έχει τεράστια σημασία, οι θέσεις δεν είναι καθορισμένες, και σε όποιον δεν αρέσει, τώρα στη γραμματεία. (Οι καπνοί συνεχίζουν να βγαίνουν). Η άλλη, λέξη, κίχ.
Δυστυχώς, κάτι τέτοιες είναι θρασύδειλες και νομίζουν πως αν κάνουν μπουουου σε κάποια, αυτή θα τρομάξει και θα μετακινηθεί. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει πολύ συχνά.
Αλλά δεν κατάλαβε καλά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Α, μπορουμε να λέμε εδω και ασχετα με φεμινισμό περιστατικά όπου γίναμε δυσάρεστες; 😄 Θα μπορουσα να γραφω ατελείωτα.
Maggie πάντως μου έχει μείνει από προηγούμενο σχόλιό σου που είχες πει (αν θυμάμαι καλά εσύ ήσουν) πως όταν πας να γίνεις δυσάρεστη αντιμετωπίζεις τον άλλον ως “το θύμα”. Κάθε φορά το σκέφτομαι και γελάω!
Αχ, το κολυμβητήριο. Ως χοντρό άτομο ήμουν αποφασισμένη να απενοχοποιηθω και να γυμναστώ, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να νιώσω ότι δεν κρίνομαι. Μια μέρα ήταν όλες οι διαδρομές με αρκετό κόσμο, εκτός από μία όπου 2 άντρες κωλοχτυπιόντουσαν. Πλησίασα δειλά, εκείνη την ώρα είχαν αράξει στην άκρη απλωτοί, πιάνοντας όλο το μήκος της, και συζητούσαν και συζητούσαν. Κι εγώ στεκομουν από πάνω και ήθελα να βουτήξω. Ούτως ή άλλως δεν μου είχαν αφήσει χώρο για να καθίσω στην άκρη και να μπω. Προφανώς δεν μου έδωσαν σημασία, οπότε αποφάσισα να διεκδικήσω τον χώρο μου, όσο πιο ευγενικά και ντροπαλά… Διαβάστε περισσότερα »
Κακοποιητικό είναι αυτό που περιγράφεις. Καλά έκανες και μπήκες στη λωρίδα και τους αγνόησες. Μην το παίρνεις προσωπικά, όλοι αυτοί με κάποιο τρόπο είναι τρομερά δυστυχείς, ξέρω τι σου λέω. Θεωρώ πως αυτοί οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται έτσι μόνο προς τους υπέρβαρους αλλά και προς όλους όσους εκπέμπουν μια συστολή, μια ευγένεια που την λαμβάνουν για αδυναμία. Δείξε τους πώς δεν είναι.
Όσο για το ‘ευγενέστατοι’ προς τις αδύνατες, να είσαι σίγουρη πως δεν είναι ευγένεια, είναι fake ευγένεια. Στην λίγο πιο στενή επαφή μαζί τους, θα φαινόταν περίτρανα.
Για να το πω πιο ολοκληρωμένα, γιατί βιαζόμουν πριν, κάτι τέτοιοι συμπεριφέρονται έτσι προς όλες τις ομάδες που κοινωνικά θεωρείται πως βρίσκονται εκ προοιμίου σε θέση αδυναμίας ή που οι ίδιοι τις εκλαμβάνουν έτσι. Παράδειγμα, πιθανότατα δεν θα μιλούσαν έτσι σε έναν έγχρωμο ψηλό γεροδεμένο άντρα που θα ήθελε να μπει στη λωρίδα, παρόλο που η ομάδα του σε άλλο περιβάλλον θα θεωρούνταν αδύναμη. Το ‘θρασύδειλος’ που λέγαμε.
Μπράβο! Και να το ξανακάνεις. Κάθε φορά που θα τους βλέπεις, εκεί, από κοντά, να τους μοιράζεις ξώφαλτσες. Θεραπεία κατά της χοντροφοβίας, θα το λες.
Μπράβο, ΜΠΡΑΒΟ που δεν τους επιτρέπεις να σε εξοστρακίσουν! Μπράβο που τους απαντησες, πόσο ηλίθιοι!
Δεν σε ξέρω αλλά σε έκανα εικόνα με την έκφραση του προσώπου και τον τόνο της φωνής. Μια χαρά, μπράβο leas!
Μπράβο leas!! Στη θέση σου θα είχα αρχίσει να τρέμω από τα νεύρα μου! 👏👏👏
Αχ, αυτή η “χρησικτησία” σε δημόσιους ή κοινόχρηστους χώρους με βγάζει έξω από τα ρούχα μου: το έχω ακούσει για θέση parking, για σημείο στην παραλία, για τραπέζι σε καφετέρια/ταβέρνα και από ορισμένες γριούλες για τα στασίδια της εκκλησίας.
Μιας και μπαίνει καλοκαίρι, ξαπλώστρα, καρέκλα, τραπεζάκι, ομπρέλα παραλίας κι όλα αυτά δεμένα με αλυσίδα και λουκέτο καβάντζα στην αμμουδιά!
Μου θύμισε μια μέρα που μπήκα στο μετρό και ήταν άδειο (όσον αφορά τους ορθίους) το βαγόνι και πιάνω μια πλάτη καθίσματος και στέκομαι. Λίγο μετά (ή στην επόμενη στάση, δεν πρόσεξα γιατί έπιασα να διαβάσω) έρχεται μία και θέλει να σταθεί ακριβώς δίπλα μου, κολλητά! από την στιγμή που το βαγόνι είναι Α Δ Ε Ι Ο ! ! Και μου μίλησε κιόλας, μου είπε, “Χωράμε και οι δύο” και πίεζε να κολλήσει δίπλα μου! Τα πήρα στο κρανίο, αφενός επειδή μου χάλασε την αναγνωστική μου ηρεμία, αφετέρου για το παράλογο της υπόθεσης. Οπότε γυρνάω και της λέω φωναχτά,… Διαβάστε περισσότερα »
Πωπω τι ωραία ένιωσες μετά. Μπράβο σου και για το ανυποχώρητο και για την ψυχραιμία
Γιατί όλοι αυτοί που μπαίνουν στις αίθουσες και θέλουν να ειναι όπωσδήποτε πίσω, ή δίπλα σε καθρεφτη, οπότε στριμώχνονται δίπλα σου προκαλώντας ντόμινο εφέ σε όλη την αίθουσα 😡
Μπράβο, καλα της είπες! Ακου εκεί εχει βάλει κ σημαδούρα στην πισίνα κιόλας ;!