Α,ΜΠΑ APPROVED: Oι προτάσεις μας για το Σαββατοκύριακο

H Λένα προτείνει:

1) Βλέπω το Succession. Είχε βουίξει ο τόπος με τα βραβεία που έχει πάρει ως τώρα, αλλά είχα μια αποστροφή λόγω του τρέιλερ, που ήταν γεμάτο μάτσο ατάκες και πόζα. Τελικά ήταν από τις φορές που το τρέιλερ έθαψε την ποιότητα. Έχει μάτσο χαρακτήρες και ατάκες όλο πόζα, αλλά οι άνθρωποι που έχουν την πόζα είναι γεμάτοι συμπλέγματα που την εξηγούν. Πραγματικά απρόοπτη και πολύ ευχάριστη έκπληξη και αξίζει όλα τα βραβεία που έχει πάρει.

2) Βλέπω επίσης το Industry, που βγάζει ένα επεισόδιο την εβδομάδα, οπότε θα δούμε πώς θα πάει. Είναι επίσης παραπλανητικό λόγω της μάτσο ατμόσφαιρας, και έχει μεγαλύτερες δόσεις από το Succession, αλλά κι αυτό δείχνει ότι μπορεί να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα της υποθεσης (που είναι το χρηματιστήριο). Θα δούμε αν θα με διαψεύσει στη συνέχεια.

3) Διάβασα το “My Year Of Rest And Relaxation” της Οτέσα Μόσφεγκ,. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που κατατρώγεται από τόση απέχθεια για τους άλλους και τον εαυτό της, που δεν αντέχει να ζει με πλήρη συνείδηση. Η συγγραφέας αυτή είχε ταράξει τα νερά επειδή έχει ξαναγράψει για γυναικείους χαρακτήρες που είναι απωθητικοί, κάτι που είναι απόλυτα οκ αν είσαι άντρας που γράφει για άντρες. Στα ελληνικά ως τώρα έχει μεταφραστεί το πρώτο της βιβλίο, Αίλίν.

Η Λασκαρίνα προτείνει:

1) Διαβάζω Ιορδανίδου και ξεχνάω την καραντίνα. Το βάζω στις προτάσεις μη τυχόν βοηθήσει και ξεχαστείτε κι εσείς. Τώρα ξαναδιάβασα το ‘Στου κύκλου τα γυρίσματα’ και οι περιγραφές των κοινόβιων, του πόσο ωραία ένιωθαν όταν έβρισκαν ένα κομμάτι κρέας μετά από μήνες αλευροφαγίας, οι σχεδόν φωτογραφικές απεικονίσεις της Ομόνοιας και του Ελληνικού, αυτή η γραφή  που μυρίζει φαγητό και θαλπωρική ασφάλεια, όλα λειτουργούν καθησυχαστικά και υπενθυμίζουν ότι όλα περνούν ακόμη κι αν φαίνονται κομματάκι δύσκολα όταν συμβαίνουν.

Βρήκα επίσης αυτό το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ από τη Δάφνη Τζαφέρη που έχει ως αφορμή τη λογοτεχνία της Ιορδανίδου.

2) Κάτι άλλο έψαχνα και οδηγήθηκα τυχαία σε μια διατριβή με τίτλο ‘Οι Ελληνίδες Πεζογράφοι του Μεσοπολέμου 1921-1944’ από την κυρία Ελένη Λιανοπούλου. Τη ρούφηξα. Και μόνο τα περιεχόμενα να διαβάσετε κάτι θα κερδίσετε. Στο 2ο κεφάλαιο διαβάζουμε τον υπότιτλο ‘Η ζήλεια του συζύγου’ όπου και καταγράφoνται διηγήματα Ελληνίδων που θίγουν το θέμα. 

‘Παντρεύτηκε λοιπόν για να μπει στη φυλακή; Εκεί θα ζήσει κι εκεί θα πεθάνει, κλεισμένη αδιάκοπα στο σπίτι αυτό;’

σημειώνει από το διήγημα ‘Ο φόβος της Θυμιούλας’ της Κλεαρέτης Δίπλα-Μαλάμου.  

Παρακάτω παραθέτει απόσπασμα από το διήγημα ‘Μοναξιά’ της Ιωάννας Μπουκουβάλας -Αναγνώστου:

‘Κλείστηκε στην κάμαρά της σαν το πουλί στο κλουβί του. Τις πρώτες μέρες χτυπούσαν οι φτερούγες της στους τοίχους, την έπιαναν νευρικά κλάματα στην απελπισία της. Αλλά γρήγορα ησύχασε κι αφέθηκε με απάθεια στην άφωτη μονοτονία της ζωής της. Το παράθυρο έγινε γι’αυτή ο κόσμος όλος’.

Έμαθα επίσης ότι η εν λόγω συγγραφέας ίδρυσε τη ‘Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά’, μάλλον το 1955. Τα στοιχεία γι’αυτόν τον φορέα είναι λίγα στο ίντερνετ, οπότε αν τυχόν ξέρετε κάτι, στείλτε μου ένα μέιλ στο liakakou@lifo.gr να το μάθω κι εγώ. 

3)Τελειώνω με πρόταση που είχε κάνει η Φούστα Κλαρωτή κάμποσο καιρό πριν και πρέπει να μπει οπωσδήποτε σε τούτη τη στήλη. Πρόκειται για το βιβλίο ‘You know you want this: Cat Person and other stories’ της Kristen Roupenian το οποίο πρέπει να μεταφραστεί κατεπειγόντως. Αν σας αρέσουν οι γραφές ξυράφι, αυτές που παίρνουν τη νόησή σας και την ανοίγουν στα δύο ενώ εσείς δεν αναπνέετε απ’το σασπένς, βρήκατε τον άνθρωπό σας.

Πέραν της γραφής της, η συγγραφέας έχει μάτι και το δείχνει. Παίρνει όλες εκείνες τις στιγμές, αυτές που νομίζαμε προσωπικές, που νομίζαμε μόνο δικές μας, που είχαμε συνδέσει με ξέχωρα χαρακτηριστικά του εγώ μας και θεωρούσαμε απαραβίαστα συνδεδεμένες με τον τρόπο που μόνο εμείς βιώνουμε συναισθήματα και βλέπουμε τον κόσμο και τις ξεσκεπάζει, καταδεικνύοντας ότι αποτελούν συλλογικό βίωμα και διόλου αποκλειστικά δικές μας δεν είναι. Ειδικά τώρα με τον κορονοϊό, η υπενθύμιση ότι κάθε τι που μπορεί να μας τρώει είναι ήδη βιωμένο, επεξεργασμένο και πιθανώς εκδεδομένο, είναι λιγάκι ανακουφιστική. 

• Αν δεν έχετε δει το insta του Α,ΜΠΑ, θα το βρείτε εδώ

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News