Η Λ. είναι μια γυναίκα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, η οποία κατά τη διάρκεια μιας σχέσης βίωσε διάφορες βάναυσες μορφές έμφυλης βίας. Χώρισε αλλά το μαρτύριο της δε σταμάτησε. Ο πρώην σύντροφος της την παρενοχλεί συστηματικά, την απειλεί διαρκώς πως θα βλάψει την ίδια και το παιδί της με παραδειγματικό τρόπο, ενώ από τα μηνύματα που της στέλνει είναι ξεκάθαρο πως την παρακολουθεί.
Πριν από λίγες μέρες δέχτηκε πάλι μια απειλή απίστευτης αγριότητας, έχοντας μόλις επισκεφτεί τη δικηγόρο της Ιωάννα Στεντούμη και ύστερα από δική της παρότρυνση απευθύνεται στο Αστυνομικό Τμήμα Νέας Φιλαδέλφειας με σκοπό να υπάρξει άμεση παρέμβαση. Ωστόσο, οι χειρισμοί της αστυνομίας που ακολούθησαν κάθε άλλο παρά είχαν στο επίκεντρο την προστασία της γυναίκας. Αντίθετα, επέφεραν μια πολύωρη ταλαιπωρία στην πολλαπλώς επιβαρυμένη και τρομοκρατημένη επιζώσα έμφυλης βίας.
Στο Αστυνομικό Τμήμα την κράτησαν έξι ώρες σ’ έναν χώρο που μπαινόβγαιναν διάφοροι, χωρίς την παρουσία καταρτισμένου προσωπικού και χωρίς την παρουσία κάποιου/ας συμβούλου ψυχικής υγείας. Η ίδια κατέθεσε εξονυχιστικά τι είχε υποστεί από τον συγκεκριμένο άνδρα και τι είδους απειλές είχε δεχτεί. Όση ώρα βρίσκονταν στο τμήμα, ο τύπος δε σταμάτησε να την καλεί, να της στέλνει εκβιαστικά μηνύματα που μεταξύ άλλων φανέρωσαν πως εποπτεύει πλήρως τις κινήσεις τους. Κι ενώ όλα αυτά συντελέστηκαν μπροστά στους αστυνομικούς και ήταν σαφές ότι η γυναίκα κινδύνευε, δεν προχώρησαν στη σύλληψη του με τη διαδικασία του αυτοφώρου.
Η Λ. άκουσε εμβρόντητη ότι δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη προστασίας γιατί είναι μια «απλή απειλή». Αναγκάστηκε η δικηγόρος της να πάει στο τμήμα, να τους εξηγήσει ότι η υπόθεση εμπίπτει στη νομοθεσία περί ενδοοικογενειακής βίας και ότι οφείλουν να καλέσουν εισαγγελέα ενδοοικογενειακής βίας, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν πεισματικά.
Η Ιωάννα Στεντούμη που καλούσε για τρεις και πλέον ώρες στο γραφείο ενδοοικογενειακής βίας στη ΓΑΔΑ, δε βρήκε ποτέ ανταπόκριση, αφού δεν το σήκωσαν. Τελικά οι αστυνομικοί από το τμήμα της Νέας Φιλαδέλφειας, έγραψαν μόλις μιάμιση σελίδα κατάθεση απ’ όλα όσα για ώρες και με κόπο εξιστορούσε η Λ. και του απέδωσαν την εντελώς ανώδυνη και ακατάλληλη κατηγορία της «απλής απειλής», χωρίς να τον συλλάβουν.
«Από το 2009 που ασχολούμαι με υποθέσεις έμφυλης βίας, δεν έχω ξαναδεί τέτοιου επιπέδου απειλές. Διάβασα το μήνυμα που της έστειλε και μου κόπηκε το αίμα. Την προέτρεψα να πάει στην Αστυνομία. Κατέθετε σε έναν χώρο ανοιχτό που ο άλλος σχολίαζε μπάλα και η γυναίκα κατέθετε τη βία που έχει υποστεί. Μπροστά τους την πήρε 25 φορές τηλέφωνο και της έστειλε μηνύματα κι εκείνοι αδιαφόρησαν. Αν τον είχαν συλλάβει στο αυτόφωρο, το δικαστήριο θα μπορούσε να εκδόσει εντολή μη προσέγγισης και να ήταν λίγο πιο ασφαλής. Δεν τον συνέλαβαν και μετά από φοβερές δικές μου πιέσεις κάλεσαν τον εισαγγελέα με την κατηγορία της απλής απειλής και όχι της ενδοοικογενειακής βίας. Δεν έχω ιδέα τι μετέφεραν στον εισαγγελέα, αν του επεσήμαναν το ιστορικό της υπόθεσης που περιλαμβάνει απαγωγή και ξυλοδαρμούς.
Είναι αποκαρδιωτικό, συνάμα και εξοργιστικό μετά από τόσες εκκλήσεις, τόσες επεξεργασίες επιστημονικών φορέων και γυναικείων οργανώσεων, τόσα διαθέσιμα πρωτόκολλα, εγκυκλίους και διεθνείς καλές πρακτικές, οι κακοποιημένες θηλυκότητες να πέφτουν σε τοίχο, να αφήνονται ανυπεράσπιστες και να νιώθουν απελπιστικά μόνες στην πελώρια παγίδα της έμφυλης βίας.
Εγώ καλούσα στο γραφείο ενδοοικογενειακής βίας στη ΓΑΔΑ και δεν απαντούσε κανείς. Σκέψου πως αυτή η γυναίκα είχε πάει ξανά την αστυνομία πριν έναν χρόνο και πάλι δεν έκαναν τίποτα. Τώρα αυτή κρύβεται και αυτός είναι μια χαρά στο σπίτι του ανενόχλητος. Τη Δευτέρα θα εκδικαστεί η προσωρινή διαταγή για τα ασφαλιστικά μέτρα που έχουμε καταθέσει και το μεγάλο μου άγχος είναι πως θα αναγκαστεί να βρεθεί στην ίδια αίθουσα μαζί του. Εγώ θα κάνω ένα αίτημα στην έδρα να το αποτρέψουμε, αλλά στο βαθμό που δεν υπάρχει πρωτόκολλο, δεν είμαι σίγουρη αν θα εισακουστεί. Μετά από τόσα περιστατικά, περίμενα ότι θα υπάρχει μια καταλληλότερη πρόνοια και εγρήγορση των αρχών για τέτοια θέματα. Δυστυχώς, αυτό που παρατηρήσαμε ήταν η πλήρης αποτελεσματικότητα του κράτους, σα να σου λένε ότι είναι ατομική σου ευθύνη αν σε δολοφονήσει» σημειώνει η Ιωάννα Στεντούμη.
19 γυναικοκτονίες έχουν διαπραχθεί μέχρι στιγμής για το 2022, χωρίς να συνυπολογίσουμε τις απόπειρες που δεν καταγράφονται και τη σημαντική νοσοεπιβάρυνση που προκαλούν στις επιζώσες. Κάποιες από τις γυναίκες που δολοφονήθηκαν το 2022 και το 2021 είχαν απευθυνθεί στις αρχές αλλά είναι νεκρές, ενώ οι ευθύνες για ενδεχόμενες ανεπάρκειες, ολιγωρίες ή ακόμα και εξόφθαλμα σφάλματα του κρατικού μηχανισμού στη διαχείριση των περιστατικών, δε διερευνήθηκαν ποτέ.
Είναι αποκαρδιωτικό, συνάμα και εξοργιστικό μετά από τόσες εκκλήσεις, τόσες επεξεργασίες επιστημονικών φορέων και γυναικείων οργανώσεων, τόσα διαθέσιμα πρωτόκολλα, εγκυκλίους και διεθνείς καλές πρακτικές, οι κακοποιημένες θηλυκότητες να πέφτουν σε τοίχο, να αφήνονται ανυπεράσπιστες και να νιώθουν απελπιστικά μόνες στην πελώρια παγίδα της έμφυλης βίας.
Η Λ. έχει υποφέρει αρκετά. Έχει ανάγκη από ένα πλαίσιο ασφάλειας και φροντίδας. Προς το παρόν το βρήκε μόνο στα ανακλαστικά γυναικείων και φεμινιστικών οργανώσεων που καλούν σε συμπαράσταση τη Δευτέρα στις 8.30 στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Δε γίνεται, όμως, η Πολιτεία να στρουθοκαμηλίζει και να ρίχνει δάκρυα υποκρισίας στις Παγκόσμιες Ημέρες. Κάθε αδιαφορία, κάθε καθυστέρηση στη μέριμνα για τα θύματα της έμφυλης βίας, έχει ένα δυσβάσταχτο ατομικό και συλλογικό κόστος. Δεν μπορεί πλέον να γίνεται ανεκτό.
* Πέρα από τη στήριξη και συμπαράσταση μας στον αγώνα της απέναντι σε έναν πολύ επικίνδυνο άνθρωπο, η Λ. χρειάζεται και οικονομική στήριξη για τα δικαστικά έξοδα τα οποία είναι υπέρογκα. Όποιος/α/ο μπορεί ας στηρίξει μέσω του παρακάτω τραπεζικού λογαριασμού:
IBAN: GR95 0172 0190 0050 1906 1366 980 ΤΡΑΠΕΖΑ ΠEIPAIΩΣ
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μπορεί κανείς να μας πει γιατί συμβαίνει αυτό? Είναι επειδή βαριούνται να κάνουν τη δουλειά τους οι αστυνομικοί? Συνήθως ακόμα και οι πιο σκληρόπετσοι άνθρωποι θέλουν να προστατεύσουν μία γυναίκα και ένα παιδί, είναι και μέρος της πατριαρχίας το ότι η γυναίκα θέλει προστασία αν θυμάμαι καλά, όχι?
Ή μήπως θεωρούν πως οι γυναίκες καλά να πάθουν? Και έτσι να είναι όμως, το παιδί δεν τους νοιάζει? Μπορεί κάποιος να βρει λογική?
Έλλειψη παιδείας καταρχήν, απουσία ειδικής εκπαίδευσης για τη διαχείριση καταστάσεων ενδοοικογενειακής βίας, απουσία ουσιαστικού ενδιαφέροντος για τέτοιες καταστάσεις, έλλειψη επαγγελματισμού, μια γενικότερη έλλειψη ενδιαφέροντος για τη δουλειά που κάνουν, ένας γενικότερος ωχαδερφισμός που συναντιέται πολύ σε δημόσιες υπηρεσίες κάθε είδους στην Ελλάδα (σε καμμία περίπτωση δεν είναι όλοι έτσι, αλλά είναι πάρα πολλοί). Και βέβαια μια συγκεκριμένη νοοτροπία που θέλει πολλή δουλειά, για να αλλάξει (αν αλλάξει) και παντελής απουσία ενσυναίσθησης για το τι περνάει αυτή η γυναίκα και κάθε γυναίκα που βρίσκεται σε παρόμοια θέση. Άραγε αν ήταν άντρας στη θέση αυτής της γυναίκας θα τον αντιμετώπιζαν με περισσότερη… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά μην το επικεντρώνετε στα θέματα ένφυλης βίας: εχω καλέσει για όχημα σε διάβαση αναπήρων και 40′ δεν είχαν έρθει. Υπάρχει ένα θέμα με την αποτελεσματικότητα της ΕΛ.ΑΣ κι ας μην πιάσουμε την κουβέντα για τα ΜΑΤ.
Έχω πλέον αποφανθεί ότι όλα είναι καθαρά θέμα ανθρώπου, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνει. Η αδιαφορία, η παρακώληση, η καθυστέρηση, αλλά συνάμα και το ενδιαφέρον, η συμπαράσταση, η προσπάθεια για άμεση ανταπόκριση στην έκκληση βοήθειας… όλα είναι θέμα ανθρωπιάς ή έλλειψης αυτής. Με άλλα λόγια είναι αυτό που λέω “αν θέλει ο άλλος να σε εξυπηρετήσει / βοηθήσει, θα το κάνει. Αν θέλει να σου κάνει τη ζωή δύσκολη, επίσης θα το κάνει”.