in ,

Τα εξ αμάξης

Όταν το dating συναντά το φεμινισμό

Είχα κανονίσει να βγω πρώτο ραντεβού με τον Πανέμορφο Geek απ’ το Τίντερ. Εκεί που κανονίζουμε, λέει «όμως, έχω να ρίξω μια βόμβα πριν το οριστικοποιήσουμε. Προλαβαίνεις να μου ρίξεις άκυρο» ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

carriage

Είχα κανονίσει να βγω πρώτο ραντεβού με τον Πανέμορφο Geek απ’ το Τίντερ. Εκεί που κανονίζουμε, λέει «όμως, έχω να ρίξω μια βόμβα πριν το οριστικοποιήσουμε. Προλαβαίνεις να μου ρίξεις άκυρο».

Μπαίνω σε πυρετώδη ρυθμό σκέψης: «Σκατά. Είναι παντρεμένος. Προλαβαίνω να κανονίσω με κάποιον άλλον; Μα καλά, πότε διάολο παντρεύτηκε; είναι 31. Είναι δυνατόν; Λοιπόν όχι, δεν είναι παντρεμένος. Δεν έχει πουλί. Είναι τρανς, γι’ αυτό είναι τόσο όμορφος, και ακόμα δεν έχει κάνει επαναπροσδιορισμό φύλου και γι’ αυτό δεν έχει πουλί. Νομίζω πως μπορώ να ζήσω και χωρίς πουλί». (Όλα αυτά τα δραματικά διαδραματίζονται σε 3 δευτερόλεπτα).

«Οκ», του λέω, «πες».

Αυτός: «Δεν έχω αυτοκίνητο. Το ξέρω, είμαι απαράδεκτος».

Του λέω ότι ούτε εγώ οδηγώ αλλά δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα.

Λέει «εντάξει, το λέω γιατί το σύνηθες είναι να περάσω να σε πάρω, αντί να ταλαιπωρείσαι με τα ΜΜΜ».

Εγώ: «έτσι είναι το σύνηθες όταν δεν έχεις καν συναντήσει τον άλλον ποτέ; Δεν νομίζω».

Αυτός: «κι όμως Ειρήνη, θα εκπλαγείς με το τι έχω ακούσει για το συγκεκριμένο. Δικαίως ως ένα βαθμό, αλίμονο».

Στο «δικαίως» και στο «αλίμονο», σπάω.

Είναι 31. Μια γενιά πίσω. Ως τώρα στη ζωή του έχει συναναστραφεί κορίτσια στα 20κάτι. Και λέει για το πόσα έχει ακούσει που δεν μπορεί να πάει να τις πάρει απ’ το σπίτι στο πρώτο ραντεβού. Και το θεωρεί δίκαιο και κατανοητό, «αλίμονο».

Αναρωτιέμαι πόσα κείμενα για την πατριαρχία πρέπει να γραφτούν, για να πειστείτε, αγόρια και κορίτσια, ότι σας αφορούν. Για να αποφασίσετε να αφήσετε πίσω τα στερεότυπα και να τραβήξετε νέους δρόμους, μακριά απ’ αυτούς που άλλοι έχουν για εμάς ορίσει, και που ξέρετε πια πού οδηγούν.

Δεν θα πω πού ζείτε αλλά πότε ζείτε;

Είναι ένα αγόρι πιο όμορφο από την Άνοιξη, από το Καλοκαίρι, από τον ίδιο τον Αύγουστο. Ένα αγόρι γλυκό, ευγενικό, που μου μιλάει για ταινίες Μάρβελ και για το γάτο του. Είναι το Αγόρι–Χαμένη Ατλαντίδα.

Θέλω να του πω θα στείλω χρυσή άμαξα να ‘ρθει να σε πάρει. Γιατί αρκετά με το να έχουν μόνο κορίτσια το ρόλο της πριγκίπισσας του παραμυθιού.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

19 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Κασσάνδρα
Κασσάνδρα
5 χρόνια πριν

Ειρήνη, νομίζω πως μόλις διάβασα το πιο όμορφό σου κείμενο!

Mrs Shelby
Mrs Shelby
5 χρόνια πριν

Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα!
Εγώ να ξέρετε στα πρώτα ραντεβού δεν δέχομαι να πληρώσουν και μάλιστα πληρώνω και πολύ χαίρομαι που μερικοί σοκάρονται! Και με ρωτάνε γιατί. Μα γιατί όχι; Αφού μπορώ. Επίσης εκτιμώ αφάνταστα την κίνηση (με την τσιφουτιά τρελαίνομαι, δε μπορώ) αλλά δουλεύω και δύναμαι να κεράσω 1 ποτό, για όνομα του Θεού!

Peggy Olson
Peggy Olson
5 χρόνια πριν

Πόσο γλυκό κείμενο!
πόσο σκληρό ομως, ότι λόγω κρίσης τα στερεότυπα καταρρέουν βίαια, και δεν ξέρω αν προλαβαίνουμε να το χωνέψουμε αυτό. Από την άλλη, ίσως είναι και μία ευκαιρία.
Για την ιστορία: ξέρω πολλές ευτυχισμένες σχέσεις, που το αγόρι δεν είχε αμάξι/λεφτά να κεράσει/λεφτά για διακοπές, και δεν έγινε καν θέμα, και ζουνε happily ever after.
δώστε ραντεβού σε συγκεκριμενο σημειο. Άλλωστε, ποιος μπαίνει σε αμάξι τύπου που δεν γνωρίζει;

Jelly Roll
Jelly Roll
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Peggy Olson

Βασικά αυτό τώρα, όντως. ΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΕΝΟΣ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ????
Ντάξει στοπ με την κρισάρα μου.

Mia idea
Mia idea
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Jelly Roll

Και με αυτούς που δεν το κάνουν θέμα πως πάνε τα ραντεβού?

Maggie
Maggie
5 χρόνια πριν

Επιτελους και μια ανεφελη ιστορια ❤

argent provocateur
argent provocateur
5 χρόνια πριν

α, γι’ αυτο (δεν) μας γραψατε την κυριακη, γιατι ειχατε ρβ με τον ατλαντιδα…Και αντε να το καταπιουμε που δεν εχει αμαξι. Φιλο, αδερφο ελευθερο εχει, τουλαχιστο, ο ατλαντιδας, για τις λευτερες;
στμ: Θα τριτωσει αυτο με τα ζευγη στο αμπα, να μου το θυμηθειτε: ειρηνη-ατλαντιδας, παντελεβα, χουζ νεξτ αραγε;

Jelly Roll
Jelly Roll
5 χρόνια πριν

Αυτό μου θύμισε έναν πολύ αγαπημένο γκόμενο που είχα, δεν ήταν σχέση αλλά περνούσαμε πολύ όμορφα και ο τύπος ήταν πολύ ξηγημένος και πολύ εντάξει. Μέχρι και για να μου βάλει χέρι ρώτησε ο άνθρωπος. Και τρομερό κουκλί, από τα λίγα. Κάποια στιγμή πολύ καιρό μετά, αφού είχαμε σπάσει, πέρα από την κακή του ψυχολογική κατάσταση η οποία δεν του επέτρεπε να είναι σωστός σε μια σχέση, έμαθα ότι ο λόγος που δεν ήθελε να μπει να σχέση ήταν σχετικός με τα λεφτά. Ήταν άνεργος με κάτι πολύ περιστασιακά μεροκάματα, για να έχει για καμιά μπύρα και τα τσιγάρα του… Διαβάστε περισσότερα »

Jelly Roll
Jelly Roll
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Jelly Roll

Ούτε εγώ θέλω να με πληρώνουν, αλλά δεν είσαι και για πάντα άνεργος. Γενικά είναι μεγάλη κουβέντα το πώς βγαίνει μια σχέση. Αλλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος έκανε διατύπωση τύπου “δεν έχω λεφτά και δεν μπορώ να της προσφέρω τίποτα”. Αυτό δεν είναι πατριαρχία; Άνεργος δεν μένεις για πάντα, για μια μπύρα έχεις με το χαρτζιλίκι από τα μεροκαματάκια. Μιλάμε και για άτομο κάτω των 25, όπως και να ‘χει εμείς οι μικροί μπορούμε να τη βγάλουμε φθηνότερα. Στην τελική τόσα ωραία πράγματα μπορούμε να χαρούμε με το ταίρι μας που είναι ελάχιστου ή μηδενικού κόστους και πέφτουν και μέσα στα… Διαβάστε περισσότερα »

Το_κοτσύφι
Το_κοτσύφι
5 χρόνια πριν

Πάντως αυτή η ιστορία με έκανε να σκεφτώ να κάνω λογαριασμό στο τιντερ. Δηλαδή και όμορφος και γλυκός ΚΑΙ με γάτο πάει πολύ.*σιγοκλαιει*

Η μπλε ώρα
Η μπλε ώρα
5 χρόνια πριν

Ωραίο κείμενο! Κ γω θα του έστελνα άμαξα κ θα φρόντιζα να μην γίνει κολοκύθα μετά τα μεσάνυχτα!:)

Flying Grandma
Flying Grandma
5 χρόνια πριν

Άγγελοι είμαστε όλοι, χαμένοι μες την πατριαρχική πόλη…

egw_eimai
egw_eimai
5 χρόνια πριν

“Είναι τρανς, γι’ αυτό είναι τόσο όμορφος” μόνο εμένα με παραξένεψε αυτό;

Alex Rainers
Alex Rainers
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  egw_eimai

ΤΟ ΘΕΛΏ ΓΙΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ

βλαχάκι(το)
βλαχάκι(το)
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Alex Rainers

Ωραιότατο για σύνθημα!

επίσης το:
“Νομίζω πως μπορώ να ζήσω και χωρίς πουλί”
μου άρεσε (όχι terribly pc, αλλά δεν πειράζει).