Καθόμασταν χτες με μία συνάδελφο σε εστιατόριο γνωστής αλυσίδας fast food. Κάποια στιγμή δίπλα μας έκατσε μια οικογένεια απο μια μαμά και δυο παιδάκια, αγόρι-κορίτσι, 3-4 ετών. Τα παιδάκια τρισχαριτωμένα (μου λείπει και το δικό μου, ίδιας περίπου ηλικίας που το έχω στείλει διακοπές με τη γιαγιά). Της τα δείχνω λέγοντας πόσο γλυκούτσικα είναι. Χαμογελάει, τα κοιτάει και αναφωνεί “Καλέ αυτά είναι κινεζικά!” “Μάλλον φιλιππινεζικά” της απαντώ (ψιλοειρωνικά) “Χειρότερα!” μου λέει.
Αφού δεν βγαλαμε ένα σοβαρό συμπέρασμα για ποιο λόγο έχει αυτές τις απόψεις είπε: “Ας με συγχωρέσει ο θεός αλλά δεν τους μπορώ καθόλου αυτούς” και της απαντάω “Αν υπάρχει θεός, δε θα σε συγχωρέσει”.
Έγινα δυσάρεστη χάρη σε σας αλλά η αλήθεια είναι ότι με έπαιρνε. Αλλού κάνω μόκο. Σας ευχαριστώ όλους όμως (Α-μπα και σχολιαστές) Ένα μικρό βήμα για την ανθρωπότητα, ένα μεγάλο βήμα για εμένα
– keleni
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εν τω μεταξυ τα “κινεζικΑ” και τα “φιλιππινεζικΑ” ειναι τα πιο ομορφα μωρα! Ποσο ηλιθιος ο κοσμος & ποσο στενομυαλος…
Τελεια απαντηση!! Αυτο με το “να με συγχωρεσει ο θεος, αλλα…” και μετα να πετας τις μεγαλυτερες κακιες…