Λοιπόν, τα πράγματα έχουν ως εξής. Είμαι 30 ετών, κοπέλα, και δεν έχω περάσει εφηβεία. Δεν έχω κάνει την “επανάστασή” μου-βασικά δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να την κάνω- ούτε φυσικά τις τρέλες κτλ. που συνηθίζουν να κάνουν οι έφηβοι. Σπούδασα στη σχολή που ήθελα, έχω μια δουλειά που με γεμίζει και μία μακροχρόνια σχέση επίσης. Νιώθω μια χαρά με τις επιλογές μου και με αυτά που ήθελα να κάνω και τα έχω κάνει. Δεν αισθάνομαι στην παρούσα φάση ότι έχω μια συμπεριφορά που μου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή μου ζωή. Ωστόσο, σε μια τυχαία συζήτηση μ’ ένα παιδί από την παρέα μου-κάτοχο μεταπτυχιακού ψυχολογίας- μου είπε ότι κατά πάσα πιθανότητα θα περάσω την εφηβεία μου αργότερα και θα κάνω την επανάστασή μου υπό συνθήκες που δεν θα ήθελα. Δηλαδή θα μου βγει ένα ‘ξέσπασμα” σε κάποια άλλη ηλικιακή φάση της ζωής μου και μπορεί οι συνέπειες να είναι αρνητικές. Κι ερωτώ λοιπόν κι εγώ για να το προλάβω: τι πρέπει να κάνω γι’ αυτό; Αν κάποιος δεν έχει περάσει εφηβεία τη χρονική στιγμή που έπρεπε, τι πρέπει να προνοήσει για το υπόλοιπο της ζωής του;;;
Η αλήθεια είναι ότι σε μια πρώτη ανάγνωση γέλασα με την παρατήρηση του συναδέλφου, και τολμώ να πω πως σαν άνθρωπος σκέφτηκα μήπως ήταν μια απόπειρα να σε φλερτάρει, σε στυλ “παράτησε τον φίλο σου και έλα να ζήσουμε έναν έρωτα όλο τρέλα, μην σου βγει αργότερα η επανάσταση, κρίμα είναι”.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να επαναστατεί ένας έφηβος. Αναζήτηση ταυτότητας, αναζήτηση προσοχής, ανάγκη για αποδοχή από τους συνομηλίκους του, μια άχαρη προσπάθεια πρώιμης ενηλικίωσης, αγώνας για περισσότερη ελευθερία, τάσεις για πειραματισμούς, ορμονικές διακυμάνσεις, κ.α. Και σε αυτή τη συμπεριφορά πλανάται πάλι το ερώτημα “φύση ή κοινωνική επιρροή ή και τα δύο;”.
Επαναστατούν όλοι οι έφηβοι και όλοι με τον ίδιο τρόπο; Όχι βέβαια. Δεν έχουν όλοι οι έφηβοι τις ίδιες αντιδράσεις, ούτε όλοι αντιμετωπίζουν την ίδια γονεϊκή συμπεριφορά, ούτε ζούνε όλα τα παιδιά στην ίδια κοινωνία. Μπορεί ένα παιδί να επαναστατήσει με γονείς που είναι υπέρ- ελαστικοί, μπορεί να είναι εντελώς πειθαρχημένο με γονείς που είναι εντελώς αυστηροί. Δεν υπάρχουν κανόνες.
Στην περίπτωση σου λες πως δεν επαναστάτησες. Πως ακριβώς φαντάζεται ότι θα επαναστατήσεις ο συνάδελφος; Θα κάνεις για παράδειγμα ναρκωτικά στα 45 σου; Θα βγαίνεις τα βράδια και θα γυρνάς το πρωί; Θα εναντιώνεσαι στη γνώμη των γονέων σου; Έχεις φτάσει ήδη 30, έχεις περάσει ήδη δυστυχώς ή ευτυχώς το σημείο εκείνο που οποιαδήποτε συμπεριφορά σου θα λογιστεί ως επανάσταση. Οποιαδήποτε συμπεριφορά σου από εδώ και πέρα θα είναι μια ενήλικη επιλογή, είτε καλή είτε κακή.
Ξεσπάσματα μπορεί να συμβούν σε οποιαδήποτε φάση της ζωής μας, ακόμα και αν έχουμε περάσει παραδοσιακά εφηβεία. Αυτά μπορεί να συμβούν για διάφορους λόγους, ένας από αυτούς είναι για παράδειγμα όταν πειθαρχούμε για πάρα πολύ καιρό σε κάτι ενάντια στη θέληση μας, ένας άλλος όταν συμβεί κάτι που αλλάζει με καθοριστικό τρόπο τη ζωή μας, όπως ένας θάνατος ή και το πιο κλισέ, όταν οδεύουμε προς τη συνταξιοδότηση. Με λίγα λόγια, μπορεί ανά πάσα στιγμή στη ζωή σου να κάνεις κάτι που θα θεωρηθεί επανάσταση, πολλοί λόγοι μπορεί να το πυροδοτήσουν, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το αν πέρασες εφηβεία όπως την περιγράφεις, ή όχι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Έχεις φτάσει ήδη 30, έχεις περάσει ήδη δυστυχώς ή ευτυχώς το σημείο εκείνο που οποιαδήποτε συμπεριφορά σου θα λογιστεί ως επανάσταση.” Αγαπητή μου κυρία, επιτρέψατε μου να διαφωνησω στο σημείο αυτο. Στα 28 μου οι γονείς μου με ανάγκασαν( κυριολεκτικά με φωνές και με ψυχολογικη βία ) να επισκεπτώ ψυχολόγο απλώς και μόνο επειδή έβγαζα , λέει , αρνητισμό απεναντι τους και θεωρούσαν οτι εχω ατίθασο χαρακτηρα( στα 28 !!) και θέλω να κανω αυτο που θεωρω εγω σωστο για την ζωή μου ή δεν τους ακούω . Πώς θα επρεπε κατα τη γνωμη σας να αντιδράσει κανείς σε μια… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν είσαι τρολ, κρίνοντας από την απάντησή σου στην κρέμα καλά σου κάνανε.
Δεν έκανε και πολύ δουλειά μεταξύ μας ,ε ;
Ντροπη σου.
Το τρολ εισαι εσύ που πετάγεσαι στο άκυρο να γράψεις τις επιθετικές. μπούρδες σου σε μια στήλη που γραφει μια σοβαρή ψυχολόγος.
Μα απαντάω ακριβώς μετά. 🙂
“Οποιαδήποτε συμπεριφορά σου από εδώ και πέρα θα είναι μια ενήλικη επιλογή, είτε καλή είτε κακή.”
Μια πρόταση ως αντίδραση στη συμπεριφορά των γονιών σας θα ήταν αμεση ανεξαρτητοποίηση με κάθε κόστος (ακόμη και αν χρειαζόταν να δουλέψετε δύο δουλειές). Τον ψυχολόγο κρατήστε τον μονο στην περιπτωση που δεν νιώθετε έτοιμη να αναλάβετε τις ευθύνες σας, γιατί σ’αυτή την ηλικία θα έπρεπε ιδανικά να είστε.
Καμία φορά βέβαια η παθογένεια της αγίας ελληνικής οικογένειας είναι τέτοια, που το παιδί είναι πάντα παιδι, ακόμα και αν φτάσει 50.
Ευχαριστώ πολυ,
Ομολογώ οτι ηταν μια πολύ ταπεινωτική εμπειρία αυτό που έγινε κυρϊως λόγω της ηλικίας που είχα τοτε και της φρικτης συνειδητοποίησης οτι γι αυτούς τους ανθρώπους θα ειμαι πάντα ενα ανωριμο παιδί.
Curcumin, είναι κάπως σουρεαλιστικό να μιλάς για επιθετικότητα ενώ έχεις κάνει πρώτος/η το ανεκδιήγητο σχόλιο περί λοβοτομής. Ας μας βοηθήσει η Φαίνια,στην ψυχολογία αυτό λέγεται προβολή ή τα μπερδεύω; Για να μην παρεξηγηθώ (όχι από σένα,από κανέναν σχολιαστή που με ενδιαφέρει) η ειρωνία δεν πήγαινε στην προτροπή για ψυχολόγο, άλλωστε δεν το θεωρώ κάτι κακό(αν είναι δυνατόν ,έχω αναφέρει εδώ μέσα ότι κάνω η ίδια ψυχανάλυση) . Απλά ειδα κάτι για αρνητισμό , κάτι για ατίθασο χαρακτήρα ,σκέφτηκα μήπως το “να κάνω ο,τι θέλω στη ζωή μου ” είναι να προσβάλλω απρόκλητα ανθρώπους,είδα και το σχόλιο και έκανα τη σύνδεση,… Διαβάστε περισσότερα »
Και τι θεωρείται ρε παιδια επανάσταση;
Σοβαρη ερωτηση;
Επανασταση γινεται απο τον έφηβο ( αρα ανηλικο) που καταπιέζεται η ελευθερία του απο τους γονείς του και δεν μπορεί να βγει με φίλους ( π.χ.) χωρίς την άδεια των γονιών του αφού ειναι ακομα ανήλικος.
Οι γονεις του τον αντιμετωπίζουν σαν παιδί αλλα ο εφηβος συνειδητοποιεί οτι εχει δικαιωμα να αναπτυχθει σαν ανθρωπος ανεξαρτα απο τις επιθυμιες των γονιών του και φέρεται επαναστατικά εναντια στην καταπίεση.
Με σοκάρει που δεν ξερεις καν τί ειναι η λεγόμενη επανάσταση.
Τόσο λοβοτομημένη εισαι??
Για να μην πούμε τι κάνει η επανάσταση.. (θα κοπεί).