Πριν από λίγες ημέρες στο Χρυσοχώρι Νέστου μια γυναίκα ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. Σχετικά γρήγορα αποκαλύφθηκε ότι ο δράστης της γυναικοκτονίας ήταν ο εγγονός της γυναίκας.
Για έναν περίεργο λόγο, ο οποίος αφορά αποκλειστικά την ηλικία της, καθώς ήταν 83 ετών, η υπόθεση μεταδόθηκε από τα τοπικά ΜΜΕ και εν γένει ως “στυγερό έγκλημα”, “οικογενειακή τραγωδία”, “δολοφονία”.
Από μία πιο προσεκτική ματιά σε δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου θα προκύψει ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που η γυναίκα είχε πέσει θύμα κακοποίησης, καθώς και ο γιος της της είχε επιτεθεί, ενώ και η “γειτονιά” γνώριζε ότι η ηλικιωμένη πέφτει τακτικά θύμα βίας από πρόσωπα του οικογενειακού της περιβάλλοντος.
Το εντυπωσιακό είναι ότι το πώς αντιμετωπίζεται η τραγική εξέλιξη του βίαιου θανάτου της ηλικιωμένης, δηλαδή ως ακόμα μία οικογενειακή τραγωδία και όχι ως το τέλος μίας ηλικιωμένης γυναίκας που δεν είχε προς τα πού να στραφεί για να αναζητήσει βοήθεια.
Η τρίτη ηλικία εδώ, στον θάνατο δηλαδή, αντιμετωπίζεται όπως αντιμετωπίζεται και στη ζωή: με περιφρόνηση, με αποσιώπηση, με σιωπή. Το φύλο έρχεται επίσης να παίξει τον ρόλο του δια της “απαλοιφής” του λόγω γήρατος.
Ένα μεγάλο μέρος των πατριαρχικά δομημένων κοινωνιών δεν “βλέπει” φύλο σε βαθιά ηλικιωμένους ανθρώπους, άρα δεν αντιμετωπίζει και ως γυναίκες τις γερόντισσες που μπορούν να αντιμετωπίζονται ως παθητικό, ειδικά αν δεν μπορούν να προσφέρουν στις φροντίδες του σπιτιού και των άλλων μελών της οικογένειας, όπως συνηθίζεται.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
4η στην Αμερική με Ελληνίδα ομογενή, άλλη μια κοπέλα και μητέρα θύμα άλλου ενός ψυχοπαθή..