Άλλαξε η ζωή
και μείναμε εμείς
ασάλευτοι.
Κοιτάμε στο γυαλί
μα δεν είναι το φως
θεός.
Led,
οι οθόνες ειν’ τρελές
τυφλώσαν ,
το εγώ μόνο υψώσαν.
Στις ίριδες κρατήρες
τα ρίσκα που δεν πήρες.
Και στο αυτί ουρλιάζει
μελωδία.
Χαμένα μεγαλεία,
ερείπια.-
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Υπέροχο, Διαλεχτή! 🥰
“Χαμένα μεγαλεία, ερείπια” Τόσο αληθινό και ταυτόχρονα θλιβερό
Γενικά οι τελευταίοι στίχοι…
”Στις ίριδες κρατήρες
τα ρίσκα που δεν πήρες.
Και στο αυτί ουρλιάζει
μελωδία.
Χαμένα μεγαλεία,
ερείπια.- ”
…ανατριχιαστικοί! Ευχαριστούμε Διαλεχτή!
Χεχε! Και γω αυτό είπα. Την επόμενη φορά λοιπόν πιο ”αμποφασισμένες”!