Τοποθέτηση ετικέτας: 

  • Αυτό το θέμα έχει 37 απαντήσεις, 32 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 4 έτη, 1 μήνα πριν από τον χρήστη Ανώνυμος.
Επισκόπηση 9 δημοσιεύσεων - 31 έως 39 (από 39 συνολικά)
  • Συντάκτης
    Δημοσιεύσεις
  • #61315

    Tiramisu
    Συμμετέχων

    Πριν λίγες μέρες τελείωσα το “Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες” της Ντέλια Όουενς. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο! Ένα από τα κεντρικά θέματα είναι αυτό της μοναξιάς και πως την βίωνε η ηρωίδα και προσωπικά με άγγιξε βαθιά. Μου άρεσε, επίσης, ότι η πλοκή κυλάει γρήγορα και η συγγραφέας δημιουργεί πολύ όμορφες εικόνες χωρίς εξαντλητικές περιγραφές που τις βρίσκω λίγο κουραστικές.

    #61528

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    @Marie Το “τρίτο στεφάνι” είναι all time classic αγαπημένο! Το είχα δει πρώτη φορά στην τηλεόραση μικρή, που είχε γίνει σειρά και το έχω διαβάσει πέντε -έξι φορές σίγουρα. Δυστυχώς δεν το έχω δει ποτέ στο θέατρο. Το “εκατό χρόνια μοναξιάς” το διάβασα πριν δύο χρόνια περίπου και είχα κολλήσει! Σαν να με πήρε κι εμένα το αεράκι στο τέλος με τον Αουρελιάνο. Αξίζει να του δώσεις μία ευκαιρία. Αντίθετα το “ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας” που αναφέρει η Penthesilea το διάβασα με το ζόρι σχεδόν, έτσι απλά γιατί θα ήταν κρίμα να το αφήσω. Αν και στα σημεία με κέρδισε τελικά.

    Σήμερα μόλις τελείωσα “τα σταφύλια της οργής” του steinbek, συγκλονιστικό βιβλίο. Αναφέρετε στον αγώνα για την επιβίωση, τις αδικίες κατά των αδυνάτων, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με τόσες άλλες προεκτάσεις. Με άγγιξε πολύ, μου έφερνε στο νου την τωρινή κατάσταση της χώρας μας, την εκμετάλλευση… έχω διαβάσει πολλά αυτού του συγγραφέα, προτείνω σίγουρα αυτό και το “άνθρωποι και ποντίκια”

    #66355

    Φυσική Μπλε
    Συμμετέχων

    Middlesex – Jeffrey Eugenides

    Απλά φανταστικό!Ο άνθρωπος γράφει υπέροχα.

    #70253

    Αγκινάρα
    Συμμετέχων

    Καλημέρα σε όλους!
    Διάβασα αρκετά βιβλία την περίοδο της καραντίνας, αρκετά από τα οποία είχαν προταθεί εδώ και μπορώ να πω ότι ένιωσα ξανά τη συγκίνηση που σου προσφέρει η λογοτεχνία! Διάβασα τον Στοόυνερ και πραγματικά ενθουσιάστηκα, το συστήνω ανεπιφύλακτα, παρότι σαν ιστορία δεν έχει κάτι το πρωτότυπο η γραφή του συγγραφέα και η ατμόσφαιρα που βγάζει με ξετρέλαναν!Σκέφτομαι να αγοράσω τον Αύγουστο εκτός αν κάποιος έχει να προτείνει κάποιο άλλο..Διάβασα τον Φοινικα του Χωμενίδη αλλά δεν μου άρεσε, ίσως γιατί δεν με ελκύει ο Σικελιανός, ίσως γιατί δεν μου άρεσε ο τρόπος που τον παρουσίασε ο συγγραφέας. Επίσης διάβασα την τριλογία της Προφυράς Δούλης της Αντγκουντ, παρακολουθώ βέβαια τη σειρά αλλά διαπίστωσα ότι έχει διαφορετική πλοκή. Φυσικά ενθουσιάστηκα, τόσο με την Ιστορία της Θεραπαίνιδας όσο και με τις Μυστικές Διαθήκες. Η Άλλη Γκρεις δεν μου είχε αρέσει τόσο..Διάβασα επίσης τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Χαξλευ αλλά ομολογώ ότι, παρότι πρωτοπόρο για την εποχή του, τελικά δεν με άγγιξε καθόλου, αντιθέτως βρήκα ότι οι χαρακτήρες αναπτύσσονται πολύ στενά. Διάβασα την Αηδονόπιτα του Ζουργού και παρότι το Χίλιες και Μια Νύχτες του ιδίου μου είχε αρέσει πάρα πολύ (αν και θεωρώ ότι “αντιγράφει” λίγο τον Καραγάτση), βρήκα την Αηδονόπιτα λίγο κουραστική..Βασικά από ένα σημείο και μετά παύει να αποτελεί “ιστορικό” μυθιστόρημα και γίνεται μια ιστορία αγάπης, με εξαίρεση την περιγραφή της πολιορκίας του Μεσολογγίου που μου άρεσε αρκετά. Δίαβασα επίσης Μουρακάμι, το Νορβηγικό Δάσος, ο οποίος μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αν και θεωρώ λίγο υπερβολικό τον χαρακτηρισμό του ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας..Είχε παρα πολύ ωραίες εικόνες, με βύθιζε σε αυτή τη δίνη της ανάγνωσης αλλά δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα. Τώρα ξεκίνησα το 1Q84, για να δούμε..Τέλος διάβασα τον Γαλατά της Άννας Μπερνς, που έχει πάρει το βραβείο Booker νομίζω 2018 και ομολογώ ότι αν και πολύυυ κουραστικό στη γραφή του σε κρατάει τελικά. Δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτό το βιβλίο και αργότερα έμαθα ότι αναφέρεται στην Ιρλανδία και στην εποχή των έντονων εθνικών συγκρούσεων τους.
    Αυτά προς το παρόν, αν έχει κάποιος κάποιο άλλο βιβλίο να προτείνει είναι ευπρόδεκτος, τώρα έχω πάρει φόρα!

    #70254

    Αγκινάρα
    Συμμετέχων

    Ξέχασα να πω ότι διάβασα επίσης τον Σάπιενς του Χαράρι και ενθουσιάστηκα!Παρότι δεν είμαι φαν των επιστημονικών βιβλίων αλλά της σκληρής λογοτεχνίας, ειλικρινά νιώθω ότι αυτό το βιβλίο με έκανε λιιιγο καλύτερη. Διαβάζεται εύκολα, αποκτάς πολλές γνώσεις (τις οποίες βέβαια κλασσικά στην δική μου περίπτωση τις έχω ήδη ξεχάσει) αλλά και μια βασική αντίληψη για την ανθρωπότητα. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου!

    #72068

    Κόκκινο κρασί
    Συμμετέχων

    Έχω τελειώσει τα βιβλία του Κάρλος Ρουιθ Θαφον. Και τα λάτρεψα. Υπάρχει κάποιος που να του άρεσαν και εκεινου?! 😀

    #72064

    Κόκκινο κρασί
    Συμμετέχων

    #59601
    @Izabel
    Αχ και γω τη λατρεύω την Allente, έχω μάθει τόσα πολλά από τα βιβλία της. Με συγκίνησε τόσο η “Λάουρα” και η “Ονειρεμένη Πατρίδα μου”.
    Έχεις διαβάσει τον Ιάπωνα Εραστή; Αν ναι, πώς σου φάνηκε;

    #76356

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Μελετάω την “Ευτυχιοκρατία” από εκδόσεις Πόλις, που μόλις κυκλοφόρησε και είναι εξαιρετικό! Πρόκειται για μια ψυχολογική, κοινωνιολογική και φιλοσοφική κριτική μελέτη, που επιδιώκει με ξεκάθαρα και εύληπτα επιχειρήματα να αναλύσει το φαινόμενο της “πάση θυσία” ευτυχίας που επικρατεί στον σύγχρονο κόσμο. Εξαιρετικό για ανθρώπους που έχουν το υπόβαθρο να το μελετήσουν αλλά και για ανθρώπους που δεν το έχουν. Είναι τόσο καλογραμμένο και κατανοητό που απευθύνεται εν ολίγοις σε κάθε αναγνώστη, από τον πιο απλό μέχρι τον πιο απαιτητικό.

    #80302

    κα Κοκοβίκου
    Συμμετέχων

    Ενδιαφέρουσες προτάσεις βιβλίων! Διαβάζω το The Discomfort of Evening by Marieke Lucas Rijneveld.Το αγόρασα πριν ανακοινωθεί ότι κέρδισε το φετινό Booker. Το διαβάζω αργά μιας και είναι λίγο κουραστικό. Μου προκαλεί ένα σφίξιμο στο στομάχι και μια στεναχώρια για αυτό δεν αντέχω να διαβάζω για πολύ. Πραγματεύεται τον πόνο της απώλειας και την εξέλιξη της προσωπικής ταυτότητας από τη σκοπιά ενός παιδιού σε μια μικρή αγροτική και θρησκευόμενη κοινότητα της Ολλανδίας. Δεν διαβάζεται μονορούφι αλλά θεωρώ πως η γραφή είναι πολύ καλή και φέρνει στην επιφάνεια την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων. Επίσης διαβάζω το “Αόρατες Γυναίκες” της Πέρεζ (κι εγώ διαβάζω συνηθως 2-3 βιβλία ταυτόχρονα) και πραγματικά πιστεύω πως είναι αποκαλυπτικό! Αποδεικνύει με πολλά στοιχεία και έρευνες πως οι κοινωνίες ανά τον κόσμο είναι δομημένες με βάση μόνο το 50% του πληθυσμού-δηλαδή των ανδρών! Δείχνει πως οι μεταφορές, το σύστημα υγείας, οι νέες τεχνολογίες σχεδιάζονται με βάση τις ανάγκες των ανδρών και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν καν μελέτες με στοιχεία για τις ανάγκες των γυναικών.

Επισκόπηση 9 δημοσιεύσεων - 31 έως 39 (από 39 συνολικά)

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.