αξιζει η οικογενεια

[Vivian]

Οταν ημασταν μικρες τσακωνομασταν με την αδερφη μου μετα απο τα 13 δικα μου και15 δικα της ημασταν κολλητες. Εγω εκανα πραγννματα για εκεινη αυτη ηταν λιγο αφελης. Ημουν παντα εκει. Στα 16 της βρηκε εναν πολυ μεγαλο αντρα γινοντουσαν τρομερα σκηνικα εγω εκανα τα παντα για να καταλαβει τι ανθρωπος ειναι αυτος. Εγω ημουν πισω απ ολα εγω ημουν εκει και ημουν εκει και ημουν εκει. αυτη τιποτα ζουσε στον δικο της κοσμο και εκανε οτι της ελεγε το αγορι της. οταν χωρισε ηρθα σστο σπιτι γιατι σπουδαζω αλλου κατευθειαν με εγραψε εκανα τοσα χιλιομετρα για εκεινη ενω πριν 2 μερες ειχα ξανακανει το ιδιο τξιδι για να φτασω στην πολη που σπουδαζω. κανενα ανταλλαγμα τιποτ μονο στη κοσμαρα της. μονο παντα να στεκεται καπου. επιβεβαιωθηκε να εχει τον επομενο ωστε να χωρισει τον προηγουμενο. δεν μπορουσε να μεινει μονη της. της ειπα τελος οτι δεν εχουμε να πουμε κατια λλο οτι ολο αυτο δεν φτιαχνεται.οτι οταν θελει κατι ή θελω κατι θα ειμαστε οκ αλλα μεχρι εκει. Και ρωταω εγω τωρα ολοι μας ξερουμε ή υποτιθεται οτι ξερουμε οτι ολοι θα βγουν καποια στιγμη σκαρτοι. Οτι λιγο παραπανω θα κοιταξουν το συμφερον τους. Αλλα η οικογενεια οχι γιαυτο λεγεται οικογενεια. Πως γινεται ενω εχεις κανει τοσα πολλα να τρως τετοιο πακετο? να μην παιρνεις τιποτα και αυτο οκ το ξεπερναω πως μπορεις εσυ να το ξεπερασεις. Εχω διωξει κοσμο απο τη ζωη μου που δεν μου αξιζε δεν εμπιστευομαι ευκολα ειμαι σχετικα μονη μου. Εχω μεινει στην πολη που σπουδαζω χωρις να ειναι κανενς εδω κανενας φιλος μου. Τοσους μεινες. Με τα τρελα σκηνικα σπιτι μου εχω περασει καταθλιψη νευρικη ανορεξια βουλιμια εχω κανει ψυχοθεραπεια. Νιωθω μεσα μου δυνατη τις περισσοτερες φορες νιωθω οτι μπορω να ξεπερασω τα παντα κι αλλες λιγες βεβαια τωρα πια νιβθβ οτι θελω να βαλω ενα τελος βεβαια μετα μου φευγει. Επειδη ειχα αυτη την εικονα στα ματια μου της αδερφης μου και του αγοριου της και ειδα πως την εκμεταλευοταν και πως την μεταλλαξε νιβθβ οτι αν βρω καποιον θα γινει ετσι. Ξερω οτι εγω ειμαι αλλος ανθρωπος ξερω οτι ειμαι εξυπνη ομορφη αλλα ειναι καπιες φορες που δεν μου αρκει για να μαι ευτυχισμενη. Και μου τη δινει που χρειαζομαι ανθρωπους γυρω μου. Γιατι τελικα οι ανθρωποι μπορουν να ειναι αυτονομοι και οχι ανεξαρτητοι? πως το αποδεχομαι ολο αυτο πως το πολεμαω? πως ξεχναω? πως γινομαι κι αλλο δυνατη για να καατφερνω να μην επηρεαζει η οικογενια. Τωρα που εφυγα το καταφερα καπως αλλα δεν ειναι αρκετο. Ξερεις τι θα ηθελα? Να μην μπορει ποτε κανενας να με επηρεασει συναισθηματικα εννοω.

[Ανώνυμος]

Πρέπει να συνεχίσετε την ψυχοθεραπεία… Η μόνη λύση! Έτσι ώστε να αποδεχθείτε την ανθρώπινη φύση σας.
(Κι αν μπορείτε να πείσετε και την αδερφή σας Να δει ειδικό, ακόμα καλύτερα.)

[Συντάκτης]

Δημοσιεύσεις