Επισκόπηση 5 δημοσιεύσεων - 1 έως 5 (από 5 συνολικά)
  • Συντάκτης
    Δημοσιεύσεις
  • #82090

    Charlostte
    Συμμετέχων

    Γεια σε όλη την όμορφη παρέα. Χρειάζομαι να μοιραστώ αυτό που βιώνω αυτή τη στιγμή και ελπίζω να μου δώσετε την γνώμη σας 🙂
    Είμαι 45 χρονών, χωρισμένη εδώ και 7 χρόνια, μια κόρη 12 ετών. Σε αυτά τα 7 χρόνια ελευθερίας μπορώ να πω ότι είχα αρκετές εφήμερες σχέσεις, και πολύ λίγες πιο σοβαρές, αλλά ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 6 μήνες. Γενικά είμαι (ή μάλλον έγινα) πολύ ανεξάρτητη γυναίκα, δουλεύω πολύ, έχω την κόρη μου που λατρεύω και έχουμε μια πολύ καλή σχέση, τους φίλους μου, τις δραστηριότητές μου, όσο δηλαδή μου το επιτρέπει η απαιτητική μου καθημερινότητα. Μου αρέσει να νιώθω ελεύθερη, αν και φυσικά υποφέρω κάποιες φορές από αυτή την έλλειψη συντροφικότητας. Τέλος πάντων, γνώρισα πρόσφατα έναν άντρα με τον οποίον μιλούσαμε πού και πού στο μέσεντζερ αλλά πάντα πολύ επιφανειακά, και για κάποιο λόγο αποφάσισα πριν κάποιους μήνες να τον γνωρίσω καλύτερα… μετά από ένα μήνα έντονη ανταλλαγή μηνυμάτων (ενώ ήμασταν και οι δύο διακοπές), βρεθήκαμε και ξεκινήσαμε μια σχέση. Αν και είναι αρκετά πιο μεγάλος από μένα (56 χρονών) και δεν φανταζόμουνα ότι κάποτε θα έβγαινα μαζί του, μπορώ να πω ότι με γοήτευε η εμπειρία του, η ειλικρίνειά του, και γενικά νιώθω πολύ άνετα μαζί του. Ακόμα και το σεξ ήταν μέχρι πρόσφατα πολύ ικανοποιητικό. Είχα όμως παρατηρήσει από την αρχή ότι ενθουσιάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα και επίσης ότι δεν αντέχει καθόλου την μοναξιά. Τον Αύγουστο ήδη, όπου η κόρη μου ήταν με τον πατέρα της, είχα αισθανθεί ότι πνίγομαι λίγο, ότι τα πράγματα πάνε πολύ γρήγορα, ότι με θέλει συνέχεια κοντά του κλπ. Τώρα που ο καθένας μας έχει γυρίσει στην “κανονική” του ζωή (δουλειά, οικογένεια για μένα, γιατί τα δικά του παιδιά είναι πλέον μεγάλα και ανεξάρτητα), παραπονιέται συνέχεια ότι δεν μπορούμε πια να κοιμόμαστε μαζί (φυσικά η κόρη μου δεν ξέρει τίποτα, όπως δεν έμαθε ποτέ τίποτα για τις σχέσεις μου), μου γράφει συνέχεια πόσο μ’αγαπάει, πόσο του λείπω (ενώ καταφέρνω να τον δω κάθε μέρα μιας και δουλεύουμε και οι δύο σπίτι λόγω κορωνοϊού). Αν και δεν του έχω πει τίποτα ακόμα (μου είναι πολύ δύσκολο να του πω αυτό που νιώθω), τελευταία μάλλον αισθάνεται ότι απομακρύνομαι λίγο, ότι προσπαθώ απαλά να θέσω κάποια όρια, και τέλος πάντων, εδώ και δύο εβδομάδες δεν μπορεί καθόλου να κάνει σεξ. Δεν λειτουργεί καθόλου και αυτό φυσικά πλήττει τη σχέση μας. Αν και δείχνω πολύ κατανόηση και υπομονή, μου λέει ότι θα τον βαρεθώ πολύ γρήγορα, ότι φοβάται μην είναι άρρωστος, δηλαδή μου παρουσιάζει την πιο ευάλωτή του πλευρά. Και νιώθω ότι είμαστε σε φαύλο κύκλο: όσο πιο πολύ με πιέζει, όσο πιο πολύ παγώνω, όσο πιο πολύ φοβάται την απόρριψη κι εγώ πλέον αρχίζω και ξενερώσω σιγά σιγά επειδή έχω τόσα πολλά να κάνω στη ζωή μου και νιώθω ότι δεν ικανοποιείται πέρα από όλες τις προσπάθειες μου να είμαι κοντά του όσο πιο συχνά γίνεται… Φτάνω στο σημείο να αναρωτηθώ αν θέλω πραγματικά να είμαι μαζί του, αυτή την εβδομάδα η κόρη μου είναι με τον πατέρα της και έτσι περιμένει να περάσουμε μαζί όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Φοβάμαι όμως ότι θα είναι ένα απόλυτο fail… Πώς να το διαχειριστώ; Από την άλλη είναι τόσο διαφορετικός, είμαστε καλά μαζί, αλλά μόλις 2 μήνες έχουν περάσει και νιώθω τόσο πιεσμένη! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

    #82209

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Αγαπητή Charlostte, οσον αφορά το ζήτημα του σεξ θεωρώ οτι ίσως ειναι νωρίς να μιλάμε για δυσλειτουργία (ειτε σχέσης είτε φυσική). Δλδ αν υπήρχε μόνο αυτό πιθανόν να έδινα λιγο χρόνο. Όσον αφορά όμως τα υπόλοιπα, εκεί μου φαίνεται πιο δύσκολο το θέμα γιατί εσυ έχεις ήδη αρχίζεις να ξενερωνεις και ειναι πιο δύσκολο να αναθεωρήσεις ειδικά επειδή είναι μια πρόσφατη σχέση. Στη θέση σου πρώτα έκανα μια ανασκόπηση για το τι ακριβώς με ενοχλεί ή με απομακρύνει. Σαν τρίτο άτομο, μου βγαίνει αυθόρμητα οτι ξενερωσες επειδή είναι πολύ διαθέσιμος. Κι αυτός απο την πλευρά του ίσως και λόγω ηλικίας (δεν το επικροτώ απλά αναφέρω μια πραγματικότητα) να βιάζεται να συνδεθεί ή να φοβάται μη σε χάσει και μείνει μονος του. Εσυ όμως αφου κάνεις το (α) παραπάνω, θα ηταν καλο να του δωσεις ειλικρινείς απαντήσεις. Ειδικά αν η απάντηση είναι “μου αρεσεις αλλα νιώθω οτι με πιέζεις ή οτι βιάζεσαι και δεν εχω προσωπικό χρονο” τότε αξίζει να του το πεις γιατι ίσως και να προσπαθήσει να αλλάξει. Αν όμως μετα το (α) πιστεύεις ότι έχετε σημαντικές διαφορές σαν χαρακτήρες ή σε αλλα θεμελιώδη σημεία κατα την κριση σου, τοτε αυτό είναι άλλη ιστορία. Καλή τυχη!

    #82472

    Charlostte
    Συμμετέχων

    The-R-Esti, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου… πολύ σωστή ανάλυση, και έχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις. Τα νέα είναι ότι προσπάθησα χθες να του εξιγήσω πώς νιώθω, δηλαδή ότι με πιέζει αρκετά όταν δηλώνει συνέχεια πόσο με θέλει, πόσο μ’αγαπάει και πόσο του λείπω, ακόμα όταν μόλις περάσαμε ωραίες στιγμές μαζί. Ότι κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι διαθέσιμη γι αυτόν και να του δώσω χρόνο ενώ έχω ήδη τόσα πολλά τα σκεφτώ και να κάνω, ως εργαζόμενη-χωρισμένη μαμά. Η απάντησή του ήταν ότι δεν μου ζήτησε ποτέ τίποτα, και δεν καταλαβαίνει εξάλλου γιατί δεν του γνώρησα ακόμα τη κόρη μου, ό,τι μάλλον δεν είμαι τόσο ώριμη τελικά και πρέπει να αποφασήσω τι θέλω, ότι θα με περιμένει (εγώ δεν ζητούσα χρόνο) και ότι μπορεί να μη ζεί όταν έχω καταλάβει ότι θέλω να είμαστε μαζί! Κάτι σαν συναισθηματικός εκβιασμός, ή μου φαίνεται;;;; 🙂

    #82649

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Καλησπέρα. Charlostte, από αυτά που μας γράφεις δε θεωρώ ότι αξίζει να επενδύσεις και πολλά. Απαντώντας πρώτα στην τελευταία ερώτηση, και εμένα μου φαίνεται συναισθηματικός εκβιασμός αλλά δεν είμαι ειδικός. Η φράση που σου είπε για την κόρη σου (να τη γνωρίσει κλπ) είναι τελείως εκτός τόπου και χρόνου και είναι αυτό που μου χτύπησε περισσότερο. Με βάση τις πληροφορίες που δίνεις, νομίζω ότι είναι ανώφελο να συνεχίσεις μαζί του.
    Από αυτά που γράφεις για τις συνθήκες της ζωής σου, φαίνεσαι πολύ ώριμο άτομο (ακόμη και αν διαφωνή αυτός) και είμαι σίγουρη πως είτε συνεχίσεις τη σχέση είτε όχι, θα έχεις πάρει τη σωστή απόφαση.

    #83281

    Charlostte
    Συμμετέχων

    Mr Monopoly, μόλις διάβασα την απάντησή σου και σε ευχαριστώ! Τελικά χώρισα κάποιες μέρες μετά και νιώθω πολύ καλύτερα 🙂 Είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις κάποιον που σου ταιριάζει, ίσως ακόμα πιο πολύ όταν έχεις μεγαλώσει και ωριμάσει… θα δείξει 🙂

Επισκόπηση 5 δημοσιεύσεων - 1 έως 5 (από 5 συνολικά)

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.