Σήμερα είχα άδεια οπότε μπορούσα να πάω τον γιο μου στο νηπιαγωγείο και να μιλήσω με την δασκάλα του. Κανονικά τον πηγαίνει η γιαγιά ή ο παππούς επειδή λόγω του ωραρίου στην δουλειά δεν μπορούμε να τον πάμε ούτε εγώ, ούτε ο σύζυγος μου. Η δασκάλα του, ενώ ξέρει το ωράριο της δουλειάς μου, προς το τέλος της συζήτησης μου είπε ότι όλες οι εργαζόμενες μαμάδες έχουν τύψεις που λείπουν και δεν φέρνουν το παιδί τους στο σχολείο. Ότι το να τον φέρνει ο πατέρας του (που έχει ρεπό κάποιες καθημερινές) δεν είναι το ίδιο. Ότι το παιδί θα το έχει παράπονο και θα μου το λέει μεγαλώνοντας.
Ε, όχι! αρνούμαι να έχω τύψεις επειδή είμαι μητέρα και εργάζομαι. Εργάζομαι για την αυτοπραγμάτωση μου, για την ασφάλεια και την αυτοπεποίθηση που μου χαρίζει η οικονομική μου ανεξαρτησία και για να προσφέρω περισσότερες δυνατότητες στην οικογένεια μου.
Χάρη στην Λένα και στο site είμαι ήρεμη και ξεκάθαρη μέσα μου και της το είπα και δεν πρόκειται να αμφιβάλλω και να έρθω σε ένα ψευτοδίλημμα για κάτι που σχεδόν ποτέ δεν έρχεται αντιμέτωπος ένας πατέρας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μήπως ήταν η νηπιαγωγός που μοίρασε την περίφημη λίστα τα-αγόρια-να-φερουν-ό,τι-παιχνίδι-γουστάρουν,-τα-κοριτσια-κουζινικά-και-σφουγγαρόπανα;;;;
Μπράβο σου και μην κάνεις καθόλου πίσω! Μια χαρά τα λες! Ποιοτικός χρόνος δεν είναι το περπάτημα ή η οδήγηση με το παιδί ως το σχολείο και πίσω. Και είναι λυπηρό που μια εκπαιδευτικός λέει τέτοια πράγματα και στηρίζει αυτές τις τύψεις στις μητέρες! Πες της να διαβάσει Α,Μπα να ξεστραβωθεί λιγάκι!
Μη μασάς. Για το θέμα νηπιαγωγείο vs εργασία μου μπορώ να γραψω διατριβή. Εχω και την “ατυχία” να έχω πέσει σε τάξη όπου καμία σχεδόν μητέρα δεν εργάζεται, οποτε με αντιμετωπίζουν όλοι ως κατι μεταξύ εξωτικού πτηνού και μητριάς της χιονάτης. Πέρισυ η μια νηπιαγωγός μου ανέφερε ότι η κόρη μου στεναχωριέται που στη 13.00 φεύγουν οι φίλες της και εκείνη κάθεται ολοήμερο. Επειδή ήξερα πού το πάει, πολύ cool εγώ, της λέω “είμαι σίγουρη ότι θα βρείτε τρόπο εδώ στο σχολείο να το αντιμετωπίσετε αυτό”. Και μου κάνει “εεε ναι, βέβαια, αλλά το παιδί στεναχωριεται, κουράζεται, μήπως να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Το εξοργιστικό είναι ότι το παιδί μπορεί να είνα μια χαρά κουλ και αυτή η απερίγραπτη να της βάλει την ιδέα ότι θα έπρεπε να στενοχωριέται.
Εννοείται!Και κάτι τέτοιο προσπαθώ να αποφύγω, γιατί όντως το παιδί είναι ζεν με την κατάσταση. Τους έχω πει δεκάδες φορές ότι η κόρη έχει μεγαλώσει με αυτό το μοντέλο οικογένειας, οπότε είναι η δική της πραγματικότητα και ούτε λύπηση χρειαζόμαστε ούτε σχόλια περαιτέρω. Το μόνο που χρειαζόμαστε ειναι να τηρείται το επίσημο ωράριο του σχολείου, αλλά εκεί η δασκάλα γιόλο γιατί δεν τη συμφέρει. Περίεργη αντιμετώπιση έχω δεχτεί (εγώ, όχι ο άντρας μου) πάμπολλες φορές, δεν το περιέγραψα πιο πάνω αναλυτικά, δεν είναι ότι μου είπε κάτι μια και μοναδική φορά και έγινα έξαλλη από μόνη μου. Απλά το κακό… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορείτε να την πάτε αλλού; Μάλλον όχι, αλλά είπα να ρωτήσω. Θα ήταν καλή ιδέα να απευθυνθείς σε ανώτερο, πάντως. Είναι πέρα, πολύ πέρα από τα όρια αυτό που κάνει. Μη φοβάσαι και μην προσπαθείς να κρατήσεις ισορροπίες. Αυτή δεν βλέπω να προσπαθεί να τις κρατήσει.
Οχι, δεν μπορώ εύκολα να την πάω αλλού. Αλλά νομίζω ότι τα έχω καταφέρει με τη “σκληρή” στάση μου. Είμαι non apologetic (συγνωμη για την αγγλικούρα αλλα δε βρισκω πιο κατάλληλη λέξη) οπότε με την πάροδο του χρόνου κοπήκαν οι εξυπνάδες. Ακόμα και σε ανώτερο να απευθυνθώ (εκείνη τυγχάνει και διευθυντρια του νηπιαγωγείου) δε νομίζω να βγει άκρη γιατί είναι ο λόγος της εναντίον του δικού μου κατά κάποιο τρόπο. Το λέω αυτό γιατί όσες φορές “αγρίεψα” πήγε να με χειριστεί με άλλο τρόπο πιο γλυκερό και πιο ύπουλο.
Ίου. Κρίμα που πρέπει να αντιμετωπίζεις τέτοια αθλιότητα.
Πραγματικά σε σχέση με διάφορα που έχω ακούσει κατά καιρούς για δάσκαλους ρατσιστές, σεξιστές, αντι-σιωνιστές, συνωμοσιολόγους, με ακραία ψυχολογικά προβλήματα που παρ’ όλα αυτά μπαίνουν κανονικά στις αίθουσες, με αφήνει αδιάφορη η συγκεκριμένη.
Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να βάλει και στο παιδί την ίδια ιδέα!
«Για να σε πληρώνουν εσένα για ολοήμερο και να κάθεσαι;»
Έτσι, στον ενικό.
Μην σου πω να πιάσεις καλού καλού την μικρή να της πεις ότι ευτυχώς που κάθεται αυτή ολοήμερο και δεν μένει μόνο του το σχολείο να στεναχωριέται και έχουν και δουλίτσα οι καημένες οι δασκάλες
Μωρέ δε χρειάζεται καν να πω ιστορίες για το σχολείο που μένει μόνο του (αν και θα ηταν χαριτωμένη ιδέα για παιδικό βιβλίο). Τα παιδιά είναι μια χαρά αν είμαστε κι εμείς. Σταθεροί και αποφασισμένοι για ό,τι κάνουμε. Η κόρη μου έχει μεγαλώσει έτσι. Δουλεύει και ο πατέρας και η μητέρα. Δεν είναι κάτι που το διαπραγματευόμαστε με κανέναν, ούτε μαζί της. Της έχουμε εξηγήσει για τα χρήματα, τις αγορές αλλά και το τι μας αρέσει στη δουλειά μας, έχει γνωρίσει τους συναδέλφους μας κλπ. Και είμαστε όλοι μας μια χαρά, οι άλλοι είναι το πρόβλημα.
Για αυτό ακριβώς τα λέει αυτά, για να κάθεται και να πληρώνεται. Να έχει όσο το δυνατόν λιγότερα παιδιά. Το έχουν κάνει σύστημα στα ολοήμερα και στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Προφασίζονται διάφορες δικαιολογίες για να παίρνουν οι γονείς τα παιδιά νωρίς. Αν δεν βρίσκουν άλλο τρόπο, το ρίχνουν στις τύψεις. Γελοία υποκείμενα.
Φούστα, εμένα πρίν τέσσερα χρόνια με πήραν από το σχολείο τηλέφωνο (!!!) να μου πουν ότι ο μικρός έκλαιγε στα κάγκελα του σχολείου γιατί έβλεπε τα άλλα παιδάκια που έφευγαν με τις μαμάδες τους ενώ αυτός θα έμενε ολοήμερο. Κι εγώ να οδηγώ στην Εθνική οδό και να έχω άλλα 60 χλμ για να φτάσω σπίτι μου. Θυμάμαι ότι έγινα τόσο βαπόρι από το θυμό μου που ούτε ξέρω τί τους έψαλα, τα έχω διαγράψει. Θυμάμαι μόνο ότι ωρυόμουν σαν τρελή μέσα στο δρόμο.
Δεν είναι δυνατόν, αν είναι δυνατόν.
Λυπάμαι, Μάνα Κουράγιο, ελπίζω να σας πήγαν καλύτερα τα πραγματα μετά. Δε μου κάνει καμία εντύπωση μετά από όσα έχω δει και ακούσει. Πέρισυ μας ανακοινώνουν ότι θα πάνε εκδρομή σε κάποιο χώρο δραστηριοτήτων όχι και τόσο κοντινό. Περνάνε 10-15 μέρες. Την προηγούμενη ημέρα της εκδρομής μου ανακοινώνουν (προσοχή: δε με ρωτάνε, μου ανακοινώνουν) ότι πρέπει να έρθω να συνοδεύσω στην εκδρομή. Αφού ξεκινώ με το ότι δεν μπορώ να λείψω από τη δουλειά μου, μου το γυρνάνε στο ότι η κόρη μου είναι ζωηρή οπότε σίγουρα θα χρειστούν βοήθεια από μένα προκειμένου να πάει το παιδί. Λέω στη διευθύντρια… Διαβάστε περισσότερα »
εν τω μεταξυ το “καμία σχεδόν μητέρα δεν εργάζεται” μπορει να σημαινει πολλα. Δεν ειναι και σιγουρο πως ολες αυτες οι μαμαδες εχουν επιλεξει να μην δουλευουν, μονο και μονο για να παιρνουν νωρις τα παιδια τους.
Και δεν είναι μόνο οι δασκάλες. Υπάρχουν και μερικές μαμάδες οι οποίες υποψιάζομαι ότι δεν το παίζουν νοικοκυρές από επιλογή, και συζητάνε (=κουτσομπολεύουν) μεταξύ τους το ποιος παίρνει ή δεν παίρνει το παιδί από το σχολείο και τους ακούν και τα παιδιά τους και τους μπαίνουν ιδέες. Η κόρη μου τις προάλλες μού ανέφερε ότι υπήρξε παιδί που την ρώτησε γιατί δεν έρχεται ποτέ ο μπαμπάς της στο σχολείο για να την πάρει. Αυτό δεν είναι παιδική ερώτηση, είναι απορία που έχει τεθεί από γονιό με κουτσομπολίστικη διάθεση. Κάτι τέτοια σε κάνουν να μην θέλεις να έχεις σχέση ούτε με… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι, Haifischnet, έχεις δίκιο, πολλά τέτοια έχω δει και ακούσει. Τελευταίο κρούσμα- αλλά γελοίο. Η κόρη μου πηγαίνει συχνά εκκλησία με τον πατέρα της. Εκεί συνήθως πετυχαίνει κάτι πιτσιρίκια της γειτονιάς που τα βρίσκουνε. Την Κυριακή που πέρασε το ένα κοριτσάκι λέει στον άντρα μου “κύριε Φούστε, γιατί δεν έρχεται ποτέ η μαμάς της Φουστίτσας στην εκκλησία;”. Ναι, είμαι σίγουρη ότι είχε το πεντάχρονο εσωτερική αγωνία τι κάνω εγώ τις Κυριακές. Not.
Ως παιδί τέτοιας μαμάς (που εργαζόταν και είχε σπουδάσει), έχω νιώσει πολύ περήφανη γι αυτήν αλλά κυρίως για μένα που είχα μαμά που δούλευε. Αργότερα ένιωθα ότι τη βοηθούσα κι εγώ με τον τρόπο μου, σε κάτι σπουδαίο.
Δεν πιστεύω ότι ήμουν η μόνη περίπτωση κοριτσιού που ένιωθε έτσι για τη μαμά του.
Πωπω Φούστα μου τι να πω! Μου φαίνεται αδιανόητο αυτό που περιγράφεις! Ευτυχώς για μας έχουμε την τύχη και έχουμε πέσει σε εξαιρετικό δημόσιο νηπιαγωγείο στην περιοχή μας. Φυσικά ολοήμερο ο γιος μου και ούτε εγώ τον πάω το πρωί συνήθως (τον πάει ο σύζυγος) ούτε το μεσημέρι τον παίρνω (έχω μια κυρία που τον παραλαμβάνει). Το παιδάκι τρισευτυχισμένο. Ούτε που τον νοιάζει ποιος τον πηγαινοφέρνει και μόνος του μου είπε ότι θέλει να πηγαίνει σε αυτό το σχολείο για πάντα. Μερικές παιδαγωγοί είναι εξαιρετικές μερικές είναι άστα να πάνε… Δυστυχώς είναι που θα πέσεις. Επίσης μια επίσκεψη από τα… Διαβάστε περισσότερα »
Αχαχαχα αυτό με την ανάγνωση με πέθανε! Πολύ καλό. Πες της τι ανάγνωση καλέ η δικιά μου ήδη διαβάζει τόμους; Αυτό εννοείς;
Χαίρομαι που βρίσκω συμπαράσταση εδώ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτό που λες, rebecca, με τη λύπη δεν το χωράει το μυαλό μου. Μου το κάνουν κι εμένα χωρίς φυσικά να έχω δώσει κανένα δικαίωμα. Ανέφερα στο πρωτο σχόλιό μου περί “ατυχίας” να είμαι σε τέτοια ομάδα φέτος για έναν και μόνο λόγο. Δε με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας και θα μάχομαι για να έχει η κάθε γυναίκα το δικαίωμα της επιλογής στο τι να κάνει στη ζωή της. Το γεγονός όμως ότι είμαι η μοναδική εργαζόμενη αποτρέπει από το να δημιουργηθεί ένας “μοχλός πίεσης” (πες το… Διαβάστε περισσότερα »
Πωπω Φούστα, μού έχει σηκωθεί η τρίχα με αυτά που περνάς!! Α-πα-ρά-δεκ-τη αντιμετώπιση από το σχολείο! Και καταλαβαίνω αυτό που λες ότι είσαι η μόνη που πιέζεις να λειτουργεί το σχολείο τυπικά, μπορεί να μην έχω τέτοιου είδους κρούσματα στον παιδικό που πάει η μικρή αλλά όταν κάνω ερωτήσεις για την εύρυθμη λειτουργία ή τα ρούχα/παπούτσια που χάνονται καθημερινά, με κοιτάνε λίγο σαν να κατέβηκα από τον Άρη. Ποτέ όμως κανείς εργαζόμενος στο σταθμό δεν προσπάθησε να μου δημιουργήσει τύψεις που η μικρή πάει 10ωρο. Τόσο είναι ανοιχτός ο σταθμός, τόσο έχουμε δικαίωμα να την πάμε. Δεν το χωράει ο… Διαβάστε περισσότερα »
idril μου, ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά!Μέσα σε όλα αυτά, είπαμε, το πιο δύσκολο είναι να κρατάς ισορροπίες γιατί είναι στη μέση και τα ανήλικα. Τι εννοείς χάνονται παπούτσια και ρούχα? Τι φάση ;;;
Βρε δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Έχω δυο κόρες στην εφηβεία. Λόγω διαφορετικού ωραρίου δεν πήγα ειλικρινά ποτέ να τις πάρω όταν ήταν μικρές. Ούτε που ασχολήθηκαν εφόσον τις έπαιρνε ο πατέρας τους. Βέβαια ,στις σχολικές γιορτές ήμουν πάντα εκεί και κατάλαβα ότι αν έλειπα θα ήταν πλήγμα. Προσπάθησε εκείνες τις μέρες να παίρνεις μια άδεια για να καμαρώσεις το παιδί σου. Και στους βαθμούς επίσης φρόντιζα να είμαι παρούσα. Όμως μιλάμε για 5-6 μέρες στη σχολική σεζόν. Συνολικά.
Δεν θυμάμαι καν ποιος με πήγαινε σχολείο, νομίζω με πήγαινε η μαμά μιας φίλης μου που πηγαίναμε μαζί. Ότι θα το θυμάται το παιδί και θα του αφήσει και τραύμα!
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να ανοίγεις τέτοιες συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν εδραιωμενη εικόνα για κάτι που αφορά την δουλειά τους στο γενικό πλαίσιο . Εξάλλου το είπε σε χαλαρή συζήτηση ,δεν είπε ότι πρόσεξε κάτι στη συμπεριφορά της προς το παιδί.
Well said cyora 💜
Μπράβο για την απάντηση! Κρίμα που μια παιδαγωγός σκέφτεται με αυτό τον τρόπο. Όταν τα παιδιά έχουν την απαραίτητη προσοχή και τον χρόνο με τους γονείς δεν τα ενδιαφέρει ποιος τα πηγαινοφερνει στο σχολείο.Ο ανιψιός μου που πηγαίνει νηπιαγωγείο απαιτεί να τον παίρνω εγω (για να τον πάω ούτε λόγος,δεν ξυπνάω τόσο νωρίς) και όχι οι γονείς του 🙂 Είναι το ωραιότερο 20λεπτο της ημέρας για μένα και με κάνει να πηγαίνω με χαμόγελο στη δουλειά!
Eίστε σίγουρα νηπιαγωγός ,έπρεπε να την ρωτήσεις
Ήταν….είναι από αυτές τις κουρασμένες της ζωής, που μιλάς μαζί τους και αναρωτιέσαι αν είναι όντως παιδαγωγοί…Και εγώ πηγαινοφερνω τα ανίψια μου στα σχολεία και τις αντιμετωπίζω χρόνια τώρα….Που είναι η μαμα???? Πίνει καφέ και στέλνει εμένα στο θέμα μας τώρα τους απαντάω και κόβεται εκεί Η κουβέντα…
Ρε παιδιά δεν ξέρω, ώρες ώρες νιώθω ότι ζω σε μια άλλη πραγματικότητα. Από ποτέ το να εργάζονται κ οι δυο γονείς εγινε ξανά εναλλακτικό lifestyle ξέρω γω που πρέπει να εξηγήσουμε με προσοχή στο παιδί για να μην πάθει τραύμα; Εγώ είμαι 37 χρόνων κ ήδη απο τότε που ήμουν μικρή η μητέρα μου οπως κ των περισσότερων φίλων μου στο σχολείο εργαζόταν κανονικά. Μέχρι τα 5 μας πρόσεχε μια κυρία. Απο το σχολείο όταν ήμουν πρωινή με έπαιρνε ο πατέρας μου που δούλευε κυριως απογεύματα, κάποια παιδιά τα έπαιρναν παππούδες κ γιαγιάδες. Κανένα τραύμα δεν απέκτησα ποτέ, στην… Διαβάστε περισσότερα »