Πότε πρέπει να πεις σε φίλο ότι κάνει κάποιο σοβαρό λάθος;

[Ariadni]

Νομίζω πως εάν ο φίλος σου που έχει κάνει κάποιο σοβαρό λάθος και δεν είσαστε αληθινοί φίλοι, και δεν έχει καμία διάθεση να ακούσει την άποψή σου, τότε δεν έχει νόημα να μπεις σε διένεξη, γιατί προφανώς δεν θα οδηγήσει πουθενά και πιθανότατα τό όλο πράγμα θα καταλήξει σε ένα άγριο τσακωμό, και όχι σε ένα εποικοδομητικό διάλογο

[Roko]

Καλησπέρα, χαίρομαι που βρήκα αυτό το θέμα γιατί με απασχολεί ακριβώς αυτό το ερώτημα. Έχω μια πολύ καλή φίλη, αδελφική μπορώ να πω από τα φοιτητικά μου χρόνια (12 χρόνια μέχρι σήμερα). Δεν δίστασα ποτέ να της μιλήσω για κάτι ανοιχτά και αυτός είναι ένας από τους λόγους που είμαστε τόσο κοντά. Τη θαυμάζω σαν άνθρωπο, θεωρώ ότι είναι πολύ ταλαντούχα, ήμασταν πάντα δίπλα η μια στην άλλη στις χαρές και στις δυσκολίες. Εδώ και 5 χρόνια, η φίλη διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή, και παρότι τον πρώτο καιρό ήταν αρκετά δύσκολη η επικοινωνία μας, σταδιακά με θεραπεία και αμοιβαία προσπάθεια μπορώ να πω ότι η φιλία μας έγινε ακόμα πιο δυνατή. Παρότι μένουμε μακριά, μιλάμε σχεδόν καθημερινά και επισκεπτόμαστε η μια την άλλη όποτε μπορούμε. Το πρόβλημα ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι όταν μετά τις κοινές διακοπές, η φίλη σταμάτησε να μου μιλάει. Δεν υπήρξε κάποια διένεξη μεταξύ μας, άλλωστε σταμάτησε την επικοινωνία με όλα τα μέλη της παρέας. Προσπάθησα πολλές φορές να επικοινωνήσω αλλά δεν απάντησε, πάρα μόνο μια φορά που μου είπε ότι μάλλον έχει πάλι κατάθλιψη και ότι θα το συζητήσουμε όταν θα νιώσει καλύτερα. Πέρασαν 7 μήνες και μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο, η φίλη ήταν σε πολύ καλή διάθεση, μου είπε ότι πέρασε ξανά κατάθλιψη αλλά τώρα είναι καλά και δεν θέλει να το συζητήσει και μου ζήτησε συγνώμη μου εξαφανίστηκε. Εγώ όμως νιώθω πολύ προδομένη. Την πρώτη φορά που πέρασε την ίδια κατάσταση, είχα αποδεχτεί ότι δεν μπορούμε να έχουμε την ίδια επικοινωνία αλλά δεν είχαμε κόψει και μαχαίρι. Τώρα αυτή η συμπεριφορά με έχει βάλει σε σκέψεις. Μήπως δεν ήθελε να μιλάμε γιατί έχει αρνητικές σκέψεις για μένα; Μήπως τη στενοχώρησε το γεγονός ότι στις διακοπές είδε όλη την παρέα να έχει προχωρήσει στα επαγγελματικά, οικογενειακά ενώ εκείνη θεωρητικά είναι πιο στάσιμη; Το χειρότερο είναι δε μπορώ να της μιλήσω γι’αυτές τις σκέψεις γιατί νιώθω ότι έχει ραγίσει κάτι μέσα μου από τη στιγμή που έχω αυτή την υποψία. Από τότε που μου τηλεφώνησε μιλάμε λίγο πιο συστηματικά με δική της πρωτοβουλία αν και της έχω πει ότι για μένα είναι δύσκολο να είμαστε όπως πριν. Εκείνη θεωρεί ότι χρειαζόμαστε απλά χρόνο και θα το ξεπεράσουμε. Δεν έχω τολμήσει να της εκφράσω αυτές τις σκέψεις μου. Είναι σωστό να το αποφεύγω; Μπορεί να επιβιώσει η φιλία έχοντας τέτοιες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου; Πριν ένα χρόνο δε θα σκεφτόμουν καν κάτι τέτοιο για εκείνη όμως μετά από αυτή τη συμπεριφορά, φοβάμαι ότι μπορεί και να ισχύει. Αν δεν ισχύει μήπως την προδίδω που το σκέφτηκα;

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις