Δουλεύω εδώ και δύο χρόνια ως διδακτορική φοιτήτρια σε ένα ευρωπαϊκό project με διάφορους συνεργάτες από τρεις χώρες, ακαδημαϊκούς και επαγγελματίες της βιομηχανίας. Η κάθε ομάδα δουλεύει σε διαφορετική πόλη-πανεπιστήμιο-ερευνητικό κέντρο, αλλά δύο φορές το χρόνο βρισκόμαστε όλοι μαζί κάπου για ένα διήμερο-τριήμερο meeting, όπου εκτός από το κομμάτι της δουλειάς καλούμαστε να συνυπάρχουμε με τους συνεταίρους μας και σε καταστάσεις κοινωνικής φύσεως, όπως δείπνα, ποτά, επισκέψεις σε μουσεία κλπ.
Ανάμεσα στους συνεταίρους μας υπάρχει και ένας καθηγητής, supervisor μιας άλλης φοιτήτριας, που έχει το προφίλ του ιδιοφυούς, αστείου και καυστικού τύπου. Από την αρχή έκανε απρεπή σχόλια σε όλες τις κοπέλες που βρισκόμαστε στο project ως φοιτήτριες, πάντα στα πλαίσια του χιούμορ -γιατί «αυτός είναι γνωστό πειραχτήρι καλέ». Δυο χρόνια έχω ακούσει πολλά και δεν είχα πει τίποτα, χαμογελούσα, ή δεν έλεγα τίποτα ή έβρισκα δικαιολογία για να απομακρυνθώ από κοντά του.
Αλλά την τελευταία φορά δεν άντεξα. Στο δείπνο που είχαμε στο τελευταίο meeting, και αφού το μεσημέρι είχε κάνει ήδη ένα απρεπές σχόλιο το οποίο προσπέρασα, με έπιασε κάποια στιγμή που πήγαινα στην τουαλέτα.
Κ: “I think you should leave the mark of your lips…”
Ε: “I don’t remember asking for your opinion when it comes to my lips”
Κ: “But it is not my opinion…”
Ε: “Next time whatever it is keep it for yourself. Am I clear?”
Κάποιες φίλες μου άκουσαν τη συζήτηση και χάρηκαν τόσο πολύ που επιτέλους κάποια κατάφερε να τον κάνει να σταματήσει έστω και με αυτόν τον τρόπο. Κι εγώ επίσης ένιωσα πολύ ωραία που αντέδρασα. Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά δεν επέβαλε την παρουσία του στην παρέα μας, έφυγε μόνος του από το δείπνο και το θεωρήσαμε όλοι μια μικρή νίκη. Γιατί φτάνει πια να ανεχόμαστε τα σχόλια του κάθε ένα που εκμεταλλεύεται τη θέση του και το ιδιόρρυθμο στυλάκι που πλασάρει. Φτάνει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μπράβο! Μα τι γλίτσας κι αυτός 🤮
Πωπω το κατευχαριστηθηκα! Μπράβο σου!
Μπράβο!! Το κάνω εικόνα και γουστάρω τρελά.
H αντίδραση άψογη αλλά είναι γνωστό τοις πάσι πως τα διάφορα επιστημονικα συνεδρια, workshops και ασμπετα είναι κατά κανόνα μεγάλο κρεββάτι.
Πέθανα με τα “ασμπέτα”!
Ε πες το ντε, τότε να κάτσουμε να μας “αυτώσουν” κιόλας…
Είμαι σπίτι και πανηγυρίζω έξαλλα με την αντίδρασή σου. Μππράβο!
Απολαυστική!
Φο-βε-ρή ατάκα, είσαι άψογη και με αχτύπητο ψευδώνυμο (πάντα ήθελα να στο πω)!! Μπράβο και πάλι μπράβο!
Χαχα, σ’ευχαριστώ πολύ! 🙂
Πάντα υπάρχει ένας τέτοιος τύπος στην ακαδημαικη κοινότητα και ειδικά στα Marie Curie fellowships !αν είναι αύτο το πρόγραμμα και κατάλαβα καλά πάντα υπαρχει και ένας υπεύθυνος που έχει οριστεί σε αυτά τα προγράμματα για αυτού του είδους τα προβλήματα που μπόρεις να κάνεις μια αναφορά για την συμπεριφορά του συγκεκριμένου καθηγητή. καλή συνέχεια στο διδακτορικό σου!
Ίσως να είναι η project officer από την Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι και η υπεύθυνη για την εποπτεία του project γενικότερα (αν και δεν είμαι σίγουρη), αλλιώς μετά ο καθένας μπορεί να απευθυνθεί μόνο στο τμήμα του (πανεπιστήμιο ή εταιρία αντίστοιχα). Το θέμα είναι ότι μόνο με τέτοιου είδους σχόλια και κάποιες φορές χωρίς παρουσία άλλων, νομίζω πιο πολύς μπελάς για μένα θα δημιουργηθεί και κανένας δεν θα δώσει καθολική λύση, άσε που αυτός μπορεί να μου τη φυλάει στο μέλλον σε επιτροπές κλπ. Νομίζω ότι μπήκε έστω για λίγο στη θέση του και θα το ξανασκεφτεί την επόμενη φορά… Διαβάστε περισσότερα »