Αγαπητή μου Άμπα, γνώρισα έναν άντρα, με παιδί από τον προηγούμενο γάμο του. Έτσι κι εγώ, έχω ένα παιδί από τον προηγούμενο γάμο μου. Όσες προσπάθειες κι αν κάνω τα τελευταία 2 χρόνια που είμαστε μαζί (δεν συγκατοικούμε ακόμα αλλά το σκεφτόμαστε) δεν μπορώ να συμπαθήσω το γιο του! Μου είναι τόσο αντιπαθητικό παιδί, έξω από το δικό μου στυλ. Ένα παιδί νευρικό και αγχώδες, που δεν ελέγχει τα σάλια του όταν μιλά, που για να μιλήσει σε κάποιον τον πλησιάζει στα πέντε εκατοστά στο πρόσωπο, που όλη την ώρα τρώει και είναι λίγο χοντρό, που όταν είναι χαρούμενο χοροπηδάει σαν χαζοχαρούμενο ανεξέλεγκτα και που η νορμάλ φωνή του είναι μονίμως στη διαπασών. Είναι 7 χρονών και στο σχολείο τον έχουν πει μια-δυο φορές χοντρό, αλλά από ό,τι αντιλαμβάνομαι, υπάρχει μια γενική τάση κοροϊδίας. Τον άντρα μου τον εκτιμώ αλλά δεν ξέρω αν θέλω να κάνω παιδί μαζί του αν είναι να βγει έτσι. Από την άλλη δεν ξέρω αν δεν φταίνε οι γονείς που το παιδί είναι έτσι, και είναι απλά ο χαρακτήρας του, η φυσική του ροπή. Επίσης βλέπω πως ο άντρας μου συχνά δείχνει να ντρέπεται όταν το παιδί του κάνει τα παραπάνω. Τον είχαν ελέγξει παλιά για αναπτυξιακές δυσλειτουργίες με ψυχολόγο αλλά ήταν όλα οκ. Φοβάμαι πως η σχέση με τον άντρα μου δεν θα έχει μέλλον, γιατί το παιδί αυτό ουσιαστικά όταν παντρευτούμε θα μπει στην οικογένειά μου, και ίσως είναι αδερφός του δεύτερου παιδιού μου. Πώς θα χειριστώ όλα αυτά; Πώς να το δω αλλιώς και να το συμπαθήσω; Ακόμα καλύτερα, πώς μπορώ να το πλησιάσω και να το βοηθήσω σε περίπτωση που κάτι του λείπει και συμπεριφέρεται έτσι, από την στιγμή που με κυριεύει αυτή η απώθηση;
– Δεν θέλω να γίνω κακιά μητριά
Αρχικά θα σου έλεγα να ελέγξεις τα όρια σου, με μια συζήτηση με το σύντροφο σου. Πόσο μπορείς να επέμβεις στη διαπαιδαγώγηση του μικρού και πόσο σου επιτρέπεται;
Κάθε παιδί διαπαιδαγωγείται από τους γονείς. Πράγματα που σε ενοχλούν και που ίσως ομολογουμένως να τον δυσκολέψουν στις κοινωνικές τους επαφές σήμερα και στο μέλλον, είναι πράγματα που ίσως αλλάζουν, αν κάποιος έχει καλή διάθεση και υπομονή. Δεν γεννιούνται όλα τα παιδιά ήσυχα, ευγενικά και με κανόνες καλής συμπεριφοράς- πιθανόν κανένα δεν γεννιέται με τέτοιες εργοστασιακές ρυθμίσεις. Αν ένα παιδί για παράδειγμα τρώει με ανοιχτό το στόμα- πες πως είναι το παιδί σου- δεν θα του υπενθυμίζεις κάθε φορά το σωστό, μέχρι να του γίνει δεύτερη φύση;
Είναι πιθανό πως όποια ατυχή συμπεριφορά έχει το παιδί να είναι αποτέλεσμα παραμέλησης. Παραμέληση δεν συμβαίνει μόνο όταν αφήνεις το παιδί σου ανεξέλεγκτο, αλλά ακόμα και όταν δεν έχεις την υπομονή, τον χρόνο, τη διάθεση να το διδάξεις, να το οριοθετήσεις, να το αγαπήσεις και τέλος να το αποδεχτείς. Σημάδια παραμέλησης είναι πως το παιδί είναι κάπως παχουλό, πως ο πατέρας του ντρέπεται για τη συμπεριφορά του ή ακόμα και πως αφού δεν πήραν τη μαγική απάντηση από τον ειδικό, θεώρησαν πως είναι όλα οκ με το παιδί τους. Δεν χρειάζεται το παιδάκι να έχει κάποια αναπτυξιακή ασθένεια για να δικαιολογήσει τον χρόνο και την αφοσίωση που πρέπει να δείχνουν. Αλλά ακόμη και να είχε, πάντοτε υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, ακόμα και σε παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης- σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ πως πρόκεται για τέτοια περίπτωση.
Όσον αφορά τη δική σου θέση, μπορείς πάντα με όμορφο τρόπο να γίνεις εσύ ο σωστός γονέας για αυτό το παιδί. Αν πλησιάζει πάρα πολύ κοντά όταν μιλάει, για παράδειγμα, μπορείς να του πεις «το σωστό όταν μιλάμε με κάποιον είναι η τάδε απόσταση». Αν τον βλέπεις νευρικό, μπορείς να το ρωτήσεις αν έχει κάτι, πως αισθάνεται. Αν φωνάζει πάρα πολύ χωρίς λόγο, πάλι μπορείς να του πεις «θα ήθελες να μιλάς πιο σιγά;».
Γενικώς κάθε παιδί θέλει πρωτίστως αγάπη. Προσπάθησε ίσως να περάσεις λίγο χρόνο μαζί του. Να του δώσεις σημασία, να κάνετε μαζί κάποια δραστηριότητα. Με λίγα λόγια δώσε του πολλές ευκαιρίες. Μην ξεχνάς, δεν είναι παρά ένα παιδάκι. Για όποιον λόγο και αν συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, εσύ είσαι ένας ενήλικας που μπορείς πάντοτε να αποτελέσεις ένα σωστό πρότυπο για αυτό.
Όσον αφορά τον σύντροφο σου, είσαι σίγουρη πως είναι ο κατάλληλος πατέρας για το μελλοντικό παιδί που σκέφτεσαι πως μπορεί να κάνετε;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάρε παράδειγμα από εσένα. Και ο δικός σου τρόπος έκφρασης, χοντροκομμένος είναι σε όλη την ερώτηση και πολύ απωθητικός: Αντιπαθώ το παιδί του, δε θέλω παιδί μαζί του αν είναι να βγει έτσι, τον είχαν ελέγξει για δυσλειτουργίες. Είναι σαν να μιλάς για κάτι που δεν έχει συναισθήματα. Είναι σαν να μην έχεις εσύ συναισθήματα γι’αυτό το παιδί. Στο τέλος όμως ρωτάς αν μπορείς να το βοηθήσεις. Επικρατεί το ενδιαφέρον σου γι’αυτό το παιδί, που κι εσύ υποψιάζεσαι ότι κάτι του λείπει, και λες ότι καλύτερο κι από το να το συμπαθήσεις απλά, είναι να το βοηθήσεις. Εσύ, έχοντας την… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία η τοποθέτησή σου, Πόντια!
Ειμαι δασκάλα και κάθε φορά που αναλαμβάνω μια καινουρια τάξη υπάρχει κάποιο παιδάκι κάπως αντιπαθητικό. Είναι ασχημο, ειναι χοντρο, δε τα πάει καλά στα μαθήματα, τρώει τις μύξες του, μουρμουράει μόνο του, του λυνονται τα κορδόνια του, κάτι απροσδιοριστο ίσως, μια αύρα ανικανότητας και δυσκολιας κοινωνικής ή πρακτικής. Κάθε φορά που γνωρίζω ένα τέτοιο παιδάκι κάνω ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ να το συμπαθήσω. Να περάσω χρόνο μαζί του, να μιλήσουμε, να καταλάβω πώς σκέφτεται, να μπω στη θέση του. Δε μου έχει τύχει ποτέ περίπτωση που αυτή η προσπάθεια δε λειτούργησε. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι οι μοίρες δεν είναι δίκαιες… Διαβάστε περισσότερα »
Η αλήθεια είναι ότι το κείμενο πληγώνει πολύ. Όμως δε θα διαφωνήσω καθόλου με την ψυχολόγο αλλά και τους σχολιαστές. Πολλοί από εμάς έχουμε γνωρίσει παιδάκια αντιπαθητικά, ας μην κρυβόμαστε όμως, η συμπεριφορά τους αντικατοπτρίζει τη βαθιά αδιαφορία των γονιών τους. Ο άντρας μου έχει δύο ανίψια τα οποία δεν αντέχονται. Ειλικρινά έχω προσπαθήσει να τα προσεγγίσω αλλά δε νιώθουν. Η δασκάλα του παιδικού σταθμού κάλεσε τους γονείς γιατί η 4χρονη κόρη χτύπησε ένα παιδάκι, στον παιδότοπο ο 7χρονος γιος χτύπησε ένα αγοράκι. Ο μπαμπάς τους μας έχει πει ξεκάθαρα ότι ντρέπεται για τα παιδιά του γι’ αυτό δεν πηγαίνουν… Διαβάστε περισσότερα »
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, τα συναισθήσματά σου είναι φυσιολογικά. Ναι, είναι δυνατόν να μην συμπαθείς ένα παιδί, ειδικά αν είναι “κακότροπο” και ειδικά προς τα εσένα. Δεν διάλεξες το εν λόγω παιδί άλλωστε, τον σύντροφό σου διάλεξες. Μην ξεχνάς, όμως, ότι ούτε το παιδί έχει διαλέξει εσένα, έτσι δεν είναι; (Δυστυχώς) η “εγγενής-έμφυτη-αυτονόητη” αγάπη που υποτείθεται ότι έχει ένας άνθρωπος και δη μία γυναίκα (που αναμένεται να αναλάβει ρόλο ενεργό στην διαπαιδαγώγηση και ανατροφή των παιδιών) και που δύναται να συγχωρεί λάθη και προβληματικές συμπεριφορές των *βιολογικών* τέκνων της και που … ακόμη και τα σκατά τους της “μυρίζουν… Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά (όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως αναπτυξιακών θεμάτων) έχουν απίστευτη ενσυναισθηση. Ξέρουν αυτόματα αν τα συμπαθείς και αν είναι αποδεκτά και αναλόγως αντιδρούν. Το ξερει ότι σου είναι αντιπαθής και το ξέρει ότι ο μπαμπάς του ντρέπεται γι’ αυτόν. Και αυτή μου η γνώση ειλικρινά μου μαυρίζει τη ψυχή. Αχ μωρέ το μικρακι δεν έχει αποδοχή ούτε στην οικογένεια του, που να την βρει εκτός, 7 χρόνων ψυχουλα; δεν μπορεί να σε αναγκάσει κανείς να το συμπαθησεις αλλά εφόσον σου είναι αντιπαθες δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις τίποτα αλλο εκτός από το να διορθώσεις τους τρόπους του. Αλλά ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι πολύ γι αυτό το πλασματάκι. Πέρασε πολλά, το διαζυγιο των γονιών του, το προβλημα με τα κιλά του , το bullying στο σχολειο και τώρα θα πρεπει να υποστεί κι εσένα που θα μπεις στη ζωη του για να το αποτελειώσεις αν κρινω απο αυτά που γράφεις. Όταν εχουμε την ευθύνη ενός παιδιού πρεπει να ειμαστε περισσοτερο ώριμοι για να ανταπεξέλθουμε. Οι αντιπάθειες δεν χωρούν. Για να συμπαθήσεις το παιδι αυτο , πρεπει να το συμπονέσεις και για να γίνει αυτο πρεπει πρώτα να το γνωρισεις , να το ζήσεις αυτο το παιδι εστω και για ένα περιορισμένο χρονικό… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις ήδη ένα παιδί από τον δικό σου γάμο για το οποιο δεν αναφέρεις τίποτε η δική τους σχέση πια είναι ; ο σύντροφος σου είναι το ίδιο αδιάφορος όσο με το δικό του παιδί; Η αντιπάθεια που δέχονται τα παιδιά η η αδιαφορία είναι όπως η μυρωδιά του φόβου που αντιλαμβάνονται τα σκυλιά θα κυνηγήσουν και θα δαγκώσουν.Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς ένα παιδί που όχι μόνο δεν είναι δικό σου αλλά έχει υψώσει ταυτόχρονα τείχη γύρω του γιατί είναι “χοντρό”γιατί θέλει να δοκιμάσει τα όρια του περβάλλοντος του γιατί κάτι του λέει απο ένστικτο ότι δεν ταιριάζει σε… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετική τοποθέτηση και ανάλυση ! Συμφωνώ με κάθε λέξη σου.
ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑ; Για ένα παιδί 7 χρονών; Που πιθανόν υποφέρει;
Με θύμωσε η ερώτηση οπως εκφράστηκε.Το έσωσε προς το τέλος αλλά και πάλι μιλάει για απώθηση.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ερώτηση με προβλημάτισε πολύ. Είναι δυνατόν κάποιος να μπορεί να πει παιδάκι αντιπαθητικό; Ελπίζω να μην γίνομαι δεικτική, αλλά μου φαίνεται ότι και η εν λόγω μαμά κάπου χάνει τη μπάλα και θέλω να πιστεύω ότι μας έγραψε εν βρασμό ψυχής, μετά από κάποιο περιστατικό που λογικά θα την έφερε σε δύσκολη θέση. Κι αυτό γιατί παραλείπει πολύ βασικές πληροφορίες στην ερώτησή της. Ελπίζω αυτό να συμβαίνει γιατί λόγω βιασύνης κακοδιατύπωσε, κι όχι γιατί δεν λαμβάνει τόσο σοβαρά στοιχεία υπόψιν και κάθεται και εστιάζει στα γονίδια που μπορεί να κουβαλάει ένας άνθρωπος κι όχι… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί και να νιώσεις αντιπάθεια ή θυμό για παιδάκι. Μέχρι να καταλάβεις βέβαια πως υπεύθυνοι πάντα είναι οι γονείς. Όταν ένα παιδάκι φυσιολογικής ανάπτυξης παρουσιάζει τέτοιες συμπεριφορές ΠΟΤΕ δεν φταίει το ίδιο. Μικρότερη και εργαζόμενη σε παιδικό σταθμό έχω φτάσει σε σημείο μην θέλω να βλέπω ένα παιδάκι το οποίο μου φώναζε και με χτύπαγε μέχρι που με έφτασε σε σημείο να βάλω τα κλάματα . Ώσπου κατανόησα την αιτία της συμπεριφοράς του, το αγκάλιασα με αγάπη, του μιλούσα και με λάτρεψε. Τα παιδιά νιώθουν πάντα ποιος τα αγαπάει. Απλώς θέλει πολύ υπομονή και κατανόηση. ΥΓ. Θα ρωτήσω και εγώ:… Διαβάστε περισσότερα »
Από όλη την βεντάλια των συναισθημάτων η λεξη αντιπάθεια για ένα παιδί μου φαίνεται πολύ δυσανάλογη. Αμηχανία ίσως, προβληματισμό ίσως ακομη και η απωθηση έχει μέσα της στοιχεία φόβου. Δεν είναι στο ΣΤΥΛ της. Αν κανει παιδί με τον πατέρα του μη βγει “ετσι”.
Αυτό που όχι απλά με ενόχλησε αλλά το βρήκα απαράδεκτο, όσο ανθρώπινο και αν είναι, είναι το ότι ο ίδιος του ο πατέρας ντρέπεται όταν το παιδί αντιδρά με τέτοιο τρόπο. Ο ίδιος του ο πατέρας. Αντί να σκέφτεσαι αν θέλεις ένα “τέτοιο παιδί ” για αδερφό του μελλοντικού σας παιδιού, σκέψου αν θέλεις για πατέρα του μελλοντικού παιδιού κάποιον που ντρέπεται για το παιδί του. Όπως είπε και η κα. Ξανθοπουλίδου, ένα παιδί πρώτα και πάνω από όλα έχει ανάγκη την αγάπη. Από την αγάπη πηγάζει η αποδοχή, οι νουθεσίες, το παράδειγμα για το πώς να συμπεριφέρεται. Αν ο… Διαβάστε περισσότερα »
Θα το ξαναγράψω γιατί νομίζω ότι είναι σημαντικό, αν και είναι ξεκάθαρο στην απάντηση της ψυχολόγου, νομίζω πρέπει να μετατοπίσεις το βάρος του κριτηρίου της επιλογής σου από το υποψήφιο θετό παιδί στον υποψήφιο άντρα σου. Αξιολόγησε όχι τα γονίδιά του (μην κάνεις υποθέσεις για τα αίτια της συμπεριφοράς του παιδιού), αλλά δες πώς φέρεται και τι κάνει για το παιδί του. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να πάρεις δεδομένα για αυτόν, που αν δεν είχε ήδη παιδί δε θα είχες τρόπο να έχεις πρόσβαση σε αυτά!