Η ιστορία αυτή αλιεύτηκε από το forum του Α,ΜΠΑ που έχει ως θεματολογία το διαζύγιο. Σκοπός του forum αυτού είναι να δώσει στις αναγνώστριες και τους αναγνώστες τη δυνατότητα να μοιραστούν τις ιστορίες τους, να διαβάσουν άλλες εμπειρίες, να προσφέρουν και να λάβουν υποστήριξη. Μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Εγώ σπούδασα και ήθελα να κάνω δικιά μου δουλειά αλλά αντί για αυτό έγινα μια χαρωπή νοικοκυρουλα . Εγω ημουν παντα ανεξαρτητη οικονομικα και οταν σπουδαζα δουλευα φουλ και καλυπτα ολες μου τις αναγκες μονη μου με αποτελεσμα το να σταματησω την δουλεια οταν εκανα το 1ο μου παιδι με εριξε πολυ. Με τον αντρα μου γνωριστήκαμε γρήγορα παντρευτηκαμε γρήγορα καναμε παιδι γρηγορα ΟΛΑ γρηγορα αν ειναι δυνατον οσο το σκεφτομαι απορω με τον εαυτο μου λες και δεν ημουν εγω αλλα μια αλλη.
Περασα πολλα σε αυτον τον γαμο,ολα ξεκινησαν με το που γεννησα το πρωτο μου παιδι , ο αντρας μου απομακρυνθηκε συναισθηματικα και σεξουαλικα ανακαλυψα επισης οτι την περιοδο της εγκυμοσυνης μου ειχε γκομενα την πρωτη γκομενα τοτε γιατι μετα εξακολουθησαν και αλλες επρεπε να ειχα χωρισει απο τοτε αλλα δεν το εκανα ημουν με ενα νεογεννητο και δεν ηξερα αν θα ειχα στηριξει απο την οικογενεια μου και ετσι το καταπια και ειπα να δωσω μια ευκαιρια.
Τελικα εδωσα πολλες ευκαιριες αλλα μαλλον οι ανθρωποι δεν αλλαζουν. Για να μην πολυλογώ περσυ ειχα ενα προβλημα υγειας και ο αντρας μου αντι να μου συμπαρασταθει περνουσε τον χρονο του με την τοτε γκομενα του και καπως ετσι το πηρα αποφαση το ειπα σε ολους και στους γονεις μου που μεχρι τοτε νομιζαν οτι ειχα τον τελειο γαμο. Δεν κοιμαμαστε μαζι και δεν εχουμε επαφες καθολου. Δεν με νοιάζει καθολου τι κανει, αν εχει γκομενα, αν δεν εχει, μου ειναι παντελώς αδιαφορος . Ασχοληθηκα ολο αυτο το διαστημα με το να εμπλουτίσω το βιογραφικο μου με διαφορα σεμιναρια στο τομεα μου ωστε να μπορεσω απο σεμπτεβριο που θα ξεκινησουν παλι τα μικρα σχολειο να βρω δουλεια και μετα σκεφτομαι να χωρισω εξαλλου και τωρα στην ουσια χωρισμενοι ειμαστε απλα μενουμε στο ιδιο σπιτι.
Τους τελευταιους μηνες νιωθω τοσο απελευθερωμένη τοσο καλα με τον εαυτο μου αρχιζω και ειμαι οπως πριν τον γνωρισω σκεφτομαι το πως ειχα γινει και απορω με μενα πως ειναι δυνατον να τα ανέχτηκα ολα αυτα. Δεν πειραζει ομως σημασια εχει οτι ξυπνησα ποτε δεν ειναι αργα ειμαι μονο 30 ετων εχω 2 υπεροχα παιδια που ειναι ολη μου η ζωη και δεν θα αφησω κανεναν πια να ριξει την αξιοπρεπεια μου!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λυπάμαι πάρα πολύ όταν διαβάζω ιστορίες όπου η γυναίκα θέλει να χωρίσει, αλλά δεν έχει εισόδημα για να πληρώσει τους δικηγόρους και μετέπειτα να ζήσει μόνη της. Ώρες ώρες η δημιουργία οικογένειας αποτελεί παγίδα για τη γυναίκα: αν επιστρέψεις στη δουλειά θα σου μεγαλώσει το παιδί ένας άσχετος/θα γυρνάς σπίτι και δε θα έχεις χρόνο για ξεκούραση. Αν πάλι τη σταματήσεις, δε θα έχεις δικά σου λεφτά και κατά συνέπεια πάντα θα εξαρτάσαι από τον άντρα σου και σε περίπτωση που κάτι στραβώσει, δε θα έχεις τη δυνατότητα να φύγεις. Ίσως να είμαι αδίκως απαισιόδοξη, ωστόσο για μένα η δημιουργία… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό: όταν κάνεις παιδί παίρνεις ένα μεγάλο ρίσκο και για σένα την ίδια.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο απελευθερωτικο όταν συνειδητοποιήσεις τι θέλεις από τη ζωή σου και είσαι έτοιμος να το κάνεις . Καλή επιτυχία σου εύχομαι!
Δεν μπορώ με τίποτα να καταλαβω τους άντρες που απιστούν/απομακρύνονται όταν η γυναικα τους ειναι έγκυος. Ειδικα τότε. Πώς γίνεται να μην εχουν ειδικα εκεινη την περίοδο μια παραπάνω εγκύτητα και ευαισθησία απέναντι της.
Το γνωστό σύνδρομο madonna-whore. Μόλις η γυναίκα μείνει έγκυος, ο άντρας τη βλέπει απλά σαν τη μάνα του παιδιού του και παύει να ελκύεται από αυτήν. Θεωρώ ότι αυτό το παθαίνουν κυρίως άνδρες οι οποίοι κάνουν παιδιά απλά για να κάνουν (aka για να τα φορτώσουν στη γυναίκα και να συνεχίσουν ανενόχλητοι τη ζωή τους).
Θα μπορούσαμε και να μιλάμε για τη δική μου ιστορία. Και πολλές άλλες παρόμοιες, λίγο οι λεπτομέρειες αλλάζουν. Η οικονομική και όχι μόνο, ανεξαρτησία είναι πολύ σημαντική σε ένα γάμο, για την περίπτωση που χωρίσεις τελικά βεβαίως, αλλά και για την διατήρηση των ισορροπιών μέσα σε αυτόν. Θέλω όμως να σταθώ σε κάτι που έγραψε η Angry Angie που, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνη. Ας σταματήσουμε να φορτώνουμε τις εργαζόμενες γυναίκες με τύψεις ότι δήθεν κάποιος άλλος τους μεγαλώνει το παιδί επειδή εργάζονται και λείπουν κάποιες ώρες. Ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος είναι ο… Διαβάστε περισσότερα »
Ομολογώ ότι πέφτω από τα σύννεφα που παρερμηνεύτηκε ως μισογυνισμός το σχόλιό μου. Σε καμία περίπτωση δεν επιχείρησα να γεμίσω τύψεις τις εργαζόμενες μητέρες που καταφεύγουν σε παππούδες,νταντάδες και νηπιακούς σταθμούς. Ίσα ίσα θεωρώ το απαύγασμα της πατριαρχίας την πεποίθηση ότι μια μάνα οφείλει να είναι κολλημένη με το παιδί της όλο το 24ωρο.
Τις τύψεις τις δημιουργεί η πατριαρχία στις γυναίκες, όποιο δρόμο και να ακολουθήσουν.
Λυπάμαι που βρέθηκες στο στόχαστρο από τον περίγυρό σου, αλλά δε νομίζω ότι το σχόλιό μου είναι προσβλητικό για να αποτελεί λόγο επίθεσης.
Λυπάμαι ειλικρινά αν εξέλαβες το σχολιασμό μου σαν επίθεση. Δεν ήταν η πρόθεση μου αυτή. Θεωρώ πως μπορούμε να διαφωνούμε χωρίς επιθέσεις.Σαφώς δε, δεν έκανα χαρακτηρισμούς (μισογυνισμός, προσβλητικό). Αν το παρερμήνευσα ίσως να οφείλεται και στο πως διατυπώθηκε, το έχει αυτό ο γραπτός λόγος καμιά φορά Γι αυτό έγραψα πως, ενώ συμφωνώ με τα υπόλοιπα γραφόμενα σου, αυτό μου χτύπησε. Το θέμα αυτό δεν είναι προσωπικό μου, το προσωπικό βίωμα το ανέφερα για έμφαση και προς χάριν παραδείγματος.Εγώ είχα τις απόψεις μου κι έκανα τις επιλογές μου αρκετά χρόνια πριν. Αυτό το δίλημμα όμως τίθεται σε πάρα πολλές γυναίκες ,… Διαβάστε περισσότερα »
Είσαι φοβερή! Και όντως πάρα πολύ μικρή!
Καλή συνέχεια σου εύχομαι!
Ευχαριστούμε κορίτσια για αυτά τα μοιρασματα,
το θέμα διαζυγίου του φόρουμ νομίζω ότι το έχω διαβάσει από την αρχή μέχρι το τέλος και μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση ότι έχετε γράψει πολλές, πολλές ιστορίες.
Κουράγιο σε όλους, δεν το έχω ζήσει, αλλά είναι δύσκολη πίστα.
Την θυμάμαι την ιστορία, όπως και τις υπόλοιπες στο φόρουμ. Ένα ολόκληρο βράδυ διαβαζα-διαβαζα…
Τα τρία βασικά που ακούστηκαν: Δεν εισαι μόνη και δεν εισαι η μόνη. Ποτέ δεν είναι αργά να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος επιλογές, μόνο οι επιλογές που πάρθηκαν τη δεδομένη στιγμή με τις τότε συνθήκες.
Μπράβο που εξακολουθείτε να στηρίζετε η μία την άλλη!
Καλλιο αργά παρά ποτέ!!!Κοιτα να επικεντρωθεις στο εαυτό σου&όλα τα αλλα θα ερθουν!Επειδή έχω βρεθει στη θεση σου&πλεον έχω απελυθερωθεί,καλή δύναμη εύχομαι!
Συγχαρητήρια για τη δύναμη και την αισιοδοξία σου. Είμαι σίγουρη ότι θα σταθείς δυνατά στα πόδια σου. Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα.
Μπράβο σου! Δινεις κουραγιο και ελπιδα κοριτσι μου!