Δεν θα καταλάβω ποτέ τους ενήλικους που παρεμβαίνουν και διορθώνουν το παιχνίδι των παιδιών. Ήμασταν σε γιορτή σε φιλικό μας σπίτι. Ο 5χρονος γιος μου εκείνο το απόγευμα είχε φτιάξει μόνος του ενα αμάξι lego και περήφανος το έδειχνε σε κάποιους φίλους. Ένας γνωστός μου το παρατηρεί και του λέει να εδώ δεν είναι συμμετρικό, έχεις κάνει λάθος, όταν γυρίσεις σπίτι σου να το διορθώσεις. Τον συγκεκριμένο άνθρωπο από το λίγο που τον ξέρω τον συμπαθώ, Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και μάλλον το είπε απλώς για να κάνει κουβέντα. Και ούτε που ξέρω αν είχε δίκιο. Αλλά δεν έχει σημασία, ο μικρός είχε κάνει τόσο κόπο και ήταν χαρούμενος, δεν θα άφηνα κανέναν να του το χαλάσει. Ήρεμα είπα στο παιδί και στον γνωστό ότι ο καθένας μπορεί να φτιάξει το αμάξι όπως θέλει και στο παιχνίδι δεν υπάρχει σωστό και λάθος.
Ο γνωστός μάλλον θύμωσε επειδή μετά από λίγο άλλαξε θέση και δεν μου ξαναμίλησε. Δεν πειράζει, ας πιει ξύδι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μια χαρά το είπες. Τα παιδάκια συνηθίζουν να μας δείχνουν πράγματα που κάνουν/φτιάχνουν για τα οποία είναι περήφανα. Το κάνουν από τη χαρά τους. Το να τους τονίζουμε ότι κάτι έχουν κάνει λάθος ή να αδιαφορούμε για αυτό που μας δείχνουν, τα ακυρώνει.
Για να το πάω πιο μακριά, η ακύρωση αυτή μπορεί να έχει επιπτώσεις στη μετέπειτα ζωή τους. Π.χ. έλλειψη αυτοπεποίθησης, σκέψεις ότι τα κάνουν όλα λάθος ή να αποφεύγουν να εκδηλώσουν τη χαρά τους όταν πετυχαίνουν κάτι.
Ένα μπράβο από μένα στην κατασκευή που έκανε. Δεν περιείχε λάθος. Είχε καινοτομία. Έχει διαφορά.
Μπράβο για την κατασκευή που έκανε. Όχι στην κατασκευή. Διορθώνω τον εαυτό μου.
Συμφωνώ απόλυτα! Αυτή η λογική ότι υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος και οι υπόλοιποι είναι λαθος και το λέω στο παιδί για να μάθει βλάπτει την αυτοπεποιθηση τους.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να πει κανείς κάτι. Π.χ. “Πολύ ωραίο το έχεις κάνει. Τι θα έλεγες να προσθέσουμε λίγη συμμετρία ακόμα να δούμε και αυτή την εκδοχή;”.
Επίσης, εκνευρίζομαι με την έκφραση “Δεν μπορείς.”. Όποτε ακούω να λένε κάτι τέτοιο στο γιο μου, απαντάω ‘Πώς δεν μπορεί… αφού το έχει ξανακάνει ή μπορεί να προσπαθήσει.’. Δε θέλω να του κόβουν τη φόρα.
Έτσι μεγαλώνουν παιδιά χωρίς αχρείαστες ανασφάλειες και γίνονται ενήλικες που αγαπάνε τον εαυτό τους και δεν αυτοπροσδιορίζονται από τις αποψάρες των γύρω. Είσαι τρομερή, να μιλάς με τις μαμάδες φίλες σου (εάν έχεις), ίσως βοηθήσεις και άλλα παιδάκια έτσι!
Σε ευχαριστω!
Καλά και εγω οταν ήμουν μικρή, υπήρξε ένα φίκος της μαμάς μου εικαστικός (η μαμά μου είναι ζωγράφος) που όταν μας επισκεπτόταν μου ζητούσε να του φέρω να δει τις ζωγραφιές μου, και μετά τις αποδομούσε μία μία ο γελοίος.
Για φίκος μπορεί να το πήγαινε καλά. Φίλος, πάντως, δεν ήταν.
(Τέλειο το τυπογραφικό λάθος!)
Πραγματικά γελοίος.
Μόλις μου έδωσες ενα μάθημα ζωής. Γιατι ως τα 30 μου υπεφερα απο άγχος . Ειχα κριτική συνέχεια , φοβομουν μην κανω λάθος .
Ποσο λυπαμαι ποσα εχω χασει απο αυτο ..
Να σαι καλα οπου κιαν εισαι !
Χαίρομαι πολύ. Να σαι καλά.