Δεν είμαι σίγουρη ότι έγινα πράγματι δυσάρεστη, όχι τουλάχιστον όσο θα ήθελα ή όσο θα άρμοζε σε μια τόσο αγενή συμπεριφορά. Ωστόσο, συγκρίνω την τωρινή μου αντίδραση με αυτή που θα είχα μερικά χρόνια πριν και σκέφτομαι ότι μπορώ πλέον να περιφρουρήσω καλύτερα τα όρια μου χωρίς να ανησυχώ μήπως παρεξηγηθεί ο κάθε μπαμπουίνος.
Βρίσκομαι σε γάμο συγγενικού προσώπου του συντρόφου μου. Για κάποιο άγνωστο λόγο, ένας μακρινός ξάδελφος του συντρόφου μου αποφασίζει ότι δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει από το να Μου Πρήξει Τα Ούμπαλα. Η γνωριμία μας ξεκινά ήδη με κρύο και σεξιστικότατο “χιουμοράκι”, πίσω από το οποίο υποβόσκει το εξής μήνυμα: “Κοίτα τι κελεπούρι είναι ο ξάδερφός μου, τυχερή είσαι που γύρισε να σε κοιτάξει”. Φοβάμαι ήδη ότι δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Και όντως πρόκειται να γίνει πολύ χειρότερο.
Fast forward μερικές ώρες μετά, ο ξέφρενος χορός έχει ήδη ξεκινήσει κι εγώ κάθομαι στο τραπεζάκι μου προσπαθώντας να είμαι όσο πιο αόρατη γίνεται. Ο σύντροφός μου σηκώνεται για λίγο από δίπλα μου κι εγώ δέχομαι ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ ΕΠΙΘΕΣΗ. Ο ξάδερφος (ας τον πούμε Βρασίδα) βάζει αμέτι μουχαμέτι να με σηκώσει να χορέψουμε.
“Σήκω, Penthesilea, σήκω τώρα, πάμε να χορέψουμε.” “Αχ όχι, Βρασίδα μου, δεν θέλω, να χαρείς.” “ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ.” Παράλληλα, ο Βρασίδας στέκεται σχεδόν απειλητικά πίσω μου.
Όμως, ο Βρασίδας δεν παίρνει το μήνυμα με τίποτα και επιμένει να σηκωθώ να χορέψουμε. Δεν έχω σηκωθεί όλο το βράδυ, ντρέπομαι πάρα πολύ και γενικά δεν έχω καμιά πρόθεση να χορέψω. Ο Βρασίδας όμως, αρνείται να με αφήσει σε χλωρό κλαρί. Επιστρατεύει τώρα τον συναισθηματικό εκβιασμό. “Με προσβάλλεις τώρα! Είναι πάρα πολύ άσχημο αυτό που κάνεις! Άντε σήκω, πάμε!”
Κάπου εδώ συνειδητοποίησα πόσα έχω μάθει μέσα από αυτό το σάιτ. Η παλιά εγώ θα είχε υποκύψει, θα είχε καταντραπεί και θα είχε κάνει το χατήρι του αγενέστατου Βρασίδα, μόνο και μόνο για να μην “γίνει δυσάρεστη”. Η τωρινή εγώ καταντράπηκε, αισθάνθηκε άβολα αλλά αποφάσισε να μην επιβραβεύσει αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά. “Δεν πρόκειται να σηκωθώ ούτε αν μου αναποδογυρίσει την καρέκλα”, υποσχέθηκα στον εαυτό μου επιτόπου.
Ο Βρασίδας όμως, δεν έχει μάθει να δέχεται την άρνηση. Εφόσον αυτός αποφάσισε να χορέψει μαζί μου, δεν έχω δικαίωμα να έχω αντίθετη άποψη. Η άρνησή μου απλά τον κάνει όλο και πιο έξαλλο. Η δράση κορυφώνεται με εκείνον να γραπώνει το χέρι μου και να με τραβάει προς την πίστα. Το τράβηγμα ήταν τόσο αναπάντεχα δυνατό που κόντεψε να με ρίξει απ’ την καρέκλα. Χάνω την ισορροπία μου, το χέρι μου πονάει, όμως ο κόσμος να χαλάσει ”Δεν Θα Περάσει Το Δικό σου Μπαμπουίνε”. Με μια σβέλτη κίνηση, ελευθερώνω το χέρι μου και κάθομαι ξανά στην καρέκλα μου. “Σου είπα δεν θέλω!” Ο Βρασίδας με κοιτάζει απορημένος, σαν να μην έχει καταλάβει τι έχει γίνει. Κάθομαι ακίνητη στην καρέκλα μου με σοβαρό ύφος, έτοιμη να αντιμετωπίσω την επόμενη επίθεση και ταυτόχρονα ελπίζοντας να με αφήσει επιτέλους στην ησυχία μου. Ο Βρασίδας οπισθοχωρεί. Δεν μπορώ να το πιστέψω! Νίκησα;
ΥΓ.: Οι “πλακίτσες” του Βρασίδα δεν τελείωσαν εκεί, φυσικά. Αυτό ήταν απλά το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
ΥΓ2: Όλες οι επιθέσεις του Βρασίδα έγιναν σε χρονικά σημεία που ο σύντροφός μου δεν βρισκόταν δίπλα μου. Όταν του μετέφερα το σκηνικό με το χέρι σοκαρίστηκε και μου ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους του Βρασίδα και μου είπε ότι δεν θα με αφήσει ξανά μόνη μαζί του. Βεβαίως, Ο Βρασίδας καραδοκούσε όποτε ο καλός μου πήγαινε τουαλέτα ή δεν πρόσεχε γιατί μιλούσε με κάποιον άλλο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
