Το παρακάτω παραλήρημα αποτελεί ανοιχτή επιστολή προς όλους εκεί έξω, που χρησιμοποιούν τον όρο wife material, με την παράκληση κάθε φορά που τον ξεστομίζουν, να συνυπολογίζουν τη ζημιά που προκαλούν.
Γιατί είμαι έξαλλη? Γιατί μπαμπά, κολλητέ, εν δυνάμει boyfriend, φίλη που μου έχεις προξενέψει ό,τι «καλό παιδί» ξέρεις, το ότι είμαι 28, έχοντας κάνει μεταπτυχιακό, με μια δουλειά που μου εξασφαλίζει τα προς το ζην, δε με καθιστά wife material αλλά προνομιούχο, πιθανώς με extra τύχη, άτομο – δεν θα πω καν γυναίκα- στη σύγχρονη κοινωνία. Το ότι τυγχάνει να με θεωρείτε και «νόστιμη» / above average, είναι απλά γενετική επιτυχία ή θα πρέπει να συγχαρείτε τον κομμωτή, γυμναστή και την αισθητικό μου. Γιατί ωρύομαι? Θα είναι επειδή όταν επιδοκιμάζετε το γεγονός ότι δεν «πάω με τον έναν και τον άλλον», με κάνετε να συνειδητοποιώ ότι είμαι θύμα της πατριαρχίας και τόσα χρόνια έχω απαρνηθεί το αναφαίρετο δικαίωμα μου στις σαρκικές ηδονές – το οποίο by the way μου κόστισε πολλά λεφτά σε ψυχολόγους, ώστε να το χωνέψω και να το αποτινάξω από πάνω μου. Γιατί το ότι επέλεξα να ακολουθήσω τον τότε σύντροφό μου στην επαρχία με κόστος την προσωπική μου εξέλιξη, δε με κάνει το ΑΠΟΛΥΤΟ girlfriend/ wife material, απλά ερωτευμένη – σας ορκίζομαι συμβαίνει σε όλους ανεξαρτήτως φύλου, όχι μόνο στις καλές, υπάκουες, συμπονετικές συζύγους. Απανταχού αρσενικά, κάθε φορά που στο μυαλό σας κάνετε κομπλιμέντο, αποκαλώντας με wife material, ενεργοποιείτε το αυτόματο eye-roll.
Κι αφού τεκμηριώσαμε ότι δεν (θέλω να) είμαι «κορίτσι για σπίτι», λοιπόν τι είμαι; Έχω τη δυνατότητα να είμαι πολύ περισσότερα κι ας μου λείπει το marriage qualification. Αρχικά, ναι! Κάνω σεξ στο πρώτο ραντεβού. Rules don’t apply here. Sorry! Κι όταν με ενδιαφέρει κάποιος, το δείχνω με κάθε δυνατό τρόπο – δεν ψήνω κανέναν – και κάνω την πρώτη κίνηση. Πληρώνω στα ραντεβού, γιατί ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, δουλεύω. I can afford it. Ξέρω να μαγειρεύω, γιατί ΠΡΕΠΕΙ να φάω, όχι για να τικάρω άλλο ένα κουτάκι που θα με κάνει καλή σύζυγο. Φοράω ό,τι μ’ αρέσει κι ό,τι με κάνει να νιώθω καλά. Και ναι, πολλές φορές τα outfits μου έχουν χαρακτηριστεί «δεύτερα», «τσουλίστικα», «όλα έξω». Ε μη με παντρευτείτε, γιατί μπορεί και να διαλέξω αντίστοιχο νυφικό.
Αυτό το «wifey» mentality, του να είσαι τέλεια, καλή νοικοκυρά, να μιλάς σωστά, να φέρεσαι και να ντύνεσαι ευπρεπώς, με πνίγει. Φρίττω γνωρίζοντας ότι ο όρος είναι τόσο διαδομένος, κάνοντας πλύση εγκεφάλου σε νεαρά άτομα και προς απογοήτευσή μου, φέρουν τον τίτλο σαν παράσημο. 15χρονε εαυτέ μου, δεν είναι επίτευγμα να είσαι το κορίτσι κανενός, ούτε μελλοντικά, γυναίκα κάποιου. Πόσα κόμπλεξ Χριστέ μου, μας φορτώνει η κοινωνία! Τι μισογυνισμός κρύβεται πίσω από τον έπαινο «wife material»! Πόσο slut shaming χωράει σε δυο λέξεις!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νιώθω ότι με καποιες μικρες διαφοροποιήσεις με περιέγραψες! Και πολύ χάρηκα γιατί κάποια πράγματα που είπες περι αποδοχής, μου άνοιξαν το μυαλό 💕
Προσωπικά αυτή την έκφραση δεν την έχω ακούσει από τον περίγυρο μου, όμως δεν σημαίνει ότι δεν λέγετε. Το wifey ακούγεται σαν ανά απευθύνεται σε σκυλάκι ή γατάκι, γκρρρρ. Νομίζω το hubby είναι το αντίστοιχο υποκοριστικό για τον σύζυγο. Wifey και hubby, εμετικά.
Αυτό που νομίζω προσπαθέι να πει – αν καταλαβαίνω καλά – είναι ότι η επιλογή της να πάει στην επαρχία, μπορεί να θεωρηθεί εμπόδιο για τη προσωπική της εξέλιξη (μπορεί και να είναι), εκείνη όμως το επέλεξε με βάση το ότι ήταν ερωτευμένη, πουθενά δεν λέει ότι ο άλλος δεν θα μπορούσε να πάει στη δική της πόλη, γιατί προφανώς κατέληξαν μαζί σε αυτή την απόφαση, και δεν θα έπρεπε να είναι κατακριτέο. Με μία τέτοια επιλογή δεν γίνεσαι ούτε “wife mattirial” οπως λεει η γραφούσα, ούτε αναγκαστικά υποχωρείς λόγω πατριαρχίας. Ήταν ερωτευμένη κ μάλλον αυτό είχε προτεραιότητα σε εκείνη… Διαβάστε περισσότερα »
nineta approves!