Παιδια κακοποιημενα που εγιναν ενηλικες.

[poua rige]

Γεια σας. Θα ηθελα να μοιραστω την εμπειρια μου ως ενα παιδι που εχει δεχτει κακοποιηση μεσα στην οικογενεια του.
Ως ενηλικη πλεον βλεπω καποια πραγματα πιο καθαρα. Θελω να ελπιζω.Η κακοποιηση, λεκτικη, ψυχολογικη, οικονομικη και κατι που δεν ξερω που να το καταταξω ( πχ. σπασιμο γλαστρας , πεταγμα φαγητου η τηλεκοντρολ απο διπλα της) ειχε ως αποδεκτη κυριως τη μητερα μου. Οταν την υπερασπιζομουν πολλες φορες ημουν και γω με την αδερφη μου. Και να ημουν ομως παλι θα με επηρεαζε, αλλωστε ποιο παιδι δεν επηρεαζεται;
Θα ξεκινησω απο τις πρωτες μου αναμνησεις. Φοβος κλεισμενη στο δωματιο να κλαιω με την αδερφη μου. Να ημουν 5 χρονων. Θυμαμαι να μας τρεχει η μανα μου σε μια κυρια που μας προσεχε και να την ακουω να λεει γιατι της το κανει αυτο και οτι προσπαθει να του εξηγησει. Μετα τον συναντουσε για να τα βρουνε. Θυμαμαι να λεει στο τηλεφωνο ισως με τη θεια μου οτι την εβρισε μεσα στο μαγαζι. Ετσι καπως περασαν τα χρονια. Ξημερωματα να βρονταει η πορτα , ρεζιλι στη γειτονια. Μια γειτονια που ποτε δεν βοηθησε. Εχω να πω πολλα για αυτη τη γειτονια. Θυμαμαι φρασεις που ντρεπομαι να γραψω αλλα θα γραψω δυο ΄ψοφα πουτ@ν@΄, ΄μην μου πουλας τρελα, τρελενγκο΄. Πηγαινα αυπνη στο σχολειο και κουρασμενη , στις εξωσχολικες δραστηριοτητες με πρησμενα ματια απο το κλαμα αλλα παντα χαμογελουσα, το ειχα αναγκη το χαμογελο. Δεν ελεγα τι συνεβαινε. Εβλεπα τη μανα μου να μην μιλαει και ετσι πιστευα οτι επρεπε να ειναι.
Περασαν χρονια και παμε στην εφηβεια καπου εκει χτυπαει την πορτα η κριση. Οι γονεις μου , δεν μπορω να πω δουλευταραδες αλλα τα πραγματα εγιναν χειροτερα , πολυ χειροτερα. Χρεη. Αυτο επιδεινωσε την κατασταση. Τα ξεσπασματα εγιναν ακομη πιο συχνα. Βγηκε και ολη η τσιγκουνια στη φορα. Δεν εδινε σχεδον τιποτα για να ζησουμε- επιβιωσουμε. Για ολα εφταιγε η μανα μου. Ο,τι του εκλεβε λεφτα. Οτι η οικογενεια της τον αδικησε ( στην πραγματικοτητα μας στηριξε απιστευτα). Τα χρεη του εγιναν δικα της και την αναγκασε να τα πληρωνει, διαφορετικα της εκανε τον βιο – αβιωτο. Την μειωνε για τη δουλεια της. Θυμαμαι χαρακτηριστικα πηγε μια μερα στην επιχειρηση της ( διατηρει επιχειρηση σε γειτονια) και χαραξε στο τζαμι τη λεξη ΄ Τσουλ@΄. Πιστευε οτι τον κοροιδευε και εβαζε ατομα απο τη γειτονια να θελοουν το κακο του. Δεν ξερω γιατι βαζω παρελθοντικο χρονο, ενω ισχυουν ακομη αυτα.
Θυμαμαι να μου διαλυει απο τις φωνες του τη συγκεντρωση οταν ειχα πανελληνιες, αγωνες , πτυχιο αγγλικων. Δεν σεβοταν τιποτα και το επιχειρημα ειναι ΄να ρωτησεις τη μανα σου γιατι τα κανω αυτα, αυτη με εφερε σε αυτο το σημειο΄. Η μανα μου παντα γλυκομιλητη , λογικη, ο,τι χρειαζοταν του εβρισκε λυση. Την κατηγορει και για το εμφραγμα που επαθε. Της ελεγε οτι χαιρεται.
Ξερω πως μεσα μου απεχθανομαι καποιες γιορτες και εκδηλωσεις. Ειναι τετοιες οι αναμνησεις μου, που δεν μου επιτρεπουν κατι αλλο.
Θυμαμαι να πηγαινουμε σε γαμους και να της πεταει το ρυζι στο κεφαλι, να ειμαστε σε τραπεζι γαμου να παιρνει το αυτοκινητο και να μας παραταει, παραμονη πρωτοχρονιας να ευχεται ψοφους σε συγγενεις και να σπρωχνει με το ποδι του τουρτα γενεθλιων ( δεν θυμαμαι ποιου). Αυτα ειναι καποια απο τα περιστατικα.
Οσο για τη συμπεριφορα του προς τα παιδια . Οταν του ελεγα πως δεν μπορει να μιλαει ετσι στη μητερα των παιδιων του και πως θα του φαινοταν να μιλαει καποιος ετσι στη μανα του ελεγε ΄την οικογενεια μου δεν θα την ξαναπιασεις στο στομα σου΄ ΄εμεις δεν ειμαστε οικογενεια σου΄ και εκει ξεκινουσε ο καυγας. Να μου λεει σκασε να με διαολοστελνει , του ειχα πει πως θα καλεσω την αστυνομια και απορω αν ντρεπεται για τη συμπεριφορα του. Απαντηση ΄δεν εισαι κορη μου , εμενα ολη η κοινωνια με σεβεται΄.
Μετα απο λιγες μερες αφου ηρεμουσε ερχοταν και το επαιζε χαζος , passive – aggresive, gaslighting. ΄Δεν καταλαβες , δεν το ειπα αυτο , ελα ο μπαμπας σου ειμαι΄.
Ολο αυτο με τα χρονια μου προκαλεσε , συγχωρηστε με για τη λεξη, απεχθεια προς το προσωπο του. Δεν μπορουσα να κατσω στον ιδιο χωρο μαζι του , γυρνουσα απο τη δουλεια και ελεγα ποτε θα ξαναφυγει, δεν μπορουσα να τον ακουω να μιλαει. Πονουσε ο σβερκος μου απο την πολυωρη χρηση μεγαλων ακουστικων για να μην τον ακουω απλως να μιλαει.
Οσο για τη μητερα μου. Δεν νομιζω πως θα χωρισει ποτε. Ειπε σε καποια φαση οτι θα παει σε ψυχολογο. Δεν ξερω αν πηγε. Ειναι θυμα. Μεσα μου , λιγο , ειμαι θυμωμενη μαζι της , γιατι νιωθω πως θα μπορουσε να μου δωσει μια καλυτερη ζωη. Ξερω πως δεν ειναι η κυρια υπευθυνη. Η δουλεια της και η πελατεια της ειναι κοντα εκει που μενει και αν φυγει δεν θα την αφησει σε ησυχια. Δεν εχει και την οικονομικη ανεση. Με θλιβει οτι ενας τοσο υπεροχος ανθρωπος οσο η μητερα μου θα φυγει ετσι απο τη ζωη.
Ας το αφησουμε ομως αυτο. Ξερω ολες τις προτεινομενες λυσεις ( εχω διαβασει ο,τι υπαρχει) και πανω απο ολα ξερω πως πρεπει το θυμα να θελησει να φυγει.
Τωρα στην ενηλικη μου ζωη. Ολο αυτο μου δημιουργησε αγχος και φοβο. Αγχος να μην γινω σαν τον πατερα μου.Αμφισβητηση του εαυτου μου οταν θυμωνω αν παρεκτρεπομαι και ετσι ποτε δεν επικοινωνω αρνητικα συναισθηματα, Φοβο να μην βρω σχεση σαν αυτον και δεν καταφερω να φυγω.Ακομη και σημερα δεν απολαμβανω οπως ειπα πιο πανω γιορτες.
Θα παω σε ψυχολογο, απλως εξαιτιας οικονομικων δυσχεριων πρεπει να μαζεψω λεφτα.
Αν εχω μια συμβουλη ως ενα τετοιο μεγαλωμενο παιδι: Αν εχετε εναν τετοιο γαμο, οσο δυσκολο και αν ειναι να βρειτε τροπο να φυγετε. Ειναι το μεγαλυτερο δωρο που μπορειτε να κανετε γιατι ΄το μενω για το παιδι΄ειναι μεγαλη καταρα.

[BabyDoll]

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία σου μαζί μας. Και μπράβο για το θάρρος σου γιατί φαντάζομαι χρειάστηκε πολλή ψυχική δύναμη για να καταφέρεις να κάνεις αυτή την αναδρομή στο παρελθόν και να γράψεις την ιστορία σου. Δεν σε γνωρίζω αλλά με στεναχώρησε πολύ η ιστορία σου, κανέναν παιδί δεν θα έπρεπε να περνά αυτό που περασες.
Η θεραπεία είναι η μόνη λύση πιστεύω για να έχεις μια υγιή σχέση με τον εαυτό σου. Αν μας πεις που μένεις μπορεί κάποιες σχολιάστριες να σου προτείνουν κέντρα δωρεάν θεραπείας για να ξεκινήσεις πιο σύντομα. Καλή τύχη και μια μεγάλη αγκαλιά!

[catmeow]

Καταρχην ελπιζω τωρα που μεγαλωσατε η μητερα σου να εχει ηδη κανει κατι για ολα αυτα, αν οχι ειναι και δικη σου ευθυνη να εμπλακεις.

Για το αυριο ομως εχει μια σημασια να προσεξεις ιδιαιτερα γιατι στο κομματι της κακοποιησης εισαι τελειως ευαισθητη.
Πιθανον να κανεις μια πολυ καλη σχεση και ο συντροφος σου να τυχει με κατι εκνευρισμενος και να τυχει αυθορμητα να εκφραστει λιγο δυνατα και να αρχισεις να ουρλιαζεις…

Θελω να πω οτι λογω των εμπειριων που κουβαλας μπορεις αν δεν εχεις αποφορτιστει να θεωρησεις την παραμικρη απαντηση ως λεκτικη κακοποιηση, προσοχη λοιπον!

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις