- Αυτό το θέμα έχει 14 απαντήσεις, 5 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 3 έτη, 5 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Έχοντας πάθει ήδη ένα μικρό burnout από τα απανωτά διαγωνίσματα και τις εργασίες του σχολείου σε συνδυασμό με τις ασκήσεις του φροντιστηρίου θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς οργανώνετε το διάβασμά σας, κάνετε φροντιστήριο και αν ναι σε ποια μαθηματα, μπορειτε με κάποιο τροπο να εξοικονομήσετε χρόνο και να τον αφιερωσετε σε κατι δημιουργικο;; Περιμένω με ανυπομονησία τις απαντήσεις σας!
Εγώ προσωπικά κάνω μαθήματα στο φροντιστήριο περίπου 9 ώρες την εβδομάδα, αρκετές δηλαδή και έχω και το σχολείο και το διάβασμα φυσικά. Πάντα προτεραιότητα μου είναι να είμαι καλά σωματικά και ψυχολογικά γιατί ξέρω ότι μόνο έτσι θα αποδώσω καλύτερα και θα είμαι πιο συγκεντρωμένη. Οπότε θα γράψω την καθημερινή ρουτίνα μου, όπως έχει διαμορφωθεί ανά τα χρόνια, και ελπίζω κάτι από αυτά να είναι κοντά σε εσένα και να σε βοηθήσει. Ξυπνάω νωρίς, 6:45, κάνω μερικές διατάσεις και ασκήσεις yoga, τρώω πολύ καλό πρωινό και ετοιμάζομαι για το σχολείο. Συνήθως ακούω κάποιο podcast ταυτόχρονα. Αν έχω χρόνο διαβάζω ειδήσεις ή το αμπά. Θα μου πεις άλλο ρώτησα, και με το δίκιο σου, απλώς πιστεύω ότι το πρωί είναι ωραίος χρόνος να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και να ξεκινήσεις την ημέρα χωρίς άγχος και κακή ψυχολογία. Γυρνάω από το σχολείο, τρώω μεσημεριανό και προσπαθώ να κοιμάμαι περίπου 20. Δεν πιάνει πάντα, μερικές φορές απλώς στριφογυρνώ για 20 λεπτά, αλλά συνήθως με χαλαρώνει και με βοηθάει να ξεκινήσω το διάβασμα πιο φρέσκια και ξεκούραστη. Ξεκινάω διαβάζοντας τα πιο σημαντικά για εμένα και ανά μια ώρα περίπου ή λιγότερο κάνω ένα μικρό διάλειμμα, περπατάω μέσα στο σπίτι. Επίσης με βοηθάει να εναλλάσσω τα μαθήματα που διαβάζω, π.χ. αν έχω 30 ασκήσεις δεν θα τις κάνω όλες μαζί, θα κάνω 10 και κάποια άλλη στιγμή άλλες 10 κ.τ.λ. Εκεί κατά τις 6 αν υπάρχει χρόνος είναι η τέλεια ώρα για γυμναστική, είτε μέσα είτε έξω από το σπίτι. Μετά συνεχίζω το διάβασμα και κατά τις 7:30-8:00 τρώω βραδινό. Στις 9:30 σταματάω το διάβασμα ακόμα και αν πρόκειται να πάω αδιάβαστη την επόμενη ημέρα. Κλείνω το κινητό μου και για μια ώρα μέχρι τις 10:30 δηλαδή, κάνω δημιουργικές δραστηριότητες. Διαβάζω ένα βιβλίο, περνάω χρόνο με την οικογένεια μου κ.τ.λ. Τέλος κάνω πάλι ασκήσεις yoga και κοιμάμαι. Φυσικά το πρόγραμμά το προσαρμόζω ανάλογα τη μέρα και το φροντιστήριο.
Γειά σου iamweirdo!
Κάνω φροντιστήριο στα μαθήματα που θα δώσω πανελλήνιες. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να κρατήσω ένα σταθερο πρόγραμμα, καθώς πολλές φορές οι ασκήσεις είναι πολλές και απαιτητικές. Επίσης δεν έχω αρκετο χρόνο για επαναλήψεις όχι μόνο σε προηγούμενα κεφάλαια αλλά και προηγούμενες τάξεις, καθώς είναι απαραίτητο για τα επόμενα κεφάλαια. Παρόλα αυτά μου φάνηκε αρκετά χρήσιμη μια εφαρμογή που μετράει το χρόνο διαβασματος και μπορώ να δω πόσες ώρες διαβάζω συνολικά τη μέρα/εβδομάδα.
Το μόνο που με βοηθάει να ξεσκασω είναι η γυμναστική.
Εσυ πως οργανώνεις το διάβασμα σου; Σου μενει χρόνος να κάνεις πιο δημιουργικες δραστηριότητες;Αγαπητ@ Ευνοούμενη και Sherlock,
Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας! Απ’ οτι αντιλαμβάνομαι βρίσκεστε και οι δυο στην Γ λυκείου! Καλό κουράγιο, εύχομαι να πετύχετε τους στόχους σας! Εγω δεν δίνω πανελλήνιες φέτος, αλλα λόγω κάποιων προβλημάτων/κενών από την περσινή χρονιά κυρίως, διαβάζω αρκετά, ετσι ώστε να τα καλύψω. Το δικό μου πρόγραμμα διαμορφώνεται ως εξής: Το πρωί ξυπνάω γύρω στις 7, κανω καποιες ασκησεις για τη σκολίωση που έχω, τρώω καλό πρωινό και ετοιμαζομαι για το σχολείο. Γενικά όταν εχουμε κάποιο κενο στο πρόγραμμα, δράττομαι της ευκαιρίας και διαβαζω γιατι θελω να εχω οσο το δυνατον περισσότερο ελεύθερο χρόνο στο σπίτι. Επιστρέφοντας, τρωω μεσημεριανό συζυτώ με την οικογένειά μου και κατα τις 3 πάω να διαβασω. Δεν ξερω για σας παντως εμένα μου παίρνουν πολλή ώρα οι θεωρίες, καθώς θελω να αρχισω να μπαινω στη διαδικασια της αποστηθισης. Ολες τις καθημερινές πλην της Παρασκευης εχω φροντιστηριο (Αγγλικα, έκθεση , Φυσική, Μαθηματικά) και φροντιζω επιστρεφοντας απο τα μαθηματα να εχω διαβασει τουλαχιστον για το σχολειο. Συνηθως τελειωνω γυρω στις 8:30 με 9 και τον χρονο μεχρι τις 12 που πεφτω για υπνο τον αφιερωνω κυριως στον εαυτό μου: διαβάζω α,μπα, ακουω μουσική, τρωμε βραδινό με την οικογένειά μου και βλέπουμε συνηθως ειδησεις ή ντοκιμαντερ στην τηλεόραση. Τώρα, τα σαββατοκυριακα, προσπαθω να τελειωνω το διαβασμα για την Δευτέρα απο την Παρασκευη-Πρωι Σαββάτου για να ξεκουραστώ. Παρασκευή και Σαββατο βράδυ βγαίνω με την κολλητή μου για φαγητό ή κανα κοκτέιλ και την Κυριακή κάνω χορό στο σπίτι, καθως αναγκάστηκα να διακοψω τα μαθηματα με την παλια μου δασκάλα λογω covid. Αυτά απο εμένα…! Καλο κουράγιο και παλι σας ευχομαι!!
Γεια σας παιδιά! Χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω μαθητές και μαθήτριες με τέτοιες ανησυχίες. Ο τρόπος διαβάσαματος είναι μοναδικός για τον καθένα και συνήθως περιλαμβάνει και κάποια τελετουργικά. Ενώ για τις πανελλήνιες προετοιμάζεστε για 4 μαθήματα όλη τη χρονιά, όταν με το καλό περάσετε σε μια σχολή θα έχετε περίπου 6-7 μαθήματα ανά εξάμηνο με μεγάλη ύλη και τελείως διαφορετική προσέγγιση.
Αυτό που προτείνω στους μαθητές μου πια είναι αυτό που έκανα και εγώ. Δεν έχει να κάνει με τις ώρες διαβάσματος τόσο αλλά με την οργάνωση της ύλης. Π.χ. έχουμε 5 κεφάλαια στο Χ μάθημα. Ορίζουμε στόχους ανάλογα με το βαθμό που θέλουμε να πετύχουμε. Έστω ότι πάμε για έναν βαθμό 14-16. Τι πρέπει να γίνει για αυτό; 1) Γνώση θεωρίας σε καλό επίπεδο 2) Ανάγνωση και κατανόηση 15-20 παραδειγμάτων και 3) επίλυση βασικών ασκήσεων. Αυτό πρέπει να επαναληφθεί για όλα τα κεφάλαια.
Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό και οι στόχοι προσαρμόζονται ανάλογα με το άτομο. Είναι πιο εύκολο αυτό να γίνει σε ιδιαίτερο ή/και ομοιογενή τάξη απ’ότι σε ανομοιογενή τάξη αλλά δεν πειράζει το διάβασμα να μη συμβαδίζει πάντα με αυτό που κάνουν οι άλλοι.
Από εκεί και πέρα, για μένα προσωπικά ήταν αδιαπραγμάτευτος ο ύπνος 8-9 ώρες. Καλύτερα να διαβάσεις λιγότερο και να έχεις καθαρό μυαλό.
Τι να πω βρε παιδιά. Πραγματικά, σας χαίρομαι που έχετε μια προγραμματισμένη και αποτελεσματική καθημερινότητα. Η δική μου καθημερινότητα έχει ως εξής.
Ξυπνάω το πρωί γύρω στις 7:30 8 παρά. Ντύνομαι, ετοιμάζομαι και 8:10 βγαίνω από το σπίτι. Φτάνω στο σχολείο 8:20 και γυρίζω σπίτι είτε 1:20 είτε 2. Τρώω μεσημεριανό και συνήθως τα φροντιστήρια ξεκινάνε από τις 3. Πάω στο φροντιστήριο, γυρίζω μετά από δύο ώρες και έχω ένα κενό περίπου δύο ωρών. Συνήθως προσπαθώ να διαβάσω, αλλά δεν πολυπετυχαινει. Καταλήγω να χαζεύω και μετά πάω αγγλικά. Γυρίζω διαβάζω τα πιο σημαντικά για την επόμενη μέρα και κάπου στις 11 πάω για ύπνο. Το μόνο που κάνω για μένα όλη την ημέρα είναι skincare, παρόλο που δεν είναι αποδοτικό.
Με στεναχωρεί όλη η κατάσταση, που δεν μπορώ να διαβάσω, αλλά πραγματικά μου είναι αδύνατο. Πέρσι πριν την καραντίνα έπαιρνα 18-19 αλλά φέτος κάπου στο 16 θα πάρω (όχι ότι το 16 είναι κακός βαθμός, απλώς με ξέρω και ξέρω τις αντοχές μου και θα μπορούσα να πάρω 18). Κάνω ότι καλύτερο μπορώ, αλλά δεν αντέχω. Αυτά από μένα.
Everybody should be a feminist η αλήθεια είναι ότι η καραντίνα έχει φέρει πολλές αλλαγές και μας αποσυντόνισε όλους. Επίσης το γεγονός ότι δεν μπορούμε να βγούμε τόσο εύκολα ανάλογα με την περιοχή πάντα, μας στερεί μια σημαντική διέξοδο. Το έχω παρατηρήσει και με τον εαυτό μου.Επειδή δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα εκτός σπιτιού, ακόμα και αθλητισμό που ήθελα, αυτό με κουράζει νομίζω ψυχολογικά και μειώσει την απόδοση μου κάποιες στιγμές. Το θεωρώ φυσιολογικό για τις συνθήκες που ζούμε, απλώς ο καθένας πρέπει να ανακαλύψει μόνος του πως θα το διαχειριστεί και πως θα το αντιμετωπίσει. Εμένα με βοηθάει κάποιες φορές να αποφασίζω ένα χρονικό διάστημα, π.χ. μισή/μία ώρα, και να ασχολούμαι με πράγματα που με ενδιαφέρουν ή και με τίποτα κάποιες φορές. Οριοθετώ αυτό το χρόνο και “απαγορεύω” στον εαυτό μου να διαβάσει χωρίς να νιώθω τύψεις. Δηλαδή περνάω χρόνο χωρίς να σκέφτομαι ότι τώρα θα μπορούσα να διαβάζω, γιατί αυτές οι σκέψεις δημιουργούν μια αρνητική ψυχολογία.Ελπίζω να βοήθησα!
everybody should be a feminist, αν θέλεις την γνώμη μου, είναι λογικό να μην μπορείς να συγκεντρωθείς από τη στιγμή που έχεις τα φροντιστήρια σπαστά μεσα στην ημέρα. Εγώ προσωπικά κανω ιδιαίτερα και για τον λόγο αυτό έχω κανονίσει τις ώρες που με βολεύουν που είναι ή κατευθείαν μετά το σχολείο ή από τις 6 και μετα. Έτσι, εξασφαλίζω ένα τρίωρο με τετράωρο σερί για να αφοσιωθώ στο διάβασμα για το σχολειο. Επιπλέον, ένα ακόμα θετικό στα ιδιαίτερα είναι ότι χρειάζονται λιγότερες ώρες την εβδομάδα, καθώς το μάθημα επικεντρώνεται σε εσένα και δεν χάνεται άσκοπα χρόνος όπως είθισται να συμβαίνει σε κάποια φροντιστήρια. Το μεγάλο πρόβλημα με τα ιδιαίτερα ειναι το κόστος, ειδικά αν βρίσκεσαι σε επαρχιακή πολη με περιορισμένες επιλογές… τώρα δεν ξερω τι άλλο θα μπορούσε να σε βοηθήσει στην προκειμένη περίπτωση. αν το πρόβλημά σου είναι το κινητό και τα σοσιαλ μιντια, θα μπορούσες να κάνεις μια προσπαθεια να τα αποχωριστείς για λίγο, καθώς σου ρουφάνε κυριολεκτικά τον χρόνο.. δύσκολο μεν αποτελεσματικό δε… καλο κουραγιο!
Ευνοούμενη, οι συμβουλές σου ήταν όντως χρήσιμες. Ήταν αρκετά “χειροπιαστές” και θα προσπαθήσω να τις πραγματοποιήσω και εγώ!
iamaweirdo πράγματι τα σοσιαλ μίντια τρώνε πολύ χρόνο, αλλά φέτος δεν είναι μόνο αυτό. Είναι το ότι απλώς μπορώ να κοιτάω τον τοίχο για ώρες, από το να διαβάσω. Απλώς χαζεύω το ταβάνι και ξαπλώνω. Δεν ξέρω τι φάση, δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο τόσα χρόνια. Απλώς, σκέφτομαι πως στο τέλος της ημέρας όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία σημασία και είναι κατά κάποιο τρόπο “μάταια”. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω;
Το έζησα και εγώ, ακριβώς στην γ’ γυμνασίου. Μόνο που εγώ δεν κοιτούσα το ταβάνι μόνο, έκλαιγα κυρίως. Θα σου πω πως το έζησα εγώ, γιατί κάθε εμπειρία είναι μοναδική. Εγώ ένιωσα ότι σε μια στιγμή έχασα κάθε στεγανό, κάθε σταθερά που είχα. Κατάλαβα, για να το πω απλά, τη διαφορά ανάμεσα στο “είναι” και το “φαίνεσθαι”, κατάλαβα ότι υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο στη σκέψη. Και αυτό μου δημιούργησε τεράστιο χάος, ένιωθα, όπως λες και εσύ, ότι τίποτα δεν είχε νόημα. Δεν μπορώ να σου πω πως να το αντιμετωπίσεις, γιατί δεν είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Είναι μια κατάσταση που πρέπει να διερευνήσεις, σαν να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου από την αρχή. Είναι προσωπική διαδικασία για να βρεις τι έχει σημασία για εσένα, σε τι βρίσκεις εσύ νόημα. Όπως λέει και η Λένα δεν λύνεται με ταινίες ή βιβλία, για εμένα βοηθάνε μόνο ως έμπνευση για περαιτέρω σκέψη, αλλά με πολύ προσωπική δουλειά και αρκετά αργά. Αυτά από εμένα!
Υ.Γ. αν θέλεις να το συζητήσουμε περισσότερο, στείλε μου, απλώς δεν επεκτάθηκα περισσότερο γιατί ξεφεύγει λίγο από την συζήτηση.Everybody should be a feminist, και εμένα μου συμβαίνει αυτό κάποιες φορές και ιδίως τις ημέρες που έχω κουραστεί πολύ από το σχολείο. Μηπως αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα στο σχολείο το οποίο σε φθείρει και σε κουράζει; Μηπως τα μαθήματα δεν σε εμπνέουν τοσο; Δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω… μπορει να είναι απλά μια φάση, η οποία θα ξεπεραστεί με τον καιρό. Τώρα βέβαια με την δεύτερη καραντίνα πολυ φοβάμαι ότι ολοι μας θα αποσυντονιστούμε πάλι :/. Σου εύχομαι καλή δύναμη και πάνω από όλα αισιοδοξία!
Ευνοούμενη, μπορώ να πω ότι χάρηκα που είπες ότι είπες. Η κατάσταση μου είναι παρόμοια με την δική σου (και σε εμένα υπάρχει λίγο έως πολύ κλάμα). Πολλές φορές συνειδητοποιώ την μικρότητα της ύπαρξής μας και προσπαθώ να φανταστώ το απέραντο διάστημα (ναι ξέρω, καμία σχέση με φροντιστήρια και διάβασμα, αλλά δεν πειράζει). Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να το συζητήσω με κάποιον και ευχαριστώ που είσαι πρόθυμη. Δυστυχώς, τέτοιες συζητήσεις δεν μπορώ να κάνω με τους δικούς μου γιατί απλούστατα θα με περάσουν για τρελή.
iamaweirdo δεν είμαι σίγουρη ότι ευθύνεται το σχολείο ή τα μαθήματα. Φυσικά είναι ένας παράγοντας αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πως ένα μεγάλο κομμάτι είναι ότι εσωτερικεύω καταστάσεις και συναισθήματα (όπως προείπα, ξέρω πως ξεφεύγω από το θέμα, αλλά κάπου θέλω να τα πω και γω). Να εξηγηθώ, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν με ενοχλούσε κάτι δεν θα το έλεγα, απλώς θα το κράταγα μέσα μου (συμπεριφορά που έχω δει από την μαμά μου) και αυτό γίνεται μέχρι και σήμερα. Αντικειμενικά, όλοι έχουν βολευτεί με αυτή την κατάσταση και δεν τους πολυκαίει να με μάθουν. Οι γονείς μου δεν έχουν όρεξη για τέτοιες συζητήσεις, η αδελφή μου είναι πολύ εγωκεντρική για να μιλήσω για εμένα (πάντα γυρίζει το θέμα στον εαυτό της και πόσο μεγάλα είναι τα δικά της προβλήματα) και τέλος οι φίλοι μου, ή μάλλον καλύτερα γνωστοί μου θ με έκριναν και θα με κουτσομπόλευαν αν άνοιγα μια τέτοια συζήτηση.
Πάντως νιώθω λίγο καλύτερα που ανοίχτηκα έστω και λίγο σε κάποιους, βασικά σε κάποιες.everybody should be a feminist, λυπάμαι πολύ τόσο για την ψυχολογική σου κατάσταση, όσο για την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους των γονιών σου! Δεν ξέρω πραγματικά τι θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Ίσως θα μπορούσε να σου δώσει κατευθυντήριες γραμμές η ψυχολόγος του σάιτ. Πάντως κατ’ εμέ χρειάζεσαι ένα αποκούμπι να λες τα προβλήματά σου και να νιώθεις οτι ο άλλος συμπάσχει μαζί σου, ότι καταλαβαίνει αυτό που περνάς… Φαίνεσαι ένα βαθιά προβληματισμένο, ευαίσθητο άτομο και δεν σου αξίζει κάτι τέτοιο! Καλή δύναμη σου εύχομαι και να ξέρεις πώς είμαστε εδώ για σενα!
Θα συμφωνήσω σε ότι αναφέρθηκε πιο πάνω. Everybody should be a feminist, πιστεύω ότι και οι δημιουργικές δραστηριότητες θα σε βοηθήσουν να εξωτερικευσεις τα συναισθήματα σου και τις σκέψεις σου, ίσως μέσα από τη ζωγραφική ή οτιδήποτε σε γεμίζει. Επίσης η γυμναστική και ιδιαίτερα το τρέξιμο ή και το ποδήλατο θα σε βοηθήσουν να εκτονωθείς. Κουράγιο και ότι χρειαστείς ειμαστε εδώ!
Sherlock και iamaweirdo με συγκινησατε πραγματικά! Είναι πολύ ευχάριστο να ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν ενδιαφέρον, ακόμη και αν δεν είναι οι γονείς μου και η οικογένεια μου. Θα προσπαθήσω να χαλαρώσω λίγο και θα ακούσω τις συμβουλές σας όσο μπορώ. Ευχαριστώ, και πάλι, για την υποστήριξη <3
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
