Ο όρος comfort food υπάρχει από το 1977, όμως φαίνεται πως οι εποχές δεν ήταν έτοιμες για να τον αγκαλιάσουν.
Το 2008, όταν η Κρίση ξεκίνησε στην Αμερική (τότε που εμείς παραμυθιαζόμασταν ότι δεν μας αφορά) ο όρος έκανε την πρώτη του μεγάλη εμφάνιση για να σαρώσει και μετά, μαζί με την κρίση, και την Ευρώπη, για να φτάσει στην Ελλάδα, που πλέον έχουμε πολύ ανάγκη, αν και δεν έχουμε βρει ακόμα καλή μετάφραση.
Comfort food είναι αυτό που θέλεις να φας όταν έχεις άγχος, όταν είσαι στενοχωρημένος, όταν νιώθεις ότι έρχεται συνάχι, όταν νιώθεις μοναξιά. Το φαγητό δεν είναι μόνο φαγητό, είναι και αγκαλιά, είναι και η μαμά, είναι και το πρώτο ταξίδι με τον μεγάλο Έρωτα. Είναι αυτό που σε ταξιδεύει πίσω, σε μία στιγμή της ζωής που υπήρχε το κυριότερο, αυτό που η Ελλάδα έχει χάσει και είναι η πηγή όλων των κακών: όχι των χρημάτων, όχι της εθνικής κυριαρχίας (που αρχίζει να ξεπηδάει από τις γωνίες ως ανησυχία). Αυτό που έχει χάσει πάνω απ’ όλα, είναι η ασφάλεια. Comfort σημαίνει μεταξύ άλλων «παρηγοριά» αλλά νομίζω ότι η παρηγοριά είναι λίγη αυτή τη στιγμή, άσε που θυμίζει και την παροιμία «παρηγοριά στον άρρωστο…»
Δεν είναι μόνο ψυχολογικό το θέμα: το φαγητό ενεργοποιεί ορμόνες, και οι ορμόνες μας κάνουν να νιώθουμε. Υπάρχουν άπειρες θεωρίες για το τι κάνει κάθε γεύση: το αλμυρό ενεργοποιεί οξυτοκίνη, που εκκρίνεται με την αγκαλιά, η ζάχαρη και το άμυλο σεροτονίνη, που είναι το χημικό αντίστοιχο της ευτυχίας. Δυστυχώς αυτά τα συναισθήματα δεν ξυπνάνε με τα καρότα, ας πούμε, ή με τα κολοκυθάκια στον ατμό. Μας αρέσουν τα λαχανικά, αλλά δεν τα λατρεύουμε σε μια ώρα ανάγκης. Όταν θέλουμε ασφάλεια, αυτό που θέλουμε είναι θερμίδες.
Έχουν περάσει πολλά, πολλά χρόνια από τότε που οι πρόγονοί μας έπρεπε να αποθηκεύσουν λίπος στο σώμα τους προκειμένου να διασχίσουν σαβάνες και να επιβιώσουν το χειμώνα αλλά το σώμα μας δεν έχει συνηθίσει στην πολύ πρόσφατη προσθήκη του σούπερ μάρκετ. Η αίσθηση κορεσμού που επιτυγχάνεται μόνο με το λίπος είναι συνώνυμη με την ευτυχία, όσο και να μας αρέσει το σούσι.
Ο δυτικός κόσμος συγκινείται κυρίως από το συνδυασμό «κρέας/πατάτες» και υπάρχει σε όλα τα Κυριακάτικα γεύματα όλων των χωρών: Sauerbraten/Kartoffelsalat για τους Γερμανούς, Roast Beef /potatoes/gravy για τους Άγγλους, τηγανιτό κοτόπουλο/grits για τους Αμερικανούς, κάθε γωνιά και μία παραλλαγή με ένα συνδυασμό που συνεχώς μας θυμίζουν να μην κάνουμε, αλλά πάει περίπατο όταν μαγειρεύουμε γι’ αυτούς που αγαπάμε.
Η ελληνική κουζίνα είναι γεμάτη από comfort food, με πιάτα γεμάτα με συνδυασμούς που παρηγορούν τις ταλαιπωρημένες ψυχές. Αν είχα εστιατόριο αυτή την εποχή θα άφηνα στην άκρη τους πειραματισμούς και το fusion και θα επικεντρωνόμουν στην αίσθηση της ασφάλειας με τα φαγητά που θυμίζουν παιδικές αρρώστιες και οικογένεια γύρω από το τραπέζι. Επειδή η λίστα είναι μεγάλη, ώρα για ένα μεγάλο δημοψήφισμα μεταξύ των σούπερ σταρ της Ελλάδας:
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λένα πολύ μ αρέσουν τα άρθρα σου για το φαγητό!!
Μέρα με κρύο και βροχή, που μέχρι να φτάσεις σπίτι σου σιχτιρίζεις, παγωμένος, βρεγμένος και ταλαίπωρος, όλα φτιάχνουν αν έχεις κοτόσουπα αυγολέμονο καυτή από την κατσαρόλα και δροσερό λευκό κρασάκι.
Και άντε τώρα να σε ρωτήσει γιατί κλαις, και να πεις λαχανοντολμάδες, επειδή μόνο αυτό τα λέει όλα, αλλά θα καταλάβει ότι πεινάς, και θα κλάψεις πιο πολύ που δεν καταλαβαίνει, οπότε θα πεις τίποτα, θα καταλάβει ότι κάτι σ’ έπιασε και θα περάσει, και θα τον συγχωρήσεις, γιατί κακά τα ψέμματα, τους λαχανοντολμάδες που ματώνεις να φας, δεν *μπορεί* να σου τους φτιάξει. Και θα σηκωθείς να φτιάξεις την ξενέρωτη άπαχη μπριζόλα με σκέτο πουρέ από σκέτες πατάτες, και δεν πειράζει τόσο αυτό, όσο το ότι εκείνη αν την έπαιρνες τηκλεφωνο για της πεις λαχανοντολμάδες και να καταλάβει ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα πρωτοτυπίσω, μπιφτέκια χοιρινά, λεμονατα, με πατάτες φούρνου βαρκούλες και άφθονο λάδι για παπάρα με φρέσκο ψωμί 🙂
Πόσα πράγματα είναι το φαγητό πέρα από ανάγκη, πραγματικά! Αγαπημένο και κορυφαίο γεύμα η χοιρινή μπριζόλα στα κάρβουνα με πατατούλες τηγανητές και χωριάτικη σαλάτα. Σε πολλούς θυμίζει φαγητό ταβέρνας, αλλά για μένα είναι αγαπημένη ανάμνηση από παιδική ηλικία, σε σπίτια φίλων των γονιών μου. Μου φέρνει στο νου την ανάμνηση της μεγάλης παρέας, της ανεμελιάς και αυτής της αίσθησης πως οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε. Αγαπώ την κουζίνα πολύ, τη βρίσκω πολύ δημιουργική! Τα τελευταία χρόνια όμως στα αγαπημένα μου έχουν περάσει τα καταπληκτικά φαγητά κατσαρόλας που έφτιαχνε και φτιάχνει η μαμά μου, αυτά που έχουν μαζί με… Διαβάστε περισσότερα »
Ωραίο το παστίτσιο αλλά προτιμώ τα ιταλικά λαζάνια με σάλτσα bolognese. To μουσακά δεν θα τον έλεγα comfort food. Eίναι κάπως βαρύς και αν δεν τηγανίσεις τις μελιτζάνες δεν είναι αυθεντικός. To καλύτερο ελληνικό comfort food κατά τη γνώμη μου, είναι τα κεφτεδάκια (βάζω μέσα ούζο και δυόσμο) με πατάτες τηγανιτές. Ωραία είναι και με σάλτσα ντομάτας με πουρέ ή μακαρόνια. Δεν τα τρώω, τα τελευταία χρόνια αλλά συνεχίζω να τα μαγειρεύω. Τα κολοκυθάκια πάλι, αν είναι καλοκαίρι που είναι η εποχή τους και είναι φρέσκα από τη λαϊκή με τον ανθό τους, είναι πολύ νόστιμα με λάδι, φέτα και… Διαβάστε περισσότερα »
Λαχανοντολμάδες με κρούστα (δεν ξέρω πώς το λέτε οι άλλοι… αυτή τη σος αυγολέμονο τέλοσπάντων)
Κρέμα βρε γιαβρί μου. 🍞Πάρε και ψωμάκι για τις βούτες.
Αν το πάμε σε συλλογικό επίπεδο, η ελληνική κουζίνα παρηγορεί τις ταλαιπωρημένες ψυχές, ίσως γιατί στη χώρα η ασφάλεια πάντα έλειπε και το φαγητό λειτουργούσε ως καταφύγιο της ψυχής. Η ιστορία μας από την ίδρυση του κράτους αλλά και πριν φυσικά, δεν μαρτυρά αίσθηση ασφάλειας. Με την ΕΕ κάτι έγινε, αλλά και πάλι το πράγμα χωλαίνει (και λόγω απώλειας εθνικής κυριαρχίας που θα έρθει αν ποτέ φτάσουμε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση). Οι δεμένες οικογενειακές σχέσεις μόνο, μαρτυρούσαν ασφάλεια, όταν βέβαια και αυτές δεν καταντούσαν ασφυκτικές, που στην Ελλάδα πολύ συχνά καταντούσαν.
Σε ατομικό επίπεδο, εκεί είναι στο χέρι μας, σχετικά πάντα.
Είναι όντως πολλά τα φαγητά στην ελληνική κουζίνα,που χορταίνουν και την ψυχή.Κλασσικός συνδυασμός είναι τα κοκκινιστά με άμυλο.Σουτζουκάκια,κρέας,κοτόπουλο,χταπόδι,μελιτζάνες με ρύζι,μακαρόνια,πατάτες.Μια ωραία χυλωμένη φασολάδα με καλό ψωμί.Και βέβαια ελαιόλαδο με άμυλο.Πατάτες τηγανητές,πίτες του τηγανιού,με κουρκούτι δηλαδή,όπως οι μαλαθρόπιτες (μαραθόπιτες),ταραμόπιτες,μπακαλιαρόπιτες.Και ποιος δεν αγαπάει την τηγανητή κρούστα από τα καλαμαράκια;Και σε γλυκό στην ίδια κατηγορία είναι οι λουκουμάδες.Αλλά μπορείς να βρεις και τη γιατρειά σου σε μια σούπα που αχνίζει και ανοίγει την μπουκωμένη μύτη,σε ένα λαδερό,ένα λεμονάτο,σε ένα πιάτο με πικρουλά χόρτα και λαδολέμονο.Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια μόνη και σε κάποιες φάσεις πολύ στριμωγμένες οικονομικά,εκείνο που με έκανε να αναθαρρώ,να νιώθω θαλπωρή,μια… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα που είπες χυλωμένη φασολάδα, βρε παιδιά τι ήταν αυτή η τσιγαριστή φασολάδα σε μαντεμένιο τηγάνι που έφαγα στη Σαμοθράκη, στις Καρυδιές, μια ταβέρνα σε τοπίο πνιγμένο σε δέντρα και ρυάκια, στη μέση του πουθενά! Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα!
Υπέροχο το άρθρο Λένα! 👍😃Οχι μονο χωράει η ασφάλεια σε ενα πιάτο, αλλά φέρνει μαζι και αναμνήσεις. Κι αυτές ειναι που σε θεραπεύουν περισσότερο, στο ψυχολογικό κομματι, πέρα απο την όποια διατροφική αξία του κάθε φαγητού. Ειναι τα φαγητά των παιδικών μας χρόνων, τόσο αποτυπωμενες γεύσεις και μυρωδιές, είναι αγαπημένα φαγητά : Παστίτσιο ή μουσακά, Γεμιστά με πατατούλες, Ζυμαρικά με σάλτσες και τυρί, Σπανακόπιτα, Χταποδάκι με κοφτό μακαρόνι, Φακές, Φιλέτο χοιρινό σε κομμάτια, με ρύζι, Βραστά λαχανικά, Φασολάκια, Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, κομμένο κομματάκια, Μπιφτεκάκια, Κεφτεδάκια, Σουτζουκάκια, Σπανακόρυζο, Μαριδάκια, Κοτομπουκιές, Γίγαντες, Τυρόπιτα στριφτή, Μανιτάρια πλευρώτους, Σιμιγδαλένιος χαλβάς, Κέικ, Λαχανοντολμάδες… Διαβάστε περισσότερα »
Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία, λένε. Και έχουμε δεθεί όχι μονο με φαγητά αλλά και με τόπους. Βρήκα και αυτο 😉 : “Η Ραψάνη, η μάνα Η ηλικία σου Η παιδική, που λένε Πως είναι η πιο καλή πατρίδα Σε τραγούδησε παιδί Σε χόρεψε Έπαιξες. Έτρεξες σε όλο τον τόπο Χάρηκες σαν παιδί Θύμωσες σαν παιδί. Μάλωσες. Μάτωσες Τα γόνατά σου έχουν τα σημάδια της Γραμμένα Και στο κεφάλι σου Κάποια πετριά θα είναι κρυμμένη στα μαλλιά. Με το πέσιμό τους Μπορεί και να φανεί Είναι οι τόποι γύρω Με ονόματα άλλα Μα εσύ ως Ραψάνη τα γνώρισες. Με… Διαβάστε περισσότερα »