1. Αγαπητή Α, μπα Είμαι 28 και δεν έχω κάνει κάποια σχέση. Είναι τόσο παράξενο; Δεν το μοιράζομαι γιατί νομίζω πως θα με κοιτάνε σαν εξωγήινη. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα μετά από κάποια γεγονότα που έχω ζήσει. Θέλω όμως να προχωρήσω. Τι να κάνω; αν προκύψει κάτι, πως του το λέω χωρίς να νομίζει πως είμαι από άλλο πλανήτη; Ευχαριστω
2. Καλησπέρα Α, μπα, Σε διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό και σήμερα πήρα την απόφαση να σου γράψω. Είμαι 40 και κάτι ετών, επιτυχημένη επαγγελματικά (την δουλειά μου πραγματικά την λατρεύω, αν και δουλεύω αρκετές ώρες) και ζω εδώ και κάμποσα χρόνια εκτός Ελλάδας σε μια πόλη, η οποία δεν προσφέρει και πολλές επιλογές για διασκέδαση και γνωριμίες. Μετά το θάνατο ενός αγαπημένου μου συγγενικού προσώπου και της καραντίνας που πέρασα, βγήκαν στην επιφάνεια ίσως αυτά που έκρυβα για πολύ καιρό. Αν και στο επαγγελματικό κομμάτι της ζωής μου η αυτοπεποίθηση μου ήταν πάντα στο ζενίθ, το ίδιο δεν συνέβαινε και στο προσωπικό κομμάτι: με θεωρώ αρκετά σοβαρή και συνεσταλμένη ως χαρακτήρα και σε εμφάνιση θα έλεγα ότι είμαι συμπαθητική, ίσως από αυτές που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά ( που λέει και το τραγούδι των Κατσιμίχα) με αρκετά παραπανίσια κιλά τα οποία έχω καταφέρει να χάσω τα μισά τους τελευταίους μήνες και συνεχίζω για να χάσω και τα υπόλοιπα. Υπάρχουν άραγε άλλοι σαν κι εμένα που σ΄ αυτή την ηλικία, όχι από επιλογή (μια φορά προσπάθησα να πω σε κάποιον ότι μου αρέσει και έφαγα τα μούτρα μου) δεν έχουν φιληθεί ποτέ, δεν έχουν βγει ποτέ ραντεβού, δεν έχουν κάνει ποτέ ερωτική σχέση, και νιώθουν πραγματικά μόνοι? Υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν σαν κι εμένα ότι δεν είναι ερωτεύσιμοι για να μην έχει συμβεί μέχρι στιγμής τίποτα από αυτά που ανέφερα πιο πάνω?
3. Ποια είναι η άποψη σου για τα χρήματα; Είμαι 30 και πλήρως ανεξάρτητη οικονομικά απο οταν σπούδαζα. Σε γενικές γραμμές δεν είχα ποτε οικονομική στήριξη από τους γονείς μου και ίσος να τους βοηθούσα κιόλας κατά καιρούς. Το να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη είναι ένας βασικός στόχος μου και πάντα θέλω να υπολογίζω (μόνο) στις δικές μου δυνάμεις. Ωστόσο αυτό μου δημιουργεί και ανασφάλεια/ πίεση για τα επαγγελματικά μου. Ανησυχώ πολύ ότι μπορεί να μην βρω δουλειά στο μέλλον – μετά το post doc ή για να βρω θα πρέπει να κάνω μεγάλες θυσίες. Επίσης με ανησυχεί ότι δεν εχω δικό μου σπίτι και δεν νομίζω οτι θα καταφέρω να εχω δικό μου σπίτι όσο σκληρά και αν εργαστώ. Γενικά νομίζω οτι το σκέφτομαι περισσότερο από όσο χρειάζεται και οτι η ανησυχία αυτή δεν ειναι πολυ χρήσιμη. Τι πιστεύεις;
-Ta lefta ein atmos
4. Αγαπητη Α μπα, Δεν ξερω πώς να συγχωρησω τον εαυτο μου. Ημουν σε μια σχεση εδω και δεκαετια (ξεκινησε στα 20) στην οποια το σεξ ηταν ανυπαρκτο και το εννοω. Δεν υπηρχε καν, υπηρχαν καποια αγγιγματα αλλα μεχρι εκει. Εκεινος ελεγε οτι εχει πεσμενη λιμπιντο (‘πεθαμενη’ καλυτερα). Τη μια οι ζορικες σπουδες του, μετα το μεταπτυχιακο του, την αλλη το διδακτορικο του και στο τελος το αγχος με την ακαδημαικη του καριερα. Οταν ξεκινησαμε να ειμαστε μαζι, πριν 10 χρονια περιπου, υπηρξε μια μικρη φλογα η οποια εσβησε τοσο γρηγορα που δε θυμαμαι καν αν αναψε. Οταν λεω φλογα εννοω στην αρχη οτι υπηρξε ελαχιστο σεξ, γιατι ‘επρεπε’. Για κανενα εξαμηνο, ισως και λιγοτερο και με συχνοτητα αστεια για νεο ζευγαρι (δυο τρεις φορες το μηνα ισως? Δε θυμαμαι καλα). Επειδη τον ερωτευομουν ολο και πιο πολυ και ειχε πολυ ωραια προσωπικοτητα, απλα σεβαστηκα το οτι δε θελει καθολου σεξ. Ημασταν πολυ καλα μαζι, αλληλοστηριζομασταν και ημασταν πανω απο ολα οι καλυτεροι φιλοι (ειρωνεια εδω αλλα και αληθεια). Δεν εχω ξαναδεθει τοσο με καποιον και ηταν και πολυ τρυφερος. Ολο αυτο το αμοιβαιο δεσιμο εκανε χιλιες φορες δυσκολοτερο να μιλησουμε για τον ελεφαντα στο δωματιο, γιατι αυτοματα θα δημιουργουνταν ενα κακο κλιμα και σιγουρα δε μπορουσα να κανω και κατι, απο τη στιγμη που μου ειχε δηλωσει ξεκαθαρα οτι δε θελει σεξ, οφειλα να το σεβαστω. Εγω στο μεταξυ σπανια ενιωθα την ελλειψη. Δε με πειραζε σχεδον καθολου, με ικανοποιουσε πολυ η σχεση μας και χωρις το σεξ. Η μαλλον ειχα πεισει τον εαυτο μου γι αυτο. Στον ψυχολογο που πηγαινα χρονια δεν ειχα αναφερει ποτε αυτο το θεμα, και τελικα οταν σταματησα να πηγαινω, το μετανιωσα. Θεωρω οτι πολλες διαπιστωσεις του ηταν λαθος επειδη το συγκεκριμενο θεμα δεν του το ειχα αναφερει. Και πολλα αλλα μου θεματα προεκυψαν απο εκει, το ξερω, αλλα δεν ξερω ποια ακριβως. Και φτανουμε στο χωρισμο πριν ενα χρονο. Μου προσφερθηκε θεση σε πανεπιστημιο σε χωρα που εκεινος δε μπορουσε να ακολουθησει. Δεν ηθελα να παω χωρις εκεινον και ημουν σιγουρη οτι θα απερριπτα τη θεση, οταν ανακαλυψα στις διακοπες μας οτι ειχε γνωρισει και κανει σεξ (!) με μια κοπελα, οσο εγω βασανιζομουν καποια βραδια με γραψιματα και εκεινος εβγαινε και καλα να βγαλει βολτα το σκυλο μας για καμια ωρα. Το ανακαλυψα τυχαια, ναι εντελως τυχαια, επειδη μια φορα ξεχασε το κινητο ο ηλιθιος οταν βγηκε και σε καποια φαση χτυπησε και ειδα οτι το ξεχασε. Το αφησα εκει αλλα μετα ακολουθησε μηνυματακι αποκαλυψη το οποιο πανω στον πανικο μου διεγραψα για να μη δει οτι το διαβασα. Τι εραστης εισαι, χρονια εχω να κανω τοσο καλο σεξ, την αλλη φορα φερε και προφυλακτικα κ αλλα τετοια. Απο την παγωμαρα μου δεν ειπα τιποτα οταν γυρισε κ του ειπα απλα οτι ακουσα μια κληση. Τις επομενες μερες εβγαινε παλι για το σκυλι υποτιθεται. Του ειπα οταν γυρισαμε οτι ξερω και εκεινος το δεχτηκε. Μου ειχε τελειωσει γ κεινον, δεν ξερω, και περισσοτερο ηταν το σοκ οτι λειτουργει οντως σεξουαλικα παρα το οτι με απατουσε. Στον χωρισμο μας ηθελα τοσο να του πεταξω ‘σου σηκωνεται τελικα?’, αλλα κρατηθηκα. Του ειπα οτι δε θελω καμια επαφη με κεινον και οτι ολα αυτα τα χρονια με κοροιδευε. Μου ειπε κλαιγοντας οτι οντως δεν ειχε ορεξη για σεξ και δεν ειχα εγω να κανω μ αυτο, εμενα με ηθελε πολυ. Και οτι του βγηκε με εκεινη αμεσως, δεν ξερει γιατι αλλα εμενα θελει (παρθενα βεβαια, ουτε λογος για σεξ, να πει οτι θα προσπαθησουμε σ αυτο, τιποτα). Ορκιστηκε κιολας οτι δεν εχει ξαναπαει με καμια οσο ειμαστε μαζι γιατι δεν ειχε ορεξη για σεξ. Χωρισαμε και δεν ξαναμιλησαμε, τοσο απλα μετα απο 10 χρονια σχεσης. Νιωθω, ενα χρονο μετα, απιστευτα αδειασμενη. Δεν εχω ορεξη να κανω σχεση με κανενα, σκεφτομαι ποσο σεξ εχω χασει και κυριως αδυνατω να συχωρησω τον εαυτο μου πρωτον που δεν εφυγα απο τη σχεση νωρις πριν πεσει η αυτοπεποιθηση μου στο γκρεμο, αλλα κατεφευγα στην αυτοικανοποιηση οσες φορες το ειχα αναγκη, δευτερον που δεν τον πιεσα να να αναλυσουμε μαζι το προβλημα πριν χρονισει και τριτον που δεν το συζητησα με τον ψυχολογο μου τοσα χρονια γιατι ενιωθα ντροπη. Μου βγαινει τεραστια οργη και μισω και κεινον και κυριως εμενα. Με ολο αυτο, δεν ξερω ποια αν θελω σεξ ποτε στη ζωη μου (λες και ξερω πώς ειναι). Μονο οι δυο καλες φιλες μου ξερανε, ολοι οι αλλοι μας βλεπανε το τελειο ζευγαρι (αν μπορουσα να βαλω γκιφ αηδιας, θα το εβαζα). Δεν ξερω τι να κανω. Περναει ποτε αυτη η αισθηση? Το μονο που με σωζει ειναι που δεχτηκα αυτη τη θεση, γιατι αν εμενα γ αυτον, θα ειχα ακομη χειροτερη αυτολυπηση απο ο,τι τωρα.
Πρέπει να πας σε ψυχολόγο και αυτή τη φορά, να πεις όλη την αλήθεια.
5. Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι που με προβληματίζει αρκετά. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχει παρέες γενικά. Δεν μπορώ να ταιριάξω εύκολα με άτομα, αν και πιάνω κουβέντα με αγνώστους πολύ εύκολα. Κατά τη διάρκεια και μετά την καραντίνα έχει αρχίσει και γίνεται έντονη η έλλειψη μιας συντρόφου. Είμαι μόνος από το 2010. Στο διάστημα αυτό δεν έχει μεσολαβήσει απολύτως τίποτε. Δεν είμαι καθόλου καλός στο φλερτ και το χιούμορ. Είμαι άνθρωπος που είναι πολύ ήσυχος, ποτέ δεν ήμουν “αρσενικό” και “κατακτητής”. Να προσθέσω ότι όχι επαφή, αλλά δεν έχω δει καν γυμνή γυναίκα στη ζωή μου (αν και σε λίγο μπαίνω στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου) αλλά δεν θέλω επί πληρωμή έρωτα (όπως μου έχουν προτείνει φίλοι αλλά και φίλες γιατί έχω αρκετά έντονη επιθυμία επαφής), κατά πρώτον γιατί δεν υπάρχει το κομμάτι της αγάπης μέσα, κατά δεύτερον γιατί μου αρέσει πολύ και θα ήθελα η πρώτη μου εμπειρία να είναι έρωτας γλυκός, αργός και όμορφος (όχι κάτι άγριο και βίαιο), κατά τρίτον γιατί η εμφάνισή των αντίστοιχων επαγγελματιών δεν μου αρέσει και έτσι δε μπορώ να “λειτουργήσω”. Επιπλέον με στεναχωρεί και νιώθω αδικία που τύποι που είναι ασεβείς απέναντι σε μια γυναίκα, είναι διατεθειμένοι να απατήσουν και έχουν απαιτήσεις ως προς το γυναικείο σώμα της αρεσκείας τους να έχουν πολλές να τρέχουν πίσω τους και να τις δουλεύουν και να τις “παίζουν” και εγώ να μην έχω μία σύντροφο πλάι μου, να ξυπνάω και να κοιμάμαι δίπλα της, να κάνουμε πράγματα μαζί, σαν ζευγάρι, να κάνουμε γλυκό έρωτα και να νιώθω ευτυχία ζώντας μαζί της, ανεξαρτήτως εμφάνισης. Νιώθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου και αποτυχημένος σαν άντρας. Δεν έχω μιλήσει αρκετά σε γνωστούς μου και νιώθω πιο άνετα να τα πω σε εσένα. Ελπίζω να βοηθήσεις και σε ευχαριστώ!
Δεν υπάρχει κάποια συμπαντική συμφωνία που λέει ότι σε όλους τους άντρες αντιστοιχεί μια γυναίκα για να μιλάς για αδικία. Οι γυναίκες τρέχουν πίσω από τους άντρες που θέλουν να τρέξουν, δεν είναι άβουλα όντα που μαγεύονται. Επίσης το τι θεωρείται σέξι είναι και κοινωνικό κατασκεύασμα που προκύπτει από την ιεραρχία που υποδεικνύει η πατριαρχία. Δεν είναι ο μισογυνισμός σου που σε εμποδίζει βέβαια, αυτό είναι κάτι πολύ κοινό που δεν εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν σεξ μεταξύ τους.
6. Χαιρετώ α,μπα και αμποπαρεα! Είμαι γυναίκα 22 ετών. Πέρασα σε μια σχολή μέσω πανελληνίων που, αρχικά, πίστευα ότι είναι για μένα, ότι μπορώ να κερδίσω κάτι από αυτή. Έχω προσπαθήσει σκληρά 3 χρόνια, της έχω δώσει πολλά χωρίς να μου φέρνει τίποτα πίσω. Πρακτικά(μαθήματα) και πνευματικά. Ό,τι κάνω δεν το κάνω πια με καμία ευχαρίστηση, νιώθω πως φθείρομαι και μου τρώει παραγωγικά χρόνια από τη ζωή μου. Μόνο εμπόδιο μπαίνει τελικά στα όνειρά μου. Αφού απηύδησα, λοιπόν, με την κατάσταση αυτή, ζύγισα τα πράγματα ουκ ολίγες φορές, έκανα την έρευνά μου και βρήκα τον τρόπο να σπουδάσω αυτό το αντικείμενο με το οποίο σχεδιάζω να ασχοληθώ ενώ παράλληλα θα ξεκινήσω να δουλεύω για να αποκτήσω από πιο νωρίς την απαραίτητη εμπειρία(σχέδιο που μου χάλασε μια φορά ο κορονοϊός). Έτσι μάζεψα όσο θάρρος είχα και έριξα τη βόμβα στην οικογένεια(να πω εδώ ότι είμαι μοναχοπαίδι, το μόνο “έξοδο” του σπιτιού). Ο πατέρας αναγνωρίζει τις αντικειμενικές δυσκολίες αλλά είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμος να βοηθήσει γιατί “μη βλέπεις που δεν μιλάω, βλέπω πόσο υποφέρεις”. Η μητέρα όμως… Έχει επιστρατεύσει κάθε δυνατό και πικρόχολο επιχείρημά της για να με πείσει να σταματήσω τα νέα μου σχέδια. Δεν δέχεται ότι δεν αντέχω άλλο, ούτε μια εξεταστική παραπάνω. Δεν υπάρχει απελπισία, μόνο μου τη βάρεσε και θέλω να τα παρατήσω όλα με την πρώτη δυσκολία. Επισημαίνει συνεχώς πόσα της έχω κοστίσει μέχρι τώρα, πόσα έχει κάνει για εμένα και της χρωστάω και πώς εγώ, από το δημοτικό ακόμη που άφησα κάποιο χόμπι, είμαι αποτυχημένη, δειλή, δεν προσπαθώ και μόνο τα παρατάω. Δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στο εγκαταλείπω/τερματίζω την προσπάθειά μου συνειδητά εδώ(προσπάθεια πάνω σε κάτι που μόνο πίεση, άγχος και δυσαρέσκεια μου προκαλεί πια) και στο όντως τα παρατάω. Δημιουργεί θέματα στο σπίτι γιατί κι αυτή έχει τα δικά της τραύματα. Από τότε που τη θυμάμαι εκδήλωνε άσχημες συμπεριφορές, με έχει επηρεάσει πολύ αρνητικά και κάθε μέρα προσπαθώ να βρω τον αυθεντικό μου εαυτό. Την δικαιολογώ σε όλα. Ποτέ δεν της δημιούργησα προβλήματα. Ήμουν ένα παιδί που σκεφτόταν κάθε τι πολλές φορές πριν έστω μιλήσω γι αυτό, συνήθως με έντονο φόβο. Και ως ενήλικη το ίδιο, γιατί δεν είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και θέλω να είμαι εντάξει απέναντί τους. Αλλά καταλαβαίνω ότι κάπου αυτό ξεφεύγει πια. Στην ηλικία που είμαι δεν νοείται να μου ασκείται τέτοιος έλεγχος, ειδικά όταν είμαι τύπος και υπογραμμός. Αλλά κι εγώ δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να την αντέξω. Τα νεύρα και ο αντίλογος δεν βοηθάνε, ούτε η υποταγή όμως. Έχω αρχίσει κάποιο καιρό να την αγνοώ σε πολλά θέματα, ιδίως στο οικονομικό αφού ο ίδιος άνθρωπος μας συντηρεί. Καταλαβαίνω, όμως, τη σχέση μας να παγώνει και να χαλάει πιο πολύ. Αλλά εκείνη ζει στον δικό της γαλαξία, είναι το αφεντικό που πρέπει να λογοδοτούμε γιατί τα κάνει όλα σωστά και οι υπόλοιποι γύρω είναι απλά ηλίθιοι. Κάνω ότι δεν ακούω πολλά, όμως εδώ περίμενα να ακούσω κάτι και συγκεκριμένα ότι θα με στηρίξει, όχι ότι πλέον να μην υπολογίζω σε αυτή γιατί έχει κάνει πολλά που δεν εκτιμάω. Περίμενα να καταλάβει. Δεν καταλαβαίνει τι μου προκαλεί, και ούτε πρόκειται, αλλά να καταλάβει τουλάχιστον ότι θέλω να δουλέψω για το καλό μου. Την έχω βρει πολλές φορές απέναντί μου, έχω αντέξει πολλές από τις εμμονές της αν όχι όλες, στο σπίτι μας συμμετέχω με κάθε τρόπο και πάντα με την καλή μου πρόθεση και ποτέ δεν είναι ευχαριστημένη. Έπρεπε να ακολουθήσει το ίδιο μοτίβο και τώρα; Πολλές φορές αναρωτιέμαι μήπως έχω πρόβλημα, μήπως δεν αντιλαμβάνομαι σωστά την πραγματικότητα αλλά τελικά βλέπω ότι αναλαμβάνω ευθύνες που δεν μου αναλογούν και ελπίζω ότι θα την αλλάξω με μαγικά. Καμία μάνα δεν είναι τέλεια, κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος αλλά έχε λίγο το νου σου να μην δυσκολεύεις και τη ζωή του άλλου, ειδικά όταν τον βλέπεις να προσπαθεί… πολύ! Για το παρόν ζήτημα να πω ότι έχω πλήρη στήριξη από τον πατέρα και χρηματοδότη και οι διαδικασίες ξεκινούν άμεσα. Αλλά περίμενα ότι αυτή τη φορά θα είναι εδώ και η μητέρα, όπως την χρειάζομαι. Λάθη κάνω κι εγώ-από τα τελευταία μεγάλα λάθη μου η σχολή-, λάθη κάνει κι εκείνη. Πόσα ακόμη να ανεχτώ, να δικαιολογήσω, να συγχωρήσω χωρίς να αναγνωρίζει ούτε ένα; Δεν καταλαβαίνω πια τι της φταίει. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ούτε εγώ είμαι η τέλεια κόρη. Πόσο δύσκολο είναι να το αποδεχτεί αυτό, να με νιώσει και να με βοηθήσει ουσιαστικά; Με κρατάει ακόμη πίσω από πολλά, κατάσταση που βαρέθηκα και προσπαθώ να τη φτιάξω μέσα μου για να συμβιώσουμε όσο το δυνατόν πιο αρμονικά. Καταλήγω να μην την υπολογίζω κι αυτό με πονάει. Μπορώ άραγε να κάνω κάτι άλλο; “Έπρεπε να είμαι σαν άλλους γονείς που λένε θέλω το πτυχίο σε 4 χρόνια και έπειτα κόψε το λαιμό σου”… Πτυχίο στην περίπτωσή μου δεν θα έβλεπε σε λιγότερο από 3 χρόνια από τώρα. Αλλά κι αυτό το έρμο πτυχίο τι αξία έχει άμα δεν το θες; Πόσο κακό είναι πια να εγκαταλείπεις; Πολλά σκόρπια ερωτήματα αλλά το κύριο ζήτημα είναι ολοφάνερο… Θα ήθελα να διαβάσω την απάντησή σου, ακόμη κι αν είναι δύο λέξεις. Αρκούν! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ:)
Η αποδοχή των γονιών είναι μια διαδικασία που ολοκληρώνεται μέσα από την ενηλικίωση. Αν θέλεις να γίνει πιο γρήγορα (γιατί γίνεται πάρα πολύ αργά και είναι πολύ επίπονη) πήγαινε σε ψυχολόγο.
7. Αγαπητή α, μπα ήθελα να σε ρωτήσω τι να κάνω με το αγόρι μου…. Είμαστε 3 χρόνια μαζί. Είμαι 19 είναι 24. Από την αρχή της σχέσης μας ήταν αρκετά πιεστικος… Δηλαδή δεν του άρεσε να βγαίνω με τις φίλες μου, δεν του άρεσαν τα ρούχα μου, δεν συμπαθούσε τις φίλες μου και άλλα πολλά…. Τον τελευταίο 1 χρόνο αποφασίσαμε να συγκατοικησουμε μαζί καθώς όλο το περσινό καλοκαίρι είχαμε χωρίσει για τους παραπάνω λόγους που ανέφερα. Αυτή την φορά ήταν χειρότερα στην αρχή ήταν όλα ρόδινα μετά άρχισαν τα παράπονα…. Του τύπου δεν μαγειρεύω ωραία να μην πηγαίνω για ποτό ή καφέ με την παρέα μου κτλπ… Γενικά με κατηγορεί για όλα και δεν αντέχω άλλο…. Τώρα έχουμε φτάσει σε σημείο που έχω πάει στο πατρικό μου και εκείνος την μια μου λέει να αρραβωνιαστουμε την άλλη ότι δεν είμαι σοβαρή, ότι μιλάω με άλλους και καταλήγει στο ότι δεν θέλει. Κάνει πράγματα γενικά για να με ‘τσάκωσε’ πχ βάζει γνωστούς του να μου στέλνουν να δει αν θα απαντήσω κτλπ…. Το θέμα μου είναι ότι δεν μπορώ να ξεκολλήσω από αυτόν τον άνθρωπο γιατί είναι η πρώτη μου σχέση και νομίζω πως θα κάνω λάθος αν πάω παρακάτω… Στεναχωριέμαι που έχουν γίνει έτσι τα πράγματα και όσο και αν του το λέω, λέει πως θα αλλάξει και για 2 εβδομάδες ειναι οκ και μετά κάνει τα ίδια πφφφ δεν ξέρω τι να κάνω.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φίλη της ερώτησης 4, δεν θέλω να σε φιτιλιάσω αλλά δεν τον πιστεύω. Και νομίζω σκηνοθέτησε και όλα τα υπόλοιπα. Τυχαία ξέχασε το κινητό, τυχαία στάλθηκε το μνμ και του είπε “πάρε προφυλακτικά;” χαχα! Συνοψίζοντας πιστεύω ότι ήθελε να σε κάνει να τον χωρίσεις χωρίς να αμφισβητήσεις τον αντρισμό του. Και ναι έπρεπε να τον ρωτήσεις “‘αν του σηκωνεται τελικα”. Να μην μείνεις με την απορία! Τέλος δίνω αρκετές πιθανότητες να είναι γκέι. Πρώτη σκέψη πάντα είναι ότι φταίμε εμείς που δεν είμαστε αρκετές οπότε βρήκε άλλη. Όμως δεν είναι πάντα έτσι… Ξανασκέψου τα.. κάτι βρωμάει..
Ε όχι βρε παιδιά,τόσο μακριά να το έφτασε?
Κ εμενα κατι δν μου κολάει σ αυτό το μυνημα που δεχθηκε «τι εραστης εισαι εσυ;κτλ» Πολύ στηνένο κ αφύσικο. Χμμμ
Πιθανόν να είναι αυτό που λέτε.. εγώ σκέφτομαι μήπως έχει το σύνδρομο “Madonna-whore”, δηλ έχει κατατάξει τη γράφουσα στην 1η κατηγορία, στο “κορίτσι για σπίτι”, το οποίο “σέβεται” σε σημείο τέτοιο που να μην μπορεί να λειτουργήσει σεξουαλικά μαζί της.. και για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ανάγκες, πηγαίνει με αυτές που έχει κατατάξει στη 2η κατηγορία.
Ναι και εμένα κάτι δεν μου πάει καλά. Ποιος χρησιμοποιεί τη λέξη “εραστής” και μάλιστα σε dirty talk; Πολύ στοχευμένο μήνυμα.
συμφωνω, ειναι ολοφανερο. ειμαι σχεδον βεβαιος οτι ειναι γκει που τωρα καταφερε να τα βρει με τον εαυτο του. και επι της ευκαιριας , σε αυτο το gayfriendly site θα επρεπε καπου να μην ειμαστε ανεκτικοι σε τετοιες συμπεριφορες, εχουν υποφερει χιλιαδες γυναικες. Οταν εφηβοι και νεοι αντρες πληγωνουν με τη συμπεριφορα τους γυναικες αρκουμαστε στο μαλακες μισογυνηδες, αλλα οταν το κανουν οι γκει αντρες καλυπτονται με ενα : ειμαι- ημουνα by . Το ατου της πατριαρχιας το εχουν ΟΛΟΙ οι αντρες και το χρησιμοποιουν, ακομι και οι δευτεροι στην ιεραρχια της οπως οι γκει
Εγώ, αν και bi, συμφωνώ μαζί σας σε αυτό…δεν ξέρω αν είναι μισογύνηδες, αλλά προσωπικά ποτέ μου δε θα έκανα σχέση με μια γυναίκα και σίγουρα δεν θα τεκνοποιούσα, μόνο και μόνο για να έχω μια “βιτρίνα” στην κοινωνία…
Προσωπικά, ομοφυλόφιλους άνδρες που το κάνουν αυτό τους θεωρώ απαράδεκτους…γιατί εν μέρει καταλαβαίνω ότι πιέζονται από τα “πρέπει” της κοινωνίας και από τι θεωρείται δεκτό και τι μεμπτό, αλλά από την άλλη αυτό είναι απίστευτη ασέβεια και κοροϊδία στη γυναίκα και στα παιδιά τους, που στο φινάλε δεν φταίνε σε τίποτα και δεν γνώριζαν τίποτα.
Ωραία εξήγηση αν και εγω σκέφτηκα πως το μήνυμα μπορεί να μην ήταν στημένο αλλα να το έστειλε άντρας. Πώς φαίνεται παντως οτι πάει για καθηγήτρια πανεπιστημίου η κοπέλα! Κρατήθηκε λέει και δεν του είπε “σου σηκώνεται τελικά;” -σιγά τη βρισιά, εγω θα του είχα συρει τα εξαμάξης, θα κοκκίνιζε και νταλικιέρης αν ήμουν στη θέση σου. Έξαλη με έκανε ο τύπος!
4. Έχω βρεθεί ακριβώς στη θέση σου,σα να τα εγράψα εγώ !8 χρόνια σχέσης,από τα 25 μου μέχρι τα 33 … Μου πήρε 3 χρόνια ψυχοθεραπείας,4 συναισθηματικά “άδεια ” χρόνια, δύσκολες μέρες και νύχτες, καταστροφικές σεξουαλικές /συναισθηματικές σχέσεις που με έκαναν να νιώσω ακόμα πιο χάλια -για να “καλύψω” τα χαμένα χρόνια χωρίς σεξουαλική ζωή- να συγχωρέσω τον εαυτό μου που έχασα τα καλύτερα μου χρόνια,να αλλάξω την κοσμοθεωρία μου για τις σχέσεις και για μένα κτλ . Ήταν μακρύς ο δρόμος αλλά τα κατάφερα !Κάνε σαν δώρο στον εαυτό σου την ψυχοθεραπεία,με ειλικρίνεια,αγάπη και ανοχή προς τον εαυτό σου,… Διαβάστε περισσότερα »
7. Τις καμπάνες δεν τις ακούς; Είσαι σε κακοποιητική σχέση και το πρώτο βήμα είναι να το συνειδητοποιήσεις. Το δεύτερο είναι να φύγεις, ιδανικά πριν χρησιμοποιήσει φυσική βία εναντίον σου.
Αγαπητέ της ερώτησης 5. Λες δεν κάνεις παρέες, δεν είσαι ανοιχτός στο φλερτ, δεν ταιριαζεις εύκολα με άτομα. Έχεις κάνει κάτι γι αυτό; Ο έρωτας και η κοινωνικοποίηση είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Πρέπει να βρεις ποιο είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις στη κοινωνικοποίηση. Επίσης, οι γυναίκες δεν κάθονται στα “καλά παιδιά” για να τα ανταμειψουν. Ο έρωτας δεν λειτουργεί έτσι. Δεν χρωστάμε κάτι ως γυναίκες στα καλά παιδιά, και αντίστοιχα, τα καλά παιδιά δεν δικαιούνται κάτι και δεν υφίστανται κάποια αδικία αν είναι μονα τους. Ο έρωτας βασίζεται στην έλξη, την επιθυμία, το μοναδικό πλησίασμα δύο ανθρωπων. Αν εσύ είσαι κλειστός… Διαβάστε περισσότερα »
1. Βρε κοπελα μου μην αυτομαστιγωνεσαι.
Οι συγκυριες τα εφεραν ετσι, δεν ειναι οτι εχεις κατι το * αφύσικο* που σε εμποδισε.
Οταν ερθει η ωρα η καλη και βρεις καποιον να αποφασισεις να προχωρησεις στο παρασυνθημα τοτε απλως πες του το σαν να ειναι το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο οτι ε, δεν ετυχε να κανεις σεξ.
Αμα φυγει απο αυτο τοτε καλα ξεκουμπιδια.
Αλλα δεν εισαι και υποχρεωμενη να του το πεις. Κανε ο,τι σου ειναι ευκολο χωρις αυτομαστιγωμα.
Η #7 έχει πάρει διάσταση,την ξανά είδαμε εχθές. Ρε #4 από εδώ και πέρα στολισου,ντύσου,ψάξε να βρεις ότι πιο wow υπάρχει για να βγεις και απόλαυσε. Αυτός ήταν χνουδοτουλης και μαλακουλης και έκανε ωραιγιοτατο σεξ με άλλη Όχι με εσένα.
1. Αυτό που λες πως σε κοιτάνε σαν εξωγήινη εμένα πολύ με διασκεδάζει, αυτό το βλέμμα τους αν τύχει να πω πως δεν είχα ποτέ σχέση και είμαι αρκετά μεγαλύτερη σου. Δεν θα σε πειράζει τόσο πολύ πως θα το πάρουν οι άλλοι αν πάψεις να το θεωρείς ελάττωμε, δεν είναι και ούτε σημαίνει κάτι τρομερό. Δείχνει χαρακτήρα εξάλλου το πως θα σου φερθεί κάποιος ποιο έμπειρος γενικά αυτό, όχι μόνο σε αυτή την περίπτωση. 2. Ναι υπάρχουν και άλλοι όπως εσύ στην ηλικία σου, εμένα δεν μου φαίνεται παράξενο. Αν όντως θέλεις να κάνεις σχέση προσπάθησε το με τον… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή εγώ είμαι η γράφουσα της ερώτησης Νο.2, σ’ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί αν υπάρχουν κι άλλοι σαν έμενα και αισθάνομαι μια ανακούφιση διαβάζοντας το σχόλιό σου. Θα προσπαθήσω να βρώ αυτό που λείπει, όπως εύστοχα ανέφερες, και όντως είναι στα άμεσα σχέδια μου η επισκεψή σε ψυχολόγο που να μιλάει την μητρική μου γλώσσα για να αισθάνομαι καλύτερα.
@Castaway. 33 και δεν παλευεται η μοναξια.
Εγω ανηκω βεβαια στο φασμα του αυτισμου κι εχω ν´αντιμετωπισω τις δυσκολίες μου και να κανω τον προσωπικο μου αγωνα στο να συνδεθω με αλλους.
Το δικο μου θεμα ειναι πολυ συνθετο για να λυθει με ψυχολογο γιατι δεν ειναι απλως θεμα συμπεριφορας ή αντιληψης των πραγματων.
Οποτε θα πρεπει να μαθω να ζω με αυτο οταν θα κανω σχεση(ΑΝ καταφερω ποτέ στη ζωη αυτη…ΑΝ.)
@Mumu Pipi κι ο δικός μου άντρας με το ένα πόδι στο φάσμα! Στην αρχή, όπως τα λέει η Χ ris, ε, μετά άρχισε να κυλάει. Η λέξη κλειδί είναι “αποδοχή”, και για τους δύο – γιατί κι εκείνος έμαθε να δέχεται το ότι λειτουργώ διαφορετικά από τον ίδιο.
Νομίζω ότι η 7 έχει δημοσιευτεί ξανά. Μου φαίνεται οικεία. 4. Φίλη μας, σπατάλησες πάρα πολλά χρόνια στη σχέση, αλλά, πέρα απ΄ την οργή που δικαιολογημένα νιώθεις, κατάφερες να ξεφύγεις. Ευτυχώς είσαι μακριά και μπορείς να οργανώσεις τη ζωή σου όπως θέλεις, να δοκιμάσεις καινούριες εμπειρίες και να σκεφτείς ψύχραιμα τη φάση που πέρασες. Γιατί δε μιλούσες στον ψυχολόγο τόσο καιρό; Ελπίζω να ξεκινήσεις πάλι από άλλη βάση, ειλικρινή. Χωρίς να θέλω να γίνω μάντις κακών, πιστεύω ότι για κάποιο λόγο σε χρειαζόταν, κάτι αντιπροσώπευες για τον ίδιο, πιθανόν να ήσουν η βιτρίνα στον κοινωνικό του περίγυρο. Επειδή όμως δεν… Διαβάστε περισσότερα »
3. Δεν κατάλαβα ΚΑΘΟΛΟΥ γιατί αυτή η ερώτηση είναι για ψυχολόγο.
Ανησυχίες για τα λεφτά, για τη στέγαση, για την εύρεση εργασίας. Τι πιο φυσιολογικό , στην εποχη μας;;
Χάνω κάτι;;
Σορρυ αλλα κανεις λαθος.
Η ανησυχια σε βαθμο εμμονης ακομη και για οσα εσυ θεωρεις φυσιολογικα καθημερινα πραγματα της εποχης μας χρηζει διερευνησης και αντιμετωπισης.
Σορυ αλλά δε συμφωνώ. Η επιβίωση δεν είναι εμμονή , είναι βασική ανάγκη, δεν είναι α έχω αυτή τη φαντασίωση κι έχω κολλήσει εκεί. Δε μας λέει πολλά για τη ζωή της, μόνο τα πολύ βασικα, αλλά αν δεν έχεις εξασφαλισμένο σπίτι/εισόδημα νομίζω δε μπορείς πάρα να το σκέφτεσαι συνεχώς. Δε μου φαίνεται αδικαιολόγητη ανησυχία. Μάλιστα, τώρα που την ξαναδιάβασα, αναφέρει πως κατά καιρούς βοηθούσε τους γονείς της οικονομικά, άρα μάλλον δεν έχει κάπου να στραφεί αν κάτι δεν πάει καλά. Καθόλου δεν καταλαβαίνω το περίεργο και ας πούμε πια πως στην Ελλάδα σήμερα, αν δεν έχεις δικό σου σπίτι… Διαβάστε περισσότερα »
Καθολου δεν ζεις.
Αλλο αυτο ομως.
Αυτο που πιθανον δεν καταλαβες ειναι οτι στον ψ θα πας για το οτιδηποτε σε απασχολει ανεξαρτητα απο το ποσο αντικειμενικα δυσκολο ειναι ή δικαιολογημενο ειναι ή μη.
Το ότι συγκεντρώθηκαν στο ίδιο ποστ τόσες ερωτήσεις ανθρώπων που ως τώρα δεν είχαν ερωτικές εμπειρίες, είναι από μόνο του απάντηση, ελπίζω ανακουφιστική, γιατί παρόλο που είναι ένα σχετικά συνηθισμένο φαινόμενο, όσοι το βιώνουν τείνουν να πιστεύουν πως είναι οι μόνοι και άρα κάτι πάει εξ ορισμού στραβά με τους ίδιους. Αυτό όμως είναι μέρος του προβλήματος. Ακόμα και αν κάποιος είναι μόνος όχι λόγω συγκυριών αλλά επειδή όντως κάνει κάτι λάθος, ή δεν κάνει τίποτα, αυτό είναι μια στάση που μπορεί να αλλάξει, δε χρειάζεται μοιρολατρία ή αυτομαστίγωμα, δράση χρειάζεται. 6. Η μητέρα σου είναι εξωφρενικά τοξική! Κλείσε τα… Διαβάστε περισσότερα »