- Αυτό το θέμα έχει 15 απαντήσεις, 5 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 4 έτη, 8 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Θα ήθελα να μάθω πώς συνδυάζετε η υπόλοιποι την καριέρα και την οικογένεια. Απο το Σεπτέμβριο ξεκινάω να δουλεύω πάλι (τώρα είμαι σε γονική άδεια) και θα έχει ο άντρας μου για λίγο καιρό γονική άδεια. Σε ένα χρόνο περίπου θα πρέπει να αποφασίσω αν θα θέλω να κάνω μια δουλειά με 41 ώρες την εβδομάδα, σταθερό ωράριο, η οποία δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, ή μια δουλειά με άγνωστο ωράριο, την οποία όμως ξέρω ότι λατρεύω. Ο άντρας μου έχει μια δουλειά επίσης 40 ώρες την εβδομάδα και κάνει στο σπίτι ακριβώς όσα εγώ, για να μην πω και περισσότερα. Η ερώτηση είναι λοιπόν, πώς την βγάζετε εσείς οι υπόλοιποι σούπερ γονείς, που συνδυάζετε καριέρα και οικογένεια; Τι συμβουλές δίνετε για εμάς τους καινούργιους γονείς;
Το πιο σημαντικό είναι να βρεις το χώρο και τους ανθρώπους που θα είναι μαζί με το παιδί σου όταν δουλεύεις. Αν νιώθεις ότι το παιδί σου ειναι κάπου που το φροντίζουν τότε θα μπορείς να συγκεντρωθείς στη δουλειά σου.
Το δεύτερο πιο σημαντικό είναι ότι όταν τελειώνεις τη δουλειά πρέπει να την αφήνεις πίσω. Δηλαδή όσο χρόνο έχεις με το μικρό να είναι για το μικρό. Καλό θα ήταν να αφήνεις το κινητό κάπου που δεν το βλέπεις (για τους tech freaks αυτο)
Αν μπορείς και έχεις τη δυνατοτητα να βρεις καθαρίστρια, η ζωή σου θα διευκολυνθεί κατά 30%.Προσυπογράφω ο,τι είπε και η AllesGoed. Επίσης πρέπει να φτιάξετε ένα σχέδιο δράσης με το συντροφό σου (α)για την καθημερινή σας ζωή όταν θα δουλεύετε και οι δυο (δουλειές, φροντίδα παιδιού, ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ να μένει ελεύθερος χρόνος και για τον καθένα σας κλπ) (β)για τις έκτακτες περιστάσεις. Αν πχ διαλέξεις τη σίγουρη, βαρετή δουλειά των 41ωρών ίσως αυτό σημαίνει ότι θα μπορείς να λείπεις πιο εύκολα για να καλύπτεις περιπτώσεις που αρρωσταίνει το παιδί ή να έχεις περισσότερη άδεια. Πρέπει λοιπόν να συνυπολογίσεις τι βοήθεια υπάρχει/θα πληρώσετε και τις συνθήκες εργασίας τις δικές σας. Και κάτι τελευταίο, άφθονος χρόνος για προσαρμογή του παιδιού με το χώρο-πρόσωπο που θα το φροντίζει όταν θα γυρίσεις στη δουλειά.
Ευχαριστώ και τις δυο σας. Ναι, τον χρόνο προσαρμογής τον έχουμε κανονίσει. Έναν μήνα, όπου θα πηγαίνω κι εγώ μαζί με τον μικρό και σταδιακά θα αυξάνουμε τις ώρες απουσίας μου. Πιστεύω αρκεί, τι λέτε εσείς; Τις ώρες που θα περνάω εκεί μαζί τους, θα μπορέσω να αξιολογήσω και το πώς δουλεύει αυτή η γυναίκα με τα παιδάκια, οπότε AllesGoed, πιστεύω το έχουμε κι αυτό καλυμμένο. Προς το παρόν ο μικρός είναι πολύ κοινωνικός, γι’ αυτό φροντίσαμε πηγαίνοντας σε συναντήσεις με άλλα παιδάκια και μαμάδες, αλλά δεν ξέρω αν θα αλλάξει αυτό.
Ουφ με αγχώνει πολύ το θέμα! Σκέφτομαι να κάνω αυτή τη δουλειά με τα άγνωστα ωράρια ένα-δύο χρόνια, να δω πώς θα πάει και πώς θα ταιριάζει αυτό στην οικογένειά μας κι αν δω ότι δεν… τότε θα το γυρίσω στην άλλη. Νιώθω τυχερή που έχω αυτήν την επιλογή τουλάχιστον.
Αυτό με το σχέδιο δράσης, επίσης καλή ιδέα. Οι αρρώστιες με τρομάζουν ιδιαίτερα… Ήταν πρώτη φορά άρρωστος πρόσφατα κι είχε πυρετό μια εβδομάδα… Ευτυχώς ζούμε στη Γερμανία και μπορούν οι παιδίατροι να δίνουν άδεια και στους γονείς, 10 ημέρες το χρόνο για τον καθένα.
Καρχαρία μου, μια χαρά ακούγεται, μην αγχώνεσαι. θα σου πρότεινα επίσης να αρχίσεις να χτίζεις και από τώρα το story στο παιδί. Παράδειγμα: αν γνωρίζετε από τώρα την κυρία με την οποία θα συνεργαστείτε, μπορείτε να περνάτε έξω από το σπίτι της αραιά και πού και να του λες, εεε κοίτα Καρχαριάκι, εδώ θα έρχεσαι του χρόνου. Αντίστοιχα μοιραστείτε ιστορίες δικές σας από τότε που πηγαίνατε σχολείο. Και καλές και κακές (εδώ με έμφαση στο πώς νιώσατε και πώς λύσατε το πρόβλημα τελικά). Μπορείτε να πάρετε επίσης και βιβλία, υπάρχουν υπέροχοι τίτλοι με θέμα την πρώτη μέρα στο σχολείο κλπ. Ψιλοξέρω το σύστημα στη Γερμανία, οπότε δε θα είναι σε πλαίσιο σχολικό ακριβώς τώρα, αλλά αυτά θα σας χρησιμεύσουν και για τα επόμενα χρόνια. Δε θέλω να σε αγχώσω, αλλά στα έκτακτα πρέπει να λάβεις υπόψη σου όχι μόνο και πότε αρρωσταίνει ο μικρός, αλλά και πότε μπορεί να αρρωστήσει η κυρία λόγου χάριν. Πάντως, μην ανησυχείς τόσο, ζείτε σε μια οργανωμένη χώρα. Αφού μπορούμε να τα καταφέρουμε εμείς στην παράνοια της Ελλάδας, όλα θα πάνε καλά 🙂
Α ναι, πες κι αυτό! Πρέπει να ρωτήσουμε τους εργοδότες μας αν γίνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις να τον παίρνουμε μαζί μας στη δουλειά… Μια συνάδελφος μια μέρα είχε φέρει την κόρη της, αλλά το κοριτσάκι ήταν 7 χρόνων. Αλλιώς πρέπει να παίρνουμε άδεια.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να επιτρέπεται να παίρνεις το παιδί στη δουλειά όταν δεν έχεις που να το αφήσεις. Φαντάζεσαι να το κάναμε όλοι αυτο; στη δική μου δουλειά ούτε το teleworking επιτρέπεται λόγω παιδιού. Επίσης ποιόν κοροϊδεύουμε, τι παραγωγή να βγάλεις με το διχρονο να χορεύει και να σου δείχνει κάτι κάθε 2.5 λεπτα; Όπως όλοι μας, θα πάρεις της αδειες που προβλέπει ο νόμος για όταν είναι άρρωστο το παιδί, και μετά θα πάρεις και κανονική άδεια που δεν θες αλλά τι να κάνεις.οκ αυτό έκανα εγω. Άλλοι συνάδελφοι το παίζανε άρρωστοι,αλλά εγω δεν μπορώ να κοροϊδεύω. Πάντως μετά τον πρώτο εξουθενωτικο χρόνο παιδικού σταθμού που, μα την Παναγία, ήταν άρρωστο καθε βδομάδα χωρίς υπερβολές, μετά ξαφνικά ηρέμησαν τα πράγματα.
Δε νομίζω ότι θα έχετε τέτοια θέματα στη Γερμανία αλλά σιγά σιγά πρέπει να τα σκεφτείτε όλα και να καλύψετε κάθε ενδεχόμενο. Εγώ πχ που λόγω δουλειάς μια περίοδο ταξίδευα, ήμουν ήσυχη γιατί ήξερα ότι αν μας καλέσουν από το σχολείο επειδή το παιδί έκανε εμετό, ο άντρας μου θα μπορούσε να πάει να την πάρει και να τη φέρει στο γραφείο του. Μας έχει γίνει τόσο δεύτερη φύση, που την Κυριακή ξεκινάμε να λέμε “εγώ την Τρίτη θα έχω meetings, μη με υπολογίζεις για έκτακτα”, “εγώ την Τετάρτη θα σχολάσω αργά, οπότε δες το πρόγραμμά σου, ανέλαβε το φαγητό κλπ”. Σε όλο αυτό θα παίξει ρόλο και ποιος δουλεύει πιο κοντά στο φροντιστή του παιδιού όπως καταλαβαίνεις. Αλλά, ξαναλέω, ζούμε Ελλάδα!!
Σοβαρα; δεν το έχω ξανα-ακουσει αυτό με τα παιδιά στη δουλειά! Καρχαρία γράψε λάθος τότε, μπορεί στη δική σου τη δουλειά να αφήνουν να παίρνεις και τα παιδιά.
Στην Ελλάδα παίζει πάρα πολύ, αναλόγως βέβαια και το περιβάλλον πόσο αυστηρό και ασφαλές για παιδιά είναι. Είναι τέτοιες οι συνθήκες εδώ που δεν μπορεί αλλιώς να ανταποκριθεί ο κόσμος. Τη βδομάδα που διανύουμε το νηπιαγωγείο είναι κλειστό 2 από τις 5 “εργάσιμες”. Την επόμενη το ίδιο και κάπως έτσι κύλησε όλη η χρονιά. Αν δεν έχεις παππούδες ή άλλο back up ανά πάσα στιγμή, αναγκαστικά έρχεται μαζί σου στη δουλειά κάποιες φορές. Φυσικά και δε βγάζεις δουλειά όπως σε μια κανονική μέρα, αλλά δε γίνεται αλλιώς.
Ρε παιδιά, αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Πρέπει να λείπεις συνεχώς από τη δουλειά σου, αν το σχολείο έχει 800 αργίες; Σ’ αυτήν την περίπτωση, πρέπει ο εργοδότης να είναι ευέλικτος, τουλάχιστον ο ένας των δύο. Έχω συναδέρφους που παίρνουν τα παιδιά μεμονωμένες μέρες στη δουλειά. Ίσως πρέπει να συζητήσουμε το Back up plan και με τους εργοδότες τώρα που το σκέφτομαι.
Καρχαρία μου δεν είναι δυνατόν να έχουμε 3 μήνες το χρόνο διακοπές επειδή είμαστε γονείς και τα σχολεία είναι κλειστά. Εδώ πολεμάμε ειδικά οι γυναίκες να αποδείξουμε ότι ειμαστε παραγωγικές και ως γονεις. It takes a village to raise a child,λενε και έχουν δικαιο. Για τις αργίες, κάποιες θα πάρεις εσύ, κάποιες ο άντρας σου,κάποιες όλοι μαζί για να κάνετε διακοπές σαν οικογένεια και μετά ανάλογα τη χώρα που μένεις υπαρχουν: παπουδογιαγιαδες, νταντάδες, camps (όχι με την έννοια της κατασκήνωσης αλλα πας το αφήνεις για εξωσχολικές δραστηριότητες το πρωί και το παραλαμβάνεις το απογευμα) κλπ. Πόσο ευέλικτος να είναι ο εργοδότης πια; στην Ολλανδια τα σχολεία κλείνουν κάθε 6 εβδομάδες για 1 εβδομάδα συν 2 μήνες το καλοκαίρι γι’αυτό οι παιδικοί σταθμοί που είναι πολλές φορές και after school care διοργανώνουν ολοήμερα holiday camps με το αζημίωτο φυσικά.
Καλά, πρέπει να ομολογήσω κιόλας, ότι έχουμε πολλούς νέους στη δουλειά και κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό από τους εργοδότες. Δεν ξέρω τι θα γινόταν σε άλλες περιπτώσεις.
Ναι, καρχαρία, όπως λέει η AllesGoed. Πρέπει κι αυτό να το βάζεις σιγά σιγά στο μυαλό σου με τις διακοπές. Φαντάζομαι η γυναίκα που προσέχει τα παιδιά δε θα “κλείνει” 2 βδομάδες τα Χριστούγεννα όπως τα σχολεία, αλλά του χρόνου για παράδειγμα τι θα κάνετε; Φυσικά και κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να παίρνει 3-4 μήνες άδεια το χρόνο…γι’αυτό έχετε τις κεραίες σας ανοιχτές, ρωτήστε και γονείς με παιδιά της ηλικίας κοντα στο δικό σας τι λύσεις προτιμούν εκείνοι, τι δυνατότητες υπάρχουν στην περιοχή σας κλπ. Εμείς πάντως στη δουλειά λέμε μεταξύ αστείου και σοβαρού να φτιάξουμε παιδότοπο κάπου στο γραφείο να σωθούμε όλοι! Κατά τη γνώμη μου όλες οι μεγάλες εταιρείες θα έπρεπε να έχουν φροντίσει να έχουν τέτοιες λύσεις για τους εργαζόμενους γονείς, εκεί να δεις πόσο θα ανέβαινε η παραγωγικότητα!
Εκτός από τις πολύ σωστές παρατηρήσεις παραπάνω, νομίζω πρέπει να δεις το θέμα και λίγο σε βάθος χρόνου. Η δουλειά αν ειναι απαιτητική ίσως χρειάζεται να την ξαναανοίγεις το βράδυ όταν το παιδί κοιμάται. Αυτό παίρνει χρόνο απο άλλα πράγματα, όπως η παρεούλα με τον άντρα σου ή οι δουλειές του σπιτιού. Εμας δυστυχώς έχει αναλάβει ο σύζυγος πολύ περισσότερα από μενα στο σπίτι, και σχεδόν όλες τις αρρωστιες, γιατί η δική μου δουλειά ειναι πιο δύσκολη και φέρνει και τα διπλά λεφτά στο σπίτι. Προσπαθώ όμως το ΣΚ να μην δουλεύω. Οι διακοπες ειναι ένα άλλο θέμα.
Υπάρχει και η λύση μιας συναδέρφου μου (που δεν την προτιμώ για μένα, αλλά ίσως σε άλλους βολεύει) που έχει νταντά(δες, γιατί μία δεν φτάνει, ειναι περισσότερο απο 40 ωρες την εβδομάδα) για το παιδί της από τις 7 το πρωί μέχρι όσο χρειάζεται (πχ 11 το βράδυ). Το παιδί ειναι τώρα ενός έτους. Ο άντρας της ειναι χειρουργός και η ίδια σαν και μένα, οπότε έχουν χρήματα και δεν θέλουν καμία αλλαγή στη ζωή τους.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
