Σχέση με χωρισμένο με παιδιά

[Ανώνυμος]

Gemberthee πραγματικά σε νιώθω και συμπάσχω..Δεν είναι πολύς ο καιρος αλλά εχούν αρχισει ήδη οι μελλοντικές σκέψεις και τα σενάρια να με πνίγουν.Στην δική μου περίπτωση χωρισμένος με ενα παιδί και άριστες σχέσεις με την πρωην του κατα λεγομένα του.Μου έχει δηλώσει οτι θέλει να ξαναφτιάξει τη ζωή του και να κάνει μια επιτυχημένη οικογένεια.Θετικό ναι αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το στάδιο η διαδικασία με φοβίζει..Δεν ειμαι προτεραιότητα και δεν ξέρω αν θα γίνω και ποτέ.Κάνει οτι μπορεί για να τα ισορροπήσει,να μου δώσει χώρο και χρόνο αλλά και πάλι είμαι ανικανοποίητη.Χαίρομαι που είναι καλός πατέρας για το παιδί του αλλά αν αργότερα έρθουν τα δικά μας παιδιά αυτή η αγάπη του θα πρέπει να μοιραστεί..Είμαι εγωίστρια?Σκέφτομαι τα δικά μου θέλω?Έτσι δεν θα έπρεπε να λειτουργώ?Είμαι παραφορα ερωτευμένη μαζί του και σαφώς θέλω να φτιάξω τη ζωή μου μαζί του.Γιατί ειναι υπέροχος..Αλλα με βασανίζει η σκέψη οτι ένας άγραφος καμβάς,ένας μαυροπίνακας χωρίς δεδομένα επάνω θα ήταν η καλύτερη βάση να γραφτεί η δική μου ζωη..

[Gemberthee]

@guns n roses ποσο καιρο ειστε μαζι?ποσο συχνα βλεπεστε και ποσο συχνα βλεπει το παιδι? το εχεις γνωρισει? η πρωην του γνωριζει για εσενα?Πως αντιλαμβανεσαι οτι δεν εισαι προτεραιοτητα?

Αυτο που καταλαβα εγω ειναι οτι η νεα σχεση οπως και τα παιδια πρεπει να ειναι προτεραιοτητα σε διαφορετικες καταστασεις το καθε ενα. Αλλες φορες θα χρειαστει να νοιαστεις παραπανω για τα παιδια και αλλες για τη συντροφο σου. Αν καθολου καθολου δεν νιωθεις οτι κανει πραγματα για να νιωθεις σημαντικη στη ζωη του τοτε υπαρχει προβλημα. Φυσικα και πρεπει να σκεφτεσαι τα δικα σου θελω γιατι ειναι πραγματικα πολλη δυσκολη κατασταση να διαχειριστεις.

[Gemberthee]

@bournela να ξερεις οτι ειναι πολυ χρησιμα οσα βλεπω γραμμενα απο εσενα και ελπιζω πραγματικα τωρα να εισαι καλα!

Εχω update, γυρισε πισω και αυτη τη φορα μου ειπε οτι αρχικα οταν χωρισαμε δοκιμασε καποιες μερες να κοιμηθει στο σπιτι με τα παιδια και με την πρωην του και οτι μεσα απο αυτη τη διαδικασια καταλαβε οτι δεν ειναι αυτο που θελει και οτι ποτε δεν θα μπορεσει να εχει εκεινη την οικογενεια σε εκεινο το σπιτι. Μου ειπε οτι οταν ειδε οτι με χανει (γιατι και εγω σταματησα την επικοινωνια και εμαθε οτι εχω ξεκινησει να ειμαι ετοιμη να κανω dating) καταλαβε οτι εκεινος ειναι το προβλημα και οτι χειριζεται την κατασταση λαθος και οτι πρεπει να δουλεψει να μην φοβαται τους εκβιασμους της πρωην του για τα παιδια. Τον ακουσα αλλα του εξηγησα οτι εγω αυτη τη στιγμη ειμαι πολυ πληγωμενη και για μενα δεν μπορουν τα πραγματα να ειναι οπως παλια γιατι εχω καταλαβει οτι πρεπει να κανει πρωτα πολλη δουλεια μονος του για να μπορεσει να ξεπερασει το γεγονος οτι παιρνει διαζυγιο αρχικα.Επεμενε να τα ξαναβρουμε αλλα το αρνηθηκα.
Επειδη εχουμε νοικιασει ενα σπιτι μαζι το οποιο εχει 2 δωματια συμφωνησαμε να μεινουμε συγκατοικοι (ο καθενας στο δωματιο του). Του εξηγησα οτι με οσα εγιναν εγω δεν μπορω αυτη τη στιγμη και δεν θελω να ξαναπληγωθω. Δεν ξερω πως αλλα μαγικα δεν μπορω πλεον να τον δω ερωτικα μετα απο ολα οσα εγιναν. Εσπασε η φουσκα που ζουσα τοσο καιρο.Αν καποια στιγμη καταφερει να ειναι ετοιμος και να αποφασισει να οριοθετησει τη ζωη του και αν ακομα και εγω ενδιαφερομαι το ξανασυζηταμε. Το καλο ειναι οτι οσο καιρο περασα να βασανιζομαι καταλαβα τι ειναι αυτο που θα ηθελα και εχω καταληξει οτι δεν μπορω να ειμαι με καποιον που δεν μπορει να ξεφυγει απο μια προβληματικη κατασταση γιατι παντα εγω θα ειμαι ριγμενη.

[F_A]

Gemberthee σου έγραψα και στο σημερινό θέμα της ερώτησης. Διαβάζοντας εδώ περισσότερες λεπτομέρειες για την ιστορία σου θα είμαι ίσως λίγο πιο απόλυτη σε ότι θα γράψω. Νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι για εσένα. Η ιστορία με τα παιδιά του θα τραβήξει χρόνια ακριβώς γιατί υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο (η μητέρα τους) που δεν θα αλλάξει στάση με ένα μαγικό ραβδί. Σου προτείνω να χωρίσεις. Δεν συμφωνώ με τις φίλες σου να δώσεις χρόνο. Καμιά φορά δίνοντας χρόνο στους άλλους χάνουμε τον εαυτό μας. Σου ζήτησε ήδη άλλες δύο φορές να χωρίσετε και άλλαξε γνώμη Δεν τον κατηγορώ, έχει τους λόγους του. Αλλά όλα αυτά έχουν συνέπειες πάνω σου. Έπαθες κρίση πανικού λες. Κατηγορήθηκες κιόλας που δεν σήκωσες ένα τηλέφωνο ενώ κοιμόσουν. Τα καμπανάκια είναι πολλά. Θα βρεις κι άλλους ανθρώπους στη ζωή σου που θα σε γνωρίσουν στους δικούς τους και θα σε καλέσουν να μείνεις μαζί τους. Ίσως να μην κουβαλάνε τόσα πολλά “μπαγάζια” από το παρελθόν τους. Όλοι μας κουβαλάμε τα “μπαγάζια” μας, απλά τα δικά του μου μοιάζουν κάπως βαριά για σένα για να τα σηκώσεις. Αν ήμουν φίλη σου θα έκανε τη διαφορά. Μερικές φορές, όσο κι αν αξίζει ο άλλος, οι καταστάσεις στη ζωή είναι τέτοιες που δεν αξίζει να δοθεί χρόνος. Για εμάς τους ίδιους δηλαδή κυρίως. Βρες ένα σπιτάκι για εσένα και μόνο και χώρισε. Ή κράτα τη δική του απόφαση. Τι θα πει “ίσως να χωρίσουμε”; Θεωρείς ότι σου αξίζει να ζεις με ίσως; Δεν υποχρεούσαι ούτε υπομονή να κάνεις, είναι δικά του μπαγάζια όσο εγωιστικό κι αν σου ακούγεται. Γράφεις ότι έκανε τόσα για εσένα. Κάποιος άλλος ίσως κάνει περισσότερα. Μου φαίνεται εκ των πραγμάτων ότι δεν θα έχει καλό τέλος για εσένα όλο αυτό. Θα πρότεινα να δράσεις άμεσα για το δικό σου καλό.

[Ανώνυμος]

Αγαπητή Guns’n’Roses είμαι 39 χωρίς παιδιά και είναι δύσκολο να βρω κάποιον όπως εγώ. Οι περισσότεροι έχουν παντρευτεί και έχουν παιδιά σε αυτή την ηλικία. Η αλήθεια είναι ότι και γω κολλάω στο θέμα του παιδιού λόγω προτεραιοτητων. Το οποίο και γω θεωρώ λογικό το παιδί να είναι προτεραιότητα, αλλά εγώ δεν έζησα ποτέ την προτεραιότητα σε μια σχέση. Δυστυχώς στις σχέσεις που είχα έως τώρα ημουν λίγο στην αρχή και μετά θα ηταν η δουλειά, η μάνα του κοκ… αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι κακό να θες αυτό που θες, κακό είναι να μένεις σε μια σχέση που δεν πρόκειται να σου το προσφέρει ποτέ. Ελπίζω να σε βοήθησα.

[Ανώνυμος]

Gemberthee..Άμα σου λέω ότι ξέρω σχεδόν το κάθε βήμα..κι εκείνος όταν είχαμε χωρίσει στην αρχή γύρισε να μείνει σπίτι με την οικογένεια για να δει..αλλά δεν..Το ότι δεν τον βλέπεις ερωτικά δεν έγινε μαγικά..έγιναν πολλά για να συμβεί. Δεν παύει όμως η συγκατοίκηση να είναι πολύ κακή ιδέα για την κατάσταση σου. Να ξέρεις πως θα κάνει πάρα πολλά για να σε μεταπείσει, και δυστυχώς η συγκατοίκηση θα τον ευνοήσει.Το καλύτερο που θα είχες να κάνεις είναι να απομακρυνθείς εντελώς, αν οικονομικά έχεις έστω και λίγα περιθώρια.
Ο μόνος τρόπος για να μην είσαι -εντελώς- η ριγμένη , είναι να απομακρυνθεί από την οικογένεια του εντελώς..Και αυτό είμαι σίγουρη πως δεν θα σου άρεσε καθόλου -για ευνόητους λόγους-. Ότι και να γίνει, εγώ ελπίζω καταφέρεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να σταματήσεις να φθείρεσαι.

[Ανώνυμος]

Gemberthee είμαστε μαζί 3 μήνες.. Είναι πολύ λίγο το χρονικό διάστημα το ξέρω αλλά θέλω να δω καθαρά και χρειάζομαι απόψεις και γνώμες τώρα που είναι αρχή.Υπαρχει ένα σταθερό πρόγραμμα που βλέπει το παιδί 2 φορές τη βδομάδα(συγκεκριμένες μέρες) και κάποια σκ το μήνα.Και αυτό το πρόγραμμα αλλάζει και προσαρμόζεται συχνά με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε εμείς 3-4 φορές την εβδομάδα.Η πρώην δεν έχει ιδέα για μένα..Ούτε το παιδί ακόμα.Μου ανεφερε βέβαια ο ίδιος ότι θα πρέπει κάποια στιγμή για του μιλήσει,να του παρουσιάσει ξεκάθαρα την κατάσταση και στη συνεχεία να με γνωρίσει.θεωρω ότι δεν είμαι προτεραιότητα γιατί εξ ορισμού υπάρχει το παιδί.Οπως είπα προηγουμένως κάνει τα πάντα, προσπαθεί, ισορροπει αλλά πάντα θα υπάρχει ένα δεδομένο που είναι σταθερό.Θα μου πεις βρες έναν ‘ελεύθερο’και ωραίο αλλά έλα που ο έρωτας σε χτυπάει κατακεφαλα και δεν βλέπεις μπροστά σου..

[QueenBee]

Αγαπητή Gemberthee ελπιζω να είσαι καλά. Διάβασα την ιστορία σου και καταλαβαίνω ότι πέρασες κάποιες δύσκολες καταστάσεις. Αν μπορείς στείλε update.

[Gemberthee]

@Guns&Roses Καταλαβαινω πως νιωθεις και οντως 3 μηνες ειναι οντως η αρχη αλλα πρεπει να δεις αν σου κανει αυτη η κατασταση και ποσο ειναι διατεθειμενος να βρει χωρο στη ζωη του για σενα. Θα σου προτεινα να κανετε μια ειλικρινη συζητηση και να δειτε και οι 2 πως φανταζεστε το μελλον και αν εχετε κοινα ονειρα. Θελει να κανει οικογενεια ξανα? Να γνωρισεις το παιδι του? Γενικα να δειτε αν εχετε κοινο ορομα για το μελλον ακομα και αν ειναι νωρις..καλο ειναι να ξερεις. Πες μας αν θελεις πως ειναι τωρα τα πραγματα

@bournela: Με εχει βοηθησει πολυ ο ψυχολογος το τελευταιο διαστημα οπως και το γεγονος οτι τα επαγγελματικα μου πανε καλα. Ειμαι πιο ηρεμη και πιο δυνατη να πω οχι σε πραγματα που πριν δεν ελεγα γιατι θεωρουσα οτι θα ειμαι υπερβολικη! Να σου πω, το παιδι το ειχες γνωρισει?

Σχετικα με το update, κανει πολλα (οπως λεει και η Bournella πιο πανω) προς τη σωστη κατευθυνση αλλα εγω πλεον ειμαι πιο επιφυλακτικη και αμα καεις απο το χυλο που λεμε φυσας και το γιαουρτι. Βλεπω οτι πλεον το εχει καταλαβει οτι μονο με δικηγορο και ψυχολογο θα ξεπλεξει απο ολα τα προβληματα που προκαλει η πρωην του. Νομιζω οτι μετα απο ενα περιστατικο βιας που εγινε και ξεχυλισε το ποτηρι (τον χτυπησε οταν ειχε παει να παραλαβει τα παιδια, μπροστα στα παιδια, ξυστα στο ματι,θα μπορουσε να εχει τυφλωθει) εχει καταλαβει οτι δεν χρειαζεται πια να φοβαται ουτε να ντρεπεται. Φυσικα επειδη και γω δεν ειμαι μητερα Τερεζα εχω θεσει τις δικες μου προυποθεσεις (τις οποιες προς το παρον βλεπω οτι σεβεται) οπως και το δικο μου εσωτερικο deadline για το ποσο μπορω να παραμεινω.

[Ανώνυμος]

Αγαπητή Gemberthee,τα πράγματα βαίνουν ομαλά θα έλεγα…Δεν έχει αλλάξει κάτι στην καθημερινότητα μας αλλά ούτε έχει γίνει κατι αξιοσημείωτο πέραν της δηλώσης του ότι με αγαπάει.Ουτε επανετέθη στο τραπέζι το να γνωρίσω το παιδί του (πράγμα το οποίο σε αυτή τη φάση δεν θα ήθελα καθώς θεωρώ ότι είναι πολύ πολύ νωρίς από τη στιγμή που δεν έχουμε συζητήσει εμείς για το που βαδίζουμε).Γενικά θέλει οικογένεια.Αυτο το ξέρω..Απο μόνος του έχει πετάξει έμμεσα ατάκες τύπου θα έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας και δεν βλέπω τίτλους τέλους στη σχέση μας αλλά και πάλι όλα αυτά είναι λόγια μέχρι να μιλήσει με πράξεις..

[Gemberthee]

@Guns and roses: Θα σου πω να εισαι πολυ προσεκτικη με βαση τη δικη μου εμπειρια. Στην αρχη ημουν πολυ ευτυχισμενη και ειχα αντιστοιχες υποσχεσεις αλλα οταν ηρθε η ωρα να γινουν πραξεις υπηρχε το θεμα.

Ξαναδιαβαζα τις απαντησεις της Bournella και ειναι φοβερο το ποσο μεσα σε ολα εχει πεσει. Θα επρεπε να τυπωθουν να γινουν βιβλιο!

Τσακωθηκαμε την Παρασκευη και εφυγε απο το σπιτι. Αφορμη ηταν ενα μηνυμα που του εστειλε η πρωην του οτι δεν θα του δωσει τα παιδια αυτο το ΣΚ, οπου ηρθε ενταση μεταξυ μας γιατι και γω του ειπα οτι δεν καταλαβαινω γιατι ξανα ανταλλασσει μηνυματα για τα παιδια με την πρωην του ενω υπαρχουν δικηγοροι. Του ειπα οτι αν δεν ειναι ειλικρινης μαζι μου (δλδ αν σπαει την υποσχεση που μου εχει δωσει οτι θα τα ρυθμισει ολα νομικα και μονο) δεν υπαρχει λογος να ειμαστε μαζι. Περασαμε το ΣΚ μαζι και σηκωθηκε και εφυγε και μου ειπε οτι καλυτερα να νοικιασει να μεινει μονος του σε ενα σπιτι και εμεις να τα λεμε. Δεν το δεχτηκα γιατι ξεκινησαμε να συγκατοικουμε και πραγματικα δεν θα λυθει καποιο προβλημα με το να νοικιασει σπιτι μονος του ετσι ξαφνικα. Εχει γυρισει ολες τις ευθυνες σε μενα οτι εγω τον εδιωξα αλλα δεν ειναι ετσι και φοβαμαι οτι χανω τη λογικη μου.
Δεν θελω να ξανασκεφτω καποιο σεναριο επανασυνδεσης γιατι αληθεια χανω το χρονο μου πιστευω. Θελω να σωθω απο την ολη κατασταση γιατι πλεον ξερω οτι ακομα και να ξαναρθει θα ξαναφυγει.

[Sofie Rosie]

Gumberthee δεν έχω βιώσει παρόμοια ιστορία αλλά παρακολουθώ την ιστορία σου εδώ από την αρχή. Για ποιο λόγο του θύμωσες που επικοινωνεί με την πρώην ώστε να κανονίσει το ραντεβού να πάρει τα παιδιά ? Ακόμα και να λυθεί από τη νομική οδό και να μπορεί να παίρνει τα παιδιά κάθε σκ για παράδειγμα, αν κάτι του τύχει και δεν μπορεί την ώρα που έχουν συνεννοηθεί ή αν εκείνης ή των παιδιών τύχει κάτι θα πρέπει να επικοινωνήσουν με μηνύματα και όχι μέσω δικηγόρων . Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η πρώην και τα παιδιά θα είναι πάντα εκεί ακόμα και να οριστούν μέρες ώρες και τα λοιπά μέσω της νομικής οδού εκείνος θα πρέπει να επικοινωνεί μαζί της να παίρνουν αποφάσεις μαζί για τα παιδιά .είναι η μητέρα των παιδιών του και αυτό δεν αλλάζει . Οπότε είτε αποδέχεσαι να είσαι σε σχέση με κάποιον που έχει ” προβληματική” πρώην ή προχωράς τη ζωή σου. Ούτε ο χαρακτήρας της θα αλλάξει ούτε θα βγει από τη ζωή του .

[Ανώνυμος]

Gemberthee Από τη μια λυπάμαι που έπεσα σε όλα μέσα..Εκμεταλλευσου την φυγή του. Πίστεψε με, δεν θες αυτός ο άνθρωπος να μείνει μαζί σου ακόμα και με “σωστές” συμπεριφορές.. Πάντα εσύ θα φταις.. Δεν θα φταις μόνο όταν θα σε βλέπει έτοιμη να τον αφήσεις, τότε θα παραδέχεται τις λάθος συμπεριφορές του και για λίγες μέρες/εβδομάδες θα σου δίνει “αέρα” και ελπίδες..Ενώ παράλληλα θα σου ταΐζει και την λύπηση απέναντι του και εν συνεχεία τις ενοχές σου.Και ούτω καθεξής..Σε βάθος χρόνου θα μάθει τους “χρόνους” σου και τα ξεχειλωμενα όρια σου ώστε κάποια στιγμή να μην φτάνεις πλέον στο σημείο να φύγεις. Εκεί είναι και η μαύρη τρύπα.. Απλά θα ζεις για να τον νταντευεις και θα πιστεύεις και από πάνω πως έχει βελτιωθεί κιόλας, ενώ στην πραγματικότητα θα έχει γίνει πιο έξυπνος ο χειρισμός του κι εσύ θα έχεις μάθει να ζεις χωρίς να ζεις.. Υπάρχουν υπέροχοι άντρες εκεί έξω, που δεν είναι ανάπηροι συναισθηματικά, δεν σε χειρίζονται, και δεν θεωρούν τον εαυτό τους θύματα των πάντων.Υπάρχουν, και και μπορείς να τους ερωτευτείς και να σε ερωτευτούν. Πραγματικά. Και πολύ πιο βαθιά. Γιατί; Γιατί θα υπάρχει σεβασμός. Ο σεβασμός όταν υπάρχει μέσα στον έρωτα, κάνει το πάθος ακόμα πιο βαθύ. Φτάνει σε άλλα επίπεδα συναισθηματικης ολοκλήρωσης.Στα λέω αυτά γιατί ξέρω πως στο μυαλό σου έχεις “κλειδώσει” πως έζησες και ζεις τον απόλυτο έρωτα μαζί του..Δεν είναι έτσι.. Καθόλου έτσι.. Στο λέω από εμπειρία. Συνέχισε με την ψυχολόγο για να καταλάβεις τους λόγους για τους οποίους τον επέλεξες,και δέχτηκες τον χειρισμό του. Μη χάσεις 10 χρόνια όπως εγώ.

[Ανώνυμος]

Έπεσα κατα τύχη στο θέμα, ώντας χωρισμένος (με παιδιά) και εγω, ελεύθερος ωραίος και αναγεννημένος πια. Ομολογώ, σταμάτησα να διαβάζω στο: “και οτι ειναι σε διαδικασια δικαστηριών για το διαζύγιο”. Ωπα, στοπ εδω! Το “λάθος” έγινε απο την αρχή.
Ένας άνθρωπος (είτε άντρας ή γυναίκα) όταν έχει βγει απο μια μεγάλη σχέση -πόσο μάλλον μια πολύπλοκη όπως ο γάμος, και με παιδιά μάλιστα, όπου επιβάλλεται να διατηρηθούν συνεργάσιμες ισορροπίες με τον/την πρώην επ’αόριστον για το καλό των παιδιών- είναι λογικό να μην είναι συναισθηματικά διαθέσιμος τόσο γρήγορα, πόσο μάλιστα όταν δεν έχει λήξει οριστικά το θέμα να έχει πάρει το δρόμο του. Όταν βγαίνει κάποιος απο μια μακροχρόνια σχέση, οφείλει να την ‘πενθήσει’/ξεπεράσει πρώτα, οφείλει να ‘πονέσει’, εκεί, μόνος, να αφιερώσει πρώτα χρόνο στον εαυτό του, στην αυτοβελτίωση του, ωστε να καταστεί ξανά συναισθηματικά διαθέσιμος και να μην χρειάζεται να ψάχνεται να μπει σε καινούρια -σχέση εξάρτησης- (απο συνήθεια) ούτε απο ‘ανάγκη’, αλλα καθαρά κι αντρίκια, σαν ελεύθερος άνθρωπος: απο Επιλογή. -mic drop-

[emdenikseres_emderotages]

Καλησπερα. Οσο διαβαζω τοσο εκνευριζομαι γιατι αισθανομαι τον πονο κ την αγωνια καθεμιας ξεχωριστα. Θα εκφρασω καποια γεγονοτα, καποιες σκεψεις. Μετα θα σας κανω μερικες ερωτησεις τις οποιες εκανα και εγω στον εαυτο μου καποτε αλλα δειλιαζα να απαντησω. Ετσι με συνεφερε.
Δεν εχω παιδια. Δεν εχω ιδεα τι σημαινει να αναπνεεις για ενα παιδι.Δε τα πολυσυμπαθω κ ολας. Μεχρι σημερα, ενιωσα καποια στιγμη-κ θεωρουσα λογικο- να αναπνεω για το συντροφο μου. Τον ερωτα μου,το καρμα μου κ ολα οσα λεμε οσοι ειμαστε ερωτευμενοι. Πραγματικα εξαφανιστηκα. Πρωτα η υγεια του, πρωτα τα ψυχολογικα του, πρωτα ο ρολος του πατερα, πρωτα το παιδι. Το παιδι σαν παιδι μου. Ασχολιομουν με τις ωρες μ αυτο,εστω κ εξ αποστασεως.Συντομα ηρθε η “συγκατοικηση” που τοσο λαχταρουσα. Ρουχαλακια σε βαλιτσακι δηλαδη κ περα δωθε. Γιατι οσο ειναι φρεσκο το διαζυγιο δεν πρεπει να το ξερει το παιδι. Ουτε η μαμα του παιδιου. Συντομα ηρθε η γνωριμια με το παιδι. Μα καθε παιδι, τα περισσοτερα, διεκδικουν το γονιο. Ειναι λογικο. Γι αυτα εισαι ο κινδυνος, το ξενο στοιχειο. Και για εσενα ο κινδυνος ειναι αυτα. Κ αν το παιδι δε σε δεχτει? Συνεχιζεις να εισαι σε εξορια απο το σπιτι σου 10 μερες το μηνα? Κοβεις επ αοριστον τη συγκατοικηση? Κοβεις το γονιο απο το παιδι? Λαθος ολα. Γιατι ολα αυτα θελουν πολυ χρονο. Τον εχεις???
Ο δικος μου συντροφος με ολο τον ψυχολογικο πολεμο απο την πρωην, πηγε κοντρα στο παιδι του για να σταματησουν τα δικα μου περα δωθε. Το παιδι με δεχτηκε. Αλλα οχι για κοριτσι του μπαμπα! Αρα δε με δεχτηκε. Ο συντροφος μου εφτασε σε σημειο να σκεφτει να μη το παιρνει οσο αυτο αρνειται να συνυπαρχει μαζι μου στο σπιτι. Κατι το οποιο φυσικα δε δεχτηκα εγω. Και εκει ξεκινησε η πτωση. Ναι κοριτσι μου αλλα δε σ αρεσει το ενα, δε θες το αλλο…μαλλον δεν επρεπε να σαι καν εκει.
Ερωτηση 1. Πιστευετε πραγματικα οτι ειναι δυνατον να τεθει θεμα επιλογης αναμεσα σε παιδι και γυναικα? Οσος ερωτας κ αν υπαρχει. Αντε κ επελεξε εσας. Εσεις που τοσο αγαπατε το συντροφο σας θα αντεχατε να τον βλεπετε μεσ τη δυστυχια κ τη μιζερια? Θα αντεχατε να γνωριζετε οτι τον κανει στην ακρη το παιδι του για χαρη σας??? (Βαζει κ η μαμα το χερακι της γι αυτο) Και ποια ημερα,μηνα, ετος εστω κ πλαγιως θα σας κατηγορουσε εστω κ σιωπηλα γι αυτο?
Ερωτηση 2. Πιστευετε πραγματικα οτι υπαρχει ερωτευμενη γυναικα ΧΩΡΙΣ δικα της παιδια η οποια εχει την αντοχη να μην ειναι προτεραιοτητα του αντρα της? Τι εννοω προτεραιοτητα. Να κατσετε ενα βραδυ κοιτωντας ο ενας τον αλλον στα ματια χωρις να τιναχτει για να παρει τηλεφωνο το παιδι του κ να μαραζωσει αν δε καταφερει να μιλησουν. Να του λειπετε αφορητα τις 2-3 βδομαδες που θα ναι διακοπες με το παιδι του, να μη χαιρεται που ναι μακρια σας. Να αφησει το παιδι του μιση ωριτσα στο ipad για να πεταχτει να σας αγκαλιασει αν δεν ειστε καλα. Να περασετε τη φαση αυτοκολλητο. Να ταξιδευετε, να βολταρετε,να πεταγεστε στα Τρικαλα γιατι δε δινει μια περιουσια για το παιδι, προνοησε κ για το μελλον σας. Ολα τα παραπανω κ αλλα πολλα δε θα συμβαινουν. Σας το υποσχομαι. Πιστευετε οτι μπορειτε να στερειστε κομματια απο τον ανθρωπο σας? Και αν οχι… γιατι πρεπει αυτο να ειναι προβλημα????
Ερωτηση 3. Πιστευετε οτι δε θα καθορισει η υπαρξη του παιδιου τη δικη σας πορεια? Το ποτε θα παντρευτειτε? Το ποτε θα κανετε παιδια? Ποσο μπορειτε να περιμενετε? Τι θα σας κοστισει το να περιμενετε???
Ερωτηση 4. Πιστευετε οτι ειναι ευκολη,μη τοξικη,μη στρεσογονα η διαχειριση μιας τετοιας καταστασης? Ειδικα απο μια κοπελα που δεν διανοειται καν τι σημαινει να εισαι γονιος. Ειναι τρομος.Τα συνδρομα που ξυπνανε ειναι αμετρητα και δε τα βιωνει μονο ο χωρισμενος πατερας που εξ ορισμου ζει ενα δραμα. Παρεμφερες δραμα θα ζειτε κ εσεις. Αλλα δε θ το βλεπει. Γιατι αυτος ειναι ο χωρισμενος, ο πατερας, ο πρωταγωνιστης. Αυτος στερειται το παιδι του, εσεις αυτον. Αρα ειστε σε καλυτερη θεση. Γιατι να το κανετε αυτο?
Ερωτηση 5. Ποιες πιθανοτητες δινετε στον εαυτο σας να μη νιωσετε ουτε ενα αρνητικο συναισθημα για το παιδι του? Σκεφτειτε πολυ προσεκτικα. Ποιες πιθανοτητες δινετε να ανεχεστε να τον παρενοχλει μια αλλη γυναικα? Ναι, μια αλλη γυναικα. Η μανουλα του παιδιου. Αυτη που λογω κακομεταχειρισης των πατεραδων απ το οικογενειακο δικαιο αλονιζει ελευθερα. Για ποσο καιρο ειστε διατεθιμενες να το ανεχεστε?
Ερωτηση 6. Εαν δεν αντεχετε 1000% τα παραπανω…το ξερετε οτι θα γινετε ο κακος της υποθεσης, ετσι??? Εισαι εγωπαθης, εχεις προβλημα, ζηλευεις το παιδι μου, με πιεζεις, θες να με κανεις κατι αλλο απο αυτο που ειμαι, δε με καταλαβαινεις, οταν κανεις παιδια θα καταλαβεις, εγω σε εβαλα πανω απ το παιδι μου κτλ. Αληθεια σας λεω. Ο πιο μεγαλος, κινηματογραφικος,μοναδικος ερωτας σας μπορει να τα ξεστομισει ολα αυτα. Οχι, δε θα κατσει να καταλαβει αν νιωθετε μονη, δευτερη, πνιγμενη, πληγωμενη,αδικημενη. Γιατι το ηξερες οτι ειναι χωρισμενος με παιδι. Τι περιμενες δηλαδη, να ναι ολα ροδινα? Να μην ασχολειται με το παιδι του? Και εσεις μπορειτε φυσικα να ξεστομισετε τρεις χειροτερα…Γιατι οι τοξικες καταστασεις βγαζουν τοξικους εαυτους…
Οι καταστασεις αυτες και οι σχεσεις αυτες στην πλειοψηφια ειναι τοξικες. Δεν εννοω οτι ενας ανθρωπος χωρισμενος με παιδι δε μπορει να ξαναφτιαξει τη ζωη του. Μπορει. Υπο συνθηκες.
Αν ο ανθρωπος δεν εχει ισορροπησει μεσα του κ τρεχουν συνδρομα ενοχικα/εξαρτησης με το παιδι, λυπαμαι, ειναι αδυνατον να μπορεσει να σας δωσει αυτα που φανταζεστε. Θα περασετε σιγουρα καποιο απο τα παραπανω σταδια. Μπορει να θελει, μπορει να προσπαθει, μπορει να σας λατρευει. Κατα πασα πιθανοτητα δε θα σας καλυπτει οπως ενας ανθρωπος χωρις προηγουμενες υποχρεωσεις.Κανετε ενα ξεκινημα φορτωμενο με προβληματα απο το παρελθον. Αν τα πραγματα ειναι φρεσκα…Λυπαμαι επισης.
Εκει που θελω να καταληξω: ολες μα ολες αν δε το κανουμε, να πεσουμε μεσα, να χτυπηθουμε, να κανουμε την ηρωιδα,να αδειασουμε…δεν καταλαβαινουμε…Οι περισσοτερες ξεκιναμε εχοντας επιγνωση των δυσκολιων, υπερεκτιμαμε τις δυναμεις μας στο ονομα της αγαπης κ καταληγουμε μια χειροτερη εκδοχη του εαυτου μας.Δυστυχως, οσο αντιρομαντικο κ να ακουγεται, προτεραιοτητα του καθενος ειναι ο εαυτος του. Αυτη ειναι η αρχη της ψυχολογιας, της θρησκειας, της φιλοσοφιας. Δε βρισκω λογο να κοροιδευεις τον εαυτο σου πηγαινοντας πισω ολα σου τα θελω. Ειδικα εαν δεν εχεις παιδια. Ακομα κ τα αρνητικα συνασθηματα..γι αυτον, για το παιδι του, για τις επιλογες του, για την πρωην του ειναι οκ. ΕΙΝΑΙ ΟΚ!!! Νιωστα, παραδεξου το και φυγε. Επιλεγεις ενα συντροφο για να προσφερει ο ενας στον αλλος ηρεμια, ασφαλεια, εμπιστοσυνη, αγαπη. Οχι ενα σακο προβληματα.Βαλε κατω τι θες για να εισαι ευτυχισμενη. Μη το προσαρμοζεις στο σεναριο ζωης που ο αλλος εχει ηδη φτιαξει.Οπως εσυ ηξερες…ετσι κ αυτος ηξερε.Εκτος κ αν παιρνεις οσα αξιζεις.

xxx

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις