Εξόριστα απ’τα κλαμπ, δυσαρεστημένα αγόρια παραπονιούνται για σεξισμό

Σε νησί, παρέα κοριτσιών φίλων περιμένει να μπει σε μαγαζί. Είναι μια παρέα τεσσάρων. Ακριβώς μπροστά τους, μια παρέα τεσσάρων αγοριών, οι οποίοι προηγούνται. Ο υπεύθυνος που έβαζε και έβγαζε κόσμο από το μαγαζί είπε στα παιδιά μπροστά να περιμένουν, ενώ την παρέα κοριτσιών την έβαλε μέσα κατευθείαν. Το περιστατικό διηγείται φίλη σε παρέα.

Επειδή αυτό είναι πάρα πολύ συνηθισμένο σε κλαμπ\μπαρ\μαγαζιά, συζητούσαμε με αφορμή αυτό αν αυτή η συμπεριφορά είναι σεξιστική προς τους άντρες. Τα κορίστια είπαμε ότι μπορεί να φαίνεται σεξιστικό προς τους άντρες, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, είναι σεξιστικό προς τις γυναίκες. Ο μόνος λόγος που μπαίνουν περισσότερες γυναίκες σε κλαμπ και μπαρ είναι επειδή λειτουργούν σαν δόλωμα. Σαν βιτρίνα για τους άντρες που είναι μέσα ή θα μπουν και θα ξοδέψουν χρήματα κερνώντας και εξαγοράζοντάς τες.

Το καλοκαίρι, τέτοιου είδους περιστατικά είναι το λαβράκι των κάζουαλ μισογύνηδων που το παίζουν θύματα της γυναικοκρατίας και ωρύονται ότι “καμια μας δεν μιλάει για τον σεξισμό προς τους άντρες”. Σε περίπτωση που σας τύχει κάποιος τέτοιος φέτος το καλοκαίρι, πείτε, αν έχετε διάθεση, ότι στην πραγματικότητα, οτιδήποτε παρουσιάζεται ως προνόμιο για τις γυναίκες, είναι αντικείμενο ανταλλαγής. “Μπαίνουμε σε κλαμπ” και “πίνουμε τσάμπα”, όχι γιατί έχουμε την εξουσία να το κάνουμε, αλλά γιατί το αυτονόητο αντάλλαγμα είναι ότι είμαστε σεξουαλικά αντικείμενα.

Αν είχαμε την δυνατότητα να μπαίνουμε σε μαγαζιά ή να πίνουμε πράγματι τσάμπα επειδή μας σέβονται και όχι επειδή μας αντικειμενοποιούν, δε θα μας σκότωναν και δε θα μας βίαζαν αργότερα, το ίδιο βράδυ, αφότου η υπομονή τους έχει εξαντληθεί και τα σεξουαλικά αντικείμενα σηκώσαν μπαϊράκι και θέλουν να γυρίσουν σπίτι. Δεν υπάρχει γυναικείο προνόμιο.Οτιδήποτε ονομάζουν εν γένει “γυναικείο προνόμιο”, δεν είναι παρά τίμημα παρενόχλησης.

Ακομα και οι σοβαρές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν τα ίδια αγόρια προσπαθώντας να ταιράξουν στο στερεότυπο του μάτσο άντρα, όπως ότι δεν τους επιτρέπεται να είναι αδύναμοι ή ευαίσθητοι, είναι αποτέλεσμα της πατριαρχίας που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να καταρρίψουμε.

(Πετάγεται μέσος μισογύνης της παρέας με ύφος χιλίων καρδιναλίων διανοητικής πρωτοτυπίας -“ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ”)

Κανένας χώρος δεν μας ανήκει. Ούτε καν αυτός του σπιτιού μας. Και αν φαίνεται να μας ανήκει, έχουμε τις ίδες αξιώσεις με αυτές που έχουν τα διακοσμητικά έπιπλα. Ας μιλήσουμε, τώρα, για προνόμιο.

Είναι άδικο που τα αγόρια αυτά δεν μπήκαν στο κλαμπ και μπήκαν τα κορίτσια. Είναι άδικο, όμως, όπως όλος ο κόσμος, για τις γυναίκες, όχι για τους άντρες.

Πριν λίγα χρόνια, στο πλυντήριο αυτοκινήτων της περιοχής που έμενα, κάθε Τετάρτη οι γυναίκες δικαιούνταν ένα τσάμπα πλύσιμο. Συζητώντας με φίλο μου για το πόσο σεξιστική ήταν η πολιτική αυτή, το πόσο άδικο ήταν που οι γυναίκες τύγχαναν προνομιακής μεταχείρισης στο πλύσιμο αυτοκινήτου ενώ εκείνος έπρεπε να πληρώνει τη μια φορά το μήνα που έπλενε το αυτοκίνητό του, του είπα πως δεν έχω πάει μια φορά, Τετάρτη ή άλλη μέρα, χωρίς να ακούσω σχόλιο για το αυτοκίνητο, για το ότι είμαι γυναίκα οδηγός, για το ότι “για γυναίκα δεν είναι τόσο καθαρό” και ακόμα βιώνοντας, μέχρι να φτάσω, σεξιστικές συμπεριφορές στο δρόμο.

Το προνόμιο εξ ορισμού χαρίζεται, αλλιώς δεν θα το λέγαμε προνόμιο, θα το λέγαμε αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Χαρίζεται αυτοδικαίως και δίχως προϋποθέσεις. Αν κερδιζόταν θα μιλούσαμε για αξιοκρατία, και στην πατριαρχία άξιο είναι μόνο το ένα φύλο.

Δεν είναι προνόμιο αν πρέπει να το πληρώσεις με σεξισμό, παρενόχληση, κακοποίηση ή βιασμό.

Αφού το ξέρετε, γιατί μπαίνετε στα κλαμπ έτσι κι αλλιώς;

Για τον ίδιο λόγο που φοράμε ό,τι θέλουμε και κυκλοφορούμε ελεύθερες. Γιατί θέλουμε να διασκεδάσουμε, να πιούμε ένα ποτό και γιατί το να μας ζητάτε να αναλάβουμε ΠΑΛΙ ευθύνη της ενδεχόμενης παρενόχλησής μας είναι πολύ κλασικό και αισχρό victim blaming.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News