Με το σύντροφο μου είμαστε 3 χρόνια και κάτι μαζί, και οι δύο κοντά στα 30. Περάσαμε αρκετές δυσκολίες μαζί. Τους πρώτους 9 μήνες είχε πολλά οικογενειακά θέματα, στη συνέχεια εγώ έφυγα για ένα χρόνο στο εξωτερικό και εκείνος μπήκε στρατό και γύρισα πίσω οριστικά πέρσυ το καλοκαίρι, όπου και ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το σπίτι μας.
Το σεπτέμβρη ξεκίνησα να ψάχνω για δουλειά και πιέστηκα πάρα πολύ με αποτέλεσμα να καταλήξω σε νοσοκομεία με αυτοάνοσα. Εν τέλει μέσα Δεκέμβρη ξεκίνησα να δουλεύω σε μια δουλειά που μου άρεσε πολύ, και φάνηκαν όλα να βρίσκουν το δρόμο τους. Και μετά ήρθε η καραντίνα. Μέχρι τότε ήταν και ήμουν δίπλα του σε όλα. Ότι και να γινόταν, η αγκαλιά μας ήταν το καταφύγιο μας. Τον πρώτο μήνα της καραντίνας τον περάσαμε πολύ ομαλά. Τον δεύτερο εμένα είχε αρχίσει να με επηρεάζει πολύ, να τρώγομαι με τα ρούχα, να μου φταίνε ολα.
Το Πάσχα έγινε ένας πρώτος μεγάλος καβγάς, στον οποίο μου είπε ότι νιώθει πολύ κουρασμένος, χωρίς να έχει όρεξη να κάνει τίποτα είτε με μενα είτε με τον οποιδήποτε και γενικά δε χαίρεται με τίποτα πλέον. Είπαμε να συνεχίσουμε κανονικά, κάνοντας μια προσπαθεια να ξαναβρούμε πράγματα μεταξύ μας. Αρχίσαμε να βγαίνουμε πιο πολύ, και μόνοι μας και με φίλους, ξεκίνησε γυμναστήριο με έναν φίλο του, ξεκινήσαμε και κάποιες δραστηριότητες μαζί.
Ωστόσο εγώ τον ένιωθα μέρα με τη μέρα να απομακρύνεται. Σε όλο αυτό, εγώ συνέχισα το work from home με αποτέλεσμα να μη βγαίνω σχεδόν καθόλου από το σπίτι και γενικά να μην έχω πολύ επικοινωνία με άλλο κόσμο. Όσο περνούσε ο καιρός, εκείνος συνέχιζε να βαραίνει, να κάνει τα πάντα με προσπάθεια, να δυσκολέυεται να σηκωθεί το πρωί, να παρατάει σιγά σιγά τον εαυτό του.
Από μεριάς μου προσπαθούσα να μην τον πιέζω, αλλά στενοχωριόμουν και αγχωνόμουν και χωρίς να είμαι και εγώ σε καλή ψυχολογική κατάσταση, μάλλον του το περνύσα όλο αυτό. Εκείνος προσπαθούσε να γυρνάει σπίτι και να είναι ευχάριστος, να μου δείχνει ότι με αγαπάει κλπ. Και πάμε καλοκαιρινές διακοπές, όπου από μια αφορμή ξεκινάει πάλι ένας μεγάλος τσακωμός με εμένα να απογοητέυομαι γιατί νιώθω την απομάκρυνση και με εκείνον να μου λέει ότι είναι μια σχέση που νοιάζεται, έχει κουραστεί πολύ από τις υποχρεώσεις που νιώθει ότι έχει απέναντνι μου ακόμα και αν δε ζητήσω εγώ κάτι.
Εκείνος γύρισε αθήνα, εγώ έμεινα λίγες παραπάνω μέρες και οντας πάρα πολύ αγχωμένη για το τι θα γίνει και μη βλέποντας από εκείνον κάποια σίγουρη στάση, σε ένα τηλεφώνημα μια βδομάδα πριν του είπα να χωρίσουμε. Το Σάββατο βρεθήκαμε από κοντά, συζητούσαμε για 9 ωρες, εκείνος στην αρχή έλεγε ότι δε μπορεί να το κρατήσει άλλο, δε θέλει να προσπαθήσει άλλο, εγώ έλεγα ότι δε μπορεί να είναι σίγουρος για το τι νιώθει από τη στιγμή που τα πάντα είναι φλατ και εν τέλει συμφωνήσαμε στο να μείνουμε ένα μηνα χώρια και να δούμε πως θα εξελιχθεί.
Τις επόμενες δύο μέρες μιλήσαμε αρκετές ώρες στο τηλέφωνο, μου ανοίχτηκε πολύ για το πόσο δύσκολο του είναι, για το ότι ξυπνάει κάθε μέρα και απλά περιμένει να περάσει, το πόσο νιώθει ότι δε μπορεί να βγει από όλο αυτό και γενικά ένιωσα ότι για πρώτη φορά εδώ και καιρό μιλάμε πραγματικά. Από βδομάδα θα ξεκινήσει συνεδρίες με ψυχίατρο για να δει πως θα πάει. Παράλληλα ενώ νιώθει πολύ ξένο το σπίτι μας χωρίς εμένα, ενω του λείπω, φοβάται να μου πει το οτιδήποτε σίγουρο, και από ότι νιώθω αυτό το μήνα τον χρησιμοποιεί για να προετοιμαστεί για ενα οριστικό τέλος.
Εγω απο πλευράς μου και τον αγαπάω ακόμα και πιστευώ ότι είναι ένας άνθρωπος που ταιριάζουμε πολύ. Τουλάχιστον με τον άνθρωπο που ήταν μερικούς μήνες πριν. Ήταν πάρα πολύ απότομο όλο αυτό. Από τη μια ακόμα δε το συνειδητοποιώ πλήρως από την άλλη θυμωνω γιατί η μόνη αλλαγή που επέλεξε να κάνει στη ζωή του, ήταν να λήξει η σχέση μας και νιώθω ότι έχω χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πρέπει να βρω σπίτι, να “διαχωρίσουμε” φίλους και να αλλάξω ξανά τη ζωή μου. Και νιώθω ότι δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε εαν όντως ταιριάζουμε.
Πάντα υπήρχε κάτι άλλο απέξω που έπρεπε να ξεπεράσουμε. Αυτός λέει ότι μπορεί και να του έχει τελειώσει. Δε ξέρω πως γίνεται αυτό. Δέκα μέρες πριν, μέναμε μαζί και ξυπνάγαμε αγκαλιά. Σίγουρα έχει φθαρεί και η σχέση, αλλά δεν είχαμε ποτέ και τη δυνατότητα να προσπαθήσουμε πραγματικά και να μας δώσουμε χρόνο. Στη κατάσταση που είναι, πως να έχει ενθουσιασμό κλπ? Δε ξέρω τι περιμένω, δε ξέρω τι μπορώ να κάνω πλέον.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή γραφούσα η κατάθλιψη που λέει ότι περνάει είναι απλά μια πρόφαση, ακόμα κι αν έχει όντως κατάθλιψη. Η ουσία είναι πως του έχει τελειώσει, και οσο και αν πονάει να το παραδεχτείς, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να το πάρεις απόφαση και να προχωρήσεις. Το τέλος αυτής της κουρασμένης σχέσης μπορεί να είναι μια τελεια νέα αρχή για σένα. Διαβάζοντας τα λόγια σου, νιώθω πως αυτή η σχέση σε βαραίνει και σε μιζεριάζει. Άστην να πάει… Σταμάτα να χάνεις το χρόνο σου με το τι συμβαίνει σε εκείνον. Εστίασε στον εαυτό σου. Επένδυσε στον εαυτό σου, στις… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου πω τι συμβαίνει με εμένα. Όταν βρίσκομαι σε καταθλιπτικό επεισόδιο, νιώθω ότι αν παραιτηθώ απ’όλα, δουλειά, φίλους, τα πάντα, θα μειωθούν τα άγχη μου και θα νιώσω καλύτερα. Εκεί χρειάζομαι μία φωνή λογικής, που θα μου πει ότι α) αυτό δεν είναι λύση, β) όταν είμαι σε αυτή την κατάσταση, η κρίση μου είναι κάπως θολή οπότε είναι καλύτερο να μην παίρνω οριστικές αποφάσεις. Η (πάρα) πολύ προσωπική μου άποψη είναι ότι ο φίλος σου αισθάνεται ότι αν απαλαγεί από αυτή τη σχέση (κατά τη διάρκεια της οποίας όπως λες κι εσύ είχατε κάμποσα θέματα) θα αισθανθεί ανακουφισμένος… Διαβάστε περισσότερα »
Πφφ διαβάζω το μήνυμα σου και νιώθω ότι μπορεί να το έχω γράψει κι εγώ… Δεν έχω κάτι να σου… σου δίνω μία μεγάλη διαδικτυακή αγκαλιά
Απλά βρε κορίτσια αυτά ισχύουν (θα κάνω κι εγώ την αυτοπροβολή μου) όταν δεν καίγεσαι για τον άλλον. Οταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον και τον θές στην ζωή σου δεν τον αισθάνεσαι σαν βάρος στις δυσκολίες. Επιχειρηματολογίστε ελεύθερα κατά του σχολίου μου 🙂
Αν έχεις μάθει να νιώθεις βάρος την εξωτερική βοήθεια, αν έχεις μάθει ότι αυτή η βοήθεια έρχεται πακέτο με ανταλλάγματα, αν έχεις μάθει ότι όταν έχεις εσύ ένα πρόβλημα, μόλις το μοιραστείς θα καταλήξεις να παρηγορείς και από πάνω, πίστεψέ με έρωτες και κάψα για τον άλλον δεν έχουν καμία θέση στην εξίσωση. Και βέβαια εξαρτάται τι ορίζει ο καθένας με τον έρωτα αλλά αυτή είναι άλλη μεγάλη συζήτηση! 🙂
Γι αυτό λατρεύω το α μπα. Εκεί που δεν το περιμένεις έρχονται μέρες που διαβάζεις κάτι και είναι σαν να φωτίζεται ο κόσμος. Μία και μόνο φράση (… νιώθω ότι αν παραιτηθώ από όλα θα μειωθούν τα άγχη μου και θα νιώσω καλύτερα) με έκανε να βάλω στη σειρά και σε ένα ψυχο-λογικό πλαίσιο σκέψεις και συναισθήματα μιας ζωής. Κι εγώ έχω αυτή την ανάγκη για απομόνωση όταν περνάω δύσκολα. Μπλέκω σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων απομόνωσης αλλά και επιθυμίας παρουσίας ανθρώπων. Στην απομόνωση βρίσκω την ηρεμία που θα έβρισκα και από την παρουσία ανθρώπων εάν και εφόσον όμως ξέρανε… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτο που σου συμβαίνει.
Αν και ο ίδιος είναι πρόθυμος, εγώ θα πρότεινα μια θεραπεία ζεύγους. Τα πράγματα όπως τα περιγράφεις είναι μπερδεμένα, όπως και τα μηνύματα που σου δίνει.
Σε σχέση με το δικό σου κομμάτι και το τι ζητάει απο σένα, αν όντως έχει κατάθλιψη ίσως διατυπωθεί καλύτερα μέσω ενός διαμεσολαβητή.
Αυτό νομίζω θα βοηθήσει και σένα, ώστε και να δεις πράγματι τι έχεις να αντιμετωπίσεις, αλλά και πώς τοποθετείται απέναντι σε ολο αυτό, αν όντως πρόκειται για κατάθλιψη.
Το τελευταίο θα το διαγνώσει καλύτερα ο ψυχολόγος του.
Καλή σου τύχη!
Είναι πάρα πολύ θετικό ότι ο σύντροφός σου έχει δεχθεί να ξεκινήσει συνεδρίες και αναγνωρίζει το πρόβλημα. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γολγοθάς είναι για τους οικείους ο άνθρωπος με ψυχολογικά προβλήματα, που δεν δέχεται να πάει σε ειδικό, να πάρει τη φαρμακευτική αγωγή ή να ξεκινήσει συνεδρίες. Αυτό που μπορείς να κάνεις από την πλευρά σου είναι κατά τη γνώμη μου να τον ρωτήσεις αν σε χρειάζεται δίπλα του σε αυτήν τη φάση της ζωής του, αν θέλει την κατάθλιψη να την αντιμετωπίσετε ως ομάδα, που είναι και η δική σου πρόταση ή αν θέλει να το περάσει μόνος… Διαβάστε περισσότερα »
Στενοχωρήθηκα και για τους δυο σας, για εκείνον που έχει πέσει σε μια μαύρη τρύπα και για σένα που έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή νόσος και είναι πολυ καλό ότι θα αρχίσει συνεδρίες. Πέραν αυτού, εσυ δυστυχώς δεν μπορείς να κανεις πολλά. Πρέπει πρώτα από όλα να προστατέψεις τον εαυτό σου, για να μην πέσεις στη μαύρη τρύπα μαζί του. Δεν είσαι υποχρεωμένη να τον περιμενεις ή να είσαι δίπλα του αν αυτό κάνει κακό σε σένα. Χρειάζεται αρκετή ψυχική δύναμη να είσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που αγαπάς και να τον… Διαβάστε περισσότερα »