Ανέβασα την περασμένη Κυριακή ένα κείμενο για την υπόθεση Aziz Ansari, και στα σχόλια επικράτησε το «πολύ κακό για το τίποτα», και η δυστυχώς γνωστή λογική ότι η κάθε κατακαημένη εκμεταλλεύεται το #metoo για λίγη δημοσιότητα.
Αναλογίζομαι κάθε δική μου απ’ τις δεκάδες εμπειρίες τύπου Aziz Ansari, γιατί το βίωμα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτόν, είναι ασύλληπτα μεγάλο και οικουμενικό, κι αναρωτιέμαι πόσο πιο όμορφη και ανέμελη θα ήταν η ζωή μου αν δεν μπορούσα να δω το πρόβλημα. Μόνο που συμφωνώ, ακόμα το πρόβλημα το επιτακτικό, δεν είναι αυτό.
Ακόμα μιλάμε για το metoo. Ακόμα δεν το έχουμε λύσει, δεν έχουμε ούτε την επιφάνεια γρατσουνίσει, κι αν το νομίζουμε, μας περιμένει κλάμα πικρό. Ακόμα ο κόσμος δεν έχει καταλάβει πώς γίνεται φλερτ χωρίς να επιμένεις με τρόπο καταπιεστικό.
Ακόμα, υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι το να πεις «όχι», χωρίς να ουρλιάξεις και να παλέψεις, δεν είναι αρκετό.
Ακόμα, θυμίζω ότι ο Μπροκ Τέρνερ, που για μένα σήμανε το ξεκίνημα με την επίμονη ενασχόληση με το φεμινισμό, ο Μπροκ Τέρνερ, που πιάστηκε επ΄ αυτοφώρω την ώρα που έχωνε πράγματα μέσα στον κόλπο της λιπόθυμης κοπέλας πίσω από τεκενέδες σκουπιδιών, έκανε μόνο 3 μήνες φυλακή. 3 μήνες φυλακή γιατί ήταν λευκός φέρελπις σπουδαστής, κι επειδή η κοπέλα είχε πάει μόνη της στο πάρτι και είχε πιει. Μια κοινωνία που ακόμα συγχωρεί το βιαστή, δεν είναι έτοιμη να καταλάβει το τι έγινε με τον Aziz Ansari. Δεν έχει ακόμα καν τα δεδομένα να συζητήσει και να νιώσει το τι γίνεται με το κάθε ραντεβού που καταλήγει όπως αυτό με τον Aziz Ansari.
Συγκεκριμένα, την περασμένη εβδομάδα είπα για το slut shaming, που μας μαθαίνει ότι οι γυναίκες που θεωρούνται εύκολες περιθωριοποιούνται, που σημαίνει ότι οι γυναίκες μαθαίνουν να κάνουν τις δύσκολες, που σημαίνει ότι λένε όχι ή δείχνουν πως δεν θέλουν σεξ, που σημαίνει ότι οι άντρες που ξέρουν ότι οι γυναίκες κάνουν τις δύσκολες δεν πιστεύουν το όχι, που σημαίνει ότι επιμένουν και πιέζουν για σεξ, και ότι δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν πότε το όχι σημαίνει όχι. Και το όχι πρέπει πάντα να σημαίνει όχι.
Και είπα ότι έφταιγε και η κοπέλα και ο Ansari, γιατί φταίει η πατριαρχία. Όχι, δεν ήμουν ισαποστάκιας. Δεν είναι ότι θέλω «να τα έχω καλά με τους άντρες». Η συναίνεση θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη, αδιαμφισβήτητη, πέρα από κάθε αμφιβολία. Θα πρέπει να έχει δικό της αφιερωμένο χρόνο μέσα στη διαδικασία, όπως η στιγμή που πρέπει να μπει προφυλακτικό. Μόνο που θα πρέπει να γίνεται από πιο πριν, και σε κάθε στάδιο ξεχωριστό. Δεν θα πρέπει να νοείται οτιδήποτε σεξουαλικό χωρίς να το θέλουν και οι δυο.
Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο κενό γνώσης και κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων που μιλάμε γι’ αυτό. Όχι απαραίτητα γυναικών-αντρών, γιατί στο συγκεκριμένο θέμα, άπειρες γυναίκες είπαν κι αυτές «ως εδώ». Αλλά το κενό είναι υπαρκτό. Για πάρα πολλούς άντρες, πράγματα που πολλές γυναίκες γνωρίζουμε κι αναγνωρίζουμε από βιώματα προσωπικά, είναι τελείως ξένα και ακούγονται εξωπραγματικά.
Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να θέλει να πάει σπίτι του. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να θέλει να φιλιούνται και να χαϊδεύονται. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να μην θέλει να σηκωθεί να φύγει όταν εκείνος της δείξει ότι θέλει. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να θέλει να «σώσει» το ραντεβού. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να θέλει να μην την θεωρήσει εκείνος μαλακισμένη. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να μην θέλει να του χαλάσει το χατίρι. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να φοβάται να του πει ότι δεν θέλει. Ότι η άλλη μπορεί να μην θέλει, αλλά να θέλει αυτόν και γι’ αυτό να κάνει πράγματα που δεν θέλει.
Δεν μπορείς ακόμα να τα παίρνεις αυτά ως δεδομένα. Σκέψου μόνο ότι όταν κάποιος διηγείται ένα ραντεβού και στο τέλος λέει «ε, και μετά πήγαμε σπίτι της», αυτό θεωρείται συνώνυμο του «κάναμε σεξ». Και για τα δύο φύλα. Δεν μπορείς να πεις ξαφνικά σε κάποιον πως ό,τι ήξερε ως τώρα είναι ψέμα.
Η διείσδυση μιας νέας πεποίθησης στην κοινωνία, είναι σταδιακή. Τα είπε ο Σοπενχάουερ. Κάθε αλήθεια -αλλά και κάθε νέα καλή ιδέα- περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει έντονη αντίθεση και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη.
Η «διάχυση της καινοτομίας» στην καμπύλη του Rogers, νομίζω ότι κάνει το πράγμα ακόμα πιο κατανοητό. Η καμπύλη δημιουργήθηκε για την τεχνολογία, αλλά ταιριάζει σε κάθε νέα ιδέα που εισάγεται στην κοινωνία. Με το metoo έγινε ένα άλμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα ξαφνικά είναι γνωστά και προφανή. Θέλει πολύ χρόνο ώστε όλο αυτό το πράγμα να υιοθετηθεί και σιγά σιγά η συνείδηση να γίνει συλλογική. Ακόμα, για τους πολλούς, το θέμα που τέθηκε με το metoo δεν είναι αυτονόητο.
Ακόμα, άπειρες γυναίκες δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη φεμινισμός, και πιστεύουν ότι οι φεμινίστριες πρεσβεύουν πως οι γυναίκες πρέπει να είναι αξύριστες και ότι δεν χρειαζόμαστε τους άντρες γιατί είναι όλοι μαλάκες. Δεν μπορείς να πεις να δει το σεξ με τρόπο φεμινιστικό, σε έναν άντρα που ακόμα δεν ξέρει καν ότι γίνεται να είναι και άντρας και φεμινιστής.
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι παρόλο που η σεξουαλική ισότητα είναι ζητούμενο πιεστικό, οι ιστορίες τύπου Aziz Ansari δεν ανήκουν στη metoo συζήτηση. Ανήκουν σε μια συζήτηση που πρέπει να κάνουμε και που πιστεύω σύντομα θα κάνουμε, αλλά δεν ανήκουν στο metoo (παρόλο που μπήκε στην καμπύλη για λόγο ενδεικτικό).
Μια κοινωνία που ακόμα συγχωρεί βιαστές, δεν είναι σε θέση να συζητήσει για τις λεπτές αποχρώσεις της υγιούς σεξουαλικής επικοινωνίας, για το ότι η συναίνεση πρέπει να είναι ένα σύνολο ενδείξεων, και άρα να θέσει υψηλότερα στάνταρντς κάθε σεξουαλικής εμπειρίας. Είναι σαν να ζητάς από νήπια να λύσουν ασκήσεις τριγωνομετρίας. Για τους περισσότερους, οι φωνές των ανθρώπων που καταδικάζουν το τι έκανε o Ansari είναι γελοίες, δεν βγάζουν νόημα, και εκτροχιάζουν τη συζήτηση, νερώνουν αυτό που μας καίει τώρα.
Είναι μια πάρα πολύ σημαντική συζήτηση. Αλλά ακόμα δεν είναι ώρα. Όμως, να με θυμηθείς, αυτό που σήμερα θεωρείται αστείο και υπερβολικό, το “Fuck like a Feminist”, είναι αυτό που θα μας καίει αύριο. Και ανυπομονώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έβγαινα με ένα αγόρι κάποτε. Μου άρεσε πολύ, κάναμε πολύ καλό σεξ, ήταν αστείος, έξυπνος όμορφος. Όχι σχέση, δεν ήταν σε φάση μου είπε, εγώ το δέχτηκα, έκανα κάτι και με άλλους Αλλά τον γούσταρα πολύ. Μια μέρα τον πέτυχα τυχαία στο ίδιο μαγαζί. Είχα πιει λίγο, όχι πάρα πολύ. Μου είπε να βγούμε έξω βόλτα, καταλήξαμε σε μια πυλωτη. Εκεί αρχίσαμε να κάνουμε πράγματα , και μετά πίεσε και για σεξ. Δεν ήθελα καθόλου, φοβόμουν ότι θα μας δει κάποιος, δεν είχαμε προφυλακτικά. Άρχισε να μου λέει , έλα μωρό μου, εγω είμαι, το ξέρω ότι με γουστάρεις. Με… Διαβάστε περισσότερα »
Οχι δεν είναι δικαιωμα τους. Ειναι η ελαχιστη κοινωνική ενσυναίσθηση που μπορείς να δείξεις σε κάποιον. Σου λέει καποιος ότι αυτό που βίωσε ήταν τραυματικό/τρομακτικό/εξευτελιστικό; Βουλωσε το και δέξου το, είναι η αλήθεια του και το συναίσθημα του. Τιποτα λιγότερο από απολυτη συναίνεση στο σεξ. If it’s not a YES! it’s a no.
Λυπάμαι για ότι σου συνέβη. Ευχομαι να είμαστε η τελευταία γενιά που να μας συνέβησαν τέτοια και να περνάει και ως νορμάλ στο μυαλό της κοινωνίας
Συμφωνώ ότι ο Αziz Ansari, χωρίς βέβαια να είναι βιαστής, ήταν πολύ πιεστικός και δεν άφηνε να προχωρήσει η συνεύρεση βήμα με βήμα. Δεν παρακολουθούσε σε κάθε βήμα τη διάθεση και την ανταπόκριση της κοπέλας και είχε κάποια βίτσια/φετίχ ολίγον αηδιαστικά. Ομως το ότι μια κοπέλα που κρατάει άγνωστη την ταυτότητά της και χρησιμοποιεί μόνο ένα ψευδώνυμο, μπορεί τόσο πανεύκολα να καταστρέψει τη ζωή ενός ανθρώπου επειδή δεν πήγε καλά ένα ραντεβού από το όποιο δεν έσπευσε να φύγει, καλώντας ένα ταξί, με κάνει να βλέπω διστακτικά τόσο το σκοπό, όσο και το αποτέλεσμα αυτής της καταγγελίας. Αναφέρθηκε ο Μπροκ… Διαβάστε περισσότερα »
Ερμ, διαφωνείς με κάτι που δεν εκφράζει άποψη αλλά γεγονός.
Τι δεν κατάλαβα; Λες ότι ξαναθυμήθηκες τον Αζίζ επειδή ξεμύτισε από τον κατ΄οίκον περιορισμό. Δηλαδή αν συνέχιζε να κρύβεται δεν θα τον θυμόσουν.. Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι κακώς ξεμύτισε κατά την άποψή σου και διαφωνώ.
Αν απαντούσες σε μια από τις τελευταίες ερωτήσεις θα ήσουν πιο διαφωτιστική.
Πέρυσι που έγραψα και τα δύο μέρη, και το Α και το Β, είχα διαβάσει φυσικά και αυτά που παρέθεσες, και καμιά τριανταριά ακόμα για το θέμα. Ήλπιζα να είναι κατανοητό (και για πολλούς ευτυχώς είναι) ότι η θέση μου ήταν ότι ναι μεν αυτό που συνέβη δεν ήταν οκ *ειδικά* από τον συγκεκριμένο άνθρωπο που όφειλε να ξέρει καλύτερα, και δεν είναι οκ γενικά γιατί πρέπει ο κόσμος να μάθει να απαιτεί πιο “διαφανείς διαδικασίες” πριν από και κατά τη διάρκεια του σεξ και να μιλάει ανοιχτά γι’ αυτό και να επικοινωνεί σε κάθε στάδιο και να είναι απόλυτα… Διαβάστε περισσότερα »
Με όλα σου τα άρθρα μέχρι τώρα δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και σε όλα έκανα upvote κι έβαλα καρδούλα. Επίσης, σε ο,τι έχει να κάνει με την συναίνεση και τη συμπεριφορα αντρών και γυναικών ανάλογα με τους ρόλους που τους επιβάλει η πατριαρχία, ταυτίζομαι μέχρι κεραίας. Απλα, θεώρησα κάπως υπερβολική την καταδίκη του Αζιζ. Όχι πολύ κακό για το τιποτα αλλά όχι και τόσο μεγάλο κακό για να τελειώσει ετσι η καριέρα ενός ανθρώπου που μεχρι τώρα είχε δώσει καλά δείγματα. Σιγουρα εφταιξε αλλά υπάρχουν και διαβαθμισεις στο φταίξιμο. Δεν εκανε αυτό που έκανε ο Kavanough, να ακινητοποιήσει… Διαβάστε περισσότερα »
Lod πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη σου και το άρθρο περι «καστανού» δέρματος. Νομίζω υποστηρίζονται και από το γεγονός ότι ο Ansari κρύφτηκε σπίτι του για μήνες με βάση μια ανώνυμη καταγγελία ενώ ο Kavanaugh έγινε ανώτατος δικαστής, οέ οέ οέ οεεεε….
Κι εγώ νομίζω πως κάτι τέτοια θα παίξουν ρόλο. Οι γυναίκες θα πρέπει να μπορούν να μιλούν για όλους τους άντρες (όχι μόνο τους λευκούς) που κάνουν τέτοιες κινήσεις, αλλά πολύ πιθανό οι πιο σκουρόχρωμοι να τιμωρηθούν πιο εύκολα, πιο σκληρά και για περισσότερο καιρό.
Αν η γράφουσα δεν θέλει αντίλογο στα άρθρα της, μπορεί να κλείσει τα σχόλια. Όταν λέμε ναι, εννοούμε ναι, δεν εννοούμε όχι.
Φωτεινή μου συζήτηση λέγεται όταν η διαφωνία εκφράζεται με σχόλιο εκείνη την ώρα, ώστε να μπορεί και ο άλλος να ανταπαντήσει. Όταν ο αντίλογος σχολιάζεται σε διαφορετικό άρθρο μία εβδομάδα μετά, λέγεται κράξιμο.
Καμία σχέση το ένα με το άλλο Φωτεινή. Η Λένα πρώτα είχε σχολιάσει και συζητήσει στην ιστορία και μετά έγραψε το νέο άρθρο, επειδή: “Ήθελα να το γράψω ως σχόλιο, αλλά ήταν τόσο μεγάλο που μάλλον χρειάζεται ξεχωριστό ποστ.”
Δεν απαντάει με ουσιαστική απάντηση για να καταλάβουμε την άποψη της αλλά κάπως προσβλητικά… εκεί είναι το πρόβλημα Φωτεινή, και αναφέρομαι κυρίως στον τρόπο που απάντησε το σχόλιο της lod λίγο πιο πάνω.
Α, Μάλιστα! Δεν το ήξερα ότι μαζευτήκαμε εδώ για να αλληλοσυγχαιρομαστε και να χειροκροτάμε μόνο.
Φωτεινή: Πάλι κάνεις λογικά άλματα και βγάζεις αυθαίρετα συμπερασματα. Δεν είμαι με το μέρος κανενός. Αν τα πράγματα έγιναν όπως τα λέει η Grace, ο Ανζάρι ήταν καφρος. Εκεί δεν ήμασταν όμως, ούτε εγώ ούτε εσύ για να ξέρουμε τι έγινε.
Η διαφωνία μου ήταν στον τρόπο που η Ειρήνη απάντησε το σχόλιο της lod. Τώρα η Ειρήνη έχει σχολιάσει περαιτέρω και η απάντηση της με καλύπτει.
Υπάρχει ένα σεξιστικό ανέκδοτο που λέγεται “Το λεξικό του άντρα και της γυναίκας”. Όταν ξεκινάει αναφέρει πως όταν μια γυναίκα λέει ναι, εννοεί όχι, και όταν λέει όχι, εννοεί ναι. Αυτό βγαίνει στο κείμενο. Όταν γίνονται εναγκαλισμοί με ψεύτικες καταγγελίες, για να καταστραφούν καριέρες, μην περιμένετε καμία σοβαρή ανταπόκριση.
Για ποιο λόγο θα πρέπει να σκεφτούν οι αναγνώστες παραπάνω; Δεν το κατάλαβα. Ποιος περιμένει να συμφωνήσει τη στιγμή που σε όλα τα στάδια υπήρχε συναίνεση; Αν μετά το μετάνιωσε, δικό της πρόβλημα. Αν ενστερνίζεται ο οποιοσδήποτε τέτοιες καταφανώς ψεύτικες καταγγελίες, μην περιμένεις να το δεχτούν άκριτα όλοι οι υπόλοιποι. Δεν θα στιγματίσουμε αθώους.
Παιδιά, και την προηγούμενη εβδομάδα, το άρθρο είχε στο τέλος του τίτλου “μέρος Α'”. Απλά έβαλα μια εισαγωγική πρόταση ένωσης. Το Β’ μέρος ήταν ήδη γραμμένο. Δεν με πειράζει απολύτως τίποτα από ό,τι μπορεί να ειπωθεί στα σχόλια, εκφραστείτε ελεύθερα.
Παιδιά, αγόρια και κορίτσια, εσείς αν είστε πάνω σε σέξι φάση και βλέπετε το ταίρι σας να διστάζει, να μην πολυγουστάρει, να μην ειναι και πολύ θερμο, να πει και κανα δυο φορές “όχι σήμερα άσε την άλλη φορά καλύτερα”, τι κάνετε;;;; Γουστάρετε; Λέτε να μια ευκαιρία να πιέσω λίγο παραπάνω εφόσον δεν πήρα ξεκάθαρο ΟΧΙ έχω περιθώρια και ελπίδες να γίνει αυτό που θέλω και ας μη γουστάρει ο άλλος; Κ@&$&τε παραπάνω με την μη απόλυτη συναίνεση; Στο δικό μου το μυαλό αν δεν γουστάρουν και οι δυο φουλ χαλαει το πράγμα. Δεν ειναι ωραιο να συμβεί κάτι μεταξύ… Διαβάστε περισσότερα »
Φωτεινή, είσαι πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου. Όταν λες ξεκάθαρα ναι σε όλα τα στάδια, δεν υφίσταται παρενόχληση ή οτιδήποτε άλλο.
Κι επίσης παιδιά, ο Αζιζ το παραδέχτηκε, είπε ότι συνέβη, ότι δεν το κατάλαβε και ζήτησε συγνώμη. Εσεις τι νομίζετε, ότι με μια ανώνυμη καταγγελία στα σόσιαλ μπαίνει ο αλλος δεκα μηνες σε κατ’οίκον περιορισμό;
Με αφορμή το περιστατικό με τον Ansari, θέλω να πω πως πολλοί άνθρωποι στην προσωπική τους ζωή είναι εντελώς διαφορετικοί από αυτό που φαίνονται (και μπορεί και να είναι) στην κοινωνική τους ζωή. Προσωπικά ξέρω ένα σωρό παραδείγματα. Ανθρώπους, άντρες γυναίκες, που ενώ τους βλέπεις μια χαρά στην παρέα, που λες τι ωραίοι άνθρωποι κλπ, αν μιλήσεις λίγο με το ταίρι τους θα μάθεις πτυχές του χαρακτήρα τους που ούτε καν φανταζόσουν. Πρέπει να αναπτύξουμε τη διαύγεια και την ικανότητα μόλις κάτι δεν μας αρέσει ή δεν μας κάθεται καλά, να φεύγουμε, να το σταματάμε και να φεύγουμε. Όσο κι… Διαβάστε περισσότερα »
Τα ανατριχιαστικα σχολια τυπου: “ε αντρας ειναι, μωρε, αμα του σηκωθει (horny), τι να κανει κι αυτος; ή το τσουλακι-που-θελε-να-γινει-διασημο” δεν ελειψαν δυςτυχως ουτε κι αυτη τη φορα απο τα σχολια. Σε αλλα νεα τωρα, ειναι αποριας αξιον αν το παλουκαρι αναρωτηθηκε ποτε: “εμενα αν με πιεζανε ετσι, θα μου σηκωνοτανε;” Οχι, δηλ, επειδη προκειται περι τρυπας και απλως βρισκεται εκει, να λεμε οτι μας κατεβαινει χωρις ενσυναισθηση. Στην αντιστοιχη περιπτωση, που ο αζιζ κι ο καθε τζιζ, βρισκοταν στη θεση να τον πιεζουν και να του ζητανε το ενα κ το αλλο, θα μπορουσε να αναγκαστει να αποδωσει, μα… Διαβάστε περισσότερα »
Διάβασα αυτό το άρθρο που κατά την άποψή μου συνοψίζει άψογα τους λόγους που οι γυναίκες έχουν χαμηλές προσδοκίες για τις ερωτικές τους συνευρέσεις, σε βαθμό να μη σκεφτούν να σηκωθούν να φύγουν από ένα ραντεβού σαν κι αυτό. Αξίζει τον κόπο. “I wish we lived in a world that encouraged women to attend to their bodies’ pain signals instead of powering through like endurance champs. It would be grand if women (and men) were taught to consider a woman’s pain abnormal; better still if we understood a woman’s discomfort to be reason enough to cut a man’s pleasure short.”… Διαβάστε περισσότερα »
πολύ ενδιαφέρον άρθρο.