Είναι πολλές οι γυναίκες που θέλοντας να κάνουν παιδί, συμβιβάζονται με ακατάλληλους συντρόφους φοβούμενες ότι αλλιώς δεν θα προλάβουν. Δεκάδες ιστορίες έχουν έρθει κατά καιρούς στο Α,μπα από γυναίκες που αναρωτιούνται πώς να διαχειριστούν έναν γάμο που έκαναν φοβισμένες ότι αν δεν τον κάνουν, δεν θα μπορέσουν ποτέ να τεκνοποιήσουν.
Έπειτα από πρόταση αναγνώστριας, αποφασίσαμε να βρούμε ιστορίες γυναικών που έκαναν παιδί με σπέρμα δότη. Η τεκνοποιία που δε συνοδεύεται υποχρεωτικά από ανεύρεση συντρόφου, είναι μια δυνατότητα που θα μπορούσε να λύσει τα χέρια σε πάρα πολλές γυναίκες που βρίσκονται σε πραγματικό αδιέξοδο.
Ψάχνουμε λοιπόν γυναίκες να μας πουν την ιστορία τους, να μας εξηγήσουν τη διαδικασία, να μας μιλήσουν για τις σκέψεις που έκαναν πριν και μετά την εγκυμοσύνη. Πιστεύουμε ότι για να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας, πρέπει να έχουμε πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερη πληροφόρηση και το ζήτημα τεκνοποίιας με δωρεά σπέρματος σπανίως συζητείται.
Στείλτε μας είτε στη φόρμα υποβολής που βρίσκεται πάνω δεξιά στο προφίλ σας είτε στο liakakou@lifo.gr. Αν δεν έχετε προσωπική εμπειρία αλλά σας ενδιαφέρει το ζήτημα, θα μας βοηθούσε πολύ να μοιραστείτε το κείμενο με όσες περισσότερες γυναίκες ξέρετε. 🙂
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλησπέρα… Ωραίο θέμα!!! Εχω δυο υπέροχους γιους από τον ίδιο (ανώνυμο) δότη!!! ☺☺☺☺Ο μικρός είναι 1 έτους κ ο μεγάλος 4. Πήρα την απόφαση στα 36 και ήταν η καλύτερη απόφαση που εχω πάρει… Ότι θέλετε και μπορώ να βοηθήσω είμαι εδώ! ☺
Μπορείς να μας στείλεις ένα μήνυμα στο lfoutsitzi@lifo.gr;
ευχαριστώ πολύ 😃
Παιδί με σπέρμα δότη δεν έκανα αλλά δεν θα είχα πρόβλημα νομίζω, κατάψυξη ωαρίων έκανα πριν 2 χρόνια στα 38. Το σκεφτόμουν απ τα 35, ενα θέμα που νομίζω θα έπρεπε να επικοινωνείτε στα media πιο πολύ.
Και γω έκανα στα 35 αλλά μου την σπάει το νομμικό πλαίσιο που λέει ότι στα κρατάνε φυλαγμένα μόνο για τα επόμενα 10 χρόνια και μετά τα καταστρέφουν (δηλαδή στην περίπτωσή μου μέχρι τα 45 μου), ενώ κανονικά η εξωσωματική επιτρέπεται να γίνει μέχρι τα 49. Χάνω 4 χρόνια. Γιατί να μην μπορώ να τα χρησιμοποιήσω δηλαδή αν θελήσω στα 46-49 που λέει ο λόγος; Δικά μου δεν είναι να τα κάνω ό,τι και όποτε θελήσω; Το χαζό νομοθετικό πλαίσιο μου το επισήμανε και ο ίδιος ο γιατρός που θα ξεκινούσαμε την διαδικασία, λέγοντας ότι πχ. όταν κάνεις ωοληψία για… Διαβάστε περισσότερα »
Κάπου ακουσα απο κάποιο γιατρό ότι άλλαξε ή θα αλλάξει γρήγορα και (θα) είναι για 20 χρόνια (δεν είχα δώσει πολλή βάση) όποτε ενημερώσου απο την τράπεζα μήπως κάτι όντως έχει αλλάξει.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ!!!!
Επειδη με απασχολει το θεμα καταψυξης ωαριων και ηδη το ψαχνω με γιατρους, θα ηθελα να ερθω σε επικοινωνια μαζι σου ή με καποια αλλη αναγνωστρια που εχει εμπειρια. (δεν ειδα καπου επιλογη να μπορω να στειλω προσωπικο μυνημα…) Ευχαριστω
Είμαι 3 χρόνια παντρεμένη κ αποκτησαμε πρόσφατα 2 παιδάκια με δοτη σπέρματος! Με λιγα άτομα εκτός οικογένειας που το συζήτησα πριν προχωρήσουμε στην εξωσωματική ηταν οι περισσότεροι αρνητικοι.. κ μου λεγανε ο,τι βλακεία τους κατέβει.. Ο σύζυγος ηταν πιο κουλ απ ολους μας! Αυτό που με απασχολεί είναι το πως θα διαχειριστούμε την κατασταση οταν οι κορες μεγαλώσουν. Το πιο πιθανό να στραφούμε σε παιδοψυχολόγο..
Υπάρχει μια σκέψη που λέει καλό είναι να προετοιμασετε την ατμόσφαιρα καθώς μεγαλώνουν, λέγοντας ότι χρειαστήκατε ιατρική βοήθεια για να κάνετε παιδιά, δημιουργώντας έτσι ένα μικρό παραμύθι “ο μπαμπάς κ η μαμά ζήτησαν βοήθεια και υλικά από έναν γιατρό κτλ κτλ. Δι ανθισμένο με όμορφα λογάκια κ λέγοντας τους ποσο πολυ τα θέλατε και τα περιμενατε κτλ…. Στα μυαλουδακια τους δημιουργείτε μια ομορφη εικόνα ώστε όταν φτάσουν σε ηλικία να το καταλάβουν να είναι αποδεκτό κ ίσως να μην τους ενοχλησει….
Αυτή ακριβώς ήταν και η προσέγγιση της παιδοψυχολόγου όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να με υιοθετήσουν. Θυμάμαι απο μκρή να γνωρίζω αυτή την πληροφορία και πιστεύω ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα! Κι ελπίζω πραγματικά να γίνει περισσότερο αποδεκτή και κοινή η ιδέα της εγκυμοσύνης μέσω δότη αλλά και η πραγματοποίηση της.
Θα ήθελα επίσης να προτείνω να γίνει ένα θέμα για τους single γονείς. Ως single μαμά, μ’ενδιαφέρει πάρα πολύ να ακούσω τις ιστορίες κι άλλων, τις δυσκολίες, τις λύσεις, τις εμπειρίες, να υπάρξει αλληλοϋποστήριξη (αν χρειάζεται) και πολλά άλλα ωραία!
Ειναι κατι που ευχομαι να επεκταθει στο μελλον. Θα αλλαξει ριζικα την κοινωνια μας.
Πρεπει παραλληλα να μεγαλωσει ο αγωνας για ουσιαστικη βοηθεια απο το κρατος προς το παιδι. Το παιδι “ειναι” του κρατους , ενας μελλοντικος του πολιτης. Οι υπολοιποι πρεπει να πληρωνουμε φορο για τη χρηματοδοτηση. Νομιζω οτι πρεπει να ειναι στους στοχους του φεμηνιστικου κινηματος.
Σκεφτομουνα χρόνια να κατάψυξω ωάρια και πιστεύω πως πρέπει να το σκέφτονται όλες οι γυναίκες. Ο βασικός λόγος; Για να μην εξαρτώμαι από κανένα, από τις διαθέσεις του, από το αν θα του έρθει να γίνει πατέρας κλπ. Έχω δει να παίζουν τόσοι συμβιβασμοί από γνωστες μου που δεν θα μπορούσα να τις κάνω εγώ η ίδια, κάτι θα κλωτσούσε μέσα μου. Βέβαια ζω και βγάζω τα δικά μου καλά λεφτά και έχω αναλάβει πληρως οικονομικές ευθυνεσ Κλπ, πράγμα που πιστεύω συνέβαλε στο να βλέπω έτσι τα πράγματα.Όταν το έκανα ένιωσα τόσο δυνατή και σαν να έφυγε ένα βάρος από… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ έστειλα ήδη την προσωπικη μου ιστορία για το θεμα
Πολύ ενδιαφέρον θέμα! Ανυπομονώ για τις απαντήσεις.
Επίσης, θα ήθελα πολύ να μάθω για τον θεσμό της παρένθετης μητέρας. Δεν βρίσκω τίποτα για τη διαδικασία σε περίπτωση που αναζητά κάποιος παρένθετη (φυσικά με τη νόμιμη οδό) αν δεν έχεις κάποια γνωστή/συγγενή σου. Γνωρίζει κανείς κάτι;
Και μη ξεχνάμε και τις γκει γυναίκες ζευγάρια η μη που θέλουν να κάνουν παιδί. Με ενδιαφέρει πολύ το θεμα και περιμένω κι’εγω τις απαντήσεις. Κάπου εδω να ρωτήσω και αν γνωρίζει καμία αμπίτισσα, αν νομικά θεωρείται μητέρα και η σύντροφος που δεν θα τεκνοποιήσει αλλά που θα μεγαλώνουν το παιδι μαζί.
Εχω ήδη στείλει την ιστορία μας. Δυο μαμάδες μια κόρη πολλες γυναίκες σε ένα σπιτι!!!!
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται ακόμα νομικά η δεύτερη μητέρα (γενικά ο δεύτερος ομόφυλος γονέας). Μπορείς μέσω διαθήκης να ορίσεις κηδεμόνα, αλλά δεν είναι υποχρεωμένο το δικαστήριο να το δεχθεί. Έχω ζητήσει από φίλη που μπήκε επιτυχώς στη διαδικασία να γράψει.
Τελεια ιδεα! Θα ηθελα να ακουσω και πως γινεται η διαχειριση της καταστασης απο το παιδι. Ειναι μια κατασταση που αν τη μαθει εξ αρχης, μπορει να τη διαχειριστει στα πλαισια της ελληνικης κοινωνιας/σχολειου κλπ;