Γεια σας. Άκουσα πρόσφατα ένα τραγούδι της Ava Max που λέγεται kings and queens στο ραδιόφωνο και έχω να πω κάποια πράγματα.
Καταρχάς οφείλω να επισημάνω ότι δεν έχω σαν σκοπό να κρίνω το τραγούδι ούτε την καλλιτέχνιδα. Ήθελα όμως να μοιραστώ τις σκέψεις μου αφότου άκουσα το τραγούδι. Έχω ένα κακό (;) απο την αρχή του κόσμου έως και σήμερα ακούω μόνο ξένη μουσική. Αυτό με έχει κάνει όταν ακούω ένα κομμάτι στα αγγλικά να καταλαβαίνω κανονικά τι ακούω σαν να ήταν στα ελληνικά. Έτυχε λοιπόν και όσο οδηγούσα, κάποιες ημέρες πρίν, να ακούσω αυτό το κατά τα άλλα συμπαθητικό τραγούδι. Επειδή οι στίχοι είναι αρκετοί δεν τους παραθέτω, αλλά όποιος θέλει μπορεί να googlαρει.
Ξεκινώ λοιπόν να μπαίνω στο θέμα. Με θλίβει και με θυμώνει αρχικά πολύ το ότι εν έτη 2020 χρησιμοποιούμε λέξεις όπως “queen”, “king”, “sword” (και να υπονοείται το πέος στην προκειμένη περίπτωση. Αν δείτε το video clip θα καταλάβετε) και στην συνέχεια ο τρόπος που χρησιμοποιούνται.
Ξεκινάει κάποιος να κάνει μια δουλειά για καλό και για να πει κατι “υποστηρικτικό για τις γυναίκες” και καταλήγει στα μάτια μου να αναπαραγάγει τις ίδιες πατριαρχικές, φαλοκρατικές ιδέες που έχει μάθει απλά με πιο ύπουλο τρόπο. [Που εδώ θα ήθελα να βάλω μια άνω τελεία, food for thought: μήπως μόνο και μόνο η σκέψη να υποστηρίξεις κάποιον/κάτι είναι εγωκεντρική; Νιώθω ότι αν ζητάω μέσα μου να υποστηρίξω κάποιον εγώ ο ίδιος από την αρχή τον έχω κατηγοριοποιήσει ως αδύναμο (;), χαμένο (;), αλλιώς γιατί χρειάζεται την βοήθειά μου; Οπότε ας σκεφτούμε όλοι μας λίγο περισσότερο γιατί θέλουμε να “βοηθήσουμε” κάποιον ή μια ιδέα και τι σχέση έχουμε εμείς με αυτή. ] Γτ χρησιμοποιούμε ακόμα επιθετικούς προσδιορισμούς για τους ανθρώπους ρε γαμώτο; Γτ να ξεχωρίσεις ομάδες ανθρώπων στον 21ο αιώνα (που υποτίθεται ότι υπάρχει γνώση τριγύρω) βάζοντας ταμπέλες όπως “βασίλισσα”, “γκέι”, “στρέιτ”, “χριστιανός”, “μουσουλμάνος”, “πουτάνα”, “αγάμητη”, “αριστερός”, “δεξιός”, “Έλληνας”, “Άγγλος” και τόσα πολλά άλλα που μπορώ να συνεχίζω μέχρι αύριο.
Γιατί σε ενδιαφέρει αυτή η κατηγοριοποίηση; Και εν συνεχεία να ρωτήσω, γνωρίζεις τι εστί να είσαι “queen”; Αν είσαι queen δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις λάθος! Αν είσαι queen δεν έχεις δικαίωμα επιλογής στο οτιδήποτε! Ακολουθείς μόνο κανόνες! Αν είσαι queen, είσαι queen και τι χρειάζεσαι εσύ παραπάνω; Έχεις τα πάντα. Τι φοβάσαι και θέλεις να φτιάξεις αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων; Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ο άνθρωπος σαν οντότητα δεν μπορεί εκ φύσεως να μπει σε κατηγορίες! Είναι όλα μαζί.
Όσο και αν δεν σου αρέσει πρέπει να δεις ότι μέσα σου υπάρχει και το “καλό” και το “κακό”. Και το δεξιά και το αριστερά. Και το άσπρο και το μαύρο. Και όταν το δεις αυτό θα νιώσεις μια φωτιά στα σπλάχνα σου, ένα δέος. Και τότε θα είναι η ώρα που θα καταλάβεις οτι αυτοί οι προσδιορισμοί για ένα ανθρώπινο ον δεν είναι αρκετοί. Δεν έχουν καμία δύναμη. Είμαστε κάτι πολύ ανώτερο από αυτό! Υπάρχει κάτι που σε κρατάει και δεν σου επιτρέπει να το δεις. Βρες τι είναι αυτό, αντίκρισε το στα μάτια, άκου τι έχει να σου πει και μετά πράξε όπως νομίζεις. Δες όμως πρώτα! Πρέπει να γνωρίζουμε τι φοβόμαστε! Και να το αγκαλιάσουμε με πολύ αγάπη και συμπόνια!
Εν κατακλείδι να πω ότι ελπίζω για έναν κόσμο που το ότι είσαι άνθρωπος (και όχι πεταλούδα ας πούμε) θα αρκεί για να σε προσδιορίσει. Πόσες επιλογές έχεις σε αυτά τα λίγα χρόνια που θα ζήσεις ως “βάλε όποιο επιθετικό προσδιορισμό θες εδώ” και πόσες ως απλά ένας άνθρωπος; Που κάνει λάθη, που έχει ευκαιρίες να αποτύχει; Που έχει άπειρες επιλογές να πειραματιστεί; Που έχει έναν νου οσο είναι και το σύμπαν όλο; Είναι τόσο κρίμα να τον “κλείνουμε” αυτόν το νου μέσα σε man made όρους και “ιδεολογίες”. Δεν είναι αυτό! Είναι μεγαλύτερο!
Μην φοβάσαι, δες το!
Από έναν άνθρωπο που ζεί 30 χρόνια πάνω σε αυτό το στρογγυλό πράγμα και έτυχε να γεννηθεί γυναίκα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
