Καλησπέρα Λένα ή Φαίνια, αυτή τη στιγμή που σου γράφω είναι 19 Σεπτέμβρη και διανύω περίοδο εξεταστικής. Μπαίνω 5ο έτος στο τμήμα μου το οποίο είναι κανονικά 4 χρόνια. Σπουδάζω πληροφορική σε νησί του Ιουνίου. Δεν αισθάνομαι πολύ καλά γι’ αυτό σου γράφω. Νιώθω ανίκανη και αποτυχημένη. Βλέπω τους γύρω μου να τελειώνουν την σχολή ή να χρωστάνε λίγα μαθήματα και νιώθω χάλια για τον εαυτό μου. Η μητέρα μου, η οποία είναι αυτή όπου μου δίνει τα χρήματα του μήνα (διαχειρίζεται τα οικονομικά του σπιτιού), φάσκει και αντί φάσκει. Παλαιότερα μου είχε πει ότι θα με στηρίξει μέχρι να τελειώσω, άλλη φορά μου είπε να τελειώνω, άλλη φορά μου είπε να βρω και μια δουλειά για να τους ελαφρύνω λίγο. Με αγχώνει γιατί νιώθω ότι δεν έχω σίγουρη οικονομική στήριξη από την οικογένεια μου και δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο βήμα μου. Χρωστάω αρκετά μαθήματα και την πτυχιακή μου, τα οποία όμως βγαίνουν σε μία χρονιά δουλειάς και διαβάσματος από μεριάς μου. Όμως αυτή η κατάσταση με έχει επηρεάσει και δεν θέλω να διαβάσω. Θέλω μόνο να ξαπλώνω. Νιώθω κούραση. Όλο αυτό (το να φάσκει και να αντιφάσκει) ξεκίνησε όταν της ανακοίνωσα ότι θέλω να μετακομίσω με το αγόρι (5 χρόνια σχέσης) μου ούτως ώστε να πληρώνουμε λιγότερα χρήματα και να μένω σε μεγαλύτερο σπίτι. Το πήρε πολύ βαριά και το αποδέχθηκε μετά από 1-2 μήνες λέγοντας μου να κάνω ότι θέλω και ότι δεν θέλει να ξέρει τίποτα σχετικά με αυτό. Από τότε το Σεπτέμβριο μου πέρασε στην τράπεζα πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που μου βάζει κανονικά, τα οποία δεν φθάνουν για ενοίκιο, ΔΕΗ, σούπερ μάρκετ, σύνδεση ίντερνετ και δικά μου έξοδα. Της το είπα την ώρα που έκανε τη συναλλαγή και το μόνο που μου απάντησε είναι ότι τελικά δεν βγαίνει τόσο φθηνή η συγκατοίκηση. Η αφορμή για όλη αυτή την άσχημη ψυχολογία μου ήρθε όταν επισκέφθηκα μία καθηγήτρια για να συζητήσουμε για την πτυχιακή και μου είπε ότι θα πάρει πολύ λίγα άτομα, 1-2 και ότι θέλει αναλυτική βαθμολογία. Τότε πέρασαν όλες οι επιλογές μου από μπροστά μου και ντράπηκα για τον εαυτό μου και για τους βαθμούς μου (έχω απ’όλα, και 5 και 6, 7, 8 και ένα 9,5). Η πληροφορική δεν μου αρέσει σαν επιστήμη, μου άρεσαν όμως τα μαθήματα της τα οποία είναι προσανατολισμένα στις επιχειρήσεις. Είναι σωστό να περιμένω να με στηρίξει η μητέρα μου και στον 5ο χρόνο σπουδών μου; Είμαι εγωίστρια;
Αν σκεφτείς ότι κάποιοι γονείς απλώς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, ακόμη και αν το θέλουν, να στηρίξουν τα παιδιά τους, τότε αυτομάτως είσαι στην κλάση των προνομιούχων. Ρωτάς κάτι που δεν υπάρχει νομοτελειακή απάντηση. Είναι σωστό; Ποιος ξέρει να το απαντήσει αυτό; Επιχειρήματα μπορούν να στηριχθούν με επιτυχία και από τις δύο πλευρές, και να φαίνονται λογικά.
Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως η ζωή σου είναι πλέον δική σου ευθύνη. Όχι τώρα, που η μαμά σου σταμάτησε να συνδράμει όπως παλιά, αλλά από τη στιγμή που έγινες 18 και έφυγες από την οικογενειακή εστία. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι δεν το αντιλαμβάνονται, είναι ευθύνη πολλών, και εκεί θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τα επιχειρήματα που συνηγορούν στο γιατί η μαμά σου οφείλει να συνεχίσει να σου δίνει χρήματα. Αυτό θα ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο debate, αλλά δεν ξέρω σε τι θα σε ωφελούσε πρακτικά.
Έτσι όπως τα βλέπω τα πράγματα, μάλλον θα πρέπει να κάνεις μία κουβέντα με τη μητέρα σου που να της εξηγείς το πλάνο σου, δηλαδή πως θέλεις ακόμα ένα χρόνο οικονομική βοήθεια, με σκοπό να τελειώσεις τις σπουδές σου, αν όμως νιώθεις έτοιμη να δεσμευτείς σε κάτι τέτοιο. Διαφορετικά δεν βρίσκω καθόλου κακή ιδέα το να ξεκινήσεις να δουλεύεις κάπου, ακόμα και αν οι σπουδές σου μείνουν πίσω.
Μην ντρέπεσαι για τις επιλογές που έκανες, γιατί το παρελθόν δεν αλλάζει. Όλοι κάνουν λάθη. Δες πως μπορείς να ξεκινήσεις τώρα να θέσεις ένα ρεαλιστικό πλάνο για το μέλλον, για το οποίο θα νιώθεις καλά και θα μπορείς να δεσμευτείς. Με αυτόν τον τρόπο ίσως ξεκολλήσεις και από την κλινοφιλία. Γενικώς το πρόγραμμα και η ρουτίνα (που αποφέρει κάτι) στη ζωή κάποιου, όσο δύσκολο είναι να αποκτηθεί, άλλο τόσο ευεργετικό είναι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Τελικά δεν βγαίνει τόσο φθηνά η συγκατοίκηση” Επική απάντηση μάνας, όσο και χειριστική. Προφανώς, έχει πρόβλημα για το τι θα πει ο κόσμος που έχεις “σπιτωθεί” χωρίς να “λογοδοθείτε”. Ή έχει πρόβλημα με το σύντροφό σου. Ποιος ξέρει. Για τον λόγο αυτό κλείνει τη στρόφιγγα, όπως έκανε η ΕΚΤ στο Βαρουφάκη, μέχρι να πάρεις τη “σωστή” απόφαση. Προφανώς είναι λογικό να περιμένεις να σε στηρίξει η μητέρα σου και στον 5ο χρόνο σπουδών σου, και στον 6ο. Δεν είμαστε ρομπότ ούτε άλογα ιπποδρόμου. Εφόσον φυσικά το αντέχει οικονομικά. Όμως η μητέρα σου παρεμβαίνει με αυτόν τον τρόπο στις επιλογές σου,… Διαβάστε περισσότερα »
Συνήθως ενθουσιάζομαι όταν διαβάζω τις απαντήσεις της Φαίνιας αλλά στη συγκεκριμένη για το θέμα της διάθεσης απογοητεύτηκα’ δεν αναφέρεται ούτε καν σαν πιθανότητα η συμβουλή επαγγελματία.
Ειλικρινά τέτοιους γονείς δεν τους καταλαβαίνω. Ωραία, έχεις ήδη ενηλικιωθεί. Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει κάτι αν δεν έχεις καταφέρει να ορθοποδήσεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι φοιτητές πρέπει να σταθούν ντε και καλά στα δικά τους πόδια όσο πιο γρήγορα γίνεται με ότι συνεπάγεται αυτό (να μείνουν πίσω οι σπουδές, να μην έχουν προσωπικό χρόνο, να δουλεύουν παράλληλα σε κάτι που δεν τους ευχαριστεί κλπ). Αν ένας άνθρωπος 35 χρονών που δουλεύει σταθερά για καμιά δεκαετία ξαφνικά απολυθεί, δεν έχει την προσδοκία να τον βοηθήσουν οι γονείς του αν μπορούν; Αν ένας άνθρωπος στα 35 αποφασίσει ότι αυτό που… Διαβάστε περισσότερα »
Δηλαδή είσαι 22 χρονων, σου δίνει η μαμά σου περίπου έναν βασικό μισθό έτσι όπως τα υπολογίζω, εσύ ζεις ζωαρα με τον φίλο σου, νοικιάζετε καινούριο σπίτι, συγκατοικείτε κτλ. Οντως θα έπρεπε να υπάρχει οικονομία κλίμακας αφού είστε 2 άρα αναλογικά θα χρειάζεστε λιγότερα ο καθένας και μας λες ότι σου έβαλε λιγότερα κ σε ενόχλησε γιατί δεν σου φτάνουν. Λοιπόν, εγω θα σου πρότεινα, να τα βάλεις κάτω σε ένα χαρτί τα οικονομικά, να δεις πόσα χρειάζεσαι και για πόσο καιρό, να ρωτήσεις την μαμα σου πόσα μπορεί να σου δίνει και να ξεκαθάρισε τε τα οικονομικά μεταξύ σας… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που οι φοιτητές αντιμετωπίζονται σαν μια μάζα από τεμπελόσκυλα που ξύνονται και κάνουν ζωάρα επειδή τους συντηρούν οι γονείς τους αδυνατώ να το καταλάβω. Όταν σπουδάζεις αυτή είναι η “δουλειά” σου για 4 χρόνια παρόλο που δεν πληρώνεσαι, γιατί απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Ένας εργαζόμενος δουλεύει ιδανικά 8ώρο. Αντίστοιχα, ένας φοιτητής αφιερώνει κι αυτός μέσα στη μέρα ιδανικά 8 ώρες για μαθήματα/εργαστήρια/διάβασμα. Ο αντίστοιχος κόπος και χρόνος του φοιτητή αντιμετωπίζεται εντελώς απαξιωτικά γιατί δεν πληρώνεται και απαιτούμε να έχει τις έξτρα αντοχές να κάνει έστω και μια part-time δουλειά. Οι φοιτητές δεν έχουν δικαίωμα μετά το δικό τους… Διαβάστε περισσότερα »
Εχω την εντύπωση ότι απάντηση της Φαίνιας παραγνώρισε μια παράμετρο: ότι οι περικοπές άρχισαν από τη στιγμή που συγκατοίκησε με το αγόρι της.
Πιθανότατα πρόκειται για υπερσυντηρητικό άτομο που θέλει να εκβιάσει ή να τιμωρήσει την κόρη που δεν ακολούθησε το “παραδοσιακό μοντέλο”.
Σε αυτήν την περίπτωση, εάν η κοπέλα θέλει να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά της και την ανεξαρτησία της, οφείλει να “μεγαλώσει” πραγματικά, να γίνει ενήλικη, να ζοριστεί και να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Κι αν αρέσει στους γονείς της καλώς, ειδάλλως ξυδάκι μπαλσάμικο….
Μην τρελαθούμε τώρα ότι οι χαμηλοί βαθμοί ή τα χρωστούμενα μαθήματα είναι λάθος! Μόνο στην Ελλάδα (αν ψάχνεις δουλειά στο δημόσιο) ή σε προγράμματα υποτροφιών μετράνε οι βαθμοί τόσο πολύ (ή έστω στη συγκεκριμένη καθηγήτρια). Επίσης το 5 και το 6 είναι απλά νούμερα, δεν σημαίνει κάτι για τις ικανότητές μας. Και δεν θα καταστραφεί η ζωή κάποιου αν δεν πάρει τελικά το πτυχίο (εκτός αν έχει υπογράψει συμβόλαιο υποτροφίας με ρήτρα και πρέπει να επιστρέψει χρήματα). Μου φαίνεται ότι η μητέρα εκβιάζει την κατάσταση στα όρια του χειρισμού γιατί δεν εγκρίνει τη σχέση. Οπότε όντως η εύρεση εργασίας είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Άρα το πρόβλημα δεν το έχει επειδή είσαι στον 5ο χρόνο σπουδών, άλλωστε είναι ευρέως γνωστό οτι είναι ελάχιστα τα άτομα που τελειώνουν τη σχολή τους ακριβώς στα 4 χρόνια. Το πρόβλημά της είναι οτι μετακόμισες με το αγόρι σου και δεν μας λες κάτι παραπάνω απο αυτό για να βγάλουμε συμπέρασμα. Γνωρίζονται; Τον αντιπαθεί για κάποιο λόγο; Πιστεύει μήπως οτι σε κρατάει πίσω; Μόνο εσύ μπορείς να απαντήσεις, αν και μετά απο τόσο καιρό, μάλλον θα έχεις βρει και το πρόβλημα και τη λύση.
Ο τροπος που μιλας για την μαμα σου, δεν εχει καμμια συναισθηματικη χροια. Μιλας για το πρακτικο κομματι των χρηματων αλλα αν για την λεξη ” μητερα” ειχες την λεξη “τραπεζα” το νοημα των προτασεων θα ηταν ακριβως το ιδιο. Το σχολιαζω αυτο πρωτο γιατι με στεναχωρησε και με εξεπληξε. Οι γονεις περα απο παροχοι χρηματων ειναι κυριως παροχοι συναισθηματικης καλυψης, δεν ενιωσα κατι τετοιο απο το κειμενο και δεν ξερω αν ειναι κατι που θες να ψαξεις. Το κομματι των σπουδων σου θα το λυσεις αφου το παρεις αποφαση και σοβαρευτεις. Καντο και θα δεις ποση αυτοπεποιθηση θα νιωσεις.… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν τα παιδιά αντιμετωπίζουν τους γονείς μόνο σαν χορηγούς είναι συνήθως επειδή οι γονείς δεν προσέφεραν ποτέ συναισθηματικά. Τώρα τι εννοείς να σοβαρευτεί δεν ξέρω, γιατί προσωπικά τη βρίσκω πολύ προβληματισμένη και αγχωμένη.
Ναι τώρα που ξαναδιαβάζω αυτό που έγραψα καταλαβαίνω το σχόλιο σου. Δεν εννοώ οτι πέφτει στην ίδια το βάρος της σχέσης της με τους γονείς της. Εννοώ όμως οτι συνήθως τέτοια βαρίδια από το σπίτι μας δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε και να προχωρήσουμε την ζωή μας (ειδικά σε μικρές ηλικίες) γι’ αυτό την ρωτάω μήπως θέλει να το ψάξει – ίσως ανακαλύψει ενδιαφέροντα πράγματα που την βοηθήσουν γενικότερα. Σχετικά με το θέμα των σπουδών, βλέπω οτι έχει αφεθεί και σε συνδυασμό με την οικονομική εξάρτηση από το σπίτι νιώθει τόσο προβληματισμένη και αγχωμένη. Αν λοιπόν αρχίσει συστηματικό διάβασμα και… Διαβάστε περισσότερα »
@este Η αγάπη στη σχέση γονέας-παιδί δεν είναι ποτέ δεδομένη και σε αρκετές οικογένειες οι γονείς δεν είναι” παροχοι συναισθηματικης καλυψης” ως προς το παιδί.
Δεν θα έπρεπε να σε εκπλήσει κάτι τέτοιο καθώς είναι ένα σύνηθες φαινόμενο.
Ναι συμφωνώ, η λέξη “έκπληξη” ήταν ατυχής.