Και εύλογα θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς πως θα μιλήσω για την εξέλιξη της τεχνολογίας.Παρά το αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός, θα ήθελα να εστιάσω σε αυτές τις γυναίκες που διεκδίκησαν τα πολιτικά τους δικαιώματα και την ισότητα τους σε σχέση με το άλλο φύλο.
Τις γυναίκες που απαρνήθηκαν τον ρόλο της νοικοκυράς και μόνο, η οποία μπορεί να είναι μόνο γλυκιά μητέρα και σύζυγος και όχι οτιδήποτε άλλο.Τις γυναίκες που ήξεραν πως είναι έξυπνες και εφευρετικές και που επιθυμούσαν διακαώς να συμμετάσχουν στα κοινά, να εργαστούν ώστε να μην εξαρτώνται οικονομικά (και όχι μόνο) από τον σύζυγο ή πατέρα τους και να θεωρηθούν επιτέλους ισάξιες συνομιλήτριες με τους άνδρες.
Πρόκειται για τις σουφραζέτες. Τις γυναίκες εκείνες που μιλούσαν για γυναικεία δικαιώματα (τα οποία και ήταν ανύπαρκτα στο παρελθόν), τις γυναίκες που έβγαιναν στον δρόμο και οργάνωναν πορείες ώστε να τους ακούσει κάποιος (και όχι ο οποιοσδήποτε αλλά οι άντρες, αφού αυτοί είχαν την απόλυτα εξουσία).
Οι σουφραζέτες θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν το ισχυρότερο φεμινιστικό κίνημα το οποίο δρούσε οργανωμένα και κατάφερε πολλά.
Ο αγώνας της γυναίκας προς την χειραφέτηση της στην πραγματικότητα είχε ξεκινήσει από πολύ παλιά, αφού όλοι ίσως ανακαλείτε στην μνήμη σας την οργανωμένη πορεία 7000 οπλισμένων γυναικών που κατέλαβαν τα ανάκτορα των Βερσαλλιών και ανάγκασαν τον Λουδοβίκο ΙΣΤ’ να αποδεχτεί τις αποφάσεις της Συντακτικής Συνέλευσης για την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη στις 26 Αυγούστου του 1789.
Οι Ελληνίδες θα αργήσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Παρόλο που το μεσοπολεμικό ελληνικό φεμινιστικό κίνημα δρα έντονα και δημιουργούνται ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας στις 16 Απριλίου του 1920, το Εθνικό Συμβούλιο των Ελληνίδων το 1919 και το Λύκειο των Ελληνίδων το 1911, οι Ελληνίδες μπορούσαν να ψηφίσουν από το 1952 και μετά.
Ο φεμινισμός σαν κίνημα απέκτησε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση (1880-1925), οι γυναίκες μάχονταν για το δικαίωμα τους στην ψήφο και στην μόρφωση. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όμως, γεννήθηκε το δεύτερο κίνημα φεμινισμού με το οποίο οι γυναίκες διεκδικούσαν ίσα δικαιώματα στην εργασία και στο σεξ.
Εμβληματικές φιγούρες του δεύτερου κύματος του φεμινισμού, υπήρξαν οι Αμερικανίδες εργάτριες. Και ο λόγος είναι απλός. Διότι όταν οι άνδρες είχαν επιστρατευτεί για την διεκπεραίωση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,στα εργοστάσια δούλευαν κατά κύριο λόγο οι γυναίκες. Με την λήξη όμως του πολέμου οι γυναίκες αυτές εκδιώχθηκαν από τα εργοστάσια στα οποία δούλευαν ενώ τους απαγορεύτηκε και η συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες. Τα παραπάνω γεγονότα σε συνδυασμό με τη εφεύρεση του αντισυλληπτικού χαπιού, πυροδότησαν την έναρξη του δεύτερου κύματος του φεμινισμού.
Εν έτει 2020, απέχουμε ακόμη από την πλήρη γυναικεία χειραφέτηση. Αυτό γιατί ακόμη αντιμετωπίζουμε θέματα όπως οι άνισες αμοιβές στον εργασιακό τομέα σε σχέση με το άλλο φύλο,η σεξουαλική εκμετάλλευση και η σωματική, λεκτική ή ενδοοικογενειακή βία.
Τέλος, κρίνω απαραίτητο να θίξω και το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα λίγες γυναίκες ανεβαίνουν στα έδρανα της Βουλής ή έχουν ενεργό δράση στο πολιτικό προσκήνιο (πέρα από την ψήφο τους στις εκλογές). Δεν φταίει μόνο η πατριαρχία αλλά και ο φόβος των γυναικών πως δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στον ρόλο της γυναίκας πολιτικού.
Στο πλαίσιο αυτό, καθίσταται απαραίτητο για τη νέα γενιά να υιοθετήσει ορθά πρότυπα. Και ένα από τα πρότυπα αυτά,είναι δικαιωματικά ΟΙ ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ όμορφο κείμενο, αλλά ας μην ξεχνάμε πως δυστυχώς στο 1ο κύμα φεμινισμού δεν συμπεριλαμβάνονται οι μαύρες (ή και γενικά έγχρωμες) γυναίκες. Η φωτογραφία με τις εργαζόμενες γυναίκες έχει μόνο λευκές. Ωστόσο οι σουφραζέτες είναι ένας από τους λόγους που μπορώ να δουλεύω, να σπουδάζω, να επιλέγω με ποιον να κάνω σεξ και φυσικά να κάνω αυτό το σχόλιο!
Πολύ σωστή παρατήρηση. Για το συγκεκριμένο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο οι σουφραζέτες ήταν μια χαρά και τις ευχαριστούμε για όσα έκαναν αλλά πάλευαν κυρίως για τους εαυτούς τους, τις λευκές γυναίκες, ήταν υπέρ της λευκής ανωτερότητας στην πλειοψηφία τους με επιχειρήματα όπως “πώς γίνεται να ψηφίζουν οι μαύροι άντρες (“n***s) που είναι ολοι εν δυνάμει βιαστές και κατώτεροι και να μην ψηφίζουμε εμείς;” και σπάνια δέχονταν στους κύκλους τους μαύρες γυναίκες. Ευτυχώς ο φεμινισμός έχει κάνει πολλά χιλιόμετρα από τότε αν και ακόμα πολλές φορές το χάνουμε ως προς το intersectionality και τείνουμε να ξεχνάμε τις γυναίκες που καταπιέζονται από… Διαβάστε περισσότερα »
Για κάποιο λόγο θυμήθηκα τώρα το Άλμπατρος της αγαπημένης Σώτης Τριανταφύλλου. Αντιγράφω από το σάιτ της Πολιτείας: ”Το Λονδίνο από το 1880 μέχρι το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, το σύστημα των κοινωνικών τάξεων στη Βρετανία, η βαρβαρότητα και το μεγαλείο της Αυτοκρατορίας, αλλά και οι ασυμβίβαστοι ταξικοί αποστάτες – όπως ο βαρωνέτος Έντμουντ Μάθιουσελντ και ο μαρκήσιος Νέλσον Τζαίημς – είναι το υλικό αυτού του μυθιστορήματος που έχει τον τίτλο ενός μεγάλου ωκεάνιου πουλιού. Στο κέντρο της δράσης βρίσκεται ένα κοριτσάκι που μεγαλώνει σε μια άθλια φτωχογειτονιά, αλλά εισβάλει μέσα στον κόσμο με την απόφαση ν’ αλλάξει τους όρους του… Διαβάστε περισσότερα »
Ο φεμινισμός δεν έχει δικαιωθεί ακόμα, και δυστυχώς οι γυναίκες είχαν μια τεράστια νίκη που εντέχνως αποσιωπάται σε όλο τον δυτικό κόσμο. Δεν γράφω από αριστερή σκοπιά, ούτε με ματιά ταξικής πάλης. Διαβάζοντας το άρθρο νιώθω ότι λείπουν 70 χρόνια από τους αγώνες των γυναικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Γυναίκες δεν έχει μόνο στην μεγάλη Βρετανία ή στις ΗΠΑ. Εκατοντάδες post, και ερωτοαπαντήσεις από το δικαίωμα ή τις ικανότητες στο οδήγημα, μέχρι τις σπουδές και τον στρατό έχουν είδη απαντηθεί εδώ και 80 χρόνια. Οι γυναίκες είναι το ίδιο ικανές στα πάντα, δεν το απέδειξαν οι εργάτριες στην Αμερική, το απέδειξαν… Διαβάστε περισσότερα »
Μου άρεσε πολύ το κείμενο και μόλις συνειδητοποίησα ότι οι γονείς συνήθως αποκαλούν τα παιδιά με λέξεις όπως “αγάπη μου, μωρό μου κτλ” κι εγώ τη λέω “σουφραζετάκι μου”.
Προχθές, κάπου αργάμιση και ξημερώματα Σαββάτου είδα ότι η ΕΡΤ είχε το ντοκιμαντέρ “Σουφραζέτες”. Είχε προβληθεί νομίζω και τον Μάρτιο. Δεν το είδα (είχα ήδη γλαρώσει) αλλά το έψαξα για να το δω όταν θα έχω χρόνο. Είναι παραγωγή του BBC, δραματοποιημένο και χωρισμένο σε δύο 45λεπτα επεισόδια. Αν σας ενδιαφέρει:
https://www.ertflix.gr/xena-docs/soyfrazetes-epeisodio-1/?series=soyfrazetes
Λέει ότι η σελίδα δεν είναι διαθέσιμη! Δεν υπάρχει πια?