• Αυτό το θέμα έχει 9 απαντήσεις, 9 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 4 έτη, 8 μήνες πριν από τον χρήστη Ανώνυμος.
Επισκόπηση 11 δημοσιεύσεων - 1 έως 11 (από 11 συνολικά)
  • Συντάκτης
    Δημοσιεύσεις
  • #38973

    Αμπα
    Συμμετέχων

    Πολλές φορές διαβάζοντας ένα βιβλίο, ή βλέποντας ταινίες και σειρές, υπάρχουν γυναικείοι χαρακτήρες που θα χαρακτήριζα άξιες εκπροσώπους του φεμινιστικού κινήματος και γενικώς πρότυπα του girl empowerment και της εποχής του #metoo χωρίς σαφώς να χάνουν την ρεαλιστικότητα τους, αφού παρουσιάζουν προτερήματα κι ελαττώματα όπως όλοι άνθρωποι. Θα θελα λοιπόν ο καθένας που σκέφτηκε κάποια ηρωίδα διαβάζοντας το κείμενο να στείλει στο Άμπα αν φυσικά σαρέσει κι εσένα σαν ιδέα,ένα κείμενο όπου θα περιγράφει το γυναικείο χαρακτήρα από κάποιο βιβλίο,ταινία ή σειρά που θαυμάζει για όσα ανέφερα παραπάνω όπου θα κάνει και μια μικρή ανάλυση του γιατί θεωρεί ότι η συγκεκριμένη fictional γυναίκα αντιπροσωπεύει όλα αυτά.

    #38996

    miawallace
    Συμμετέχων

    Ένα βιβλίο που διάβασα και με εντυπωσίασε είναι το My Brilliant Friend της Elena Ferrante (θα το βρείτε στην ελληνική έκδοση ως η Υπέροχη Φίλη μου). Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ντόρος με την τετραλογία οπότε πιθανόν να την έχετε ακούσει. Τα 4 μυθιστορήματα εκτυλίσσονται σε μια φτωχογειτονιά στη μεταπολεμική Νάπολη τη δεκαετία του 50’ και καλύπτουν έξι δεκαετίες της ζωής δύο κοριτσιών, της Έλενα και της Λίλα, μέσα από τη ματιά της ώριμης πλέον Έλενα. Μπορεί να μην χαρακτηρίζεται ως το απόλυτο φεμινιστικό και female empowerment ανάγνωσμα αλλά διεισδύει στην ψυχοσύνθεση δύο γυναικών οι οποίες σε συνθήκες βαθιάς καταπίεσης και φτώχειας όπου η μόρφωση είναι σπάνια, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να ορίσουν τον εαυτό τους πέρα από τα όρια του φύλου και της καταγωγής τους -έτσι το ερμήνευσα εγώ τουλάχιστον-.
    Έχω διαβάσει ακόμα μόνο το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας που αναφέρεται στην παιδική και μετέπειτα εφηβική ζωή τους. Η ίδια η Φεράντε δεν έχει αποκαλύψει την αληθινή της ταυτότητα, αυτό είναι απλά ένα ψευδώνυμο. Αρκετοί αποδίδουν την επιλογή αυτή ίσως στο γεγονός ότι κάποια κομμάτια της γραφής της γραφής της είναι αυτοβιογραφικά και βαθιά προσωπικά καθώς έχει μεγαλώσει και η ίδια στην Νάπολη περίπου την ίδια εποχή που εκτυλίσσονται τα βιβλία της. Αυτό που με εντυπωσίασε στη γραφή της είναι ότι παρόλο που είναι απλή, είναι βαθιά διεισδυτική στον ψυχισμό των χαρακτήρων. Δεν είναι απλά μια εξιστόρηση ενός coming of age story, αλλά μια εξομολόγηση της μεγάλης πλέον Έλενα, η οποία κοιτώντας πίσω την πορεία της ζωής της και της φιλίας της με την Λίλα, αποδίδει ιδιοφυώς σε κάθε γεγονός τα συναισθήματά της και τις ερμηνείες της. Η φιλία μεταξύ τους αν και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ελαττωματική και εν μέρει δυσλειτουργική, είναι πολύ αληθινή καθώς όπως κάθε ανθρώπινη σχέση έχει τα καλά και τα κακά της. Αυτό άκριβως κάνει το μυθιστόρημα πλάθει δύο αληθινές γυναικείες πρωσοπικότητες και αποδίδει με σάρκα και οστά τα προτερήματά τους και τα ελαττώματα τους όπως όλοι οι άνθρωποι! Δεν θέλω να αναλύσω περαιτέρω τους χαρακτήρες και την δυναμική της φιλίας για να μήν κάνω και σποιλερ.
    Στάθηκα πολύ τυχερή καθώς μόλις τελείωσα το πρώτο βιβλίο έμαθα ότι έγινε και σειρά από την HBO!!! Η σειρά είναι επίσης εξαιρετική σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα, δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα το βιβλίο. Τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν και οι άλλοι 3 κύκλοι που θα αφορούν τα επόμενα 3 βιβλία της τετραλογίας. Αυτό που για μένα την απογείωσε είναι η ερμηνείες και το casting. Όλοι οι ηθοποιοί αλλά κυριότερα οι δύο πρωταγωνίστριες (και αυτές που παίζανε τα μικρά κορίτσια αλλά και οι έφηβες) ταιριάξανε απόλυτα στο ρόλο τους. Ειδικά οι δύο έφηβες, οι οποίες να σημειωθεί ότι δεν είχαν καμία προηγούμενη εμπειρία με την υποκριτική, απέδωσαν εξαιρετικά την δύσκολη περίοδο της εφηβείας, με τις ανασφάλειες, τα ανάμεικτα συναισθήματα και την κρίση ταυτότητας και κάπως νιώθω σαν να έβαλαν ένα κομμάτι του εαυτού τους στο ρόλο τους. Επίσης η σκηνοθεσία του Saverio Costanzo είναι υπέροχη, σε βάζει στο κλίμα της Νάπολης της εποχής και το soundtrack του Max Richter δραματικό και απόλυτα ταιριαστό.
    Οπότε το συστήνω ανεπιφύλακτα σε ολ@ και ως καλοκαιρινό ανάγνωσμα στην παραλία καθώς πιστεύω ότι έχει την απόλυτη ισορροπία μεταξύ ανάλαφρου page turner και «σοβαρού» βιβλίου(δεν πιστεύω πραγματικά ότι υπάρχει το δίπολο σοβαρό – μη σοβαρό βιβλίο αλλά καταλάβατε τι εννοώ). Αυτό το λέω με βάση τις δικές μου προτιμήσεις καθώς την τελευταία φορά που πήρα τους Αδερφούς Καραμάζοφ στην παραλία δεν κατάφερα να συγκεντρωθώ οπότε γνώμη μου, προφανώς ο καθένας έχει τις δικές του προτιμήσεις. Σας βάζω το link του trailer και ένα ενδιαφέρον άρθρο του New Yorker για τη μυστηριώδη Έλενα Φεράντε. https://www.youtube.com/watch?v=PXCKYOlIgTQ&t=22s και https://www.newyorker.com/magazine/2013/01/21/women-on-the-verge.
    Καλά αναγνώσματα!

    #39033

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Χθες το απόγευμα είδα με το παιδί μου την ταινία κινουμένων σχεδίων για μικρούς αλλά και για μεγάλους “Η Ντιλιλί στο Παρίσι”.
    Τη συνιστώ σε όλους, είναι ξεκάθαρα φεμινιστική και αντιρατσιστική, με τέλειες δόσεις empowerment για τα μικρά και μεγαλα κορίτσια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι για αγόρια.
    Είναι γεμάτη αναφορές σε μεγάλες φιγούρες πολιτισμού,τέχνης,γραμμάτων, επιστημών της Γαλλίας και έχει μια περιπέτεια που εκτυλίσσεται και σε κρατά σε αγωνία.
    Σκοπεύω να την αγοράσω και να τη βλέπω συχνά με το παιδί στα επόμενα χρόνια γιατί δίνει εναύσματα για συζήτηση πάνω σε θέματα καυτά.

    #39140

    Lila Pause
    Συμμετέχων

    Εγώ ξαναβλέπω αυτές τις μέρες μια αγαπημένη σειρά, το The Good Wife. Ενώ η πρωταγωνίστρια, η Alicia θα έλεγα ότι είναι το αντίθετο του φεμινιστικού προτύπου (υπομένει τον δημόσιο εξευτελισμό από τις απιστίες του άντρα της με call-girls προκειμένου να μη χαλάσει την οικογένεια-πολιτική βιτρίνα) βρίσκω πως η Diane είναι ένα πρότυπο που μπορεί να εμπνεύσει. Πρόκειται για μια από τους δυο ιδιοκτήτες μεγάλης δικηγορικής εταιρείας και απεικονίζεται ως μια γυναίκα δυναμική, νηφάλια, όμορφη, με αυτοπεποίθηση και χιούμορ αλλά και ισχυρές δημοκρατικές και φεμινιστικές πεποιθήσεις τις οποίες υπερασπίζεται ενεργά. Μάλιστα, ο χαρακτήρας είχε τόση απήχηση που της δόθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε επόμενη σειρά το The Good Fight που μιλάει για το πώς να πολεμήσει κανείς τον παραλογισμό της εποχής Trump στην Αμερική.

    #39148

    Lila Pause
    Συμμετέχων

    Επίσης λάτρεψα τα βιβλία της Φεράντε, έχω διαβάσει και τα τέσσερα. Συμφωνώ μαζί σου MiaWallace ότι η δύναμη των βιβλίων είναι ακριβώς το βάθος που δίνει στη γυναικεία ψυχοσύνθεση και φιλία πέρα από τα κλασσικά στερεότυπα περί γυναικείου ανταγωνισμού αλλά και χωρίς εξωραϊσμούς και εξιδανικεύσεις. Επίσης, το κομμάτι όπου η Έλενα περιγράφει το πώς βιώνει τη μητρότητα και την επιθυμία της για μια ζωή έξω από το σπίτι, με επαγγελματική επιτυχία, έρωτα κλπ νομίζω ότι είναι πολύ θαρραλέο, ιδίως για την εποχή που περιγράφει.

    #42879

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Ξεκίνησα την τρίτη σεζόν της σειράς Handmaid’s Tale, βασισμένη στο βιβλίο της Margaret Atwood. Νομίζω ότι είναι ο,τι πιο φεμινιστικό έχω δει στην τηλεόραση. Οι handmaids, καθεμία με τη δική της ιστορία, αποτελούν ξεχωριστά φεμινιστικά πρότυπα, αλλά το ωραίο είναι ότι η σειρά σου δείχνει και την ψυχοσύνθεση των γυναικών που είναι από την άλλη μεριά – αυτές που στηρίζουν το δυστοπικά πατριαρχικό καθεστώς της Gilead. Και είναι πολύ αληθινό όλο αυτό, γιατί σου δείχνει ότι η πατριαρχία (όχι μόνο στη σειρά, αλλά και στην πραγματικότητα), στηρίζεται και από γυναίκες, καθώς και ότι υπάρχουν αντίστοιχα άντρες που είναι σύμμαχοι των γυναικών. Θίγει κι άλλα ωραία, αν και πολύ θλιβερά, ζητήματα. Η ιστορία της Emily με έχει αγγίξει πάρα πολύ και, φυσικά, της πρωταγωνίστριας – η Elizabeth Moss πραγματικά δίνει ρέστα με αυτή την ερμηνεία. Επίσης, θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία της Serena, της απόλυτης αντιφεμινίστριας της σειράς.

    Αν δεν το’χετε δει/διαβάσει, σας συμβουλεύω να το κάνετε!

    #43671

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Fleabag.
    Μία γυναίκα 30 και, που μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ πώς την λένε στ’ αλήθεια, που ζει στο Λονδίνο και ζει τη ζωή της, όπως όλοι μας.
    Είναι ευαίσθητη, κωλόπαιδο, ειλικρινής, σκληρή, συγκινητική, χαρούμενη, ονειροπόλα, πληγωμένη, κυνική, γελοία, παιδί, θυμωμένη, αυτοσαρκαστική και και και και.
    Μας κοιτάει συχνά στα μάτια με ένα υπέροχο πονηρό βλέμμα σαν να μας λέει, ξέρεις κάτι, δεν τρέχει τίποτα να είσαι ο εαυτός σου, απενεχοποίησέ τα όλα, τα ωραία και τα άσχημα σε αυτή τη ζωή. Και αυτό είναι το ωραίο στη Fleabag.
    Την σειρά την έχει γράψει η Phoebe Waller-Bridge που είναι και η πρωταγωνίστρια της σειράς. Αγγλική, καυστική κωμωδία που αγγίζει συχνά και το δράμα. Φεμινιστική γραφή που δεν συναντάς συχνά εκεί έξω.
    Έρωτας από το πρώτο πλάνο αυτός ο χαρακτήρας.

    #44574

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Hunger Games όλη η τριλογία. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τους λόγους με λίγα λόγια για να μην προδώσω την πλοκή των βιβλίων αν και πολλοί μπορεί να έχουν δει τις ταινίες. Η πρωταγωνίστρια είναι μία 16χρονη κοπέλα, η οποία ανέλαβε να θρέφει την οικογένεια της σε πολύ μικρή ηλικία. Είναι δυναμική και δυνατή. Είναι κυνηγός και εκπληκτική τοξοβόλος. Δεν περιμένει έναν άντρα να την σώσει αλλά αντίθετα εκείνη είναι πιο αποτελεσματική στην αντιμετώπιση των κινδύνων. Επίσης γίνεται το πρόσωπο της επανάστασης ενάντια στην καταπίεση της άρχουσας τάξης – πόλης. Κατά τα λοιπά τα βιβλία είναι εξαιρετικά καλογραμμένα. Βυθίζεσαι στον κόσμο της ηρωίδας και δεν καταλαβαίνεις πως περνούν οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα της ανάγνωσης.

    #45293

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Η Μήδεια του Ευριπίδη ήταν ο πρώτος γυναικείος χαρακτήρας που διάβασα πριν πολλά, πολλά χρόνια και με έκανε να αναρωτηθώ για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία ανά τους αιώνες. Και ύστερα να ψάξω.
    Η Μήδεια επαναστάτησε στους θεσμούς που καταπιέζαν τις γυναίκες και που τις είχαν σαν ανθρώπους β’ κατηγορίας. Και αυτή η επανάσταση ήταν γεμάτη με αίμα. Δεν ήταν οργισμένη μόνο για τον άπιστο σύζυγό της. Η οργή της είχε στραφεί σε ολόκληρη την κοινωνία για τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν το γυναικείο φύλο.
    Στον κόσμο μου είναι με σιγουριά μία από τις πρώτες φεμινίστριες. Και ίσως η πιο αγαπημένη μου.

    ΥΓ Αφήνω ένα link που βρήκα, σε περίπτωση που κάποιος/κάποια θελήσει να διαβάσει την τραγωδία:
    https://www.academia.edu/32533188/%CE%95%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%A0%CE%99%CE%94%CE%97%CE%A3_-_%CE%9C%CE%97%CE%94%CE%95%CE%99%CE%91_-_%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%97_-_%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3_%CE%9C%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3.pdf

    #48173

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Η αγαπημένη μου σειρά των τελευταίων χρόνων είναι το Transparent και ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από την σειρά αυτή είναι η Ali Pfefferman (Gaby Hoffmann).

    Στον 4ο κύκλο της σειράς, ακούγεται πως η Ali δεν είναι τρανς, απλώς δεν νιώθει άνετα με το να είναι γυναίκα. Νομίζω πως σε αυτή τη φράση χωράει ολόκληρο το ταξίδι της Ali στη σειρά αυτή. Η Ali μία μέρα θα ξυπνήσει και θα ανακαλύψει πως δεν της αρκεί να είναι η μικρότερη κόρη μίας αγαπημένης μα παράλληλα προβληματικής οικογένειας. Δεν της αρκεί να είναι μία στρέιτ γυναίκα που ο κόσμος της τριγυρνάει γύρω από άντρες. Δεν της αρκεί να αυτοαποκαλείται γυναίκα. Δεν της αρκεί να έχει οργή για την αδικία που κυριαρχεί στον κόσμο. Δεν είναι μόνο κόρη, είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί πια. Δεν είναι στρέιτ, η σεξουαλικότητά της είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Δεν ξέρει πώς να νιώσει καλά με το φύλο της, δεν ξέρει πώς να αγαπήσει το γυναικείο της σώμα και πρέπει να μάθει το γιατί. Πρέπει να βρει τις αιτίες που δεν μπορεί να διαχειριστεί την οργή της για το πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος και ύστερα να κάνει κάτι γι’ αυτό. Θα ξεκινήσει ένα δύσκολο ταξίδι μόνη της. Σε κάθε κύκλο θα πλησιάζει όλο και περισσότερο την αλήθεια της.

    Ίσως αναρωτηθείς γιατί η Ali είναι ένας φεμινιστικός χαρακτήρας. Για όλα τα παραπάνω. Η Ali δεν μπορεί να ησυχάσει μέσα της αν δεν μάθει για το φύλο της, αν δεν καταφέρει να συνδεθεί με την γυναικεία της υπόσταση ή να την απορρίψει. Η Ali θα συγκρουστεί ξανά και ξανά με τους άντρες και την πατριαρχία. Θα διεκδικήσει το δικαίωμά της να είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Θα πάει κόντρα στο τι ζητάνε από εκείνη. Θα βγάλει από το κέντρο του κόσμου της τους άντρες. Δεν κάνει πια σεξ για να είναι αρεστή στους άντρες. Κάνει σεξ για να γνωρίσει την σεξουαλικότητά της, κάνει σεξ γιατί το επιθυμεί. Θα συγκρουστεί και με την ίδια την κοινωνία. Ναι, δεν μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο. Μπορεί, όμως, στο πέρασμά της να αφήνει το στίγμα της το οποίο φωνάζει για ισότητα και για ανθρωπιά.

    #52240

    silverstuddedblue_butterfly
    Συμμετέχων

    Οι πρωταγωνίστριες του “The Bletchley Circle” που ειναι στο Netflix. 4 γυναίκες στη Βρετανία λιγο μετά το Β’ παγκόσμιο επανενώνονται για καλο σκοπό: να αποκρυπτογραφήσουν δολοφονίες που καλύπτονται απο ενα πέπλο μυστηρίου, κάνοντας ακριβώς ό,τι έκαναν και στον πόλεμο-code cracking. Παράλληλα καλούνται να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους ως γυναίκες.

Επισκόπηση 11 δημοσιεύσεων - 1 έως 11 (από 11 συνολικά)

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.