Χιλιάδες μάτια σε θωρούν

Σκέφτομαι την ερώτηση της κοπέλας με τον πέφτουλα της λαϊκής και κάποια από τα σχόλια που ακολούθησαν. Προσπαθώ να βάλω μια τάξη στο κεφάλι μου και να βρω τι είναι αυτό στο βλέμμα κάποιων αντρών που μας κάνει να τα χάνουμε. Και περνάνε από τη σκέψη μου ένα σωρό μάτια και τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν.

Είμαι βόλτα με την αδερφή μου. Σεριανάμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης και τρακάρουμε μια παρέα αγοριών. Μας κάνουν χώρο να περάσουμε και μας κοιτάνε. Τους ακούμε φεύγοντας να λένε μεταξύ τους “πόσο όμορφες”, και χαμογελάμε.

Πάω να συναντήσω φίλη. Περνάω μπροστά από καφενείο, όπου μία παρέα συνταξιούχων έχει αράξει στο μπροστινό τραπέζι πάνω στο πεζοδρόμιο και τα λένε. Κόβουν την κουβέντα και με σκανάρουν. Όταν τους γυρίζω πλάτη πιάνω στον αέρα “μια τέτοια γυναίκα να είχαμε…” και δαγκώνομαι.

Περιμένω να αρχίσει το μάθημα γιόγκα. Ξεκινάω συζήτηση με έναν κύριο. Μου λέει πως είναι παντρεμένος, έχει μια κορούλα 6 ετών. Είναι ντροπαλός, η φωνή του μόλις που ακούγεται. Στο μάθημα, ενώ εκτελώ μια άσκηση, τον πιάνω να με κοιτάει. Με βλέπει και ταράζεται, αποστρέφει ακαριαάα το βλέμμα. Σχεδόν τον λυπάμαι.

Περπατάω σε πάρκινγκ για να πάω στο αμάξι μου. Ένας τύπος σταματάει την πορεία του και με κοιτάει εξεταστικά από πάνω μέχρι κάτω. Ανοίγω το βήμα, ενώ παράλληλα καταγράφω το χώρο. Έχει αρκετό κόσμο και ανακουφίζομαι.

Είμαι έγκυος αλλά δεν το ξέρω ακόμη. Το μπλουζάκι μου έχει στενέψει ήδη αρκετά. Έρχεται κατά πάνω μου και καρφώνει εκείνο το σημείο του σώματος μου. Νιώθω να εκμηδενίζομαι, γίνομαι μόνο ένα στήθος.

Είμαι στην τράπεζα περιμένοντας στην ουρά. Κρατάω το μόλις λίγων μηνών βρέφος μου που μισοκοιμάται στο στήθος μου. Αργούμε και το μωρό στριφογυρίζει στην αγκαλιά μου. Ένας “κύριος” τελειώνει τη συναλλαγή του και περνάει από δίπλα μου. Καρφώνει το βλέμμα του επάνω μου. Με κάνει να νιώθω άσχημα, στη ματιά του έχει κάτι που δεν αναγνωρίζω ακριβώς τι σημαίνει. Γιατί κοιτάει, σκέφτομαι αυτόματα. Είμαι άυπνη, αχτένιστη, ταλαιπωρημένη. Κοιτάω κάτω, το μπλουζάκι μου έχει κατέβει και το σουτιέν θηλασμού ξεκουμπώθηκε. Η μισή μου θηλή είναι εκτεθειμένη. Θέλω να βάλω τα κλάματα, το ανεβάζω γρήγορα κοιτώντας τριγύρω. Το είδανε κι άλλοι; Έχω το νου μου και το φτιάχνω συνέχεια μέχρι να έρθει η σειρά μου. Φεύγω ντροπιασμένη και πετάω το σουτιέν.

Γράφομαι στο γυμναστήριο. Ένας τύπος με κοιτάει. Έχει κάτι επιθετικό στο βλέμμα του, νιώθω να με διαπερνά, να με παραβιάζει. Πηγαίνω τα πρωινά, δεν είμαστε πολύς κόσμος. Σιγά σιγά γνωρίζω τους υπόλοιπους, κάνουμε πλάκα, χαζολογάμε. Αυτός δεν μου μιλάει ποτέ. Μιλάει στους άλλους, όταν είμαι κοντά σωπαίνει. Και κοιτάει. Νιώθω άβολα. Αμήχανα. Τον αποφεύγω. Κρύβομαι στις γωνίες. Πιάνει την αμηχανία μου και τον νιώθω να το διασκεδάζει. Αλλάζω γυμναστήριο και τον ξεχνάω. Τον πετυχαίνω πάλι ένα βράδυ που έχω βγει με την οικογένεια μου. Ο άντρας μου έχει φύγει μπροστά και είμαι πίσω με το μικρό. Σταματάει την πορεία του. Πιάνω το μωρό μου σφικτά από το χέρι. Περνάω δίπλα του, νιώθω μια απροσδιόριστη απειλή και εκείνο το παλιό σφίξιμο. Δεν λέει τίποτα, κοιτάζω το πάτωμα και απομακρύνομαι.

Χιλιάδες μάτια καρφώνονται πάνω σου μόνο και μόνο επειδή είσαι γυναίκα. Κάποια σε κολακεύουν και άλλα σε βουλιάζουν. Διαβάζω ότι τα βλέμματα σεξουαλικού περιεχομένου είναι μια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης. Το έχεις νιώσει στο πετσί σου. Όπως και το ότι δεν μπορείς να κάνεις επί της ουσίας τίποτα για να τα αποφύγεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News