Τοποθέτηση ετικέτας: , ,

  • Αυτό το θέμα έχει 8 απαντήσεις, 6 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 3 έτη, 5 μήνες πριν από τον χρήστη Ανώνυμος.
Επισκόπηση 9 δημοσιεύσεων - 1 έως 9 (από 9 συνολικά)
  • Συντάκτης
    Δημοσιεύσεις
  • #79007

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Γεια σε όλες/ους. Πρόσφατα ξεκίνησα να εργάζομαι στον τομέα μου, υστερα από χρόνια ανεργίας και ενώ πιστευα πως δεν θα χρησιμοποιήσω ποτε το πτυχίο μου. Το θέμα μου είναι πως δεν έχω αυτοπεποίθηση και θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε κάποια τρικ ετσι ώστε να μη τα χάνω οποτε πρέπει να μιλήσω. Συνειδητοποιησα πως οταν πρέπει να καλέσω την εργοδοτρια μου χάνω μερικές φορές τα λόγια μου ενώ εκεινη είναι άψογη απέναντι μου και δεν έχω κανένα παράπονο. Είναι οπωσδήποτε και θεμα χαρακτήρα αλλα σκεφτηκα πως ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε εδώ μια κουβέντα.
    Για παράδειγμα διαβασα σε μια απάντηση εδω στο Α,μπα μπως υπάρχουν μαθήματα φωνητικής ετσι ώστε η φωνή να είναι πιο σταθερή. Έχει καπο@ αντίστοιχη εμπειρία;

    #79193

    Το χρυσό ΠΠ
    Συμμετέχων

    Γεια σου και καλη αρχη στη νεα σου δουλεια! Η συμβουλη μου ειναι να αφιερωσεις λιγο χρονο καταρχην να καθησυχασεις τον εαυτο σου και να επαναφερεις την αυτοπεποιθηση σου. Σκεψου πολυ καλα το παρακατω
    Ειναι λογικο να εισαι μαγκωμενη στην αρχη, ολοι εχουν περασει απο αυτη τη φαση και το ξερουν πολυ καλα. Και οι διευθυντες και οι συναδελφοι. Υπαρχει κατανοηση ως προς αυτο, και πιστευω οτι υποσυνειδητα λειτουργει και σαν plus (εγω προσωπικα καραταω παντα “μικρο καλαθι” στους αερατους και ανετους)
    Επανελαβε το αυτο αρκετες φορες στον εαυτο σου για να χαλαρωσεις.

    Και οσο περισσοτερο εξοικειωνεσαι με τη δουλεια και μπαινεις στο κλιμα τοσο περισσότερο θα τα χανεις. Οποιος κι αν ειναι ο χαρακτηρας σου , ειναι διαφορετικο να εισαι ντροπαλη απο το να μην εχεις το θαρρος της γνωμης σου σαν επαγγελματιας. Το δευτερο κερδιζεται σταδιακα, με την εμπειρια και τη δουλεια.

    Αλλα δικα μου απλα μικρο τρικ ειναι
    Να κανεις σφιχτη χειραψια. Και οταν συναντας καποιον που σε κομπλαρει να τον χαιρετας με ζεστο χαμογελο και δυνατη φωνη. Σε κανει να νιωθεις οτι ανοιξες εναν καλο δρομο οικειοτητας.
    Να τρως και να κοιμασαι καλα αυτο διαστημα γιατι αν εισαι κουρασμενη το extra αγχος μπλοκαρει το μυαλο πιο ευκολα.
    Να ντυνεσαι με ρουχα που σε κανουν να νιωθεις ανετα και ο εαυτος σου για να μην εχεις να ανησυεις και για τη φουστα/καλσον/μαλλι/..

    #79354

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Σ’ ευχαριστώ τόσο πολύ για τις χρήσιμες συμβουλές θα τις κρατήσω 🥰 Να εισαι καλά!

    #79929

    Cycling in the rain
    Συμμετέχων

    Όσο ωριμάζεις στο χώρο εργασίας τοσο θα αυξάνεται και η αυτοπεποίθηση σου. Η εμπειρία θα σε κάνει πιο δυνατή μέρα με τη μέρα.
    Σε μικρές συμβουλές:
    1) το ντύσιμο παίζει ρόλο γιατί όταν φοράμε ρούχα που μας αρέσουν νιώθουμε εμείς άνετα και όχι ξένες μέσα σε ένα ταγιερ (παράδειγμα, δεν έχω κάτι με τα ταγιέρ).
    2) Σε συνομιλιες έχε μαζί σου ένα ποτήρι νερό. Εάν κομπιαζεις όταν μιλάς βηξε και πιες λίγο νερό.
    3) απέφυγε τα “εεεεεεε”. Μπορείς να τα αντικαταστησειες με “χμ” η κλασματα δευτερολέπτου σιωπής.
    4)χαμήλωσε την ταχύτητα με την οποία μιλάς. Σου δίνει χρόνο να σκέφτεσαι και να φαίνεσαι λιγότερη αγχωμενη.
    5) σκέψου πως όλοι και όλες πριν από σένα περάσαμε από εκεί που είσαι 🙂

    #80012

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Σ’ ευχαριστώ πολυ πολυ cycling για τις χρήσιμες συμβουλές. 😘

    #83429

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Πάρα πολύ ωραία συζήτηση Izabel και ευχαριστώ για τις ωραίες συμβουλές Cycling in the rain και Το χρυσό ΠΠ. 🙂

    Είμαι σίγουρη ότι θα τα πας θαυμάσια Izabel, παίρνει απλά χρόνο όταν δεν έχεις δουλέψει για κάποιο διάστημα στον τομέα σου γιατί νιώθεις ότι όλοι ξέρουν περισσότερα από εσένα.
    Αυτό που έκανα και κάνω ακόμα εγώ είναι να παίζω πιθανές εκβάσεις της συζήτησης στο μυαλό μου ή μπροστά στον καθρέφτη. Όχι για να πω τα ίδια, αλλά για να μπω στο ρόλο και να μην μου διαφεύγουν οι ορολογίες λόγω αγχους, ειδικά δεδομένου ότι δουλευω σε μια γλώσσα που μιλάω μόλις τρία χρόνια τώρα, σε καινούριο και απαιτητικό τομέα και χώρα, οπότε ένιωθα ότι δεν είχα περιθώρια για λάθη.
    Αν δεν ήξερα κάτι ήμουν ειλικρινής και δήλωνα ότι θα επανέλθω. Δεν αντιδρούν όλοι καλά, αλλά αυτοί που ξέρουν τι τους γίνεται ξέρουν ότι κανείς δεν τα ξέρει όλα και ότι η ακεραιότητα δεν μαθαίνεται, αντίθετα με τις γνώσεις πάνω στη δουλειά.
    Με βοηθάει επίσης να μπω νωρίτερα στην αίθουσα αν υπάρχει η δυνατότητα και να εξοικειωθώ με το χώρο. Να βρίσκω μια άνετη στάση για να μην ανασκουμπώνομαι στη θέση μου, να έχω κάποιο στυλό στα χέρια μου για να αποφύγω κάποια πιθανή νευρική κίνηση. Αν χρειάζεσαι χρόνο για να σκεφτείς, πάρε τον χρόνο σου, μίλα αργά, πιες λίγο νερό, θυμήσου να αναπνέεις αργά. Άκου τον συνομιλητή σου και δείξε ότι επεξεργάζεσαι αυτό σου είπε πριν μιλήσεις, θα εκτιμήσει την προσοχή.
    Φαίνεται να εκτιμάς τη διευθύντριά σου, αλλά γενικά να θυμάσαι ότι κι εσύ αξιολογείς αυτόν που έχεις απέναντί σου, όχι μόνο αυτός εσένα. Αν κάποιος φερθεί με τρόπο που δεν μου αρέσει θα τον βάλω στη θέση του σε κάθε περίπτωση, αυτό ήταν και είναι μεγάλη πρόκληση για ‘μένα, συνήθως το ξεχνάω προσπαθώντας να κάνω καλή εντύπωση και νιώθω ότι μόνο εγώ κρίνομαι και πρέπει να αποδώσω.

    #83496

    BabyDoll
    Συμμετέχων

    Με κάλυψαν τα προηγούμενα σχόλια ήθελα μόνο να προσθέσω κάτι που δεν είναι τόσο συμβουλή για το πως να έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση αλλά πως να μην την χάνεις. Οταν ξεκίνησα την τωρινή μου δουλειά ήταν η πρώτη σε καθαρά ισπανόφωνο περιβάλλον, σε όλες τις προηγούμενες η επίσημη γλώσσα ήταν τα αγγλικά. Και είχα θέματα αυτοπεποίθησης ως προς την γλώσσα, τον τρόπο έκφρασης ακόμα και τα email που έγραφα γιατί το επίπεδο ισπανικών μου, ιδιαίτερα στο εργασιακό περιβάλλον, δεν ήταν καλό. Εμένα αυτό που με βοήθησε για να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση ήταν πρώτον, να μην επικεντρώνομαι στα λάθη που έκανα. Αν κολλήσεις κάποια στιγμή ή χάσεις προς στιγμήν τα λογια σου μην επικεντρωθείς σε αυτό, πάρε μια βαθιά ανάσα για να ανασυγκροτήσεις τις σκέψεις σου και ξεκίνα απ την αρχή. ‘Η πες κάτι λίγο αστείο σε στυλ, πρέπει να πιω καφέ για να σπάσεις λίγο τον πάγο. Κάτι άλλο που με βοήθησε εμένα είναι το feedback. Να ρωτάς πχ την προισταμένη σου για την απόδοσή σου. Αυτό βέβαια είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αλλά αν τα πηγαίνεις καλά στην δουλειά σου και ακούσεις καλά λόγια η αυτοπεποίθησή σου θα ανέβει πολύ και την επόμενη φορά που θα μιλήσεις να θυμάσαι τα καλά λόγια που σου είπαν και το πόσο σε εκτίμηση σε έχουν. Χρησιμποίησε το θετικό feedback για να αντλήσεις αυτοπεποίθηση και το “αρνητικό” σαν βάση για να βελτιωθείς. Προσωπικά μιλώντας πάντα, εμένα αυτό με βοήθησε και με βοηθάει ακόμα.

    #84275

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Καλησπέρα! Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις συμβουλές πάνω σε αυτό το θέμα και συγχαρητήρια Izabel για την καινούρια σου δουλειά.
    Τι γίνεται όμως όταν βρισκόμαστε ένα βήμα πριν, δηλαδή αυτό που ανέφερε αρχικά η Izabel (χρόνια ανεργίας) και έχουμε χάσει την αυτοπεποίθησή μας προς την αναζήτηση δουλειάς στον τομέα που έχουμε σπουδάσει και εργαστεί;
    Είμαι άνεργη εδώ και 3 χρόνια επειδή επέστρεψα Ελλάδα από την Αγγλία, όπου ζούσα για αρκετά χρόνια, για να στηρίξω συγγενή με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο με τις συχνές θεραπείες που έκανε.
    Δυστυχώς δεν τα κατάφερε και ενώ νόμιζα πως σε 2-3 μήνες θα είχα ξεμπερδέψει με τα διάφορα διαδικαστικά κληρονομιών και θα μπορούσα να φύγω, ξεκίνησε η πανδημία και κόλλησαν όλα.
    Τώρα πλέον βρίσκομαι σε μια κατάσταση όπου αναγνωρίζω στον εαυτό μου μια παντελή έλλειψη αυτοπεποίθησης στο να αντιμετωπίσω αναζητήσεις θέσεων εργασιών, πόσο μάλλον στο να συμπληρώσω μια αίτηση ή να γράψω ένα cover letter. Το ξέρω πως τα 3 χρόνια ανεργίας δεν αναιρούν όλη την προηγούμενη εμπειρία που έχω αλλά δύσκολα ξεπερνάω τη σκέψη πως ενώ άλλοι προχώρησαν με την καριέρα τους, εγώ τη σταμάτησα απότομα και έμεινα στάσιμη για τόσο χρονικό διάστημα.

    #86474

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Αγαπητ@ Profiterlole εγω περασα μια φάση όπου οι δικοί μου μου έστελναν αγγελίες για δουλειά και με επιανε αγχος. Αν έστελνα βιογραφικό και χτυπούσε το τηλ εχανα τον υπονο μου. Αυτό γιατί είχα βγει για καιρο από το παιχνίδι και τα είχα φουσκώσει όπως διαπιστώνω τωρα παρα πολυ στο μυαλό μου. Πίστευα πως όπου και να παω θα μου φερθούν άσχημα, πως θα τα κάνω μαντάρα, δεν θα είμαι σωστή στη δουλειά μου κλπ. 2 πράγματα με άλλαξαν. Η ψυχοθεραπεία και ύστερα η καραντίνα. Κατά τη διάρκεια της καραντινας ειπα στο εαυτό μου εδώ ο κόσμος χάνεται. Αν πας σε δουλειά και σε διώξουν δεν θα είναι το τέλος του κόσμου!
    Αυτό που θα σου έλεγα είναι να μη μένεις σε σκέψεις, η πραγματικότητα θα είναι διαφορετική. Το ότι κάποιοι προχώρησαν επαγγελματικα αυτα τα 3 χρόνια δε σημαίνει πως δεν θα προχωρήσεις κι εσύ. Σε όλους μπορούν να συμβούν ατυχίες η προβλήματα υγείας και να χρειαστεί να σταματήσουν να δουλεύουν.
    Καλη τύχη!

Επισκόπηση 9 δημοσιεύσεων - 1 έως 9 (από 9 συνολικά)

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.