Ευτυχώς πωλούνται ως γλυπτά -αν και καθόλου δεν φέρνουν στο είδος- και όχι ως πραγματικά εσώρουχα. Τα σουτιέν, οι κορσέδες και τα περίτεχνα παπούτσια της Laura Ann Jacobs είναι μια ωδή στην άρνηση της αντικειμενοποίησης του γυναικείου σώματος.
Η Laura Ann Jacobs είναι Αμερικανίδα γλύπτρια και mixed media καλλιτέχνιδα. Τα γλυπτά της είναι αφιερωμένα στην “επιθυμία της γυναίκας να είναι επιθυμητή”. Από σπασμένο γυαλί, σπασμένους καθρέφτες, κοχύλια, πολύχρωμα μωσαϊκά, πέτρες, πεταλίδες και κάποια αντισυμβατικά βαριά υλικά, φτιάχνει αναπαραστάσεις ρούχων και αντικειμένων στα οποία συσπειρώνεται στερεοτυπικά η έννοια της γυναικείας σεξουαλικότητας : σουτιέν, κορσέδες αλλά και παπούτσια.
Τα έργα της πωλούνται ακριβά σε γκαλερί τεχνών, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά και απαιτούν σύμφωνα με την ίδια πολλές ώρες λεπτομερούς ενασχόλησης για να ολοκληρωθούν.
Τα γλυπτά της προκαλούν πολλά ερωτήματα σχετικά με την σεξουαλικοποίηση του σώματος των γυναικών με τη βοήθεια ρούχων, εσωρούχων αλλά και παπουτσιών και στέκονται κριτικά απέναντι στην ίδια την έννοια της αισθητικής. Οι παραφορτωμένοι κορσέδες και τα φαντασμαγορικά σουτιέν δημιουργούν πολύ πετυχημένα την εικόνα ενός επιτηδευμένου εντυπωσιασμού, κάνουν την σεξουαλικότητα που θα έπρεπε να κρύβεται από πίσω σχεδόν κωμική και εξαφανίζουν τα σώματα των γυναικών σε ένα χρωματιστό περφόρμανς που μοιάζει με μικρό, πολύχρωμο τσίρκο.
Τα έργα της μοιάζουν να ακροβατούν με κομμένη την ανάσα ανάμεσα στο αισθητικά εντυπωσιακό και στο ποιοτικά γελοίο. Η Jacobs καταφέρνει, σε έναν ιδιαίτερα μετρημένο συνδυασμό γκροτέσκας αισθητικής και υψηλής τέχνης που αυτοεπιβεβαιώνεται ως τέτοια μόνο λόγω υπερπροσπάθειας, να μας κάνει να αναρωτηθούμε σχετικά με το αν οι γυναίκες είναι μέχρι και σήμερα «παραφορτωμένες»: Τα πρότυπα σεξουαλικότητας, τα πρότυπα σωμάτων, η έννοια του ωραίου και του αισθητικά ευχάριστου που βρίσκει έδαφος στα ρούχα και στις καθημερινές επιλογές μας, οι κοσμητικές επεμβάσεις, η βιομηχανία της πορνογραφίας, οι στερεοτυπικοί γονικοί ρόλοι, η επιβολή της τελειότητας και η έννοια της ενοχής μοιάζουν λίγο με τα βαριά και αντισυμβατικά υλικά με τα οποία κοσμεί τα σουτιέν\γλυπτά της η Jacobs και μας κάνουν να κατανοούμε κάπως διαφορετικά την έννοια της πατριαρχίας : Ως ένα εντυπωσιακό βάρος, στολισμένο με μια φαινομενική λάμψη που δεν μας αφήνει να ελευθερωθούμε από αυτό που μας έχει τόσο πολύ και συστηματικά συνδέσει με την έννοια της επιθυμίας.
Για περισσότερες φωτογραφίες των έργων της, δείτε εδώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πολύ κακές φωτογραφίες για κάτι που είναι γλυπτό, δεν δίνουν την ένταση των υλικών, αποστερούν τελείως την τρισδιάστατη μορφή του έργου από την διάσταση του, γενικά φλατάρουν όλη τη δουλειά τόσο πολύ που αν δεν υπήρχαν οι δαγκάνες θα νόμιζε κανείς ότι βλέπει κατάλογο εσωρούχων.
Φαντάζομαι αν τα δει κάποιος ζωντανά ή έστω φωτογραφιμένα από επαγγελματία να είναι κάτι το ξεχωριστό, κρίμα.