Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 1 έως 15 (από 19 συνολικά)
  • Συντάκτης
    Δημοσιεύσεις
  • #53140

    Dotti Kali Linnea
    Συμμετέχων

    Καλησπέρα. Ανοίγω αυτό το θέμα εδώ γιατί είναι κάτι που με αγχώνει πολύ, με προβληματίζει και δυστυχώς δε νιώθω άνετα να το συζητήσω με φίλες/ους. Για διάφορους λόγους απείχα από το σεξ για μεγάλο χρονικό διάστημα (2 χρόνια). Υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα ήθελα να το επιδιώξω σχετικά άμεσα αλλά με κομπλάρει το γεγονός ότι 1. φοβάμαι για το πώς θα είναι η αίσθηση μετά από τόσο καιρό, αν θα υπάρχει πόνος, κλπ, 2. έχω ξεσυνηθίσει, είναι σαν να έχει ξεχάσει το σώμα μου. Υπάρχει κάποι@ με παρόμοια εμπειρία; Με συγχωρείτε που δε δίνω παραπάνω λεπτομέρειες αλλά δε νιώθω άνετα προς το παρόν. Θα με βοηθούσε πολύ και θα μου έδινε δύναμη να ακούσω παρόμοιες εμπειρίες.

    #53371

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Ναι, υπάρχει κάποια με παρόμοια εμπειρία και παρόμοιο διάστημα αποχής.

    1. Δεν πόνεσα καθόλου. Αν δεν υπήρχε πόνος πριν τα 2 χρόνια, δεν υπάρχει λόγος να πονέσεις μετά τα 2 χρόνια. Αν πονέσεις, το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει αρκετή λίπανση, ή ίσως να είσαι πάρα μα πάρα πολύ σφιγμένη, κι αυτό μπορεί να συμβεί είτε έχεις να κάνεις 2 χρόνια είτε 2 ώρες. Αν έχεις άλλο λόγο να φοβάσαι πόνο, μίλα με τ@ γυναικολόγο σου, δε θα είναι λόγω αποχής.

    2. Δε νομίζω ότι το σώμα τα ξεχνάει αυτά. Καταλαβαίνω το άγχος και ίσως να σου βγει δισταγμός ή κάτι τέτοιο στην αρχή, αλλά αν τον θες και νιώθεις σχετικά άνετα μαζί του, μια χαρά θα κυλήσουν όλα. Εγώ αν θυμάμαι καλά είχα νιώσει δισταγμό στις πολύ πολύ πρώτες κινήσεις, μετά βουρ!

    Η πρώτη φορά που κάνεις σεξ με κάποι@ είναι συνήθως ούτως ή άλλως λίγο πιο αδέξια, οπότε αν νιώσεις λίγο περίεργα για τέτοιο λόγο, μη φοβάσαι, δε φταις εσύ. Απλά τα σώματά σας θέλουν κι αυτά λίγο χρόνο να γνωριστούν.

    #53370

    Between Worlds (she/her)
    Συμμετέχων

    Δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να απαντήσει ως προς το σεξ, αλλά έχω μεγάλη εμπειρία ως προς την αποχή (χαχα!).

    Έχω ξανακούσει παρόμοιους προβληματισμούς, από γνωστές που ήταν χρόνια με κάποιον και ήταν ο πρώτος τους και θέλαν να προχωρήσουν. Λογικό, το άγνωστο να σε φοβίζει.

    Για μένα παίζει ρόλο και το άτομο που θα επιλέξεις να κάνεις σεξ. Αν έχετε επικοινωνία, μια χαρά θα πάει. Το πάτε με το ρυθμό σας, στην αρχή υπάρχει αμηχανία (και από τις δύο πλευρές), αλλά θα το βρείτε. Αν, και μόνο αν, αισθάνεσαι ότι θες να το πεις, μπορείς να πεις κάτι τύπου: “έχω καιρό να…” και θα το καταλάβει.

    Να πονέσεις, γιατί; και ανατομικό πρόβλημα να υπάρχει, αν υπάρχει επικοινωνία κατά την διάρκεια, μια χαρά θα πάει.

    Συνήθως, όταν έχεις καιρό να κάνεις σεξ και κάνεις, η αίσθηση είναι ωραία και σκέφτεσαι γιατί δεν το έκανες τόσο καιρό.

    Θα γράψω κλισέ, αλλά είναι σαν το ποδήλατο. Μαθαίνεις ποδήλατο. Τα φέρνει έτσι η τύχη που έχεις πολύ καιρό να κάνεις. Όταν ξανακάνεις, δεν πέφτεις, δεν μαθαίνεις από την αρχή με τις βοηθητικές (εκτός αν το θες), αλλά σου παίρνει λίγο χρόνο να συνηθίσεις. Ε, αυτό.

    Δεν είμαι σίγουρη ότι απαντάω στο ερώτημα, αλλά νομίζω ότι είναι πιο κοινό από όσο νομίζεις, δεν είσαι η μόνη που αισθάνεται έτσι. Οπότε βουρ, με προσοχή και προφυλάξεις.

    #53442

    Dotti Kali Linnea
    Συμμετέχων

    Αχ, σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο.. Μου δώσατε ήδη ένα boost και μια ανακούφιση!

    @Curious, όσον αφορά τον πόνο δεν ξέρω γιατί αλλά μου φάνηκε σχεδόν αυτονόητο ότι θα υπάρξει.. Ίσως με έχουν επηρεάσει κάποια (αμφιβόλου εγκυρότητας) άρθρα από αυτά που εμφανίζονται κατά καιρούς στο feed με τίτλους τύπου «τι συμβαίνει στο σώμα όταν δεν κάνουμε σεξ» τα οποία περιγράφουν -λιγάκι ανατριχιαστικά- ότι οι μύες της περιοχής ατροφούν και ακόμη, ότι όσο δεν κάνεις σεξ τόσο μειώνεται και η επιθυμία να κάνεις σεξ. Άρα ότι είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο το σώμα «ξεχνάει» και «ξεσυνηθίζει». Πραγματικά μου κάνει εντύπωση που μου γράψατε και οι δύο ότι δεν θα υπάρξει πόνος απαραίτητα! Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα οι συνθήκες να ήταν ιδανικότερες, δηλαδή να είχα γνωρίσει κάποιον που πραγματικά μου αρέσει πολύ, αλλά επειδή αυτό δε συνέβη δυστυχώς, νιώθω πια ότι θέλω απλώς να δοκιμάσω να κάνω σεξ γιατί παραπέρασε ο καιρός. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είναι σαν να «ξύπνησε» κάτι μέσα μου. Και εν μέρει νιώθω και ότι «το οφείλω» στον εαυτό μου, ότι πρέπει να φροντίσω κι αυτό το κομμάτι γιατί νιώθω ότι όσο το αφήνω τόσο το χειρότερο.. Τόσο θα το μεγαλοποιώ, τόσο θα αγχώνομαι, τόσο θα κομπλάρω. Έχεις ένα δίκιο @Between Worlds, δε χρειάζεται να κάνω και συνέντευξη τύπου, μπορώ απλά να πω ότι έχω καιρό να το κάνω, δε χρειάζεται να διευκρινίσω.

    Πραγματικά αν δεν υπήρχε αυτός ο χώρος να τα εκφράσω αυτά δεν ξέρω τι θα έκανα.. Είναι ένα θέμα που μου προκαλεί μια κάποια «ντροπή», με την έννοια ότι θεωρείται δεδομένο από όλ@ στο περιβάλλον μου ότι θα πρέπει ένα άτομο να ψάχνει ή να έχει σύντροφο ή τουλάχιστον σεξουαλική δραστηριότητα. Κι εγώ για διάφορους λόγους και συγκυρίες «έμεινα πίσω» αν μπορώ να το θέσω έτσι. Και το κουβαλάω κάπως ενοχικά, ντρέπομαι να το μοιραστώ δηλαδή. Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι, και τις δύο.

    #53462

    latro
    Συμμετέχων

    Γεια σας κι από μένα!

    Κι εγώ αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα όταν έχω να κάνω σεξ >6 μήνες.
    Είναι κυρίως ψυχολογικό, αλλά όντως έχω παρατηρήσει ότι στενεύει κ ο κόλπος μου.

    Παλιότερα, όταν είχα καιρό, πονούσα κατά την 1η επαφή.
    Τώρα πια απλά ξέρω ότι θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί κατά την 1η διείσδυση. Κάποιες φορές (κυρίως όταν γίνονται όλα γρήγορα) το λέω στον άλλο και ότι θέλω να είναι προσεκτικός, είτε το λέω κατά την στιγμή που συμβαίνει ώστε να μπει αργά. Επίσης προσπαθώ να δώσω βάση στα προκαταρκτικά! Τέλος, λιπαντικό!

    Μην φοβάσαι να τα επικοινώνησεις αυτά! Είτε με άνθρωπο που μόλις γνώρισες, είτε με κάποιον που γνωρίζεις καιρό, πρέπει να υπάρχει επικοινωνία! Ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες είμαστε μηχανές του σεξ. Ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του κ τις ανάγκες του!

    You can do it 🙂

    #53451

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Αχ τι καλή! Ευχαριστώ για το άνοιγμα του thread, αδερφή μου. Δυο χρόνια κι εγώ, τα κλεινω σε λιγες μερες, δεν μπήκα για να δώσω κάποια συμβουλή αλλά για να σου πω ευχαριστώ και να σε παροτρύνω να μοιραστείς το βάρος, αν νομίζεις ότι μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.
    Για μένα το βασικό πρόβλημα είναι το ψυχολογικό· η αποχή μου είναι εντος σχεσης/γάμου, έχω φάει πααααρρρρα πολλή απόρριψη, διαβάζοντας εδώ μέσα συνειδητοποίησα/παραδέχτηκα ότι εδώ και πολλά χρόνια έκανα πολύ κακό (για μένα) σεξ, και γενικά, κλάφτα Χαράλαμπε. Τον πόνο δεν τον φοβάμαι γιατί έχω πονέσει αρκετά στο παρελθον και όπως γράφτηκε και παραπάνω αν υπάρχει καλή συνεννόηση, το επικοινωνήσεις και το ακούσει, δεν λύνεται δύσκολα. Για το δεύτερο σκέλος του προβληματισμού όμως που το έχω κι εγώ (τι σκατα θα κάνω;! Γιατί και πριν τα δυο χρόνια ήταν άλλος ένας, και πριν τον άλλον έναν άλλο ένα οκτάμηνο, και γενικά έχω περάσει σχεδόν μια δεκαετία με διεκπεραιωτικό σεξ 1-2 φορες το χρόνο, με λες και αρχαρια), εγώ η λύση που έχω σκεφτεί είναι η εξερεύνηση σόλο με sex toys. Δεν το έχω πραγματοποιήσει ακόμα για πρακτικούς λόγους (χώρος, χρόνος κι επίσης δεν διαφαίνεται πιθανότητα σεξ στο εγγύς μέλλον) αλλά όταν με το καλό παραγγειλω κι εγώ τον δονητή μου νομίζω ότι θα μου τονώσει πολύ την αυτοπεποίθηση. Καθαρά από την άποψη ότι θα νιώθω ότι ξέρω πέντε πράγματα παραπάνω για το πώς λειτουργεί το σώμα μου στο σεξ και τι με ευχαριστεί. Και μου το έχουν πει κι άλλοι φίλοι και φίλες (εγώ δεν ντρέπομαι να συζητάω καθόλου) ότι όντως βοηθάει και πρακτικά και ψυχολογικά, αν δεν το κανεις ήδη σκέψου μήπως σου ταιριάζει.
    Κατά τ’αλλα, σου εύχομαι σύντομα με το καλό και να περάσεις υπέροχα!

    #53505

    Dotti Kali Linnea
    Συμμετέχων

    @Iatro, ευχαριστώ για την απάντηση.. Έχεις δίκιο, ίσως από ένα χρονικό διάστημα και μετά δεν υπάρχει και τόσο μεγάλη διαφορά και είναι στο μυαλό μου πιο πολύ. Προσπαθώ να σκεφτώ ότι όπως δε θα δίσταζα να πω ότι μου αρέσει το τάδε και δε μου αρέσει το δείνα πάνω στο σεξ, με την ίδια λογική μπορώ να πω και «μπορείς να είσαι προσεκτικός και να το πάμε αργά γιατί έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που έκανα σεξ;»

    @Γβρμ, σε ευχαριστώ κι εσένα πολύ για την απάντηση. Το κομμάτι της προσωπικής ενασχόλησης με το σώμα μου και τη σεξουαλικότητά μου, με τη βοήθεια sex toys, το έχω σκεφτεί πάρα πολύ, αλλά δυστυχώς δεν το έχω υλοποιήσει ακόμα, πάνω-κάτω για τους ίδιους λόγους με σένα. Πάντως, με αφορμή αυτό θα ήθελα να μοιραστώ και το εξής: ενώ θεωρητικά έχω απελευθερωμένες ιδέες πάνω στο σεξ, κι ενώ έχει χρόνια που σκέφτομαι ας πούμε να επισκεφθώ ένα sex shop, εξακολουθώ να κολλάω, ακόμη και στην πρώτη πρακτική σκάλα: και σε ποιο να πάω, και θα έρθει η πωλήτρια να με ρωτήσει τι θέλω όπως όταν ψωνίζω ρούχα, και αν πετύχω κάποιον γνωστό καθώς βγαίνω.. Πράγματα χαζά με λίγα λόγια. Είναι λες και αν ξυπνούσα αύριο και η πραγματικότητα ήταν ότι όλ@ το κάνουν τότε θα μου φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό να πάω κι εγώ τη βόλτα μου στο sex shop, ενώ τώρα νιώθω ότι είναι κάτι που απαιτεί να καταστρώσω σχέδιο!
    Και δράττομαι αυτής της αναφοράς στη χρήση sex toys, για να προσθέσω κάτι ακόμη. Στο διάστημα της αποχής μου, πράγματι, επιδιώκω τον αυνανισμό και γενικότερα να προσέχω το σώμα μου (με καλή διατροφή, γυμναστική, κρέμες, αποτρίχωση, με το να κοιτάω συχνά το σώμα μου στον καθρέφτη κ.α.). Υπό αυτή την έννοια δηλαδή παίρνω, έστω και μόνη μου, μια κάποια ευχαρίστηση. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι ενοχές απέναντι στον εαυτό μου που «εγκατέλειψα» την επαφή με το «άλλο σώμα». Αισθάνομαι σαν να άφησα ένα κομμάτι διαπροσωπικής επαφής και επικοινωνίας να εκλείψει από τη ζωή μου. Σαν να «βουβάθηκε» ένα κομμάτι μου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο βάρος. Νιώθω ότι όπως προσπαθώ για άλλα πράγματα (στόχους, άλλες σχέσεις και συναναστροφές) έτσι πρέπει να προσπαθήσω και γι’ αυτό τώρα. Να αφιερώσω χρόνο και ενέργεια κι όχι να περιμένω ότι θα ερωτευτώ ξαφνικά και τότε θα έχω σεξουαλική ζωή και συντροφικότητα. Δεν ξέρω αν είστε κι άλλ@ εδώ που νιώθετε έτσι, αλλά όπως και να’ χει, μου κάνει καλό και μόνο που πήρα το θάρρος να τα εξωτερικεύσω ε-πι-τέ-λους.

    #53510

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Αχά, μισό λίγο να προτείνω γρήγορα με το κομμάτι των sex shop: ρε συ, ονλάιν! Διακριτικό πακετάρισμα και αν υπάρχει πρόβλημα τύπου μένω με γονείς- τι σου ήρθε, ε μια φίλη έμπιστη να το στείλεις σπίτι της δεν έχεις; Και στην τελική πες ότι είναι και κάτι άλλο, πχ έκπληξη για κάποιον από την οικογένεια και δεν θέλεις να το δει. Αυτό για να ξεπεραστεί το κομμάτι του μπαίνω στο μαγαζί (που συνήθως σ’αφηνουν μόνο σου παρεμπιπτόντως, τουλάχιστον πριν 15 χρόνια που ψώνιζα κάτι ειδικά προφυλακτικά για τον τότε γκόμενο έτσι ήταν και στα 3 διαφορετικά που πήγαινα). Αλλά ονλαιν εκτός άλλων και για λόγους ποικιλίας επιλογών. Πες μου να στα φέρω εγώ τέλος παντων! Καταλαβαίνω το κόλλημα 100% αλλα είναι και πολύ εύκολο να παρακαμφθεί.

    Και τελειώνω με τα διαδικαστικά για να μπω στο πιο σημαντικό δεύτερο σκέλος: δεν ξέρω πώς ακριβώς το κατάλαβαν οι υπόλοιποι της παρέας εδώ αλλά προσωπικά, είναι από τις λίγες φορες που δεν το έχω καθόλου! Όχι δεν το συμμερίζομαι, αλλά δυσκολεύομαι να καταλάβω τι εννοείς. Νιώθεις ενοχές απέναντι τον εαυτό σου επειδή δεν κανεις σεξ; Δηλαδή θέλεις να αποσυνδέσεις το σεξ από τη σχέση και δεν σου βγαίνει; Μα αν δεν σου βγαίνει δεν θέλεις τελικά. Άσε που λες ότι κάποιον έχεις κατά νου. Κάτι δεν πιάνω και δεν σου κρύβω ότι μου ακούγεται θέμα για ενδελεχές ψάξιμο. Κυρίως για το κομμάτι «ενοχές απέναντι στον εαυτό μου». Άλλο να ελεγες ότι θέλω να κάνω σεξ, μου λείπει. Άλλο αν ελεγες θέλω να κάνω σεξ αλλά δεν έχω κάνει ποτέ εκτός σχεσης και κολλάω. Άλλο αν ελεγες μου έλειπε το σεξ καιρό, είχα ευκαιριες και τις απέρριπτε και τώρα μετανοιώνω. Αυτό με τις ενοχές από πού προέκυψε;! Είναι πολύ ιδιαίτερη διατύπωση. Θέλει λίγη προσοχή νομίζω, αν θέλεις πες κάτι παραπάνω. Με αγάπη!

    #53576

    Dotti Kali Linnea
    Συμμετέχων

    @Γβρμ, μάλλον δεν εκφράστηκα αρκετά ευκρινώς, λογικό να μην κατάλαβες.. Όχι, το πρόβλημα μου δεν έγκειται στη δυσκολία αποσύνδεσης σεξ και σχέσης. Και one night stand έχω κάνει, και κάζουαλ σεξ, και ελεύθερες σχέσεις και γενικώς πριν αυτό το διάστημα αποχής όποτε μου άρεσε κάποιος έκανα σεξ, δεν ήταν κάτι που με προβλημάτιζε δηλαδή. Και κυρίως αν μου το έλεγε κάποι@ πριν 5 χρόνια ότι θα ζήσω τόσο καιρό χωρίς σεξ μάλλον δε θα το πίστευα! Οι συγκυρίες το έφεραν έτσι ωστόσο κι εγώ αφέθηκα υπερβολικά. Και αυτό μου προκαλεί τις όποιες ενοχές. Θα προσπαθήσω να πω κάποια πράγματα ακόμη, αλλά έχε κατανόηση, μου είναι ακόμα δύσκολο να μιλάω για αυτά.

    Το χρονικό αυτό διάστημα (3 χρόνια πριν) πέρασα κατάθλιψη. Μία από τις συνέπειες, η πιο ανώδυνη ίσως, ήταν η πολύ κακή σχέση με το φαγητό και συνεπώς με το σώμα μου. Έτσι, ακόμη κι όταν άρχισα να επανέρχομαι, μετά τον πρώτο χρόνο, ακόμα κι όταν έβαλα μπρος τη φροντίδα του εαυτού και τη φροντίδα του σώματος, μέσα από ψυχοθεραπεία, ακόμα και τότε δεν ένιωθα ότι θέλω και ότι μπορώ να ασχοληθώ με την ερωτική μου ζωή, είτε σε συναισθηματικό επίπεδο εμπλοκής είτε σε επίπεδο σεξ. Το τελευταίο εξάμηνο όμως νιώθω πια ότι θέλω να αποκτήσω σεξουαλική ζωή, και αν προκύψει θέλω και να ερωτευτώ, μου έχει λείψει αυτή η γκάμα συναισθημάτων! Ανεξάρτητα το ένα από το άλλο βέβαια, σε πρώτη φάση θέλω απλώς να ξαναμπώ στο παιχνίδι.. Παρόλα αυτά, παρόλο που λέω ότι το θέλω, νιώθω ένα κομπλάρισμα και καταλήγω να μην προσπαθώ ενεργά γι’ αυτό. Και με πιάνει ένα παράπονο απέναντι στον εαυτό μου που «παρα-αφέθηκα». Που οκ, 2 χρόνια πριν δεν ήταν προτεραιότητα αυτό αλλά το να βρω τη δύναμη να ζήσω, αλλά τώρα πια πρέπει επιτέλους να το βάλω κι αυτό προτεραιότητα γιατί ο καιρός περνάει και αν δεν έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές δε θα μας έρθουν όλα στο πιάτο! Από μια απλή γνωριμία, από καλό σεξ που μου έχει σίγουρα λείψει, ως και το να ερωτευτώ ξανά, όλα αυτά θέλουν μια άλφα κοινωνική τριβή, θέλουν φλερτ, θέλουν κοινωνικότητα, θέλουν γνωριμίες, θέλουν.. γενικώς.

    Αυτά τα λίγα για τώρα, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι μου είναι λιγάκι δύσκολο να επεξηγήσω ακριβώς την κατάσταση. Όπως και να’ χει σ’ ευχαριστώ που εκφράστηκες τόσο ευγενικά και διακριτικά, το εκτιμώ πολύ, ειλικρινά.

    #53645

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Καλησπέρα!
    Λοιπόν, για το κομμάτι sex toys, όπως είπε και η Γβρμ, online παραγγελία, είναι πραγματικά τόσο εύκολο. Μπαίνεις, βλέπεις τεράστια ποικιλία, όλο και κάτι θα σου αρέσει, παραγγέλνεις και σου έρχεται ένα πολύ διακριτικό πακέτο, χωρίς επωνυμία εταιρίας, παρά μόνο κτ του στυλ “Παπαδόπουλος και ΣΙΑ” ξέρω γω. Ένα πολύ ωραίο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι το δώρο της αυτο-εξερεύνησης, είτε με sex toys, είτε χωρίς.
    Εγώ είμαι στον ένα χρόνο και 9 μήνες αποχής. Είχε παίξει φάση μία φορά με έναν πριν ένα χρόνο, αλλά δεν ευόδωσε (μόνο κπ προκαταρκτικά, είχε πρόβλημα με τη στύση). Οπότε κι εμένα μου έχει λείψει πάρα πολύ το σεξ και η ανθρώπινη επαφή, όπως καταλαβαίνεις. Δε μου έχει λείψει η σχέση (για την ακρίβεια με τρομοκρατεί η προοπτική της), αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Σεξ όμως θα ήθελα να κάνω. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει πόνος, νομίζω εάν υπάρξει, το πιθανότερο θα είναι επειδή θα είσαι σφιγμένη ή δε θα έχει υπάρξει αρκετή προετοιμασία. Εάν λαμβάνεις φαρμακευτική αγωγή για την κατάθλιψη (το λέω θεωρητικά, δε χρειάζεται να μου απαντήσεις, απλά καλύπτω και αυτό το ενδεχόμενο), η οποία κάποιες φορές μπορεί να προκαλέσει ελαττωμένη λίμπιντο και λίπανση, τότε αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στα προκαταρκτικά/ διέγερση και φυσικά λιπαντικό.
    Τέλος, ειλικρινά, δε χρειάζεται να νιώθεις ενοχές απέναντι στον εαυτό σου. Ήσουν ασθενής και αναρρώνεις. Το ότι δεν έκανες σεξ δύο χρόνια, δε σε καθορίζει. Είναι σαν να είχες σπάσει το πόδι σου, βγάζεις τον γύψο μετά από 2 μήνες, και λες “πω ρε γαμώτο, νιώθω τύψεις που δεν πήγα στον μαραθώνιο τον προηγούμενο μήνα, πρέπει οπωσδήποτε να τρέξω 1000 χιλιόμετρα μέχρι την επόμενη εβδομάδα”. Άκου το σώμα σου και τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις αυτήν την αίσθηση του επείγοντος. Σε νιώθω, πίστεψέ με, σε νιώθω πάρα πολύ. Τα έχω περάσει σε διάφορες φάσεις της δικής μου ανάρρωσης. Ξέρω πώς είναι αυτή η αίσθηση του κατεπείγοντος, η αίσθηση ότι η ζωή σε προσπερνάει, η σκέψη ότι χάνεις βασικές δεξιότητες επειδή δεν τις εξασκείς, ότι πρέπει να δράσεις και πολλά άλλα. Όμως, μέρος της ανάρρωσης είναι και αυτό. Να πεις δεν πειράζει, δεν *πρέπει να* πηδηχτώ τώρα σώνει και ντε. Είναι και αυτό μέρος της φροντίδας του εαυτού μας, το να ακούμε τις ανάγκες του και όχι το τι εμείς με το συνειδητό πιστεύουμε ότι *πρέπει* να γίνει. Είναι μεγάλο το δώρο της αποδοχής στον εαυτό μας.
    Μία μικρή συμβουλή, εάν μου επιτρέπεις: μην κάνεις κάτι με τον τύπο απλά και μόνο επειδή μπορεί να πιστεύεις ότι απέχεις πολύ καιρό και *πρέπει* να κάνεις σεξ και αυτός σου έτυχε στον δρόμο σου.
    Αυτά από μένα, ελπίζω ότι δεν ξεπέρασα τα όρια με αυτά που έγραψα, και να μην έγινα πολύ παρεμβατική. Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη, υπάρχουμε πολλές εδώ μέσα που κάνουμε baby steps στο ταξίδι της ζωής, που μας τρομάζουν πράγματα, που ανιχνεύουμε τα όρια του εαυτού μας, που θέτουμε νέα όρια απέναντι στους άλλους και στις καταστάσεις, και χτίζουμε νέες πραγματικότητες.
    Καλή επιτυχία στην καινούρια σου ζωή και μια μεγάλη αγκαλιά γιατί είσαι μαχήτρια : )

    #53838

    acantholimon
    Συμμετέχων

    Μάλλον καταλαβαίνω,Dotti.Είμαι σε μια φάση,που πρέπει να με σπρώξω,για να μπω στη διαδικασία για σεξ.Λόγω διάφορων αλλαγών,υποχρεώσεων,που μπήκαν στην καθημερινότητα μου,έχει περιοριστεί σημαντικά η άνεση προσωπικού χώρου και χρόνου.Συν μια στενοχώρια διαρκείας,που με ταλαιπώρησε,υπήρξαν επιπτώσεις στην κοινωνική μου ζωή.Την πλήρωσε και το σεξ.Τώρα όμως νιώθω την ανάγκη,να ξαναμπώ στη ζωή μου.Διαπιστώνω,ότι δεν είναι εύκολο κι ότι είχα συνηθίσει αυτή την απόσυρση.Με ταρακούνησε αυτό.Δε μου λείπει τόσο το σεξ,όσο νιώθω,να μου λείπω εγώ μέσα σε αυτό.Η σύνδεση μου με αυτό το κομμάτι του εαυτού μου.Εγώ στο διάλογο με ένα άλλο σώμα κι άνθρωπο.Και κάπως πρέπει,να το ξαναβρώ.Σκέφτομαι κι εγώ,ότι θα μου είναι άβολο.Γιατί δεν τον σκέφτομαι και τρελαίνομαι.Αν και υπάρχει μεταξύ μας παρελθόν και σκόραρε πολύ δυνατά ο τύπος σε όλες τις σημαντικές για μένα κατηγορίες.Δε φοβάμαι,ότι θα υπάρχει πρόβλημα στη διαδικασία.Έχει ξανατύχει,να μείνω εκτός γηπέδου για κάποιους μήνες και μια χαρά λειτούργησαν όλα.Ένας δισταγμός όμως υπάρχει για τους λόγους,που αναφέρω.Για τα sex toys,που μπήκαν στην κουβέντα,δεν έχω άποψη.Δε με εμπνέουν,οπότε είναι πέρα από τις εμπειρίες μου.Όμως μπορείς να βοηθήσεις πρακτικά τον εαυτό σου.Όταν έχω υποψιάζομαι,ότι θα ζοριστώ (πιο σφιγμένη πχ γιατί πρόκειται για νέο σύντροφο),παίρνω το πάνω χέρι.Δε νομίζω,ότι χαλάει κανέναν,να βρίσκεται από κάτω και να καθορίσεις εσύ τη στιγμή,την ένταση,το ρυθμό μέχρι να νιώσεις ασφαλής,άνετα κι ότι μπορείς να αφεθείς.Και πριν τη διείσδυση μπορείς να τον βάλεις στο παιχνίδι και να ασχοληθείτε από κοινού με το σημείο.Να του δείξεις,να τον ενθαρρύνεις,να συμμετέχει.Ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν κι ένα δυο δάχτυλα σταδιακά,ενώ είσαι σε θέση να έχεις εσύ τον έλεγχο.Μέχρι να σου φύγει το άγχος και να συνηθίσεις την αίσθηση,που νομίζεις,ότι ξέχασες.Συνεννοήσιμος να είναι ο άνθρωπος κι όλα καλά θα πάνε.

    #53872

    Dotti Kali Linnea
    Συμμετέχων

    UPDATE!

    @acantholimon, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Σε νιώθω. Κι εγώ είχα συνηθίσει την απόσυρση, και ίσως είχα βολευτεί μέσα σ’ αυτή, ίσως την έβλεπα σαν comfort zone. Ήταν λες και είχε βγει από τη λίστα με τα πράγματα που χρειάζεται να κάνω! Αισθανόμουν βέβαια άβολα όταν ήμουν με φίλους-ζευγάρια κι όταν έφτανε σε τέτοια θέματα η κουβέντα, αλλά το άφηνα πάντα να πλανιέται σε ένα νέφος αοριστίας. Δεν ήθελα να πω (και να παραδεχτώ στον εαυτό μου) ότι εγώ ουσιαστικά απεργώ επ’ αόριστον. Οι ισορροπίες είναι λεπτές σε αυτά τα πράγματα και μερικές φορές δε μπορούμε να εκφράσουμε επακριβώς τι είναι αυτό που μας «φοβίζει». Για μένα ήταν η (παράλογη όπως φαίνεται) πεποίθηση ότι θα είναι επίπονη η πράξη και ότι θα είμαι «έξω από τα νερά μου». Στο παρελθόν είχα πολύ ωραίες στιγμές στη σεξουαλική μου στιγμή και όταν έχεις ζήσει τη φάση με πάθος και ανυπομονησία, σου φαίνεται άβολο όταν θέλει να «σπρώξεις» τον εαυτό σου προς αυτήν την κατεύθυνση. Σκεφτόμουν μάλιστα ότι ίσως είναι καλύτερα να δοκιμάσω να ξαναμπώ στο παιχνίδι με κάποιον που δεν με ενδιαφέρει περαιτέρω ακριβώς για να μην έχω το παραπάνω άγχος για το πώς θα πάει.


    @lioness
    , σε υπερ-ευχαριστώ για την απάντησή σου. Ήταν απίστευτα εύστοχη. Μίλησε κατευθείαν μέσα μου. Η φράση που έγραψες για το γύψο και το μαραθώνιο ήταν η πιο απλή και λογική μεταφορά όσων σκέφτομαι. Μάλιστα, σκέφτομαι να τη «δανειστώ» για να εξηγήσω αυτό που νιώθω με απλά λόγια σε φίλ@ς μου στο μέλλον.. Πράγματι, είναι αυτή η αίσθηση του κατεπείγοντος που πολλές φορές μας σπρώχνει σε επιλογές που δε θα κάναμε υπό άλλες συνθήκες. Η σκέψη ότι επειδή χάσαμε χρόνο πρέπει τώρα να τον αναπληρώσουμε όπως-όπως..
    (παρεμπιπτόντως, σε καμία περίπτωση δεν ξεπέρασες τα όρια και δεν έγινες παρεμβατική, ούτε εσύ, ούτε καμιά/κανείς άλλ@ εδώ μέσα άλλωστε)

    Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα επί μέρες ότι ίσως κάνω λάθος επιλογή με το συγκεκριμένο άτομο, βεβιασμένα και ούσα σε πανικό. Μετά διάβασα όσα μου γράψατε, χαλάρωσα, σκέφτηκα ότι δεν είμαι η μόνη που έχει βρεθεί σε τέτοιο διάστημα αποχής (εύκολο να το λες, δύσκολο να το πιστέψεις ότι «δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που έχει περάσει από αυτό»), και αφέθηκα. Το ψιλο-έβγαλα από το μυαλό μου. Ένιωσα ότι ήρθα πάλι σε ισορροπία και ότι ήταν απλά ένας γύψος, τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά. Το είδα πιο ανάλαφρα. Σαν να σηκώθηκε το αίσθημα της οφειλής απέναντι στον εαυτό μου. Οι μέρες πέρασαν, έκανα τις δουλειές μου, βγήκα με φίλ@ς, και τελικά βόλεψε και είχα όρεξη και κανόνισα να βγω με το συγκεκριμένο άτομο. Χωρίς προσδοκίες, μάλιστα τη μία μέρα το ακύρωσα γιατί προτίμησα να πάω εκδρομή με φίλ@ς, οπότε την άλλη μέρα είπα οκ, ας πάω απλά για μια μπύρα. Δε βλάπτει λίγη κοινωνικότητα, αν είναι να μην τον ξαναδώ ας μην πω μέσω μηνυμάτων ότι δεν ενδιαφέρομαι. Και η μπύρα τελικά εξελίχθηκε σε μια πολύ χαλαρή βραδιά που τράβηξε ως αργά και κατέληξε πολύ φυσικά σε σεξ. Δεν προβληματίστηκα καθόλου κατά τη διάρκεια, μου βγήκε πολύ αυθόρμητα, δεν ήμουν καθόλου έξω από τα νερά μου, ήταν σαν να είχα να κάνω σεξ από προχθές. Οποία έκπληξις, δεν υπήρχε καθόλου πόνος ούτε πρόβλημα ξηρότητας στον κόλπο, το αντίθετο θα έλεγα! Βέβαια, βοήθησε και το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος παρτενέρ δεν είχε μεγάλο πέος και ήταν πολύ αφοσιωμένος στο στοματικό, είπε ότι του αρέσει πολύ και αφιέρωσε πολύ χρόνο σε foreplay. Να μην τα πολυλογώ, τον είδα δύο φορές, έκανα σεξ, πήγαν όλα πολύ καλά, ίσως τον ξαναδώ σε μερικές βδομάδες. Δε νομίζω ότι θα επιδιώξω κάτι παραπάνω με τον συγκεκριμένο, γιατί δεν ταιριάζουμε σε πολλά, δε με ελκύει καν εμφανισιακά, αλλά είχαμε πολύ ωραία επικοινωνία και όσον αφορά το σεξ ήταν μια χαρά και κυρίως ήταν πολύ δοτικός και πολύ εκφραστικός. Είμαι πολύ χαρούμενη με το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Πραγματικά, νιώθω ότι το μεγαλοποίησα χωρίς λόγο. Δε σημαίνει ότι θα βρω όσα ψάχνω άμεσα, αλλά τουλάχιστον το πρώτο βήμα έγινε και μαζί του έφυγε αυτό το χαζό άγχος γύρω από το ζήτημα της αποχής. Είπαμε, είναι σαν να ήμουν στο γύψο.

    Σας ευχαριστώ πολύ όλες, να ξέρετε ότι σε όσα μου γράψατε βρήκα το θάρρος να αφεθώ. Κι αν γραφτούν κι άλλες αναρτήσεις πάνω στο θέμα, ακόμα καλύτερα, γιατί προσωπικά βλέπω σε αυτές τις συζητήσεις έναν ασφαλή χώρο, έναν χώρο για να εκφράζομαι ελεύθερα. Και δεν είναι μικρό πράγμα αυτό.

    #53892

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Αγαπημένη, έκανες ένα τεράστιο βήμα και είμαι περήφανη για σένα! Είμαι περήφανη που χαλάρωσες, ηρέμησες, ισορρόπησες και τελικά το μίκρυνες μέσα στο κεφάλι σου, ώστε να φτάσει το ζήτημα τις πραγματικές του διαστάσεις. Είμαι περήφανη για σένα, δεν ήταν καθόλου εύκολο και δεδομένο αυτό που κατάφερες, να ξέρεις!
    Το έχω ξαναπεί, όσο πιο πολύ σας γνωρίζω μία μία, όσο συνθέτω μικρά μικρά κομματάκια από τις ζωές σας, τόσο συγκλονίζομαι κάθε μα κάθε φορά, από τις μάχες σας, τη δύναμή σας, την τόλμη σας, τον αγώνα σας. Και αυτό μου δίνει κι εμένα δύναμη στον δικό μου αγώνα.
    Δεν είσαι μόνη, δεν είσαι η μόνη. Και αυτό από μόνο του είναι μία σκέψη παρήγορη, μία σκέψη ανακουφιστική, όταν όλα μοιάζουν εναντίον μας και πολεμάμε τους δαίμονές μας. Σε καταλαβαίνω, (κι εγώ και πολλές άλλες, είμαι σίγουρη), και δεν το λέω απλά για να το πω. Πολλές φορές βρήκα στο δρόμο της δικής μου ανάρρωσης στιγμές που ένιωσα ότι αιωρούμαι στο κενό, ότι δεν ισορροπώ ή ότι ισορροπώ πάνω σε μία κλωστή με το ένα πόδι, ότι ο κόσμος με πλακώνει, ή ότι η ζωή τρέχει, τρέχει και με προσπερνάει κι εγώ μένω πίσω. Ζώντας επί έτη στο σκοτάδι και τη σιωπή, όταν βγήκα στο φως ένιωθα ανάπηρη. Μου πήρε καιρό να ξαναμάθω να κάνω βασικά πράγματα. Με πόνεσε πολύ, πάρα πολύ, που είδα τους γύρω μου να έχουν προχωρήσει, να έχουν ζήσει, να έχουν ταξιδέψει, να έχουν ερωτευτεί, να έχουν κάνει σεξ, να έχουν κάνει φιλίες, ήταν σαν να έβγαινα από έναν τάφο μια δεκαετία μετά, αλλά όσο καιρό εγώ ήμουν νεκρή, οι άλλοι ζούσαν και δημιουργούσαν και ένιωθαν και μάθαιναν και έχτιζαν εμπειρίες και αναμνήσεις και σχέσεις και συναισθήματα- κι εγώ πού στέκομαι εδώ πέρα, ποια είμαι, πού πάω, ποια είναι η θέση μου ανάμεσά τους? Με κατηγόρησα, με μίσησα, μου θύμωσα, με πίεσα, με ξανάκλεισα σπίτι, με μπούκωσα στο φαγητό, όμως δεν ηρέμησα μέχρι να αποδεχτώ αυτό που μου συνέβη και να αποδεχτώ ότι είμαι ασθενής και αναρρώνω. Μπορώ να κάτσω άλλα δέκα χρόνια να με μαστιγώνω για αυτά που νιώθω να μου λείπουν, ή μπορώ να βγω να ζήσω. Τώρα, στο τώρα. Είμαι σε ανάρρωση, θα πάρω όσο χρόνο χρειαστεί, και αυτό είναι οκ. Και είμαι ευγνώμων που κάθε μέρα δεν είμαι ίδια όπως την προηγούμενη, είμαι λίγο διαφορετική και λίγο πιο σοφή, έστω και μισή σκέψη διαφορετική να κάνω, έστω και μισό χιλιοστό να πάω μπροστά, αυτό είναι υπέρβαση, είναι κατάκτηση και είναι δικιά μου, εγώ την έκανα, εγώ μαζί με τον ασθενή εαυτό μου που αναρρώνει. Στις πολύ δύσκολες στιγμές, σκέφτομαι πού ήμουν 1.5 χρόνο πριν και παίρνω θάρρος και δύναμη, γιατί πάλι δικιά μου κατάκτηση είναι το να είμαι εδώ που είμαι σήμερα. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος. Υπάρχει άγχος και πόνος, πολύς πόνος, αλλά αξίζει, αξίζει όσο τίποτα η συμφιλίωση με την ψυχή, το μυαλό και το σώμα μας. Ξέρω ότι ένα κομμάτι του εαυτού μου είναι ασθενές, αδύναμο, ανασφαλές, πονεμένο, φοβισμένο, έχει κάνει και λάθη, αλλά δεν πειράζει, γιατί αν δεν υπήρχε αυτό το κομμάτι μου, δε θα ήξερα τα όριά μου. Αυτόν τον ενάμησι χρόνο, λοιπόν, πήρα μαζί μου αυτό το *ανάπηρο* κομμάτι του εαυτού μου και το ντάντεψα, του έδειξα λίγο από τον κόσμο και τη ζωή. Λιάστηκα στη Λισαβόνα, έφαγα σαλάμια και τυριά και πανακότα στην Ιταλία, είδα τη Μεσόγειο από ψηλά, πήγα σε συνέδρια, διάβασα, έφαγα ινδικό, μεξικάνικο, κινέζικο, δάκρυσα στο τείχος του Βερολίνου και στο Μουσείο της Ακρόπολης, φλέρταρα, παραλίγο να κάνω σεξ (χαχα!), βγήκα ραντεβού, δημιούργησα φιλίες, αποχαιρέτησα φιλίες, φτιάχνω οριγκάμι, έκανα χορό, κάνω πιλάτες, ήπια άπειρους καφέδες, είδα άπειρες φορές τον ήλιο να δύει και κανονίζω ταξίδι στην Πορτογαλία μόνη μου την άνοιξη. Ελπίζω κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον να κάνω σεξ, και, επίσης, κάποια στιγμή να καταφέρω να κάνω σχέση, χωρίς να μου φέρνει τρόμο και ασφυξία η ιδέα και μόνο. One baby step at a time.
    Σ ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας, περνάω μία νέα φάση δικού μου κατεπείγοντος και ήταν πολύ ανακουφιστική και ενθαρρυντική η ιστορία σου.
    Να ξέρεις ότι θα έχεις εδώ μία αγκαλιά όποτε τη χρειαστείς, και ανθρώπους που σε ακούν και σε καταλαβαίνουν και σε νιώθουν και σε νοιάζονται.
    Καλή αρχή στη νέα σου ζωή! 😉

    #53893

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Ντοτάκι Καλάκι Λινεάκι!
    Τι υπέροχα νέα! Ξαναμπηκα σήμερα μετά από μέρες και τα διάβασα όλα μαζί, από την απάντησή σου και μετά. Ήθελα να γράψω διαφορα, αλλά μετά το τελευταίο update είναι περιττά όλα εκτός από το:
    Lioness τι ωραία που τα εγραψες και τι καταπληκτική αναλογία με τον μαραθώνιο! Εξαιρετικά.
    Αυτή η αίσθηση του κατεπείγοντος και του χαμένου χρόνου δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είναι τόσο στενά συνυφασμένη με την κατάθλιψη και – για άλλη μια φορά, πάμε όλ@ μαζί- τι ανακούφιση να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που νιώθει αυτό που νιώθει…
    Καλή συνέχεια και ευχαριστώ για το thread💚 Και ό,τι άλλο προκύψει, εδώ είμαστε.
    Α! Και εύγε στην επιλογή παρτενέρ 🙂

    #53946

    acantholimon
    Συμμετέχων

    Τα καλύτερα νέα!Μπράβο και στον κύριο,που την ιδρώνει τη φανέλα.Και,ναι,πρέπει να μιλάμε,γιατί πολλές φορές,όταν τα σκέφτεται κάποιος μόνος του,πελαγώνει.

Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 1 έως 15 (από 19 συνολικά)

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.