To Μarieke Lucas Rijneveld έγινε στα 29 του το νεαρότερο άτομο που έχει παραλαβει ποτέ το International Booker Prize

Χρησιμοποίησα ουδέτερο γένος αναφερόμενη στο Rijneveld επειδή αυτοπροσδιορίζεται ως non-binary. 

Υπάρχουν δύο λογιών βραβεία Booker. Το πρώτο, αυτό που συζητείται περισσότερο ειδησεογραφικά, είναι το απλό, το παλιό, το παραδοσιακό, το Booker Prize που για να κερδηθεί χρειάζεται το εξεταζόμενο έργο να είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα.

Το δεύτερο είναι το International Booker Prize, νέος θεσμός, που τιμά τη λογοτεχνία όλου του κόσμου και το χρηματικό έπαθλο μοιράζεται μεταξύ συγγραφέα και μεταφράστριας/μεταφραστή διά δύο.

Χθες είχαμε μεγάλα νέα καθότι το International Booker Prize μόλις έφτασε στα χέρια του νεότερου ατόμου που το παρέλαβε ποτέ: στο 29χρονo Ολλανδ;o Μarieke Lucas Rijneveld και την μεταφράστριά του, Michele Hutchinson για το βιβλίο ‘The discomfort of evening’ το οποίο είναι ήδη διεθνές best seller στην Ολλανδία.

Η θεματική του βιβλίου είναι η θρησκεία, η μετάβαση, ο θάνατος, η απώλεια. Η οπτική είναι αυτή ενός δεκάχρονου κοριτσιού και απ’όσο καταλαβαίνω, πολλές λεπτομέρειες έχουν αντληθεί απ’τη ζωή του Rijneveld το οποίο μεγάλωσε σε μια αυστηρή οικογένεια που ανήκε στην εκκλησία των Μεταρρυθμιστών (παρακλάδι του Προτεσταντισμού) και η ζωή του σφραγίστηκε από το θάνατο του αδερφού του όταν το ίδιο ήταν τριών ετών.

Σε συνέντευξή του, αφηγείται ότι όταν μεγάλωσε η μητέρα του τού είπε ότι όταν έμαθαν ότι ο αδερφός του πέθανε εκείνο σκούπιζε τα δάκρυα των συγγενών του με το λούτρινο αρκουδάκι του. Μιλά μ’έναν τρόπο ενεργητικά πένθιμο, σα να ζει μεν μες στην απώλεια αλλά να’χει αποφασίσει να την επεξεργαστεί δημιουργικά. Συνεχίζει λέγοντας ότι ο θάνατος του αδερφού του ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την πίστη του στο Θεό και ότι αντί να γίνει επιθετικό έγινε απλώς περισσότερο αγχώδες. Εξηγεί ότι φοβάται πολύ να χάνει ανθρώπους, ότι μονίμως αναρωτιόταν αν η μητέρα του το αγαπούσε, ότι έχει ανάγκη τα πράγματα να είναι ίδια κάθε μέρα και ότι για κείνο, όλες οι μέρες είναι ίδιες με εξαίρεση την Κυριακή.

Διάφορες εμπειρίες του όπως η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από δάσκαλο, η συμπόρευσή του με τη νευρική ανορεξία γύρω στα 18 του ως τρόπο αντιμετώπισης του τραύματος του, η έλλειψη κατανόησής του στο πώς λειτουργούν οι ανθρώπινες σχέσεις και η αγωνία του να κάνει τους ανθρώπους να το συμπαθούν έχουν βρει το δρόμο τους μες στο βιβλίο του το οποίο, όπως το ίδιο δηλώνει ‘είναι μίξη πραγματικότητας και φαντασίας’.

Έχοντας γράψει ένα διεθνές best seller μας λέει ότι ‘νιώθω ακόμη το τρομαγμένο παιδί που θέλει να προστατέψει τους μεγάλους απ’τη θλίψη’. Δεν διστάζει επίσης να μας πει οτι κλέβει μικροπράγματα, απ’το δημοτικό μέχρι σήμερα. ‘To τελευταίο πράγμα που έκλεψα ήταν δύο μανγκο. Ήταν νόστιμα’.

Αυτοπροσδιορίζεται ως non-binary και απ’όσο ξέρω είναι και το πρώτο άτομο από Ολλανδία, και το νεότερο και το πρώτο non-binary άτομο που κερδίζει αυτό το βραβείο.

Φαίνεται ενδιαφέρον, φαίνεται υποσχόμενο, φαίνεται άνθρωπος με σκληρή, καθαρή γραφή λόγω εμπειριών (φυσικά, θα δούμε) και ανυπομονώ να πιάσω το βιβλίο του στα χέρια μου.

Πώς σας φαίνεται;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News