Αμβλώσεις / ΗΠΑ: Η αρχή του τέλους της δημοκρατίας και οι γυναίκες

Την επόμενη της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ πολλοί Αμερικανοί δεν πήγαν στη δουλειά τους. Ξεσπούσαν σε κλάματα ή έπαιρναν τηλέφωνο σε γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το τερατώδες αποτέλεσμα που γέννησε η κάλπη μιας χώρας που λάτρεψε τη δημοκρατία.

Λίγα χρόνια μετά και ενώ ορκιζόμασταν ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει, η παγκόσμια κοινή γνώμη βίωνε την παραβίαση ενός εκ των πλέον άφθαρτων αισθημάτων, της πίστης στη Δημοκρατία, με τα έκτροπα στο Καπιτώλιο. Ο Τραμπ δεν είχε σκοπό να φύγει αναίμακτα από την κεντρική πολιτική σκηνή των ΗΠΑ και ακόμη και όταν το έκανε, ηττημένος και ντροπιασμένος, επέμενε ότι την τελευταία του κουβέντα δεν την είχε πει.

Αυτή την τελευταία κουβέντα την ακούσαμε χθες. Η Αμερική, ο κόσμος ολόκληρος γύριζε 50 χρόνια πίσω με απόφαση Τραμπ. Τι σχέση έχει ο εμετικός πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ με την ανατροπή του νόμου που επέτρεπε τις αμβλώσεις; Τεράστια. Το έχουμε γράψει και εδώ, εξηγούμε, όμως, ξανά: το Ανώτατο Δικαστήριο, αυτό που κλήθηκε να αποφανθεί σχετικά με έναν νόμο του Μισισιπή που αμφισβητεί την απόφαση “Roe v Wade”, ήταν ένα δικαστήριο το οποίο είχε καταφέρει να “αλλοιώσει” ο Τραμπ, λίγο πριν την ντροπιαστική έξοδό του από τα πολιτικά πράγματα της Αμερικής.

Ως γνωστόν αυτό το ανώτατο δικαστικό όργανο αποτελείται από εννέα ισόβιους δικαστές. Όταν εμφανίστηκαν κενές θέσεις, ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διόρισε τρεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, κάτι που άλλαξε την πολιτική ισορροπία του δικαστηρίου, κλίνοντας προς τη Συντηρητική πτέρυγα. Και οι τρεις διορισμένοι από τον Τραμπ, δύο μήνες πίσω, όταν έσκασε ως τρομακτικό ενδεχόμενο η ανατροπή του νόμου είχαν ψηφίσει υπέρ αυτού του σεναρίου.

Όλο αυτό σε συνδυασμό με το ότι τα προηγούμενα χρόνια πολλές ρεπουμπλικανικές πολιτείες σε όλη τη χώρα είχαν σπάσει κάθε ρεκόρ θεσπίζοντας νέους περιοριστικούς νόμους εναντίον των αμβλώσεων.

Γιατί, όμως, αυτό δεν είναι βαθιά αμερικανικό ζήτημα; Γιατί μας αφορά ό,τι βιώνουν τώρα οι γυναίκες των ΗΠΑ πέρα από τα αισθήματα αλληλεγγύης προς αδελφά γυναικεία σώματα που τίθενται σε απόλυτη, παραβιαστική αστυνόμευση και χάνουν κυριαρχικά δικαιώματά τους; Γιατί συζητάμε για το αν κινδυνεύει η δημοκρατία από μία τέτοια απόφαση;

Κατ’ αρχάς να πούμε ότι όσο βάρβαρη και κατάπτυστη είναι αυτή η απόφαση, άλλο τόσο σιχαμερή είναι η προσπάθεια να παρουσιαστεί από τους Συντηρητικούς ως “νίκη της Δημοκρατίας”. Ήδη από χθες η στρεψοδικία και το πολιτικό gashlighting πάει σύννεφο, με τους οπαδούς του κινήματος κατά των αμβλώσεων -ναι, αυτούς τους φαινομενικά γραφικούς με τις εικόνες του Ιησού έξω από κλινικές άμβλωσης στην Αμερική να προσπαθούν να μεταπείσουν γυναίκες που καταφθάνουν για προγραμματισμένα ραντεβού- να ισχυρίζονται ότι για πρώτη φορά μια απόφαση ενισχύει πραγματικά την αμερικανική Δημοκρατία..!

Όπως ισχυρίζονται, ο νόμος “Roe v. Wade” βραχυκύκλωνε τα δημοκρατικά τους δικαιώματα από πολιτεία σε πολιτεία, εμποδίζοντας τη δημοκρατική διαδικασία, αφού επέβαλε μία ενιαία απόφαση για τις αμβλώσεις σε όλο το έθνος, αγνοώντας τις “αντίθετες φωνές”. Κάπως έτσι λοιπόν, η αναίρεση του συνταγματικού δικαιώματος στην άμβλωση θεωρείται πραγματική νίκη της Δημοκρατίας (!) αφού θα επιτρέπει σε κάθε πολιτεία να αποφασίσει και να εφαρμόσει τη δική της πολιτική…

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Αυτό που από χθες βλέπουμε σε μία light για την ώρα εκδοχή: δικαστικούς και νομικούς να λαστιχάρουν τα όρια μεταξύ των προσωπικών τους απόψεων και των νόμων, να αμφισβητούν την αντισύλληψη και τους γάμους ομοφυλοφίλων, να επανέρχονται οι Θεωρίες περί Αγέννητου Παιδιού και συναισθημάτων του εμβρύου (!) και άλλες τέτοιες τερατογενέσεις που με τις ευλογίες της Εκκλησίας για χρόνια κρατούσαν τις γυναίκες στην ντροπή, στο σκοτάδι και στον αποκλεισμό από αποφάσεις που αφορούσαν το μέλλον και κυρίως, το σώμα τους.

Ωστόσο, υπάρχει και κάτι πιο σκοτεινό – η εργαλειοποίηση αυτής της ανατροπής από τους πολιτικούς κύκλους των ΗΠΑ και η σίγουρη πόλωση που έχει ήδη εγκατασταθεί στην αμερικανική κοινωνία. Κάποιες πολιτείες θα καταλήξουν νεκροταφεία γυναικών, κάποιες θα παίξουν τον ρόλο του ασύλου και όλο αυτό θα κεφαλαιοποιηθεί πολιτικά εις βάρος των γυναικείων σωμάτων όχι μόνο της Αμερικής, αλλά παγκοσμίως.

Μα, γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο; Γιατί αφορά και επηρεάζει τον κόσμο κάτι που συμβαίνει στις ΗΠΑ; Έτσι κι αλλιώς το γόητρο της… “Πλανηταρχίας” στη μετά Τραμπ εποχή είναι τόσο λαβωμένο που ποιον επηρεάζει πια;

Τα ερωτήματα και το σκεπτικό θα είχαν κάποια βάση αν η alt right και όλες οι οδυνηρές παραλλαγές και απολήξεις της δεν βρίσκονταν σε πλήρη άνθιση παγκοσμίως. Το αφήγημα της υπογεννητικότητας και της σκληροπυρηνικής ετεροφυλόφιλης οικογένειας ζει τις καλύτερες μέρες του, ακόμα και στη χώρα μας, από alt right και far right σχηματισμούς που προσβλέπουν στην εξουσία, με υποσχέσεις για δυνατά, υγιή έθνη που επιστρέφουν μετανιωμένα από την κρίση των ηθών, σε παλιούς πατριαρχικούς κώδικες.

Επίσης, ας σημειωθεί και το παιχνίδι που παίζεται τώρα στην Αμερική, με τη δικαστική εξουσία να ανατέλλει πάνω απ’ όλες τις άλλες, όπως επισημαίνουν και οι New York Times, με τους δικαστές να παρουσιάζονται υπεράνω πολιτικής και να ερμηνεύουν το γράμμα του Νόμου, αδιάφοροι για τις συνέπειες στη ζωή των πολιτών, αλλά για τις αποφάσεις στις οποίες θα αναγκαστούν πολιτικοί ηγέτες, προκειμένου να μην κατακρημνιστούν. Ενδιαφέρον; Μάλλον τρομακτικό.

Τρομακτικό, διότι όπως και να βαφτίσει κανείς την ανατροπή ενός θεμελιώδους για τα γυναικεία δικαιώματα Νόμου είναι ένας πρώτος στραγγαλισμός ελευθεριών που η Δημοκρατία παρείχε. Απλώς. τα πρώτα θύματα εδώ είναι οι γυναίκες. Θα ακολουθήσουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ και η εκρίζωση νεοκατακτημένων δικαιωμάτων και ελευθεριών τους και φυσικά τα δικαιώματα άλλων μειονοτήτων. Όμως, αυτό δεν θα σημαίνει ότι οι άντρες θα παραμένουν αλώβητοι. Μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να ξεκινά από τις μειονότητες, ποτέ, όμως, δεν μένει σε αυτές.

Η επιθετική αναδιαμόρφωση του αμερικανικού συνταγματικού δικαίου είναι απλώς το πρώτο σφύριγμα και το πρώτο κλείσιμο του ματιού για το πώς μία μικρή αλλοίωση στη σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου μίας δημοκρατικής χώρας μπορεί να προκαλέσει χάος.

Σε απλά ελληνικά, αν αυτό μπορεί να συμβεί στην Αμερική, τότε ας κάνουμε εικόνα πώς μπορεί αυτή η εξέλιξη να εκληφθεί από ηγέτες ανελεύθερων χωρών και από δημοκρατίες που κρέμονται από μία κλωστή.

Μετά το χθεσινό καμία και πουθενά δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η ελευθερία του γυναικείου σώματος αμφισβητήθηκε και πλήχθηκε με τον πιο… νόμιμο τρόπο και αυτό καθιστά τους αγώνες φεμινιστριών απ’ όλον τον κόσμο πιο δύσκολους και πιο περίπλοκους από κάθε άλλη σκληρή -για τις γυναίκες- εποχή.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News