- Αυτό το θέμα έχει 107 απαντήσεις, 67 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 2 έτη, 6 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
@Μιτσι χαχαχα ψηφιζω τις εξής κατηγοριες: μαλάκες, μισογύνηδες, δακρυβρεχτο λαβ στορι, αστεία περιστατικά. Και όλα τα άλλα, δηλαδη, αλλα λέω τι θα θελα εγω να διαβασω πρώτα!
Ανυπομονούμε ΜαριναΚ πώς και πώς!Γεια χαρά ομάδα! Είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Ακολουθήστε ( τον άσπρο κούνελο με τα ροζ μάτια που κρατάει ένα ρολόι)τα παρακάτω απλά βήματα που εξασφαλίζουν ένα ασφαλές περιβάλλον δημιουργικότητας για όλους μας.
Βήμα 1ο: Σας ενδιαφέρει να συμμετάσχετε στη δημιουργία αμπαρλεκιν; Σκέφτεστε ένα ευφάνταστο σχόλιο π.χ. Δεν πίστευε ποτέ ότι ο Ντανιέλος θα τον πρόδιδε;
Βήμα 2ο: Γράφετε το σχόλιο στο νήμα του αμπάρλεκιν. Εδώ στο φόρουμ.
Βήμα 3ο : Παραλληλα, στέλνετε το ίδιο σχόλιο μέσω E-mail στο amparlekin@gmail.com και μας γράφετε το ψευδώνυμό σας στο φόρουμ ΠΡΙΝ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ.
Βήμα 4ο: Ακολουθείτε τις οδηγίες που θα σας δοθούν (να έχετε υπόψη ότι θα συμπληρώσετε ένα ερωτηματολόγιο).
Επειδή αναμένονται πολλές αιτήσεις η διαδικασία αποδοχής στη λέσχη θα χρειαστεί κάποιο χρονικό διάστημα!
Σας περιμένουμε με ανυπομονησία και χαρά!
See you on the other side.
Η Ριάνα ένιωθε την έξαψη στα μάγουλά της καθώς τον έβλεπε να γδύνεται. Επιτέλους… αδημονούσε, ήθελε να τον νιώσει μέσα της. Καθώς ξάπλωνε δίπλα της χαμογελώντας της, το δικό της χαμόγελο πάγωσε στα χείλη της, το κόκκινο έφυγε από τα μάγουλά της και η καρδιά της βυθίστηκε. Ήταν ο ήλιος της Βεργίνας αυτό το τεράστιο τατουάζ στην ωμοπλάτη του;
«Η Μιραμπέλλα αναστατωμένη έτρεξε προς το σπίτι της. Έβαλε να πιει ένα chardonnay και κάθισε στη βελούδινη μπορντό πολυθρόνα της. Έξω είχε πούσι και το λυκόφως έλουζε το πρόσωπό της. Ένιωθε βαθιά απογοητευμένη. Πίστευε πως στα μάτια του Βαλέριου είχε βρει αυτό που πάντα έψαχνε. Δυο στιβαρά ανδρικά χέρια και μια ζεστή αγκαλιά που θα ήταν το καταφύγιό της μετά από τόσες δοκιμασίες. Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια…»
Τα λαγόνια της φλέγονταν για τον Χοσέ Αντόνιο, αυτό το μισογύνικο γουρούνι που την έκανε να αναριγά με κάθε βλέμμα του.
@Πενα, χαχαχα εξω είχε πούσι;
Καλά μιλάμε, θα γραφτούν αριστουργήματα εδώ μέσαΚαλημέρα! Έχω πεθάνει με τα σχόλια σας!
«Ήλιος της Βεργίνας»!! «Πούσι»! Και υπογράμμιση της καθυστέρησής μου με λογοτεχνική αναφορά!! Αγαπώ! Μου φτιάξατε την μέρα! ( τα πολλά θαυμαστικά δεν είναι υπερβολή) Έχω ξετρελαθεί!!
@ I_am_the_law : “Μη σου πω πως είχε και μια γεύση τρικυμίας στα χείλη της. Μα πού γύριζε”;
“Την περιεργάστηκε με την άκρη του ματιού του. Σίγουρα, τα πέντε χρόνια που είχαν περάσει από την τελευταία φορά που την είδε έμοιαζαν σαν ποτάμι κι η Λάουρα στεκόταν τώρα στην άλλη όχθη του, μια σωστή γυναίκα πια. Τα μακριά, κοκκινοκάστανα μαλλιά της ήταν πλεγμένα σε ένα περίτεχνο κότσο που πλαισίωνε το γελαστό πρόσωπό της και της έδινε μια φινέτσα τόσο μακρινή από την άγρια παιδούλα που θυμόταν ο Φράνσις. Το βλέμμα του διέτρεξε το σώμα της και στάθηκε λίγο παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε στο ντεκολτέ της, τις καμπύλες του κορμιού της, τα σαρκώδη χείλη της. Άθελά του, ο Φράνσις φαντάστηκε να σφραγίζει αυτά τα χείλη με τα δικά του. Κούνησε το κεφάλι του, προσπαθώντας να διώξει αυτή τη σκέψη από το μυαλό του. Η μονάκριβη κόρη του ευεργέτη του ήταν απαγορευμένη, εκτός ορίων για κείνον”.
Η Γαλάτεια άνοιξε την αυλόπορτα του πατρικού της για να περάσει στον ανθισμένο κήπο. Ήταν αρχές Απρίλη, και ο κήπος που με τόσο κόπο φρόντιζε η μητέρα της είχε ανθήσει, τα ροδοκόκκινα τριαντάφυλλα της που όμοιο άρωμα δεν είχε ξαναμυρίσει ποτέ της, οι μαργαρίτες σκορπισμένες σε όλη την νότια πλευρά της χρυσής καγκελόπορτας, οι βασιλικοί στις γλάστρες φουντωτοί να περιμένουν στωικά για ένα χάδι. Παντού βέβαια έβλεπε ανθούρια, τα αγαπημένα των αντρών της οικογένειας, σε διαφορετικά χρώματα να υπάρχουν μέσα στον κήπο λες και προσπαθούσαν να πνίξουν όποιο άλλο είδος υπήρχε.
Μόνο σε μια γωνιά δίπλα στο παγκάκι διέκρινε το λουλούδι που είχε φυτέψει η μητέρα της ένα κλερόδεντρο, ανθισμένο κι αυτό. Κοντοστάθηκε να το κοιτάξει, της θύμισε το βράδυ που είχε πεταχτεί από τον ύπνο της. Ένας οξύς ήχος σαν κάτι απόκοσμο την είχε βγάλει από την πλάνη του Μορφέα, είχε πεταχτεί στο παράθυρο να δει από που ήρθε ο ήχος, τι τάραξε εκείνη τη γλυκιά βραδιά του Αυγούστου. Κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι είχε δει τη μάνα της να τραβάει με δύναμη το παγκάκι και να τοποθετεί σχεδόν ευλαβικά σε μια κουφάλα εκείνο το μικρό φυτό που είχε πάρει κρυφά από τον πατέρα της σε ένα πανηγύρι. Μικρή και νυσταγμένη δεν είχε καταλάβει την κίνηση της μητέρας της, τόσο να αγοράσει αυτό το φυτό όσο να το κρύψει από τον πατέρα της. Θα τη ρωτούσε εκείνο το βράδυ αλλά την έβλεπε μέσα στα χώματα και κάτι σαν δάκρυα είχε διακρίνει στα μάγουλα της, διαμάντια που έπεφταν στο έδαφος.
Τι ήθελε και τη θυμήθηκε εκείνη την νύχτα? Εκείνη στα 25 της χρόνια είχε έρθει μετά από τις σπουδές της να δει τους γονείς της και τα τρία μεγάλα της αδέλφια. Το κλίμα θα τανε βαρύ όπως πάντα δεν χρειαζόταν να το ποτίσει κι άλλο με περίεργες αναμνήσεις.
-Ε ψιτ εσύ.. η ψηλή ντε… τι κάνεις μωρή στο ξένο σπίτι?
Δίπλα από τη χρυσή καγκελόπορτα έστεκε ένας ψηλός, μελαχρινός άντρας με καταπράσινα μάτια όχι πιο πάνω από 30, με σκισμένο t shirt και τζιν παντελόνι κρατούσε στα χέρια του μία αξίνα. Έβρισε από μέσα της, λίγο έλειψε να την κάνει να μείνει από την ταραχή για την απρόσμενη εισβολή στο νου της….@Νινακι127 “Σαν την αρμύρα της θάλασσας που σμίλεψε τα μαρμαρένια μπράτσα του”…
@Τσιτσίγκειος Πένα “Βαλέριου… έξω πούσι, μέσα… που
να ‘ταν πια ο Βαλέριος; Γιατί δεν ερχόταν; Και τότε…”Η Σίρλεϊ ένιωσε πίσω της μια παρουσία, φοβήθηκε να κοιτάξει όμως το ‘ξερε, ηταν ο Ομάρ. Χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει ένιωθε τον Ομάρ να την πλησιάζει.
Η Σίρλεϊ ένιωσε το αίμα να χτυπάει στο κρανίο. Ξαφνικά άκουσε την ίδια της την φωνή να σκίζει την ησυχία…. Ομάρ, είπε, φύγε από την ζωή μου…
Ο Ομάρ, την έπιασε απότομα από τους ώμους ψελλίζοντάς της σχεδόν βάναυσα… πάψε Σίρλει θα μείνω γιατί το θές και εσύ όσο και εγώ…
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
