• Αυτό το θέμα έχει 268 απαντήσεις, 38 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 3 έτη, 3 μήνες πριν από τον χρήστη Ανώνυμος.
Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 16 έως 30 (από 269 συνολικά)
  • Συντάκτης
    Δημοσιεύσεις
  • #65649

    west.coast
    Συμμετέχων

    Καλησπέρα σε όλους από Μπέρμιγχαμ.. εδώ τα πράγματα την τελευταία βδομάδα έχουν παρανοησει τελείως.. βγαίνεις έξω από το σπίτι να περπατησεις λίγο και θες να βάλεις τα κλάματα από αυτή την ησυχία και την απουσία κίνησης και κόσμους στο δρόμο. Δεν φοβάμαι τόσο μην κολλησω, αλλά μου λείπει η ρουτίνα μου απίστευτα και με θλίβει το να μην ξέρω πότε θα είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε ξανά τις ζωές μας από εκεί που τις αφήσαμε. Τα γυμναστήρια έχουν κλείσει επομένως και εγώ έχω μείνει χωρίς δουλειά, καθώς επίσης και τα πανεπιστήμια αλλά το καλό είναι ότι δεν θα χαθεί το εξάμηνο μιας και θα τα κάνουμε όλα online .. σκιαζομαι για το virus aftereffect πάντως, και την ψυχολογική κατάσταση όλων μας. Καλή δύναμη σε όλους σας

    #65659

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Καλημέρα σε όλες από Θεσσαλονίκη, γνωστή και ως ντροπή της πανδημίας, καθώς έχουμε πάρει σβαρνα τις παραλίες τέτοιες μερες. Εδώ επικρατεί δεκαπενταύγουστος, όχι ακριβώς νέκρα αλλά σίγουρα είναι αισθητή η απουσία δραστηριότητας. Η δικη μου κατάσταση είναι πολύ περίεργη,.με μια μάνα ψυχασθενή που αρνείται να καταλάβει τα μέτρα ασφαλείας. Έμενα στην αρχή μαζί της να την προσέχω αλλά με τρόμαξε πολύ πως κινείται, δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας και μας θεωρεί όλους υπερβολικούς. Εγώ από την άλλη δε θέλω και πολύ να πάθω κρίσεις, είμαι και μικροβιοφοβική και μόλις βγήκα από πολύ βαριά υπεροκοπωση, κρίσεις πανικού και δε συμμαζευεται με πολλή απομόνωση, οπότε όλο αυτό με πήγε πίσω στην εποχή που ένιωθα ότι δεν είχα να βασιστώ κάπου. Ευτυχώς μέσα σε όλο το σκοτάδι αχνοφαινονται δειλά κάποιες αχτινες, κάποιοι άνθρωποι που όντως με αγαπάνε και θέλουν να βοηθήσουν, και ευτυχώς γιατί ούτε στον πατέρα μου θα μπορούσα να μείνω λόγω ηλικίας. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ επιβαρυντική και για την ψυχική μας υγεία και προσπαθώ να με κρατάω με νύχια και με δόντια ήρεμη και χαρούμενη για να αποφύγω κάποιο κύλισμα.

    #65662

    Φούστα Κλαρωτή
    Συμμετέχων

    @Louk Ritia, ελπίζω όλα να σας πάνε καλά. Έξτρα πόντους δυσκολίας το αεικίνητο νηπιο, δύσκολη ηλικία και χωρίς καραντίνα. Οι περισσότεροι νιώθουμε κοντά στον πανικό. Θα σου πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό με skype/τηλέφωνο για να εκτονώσεις λίγο την πίεση. Μην το αφήνεις να φτάσει στα άκρα. Τον τελευταίο χρόνο είχα κρίσεις πανικού τις οποίες είχα αντιμετωπίσει και αυτές τις ημέρες νιώθω ότι επιστρέφουν. Το καλό είναι ότι συνεχίζω τις συνεδρίες με τον ψυχολόγο μου μέσω skype.

    @west coast, υπομονή, από φίλους στην Αγγλία ξέρω ότι είστε έξτρα αβέβαιοι εκεί πέρα. Αυτό που με έχει βοηθήσει πολύ είναι να δημιουργήσω μια νέα ρουτίνα. Το να είναι η μέρα μου δομημένη και να μπορώ να κατακτώ μικρούς στόχους με κάνει να νιώθω καλύτερα ψυχολογικά.

    #65669

    Sheep
    Συμμετέχων

    Αχ την είχα ανάγκη αυτήν την συζήτηση!
    Ήρθα στις Βρυξέλλες πριν ένα μήνα, έτοιμη για να ζήσω στο φουλ το Ερασμους μου( Γελάμε), μέχρι τέλη Μαίου.
    Έχω επιλέξει να παραμείνω, είμαι φοιτήτρια ιατρικής και απ’ότι βλέπω έχω περισσότερες πιθανότητες να κάνω κάτι εντός νοσοκομείου, απ’ότι στην Ελλάδα αυτήν την στιγμή . Ελπίζω και σε καλύτερες μέρες τούς δύο επόμενους μήνες,ίσως να με κρατάει και αυτό.
    Αν και είμαι ψύχραιμη, σκέφτομαι σε τι υποβάλλω τους γονείς μου,που έχουν τρελαθεί από την αγωνία τους. Έχουν λογικές ανησυχίες, το ξέρω. Είμαι εγωιστρια;
    Σε όλους/ες ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες,οι σκέψεις μας είναι μαζί σας! Σας στέλνω την αγάπη μου, προσοχή και όλα θα πάνε καλά!

    #65696

    Aldonza
    Συμμετέχων

    Καλησπέρα από Λομβαρδία, είμαι εδώ και 20 μέρες κλεισμενη στο σπίτι εκτός από 2 φορές που βγήκα να παω στο σουπερμάρκετ και στο φαρμακείο . Είναι πολύ δύσκολο όχι το να μένεις στο σπίτι και να μην δουλεύεις αλλά το να ακούς κάθε μέρα τα νούμερα των νεκρών απο τις ειδήσεις. Όπως είπε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας ας μείνουμε μακριά ο ενας απ’τον αλλον σήμερα για να αγκαλιαστούμε σφιχτά αύριο! Εύχομαι κουράγιο σε όλους μας!

    #65707

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Για πείτε ρε παιδιά, πώς διάολο την κάνουμε αυτήν την καινούρια ρουτίνα? Εγώ κάθε μέρα νιώθω λες και ζω τη μέρα της μαρμότας. Κάνουμε εργασία εκ περιτροπής, για συντήρηση δυνάμεων τη δύσκολη ώρα, και υπάρχουν μέρες που δεν πάω καθόλου στο νοσοκομείο. Ε, πέρασα ένα ολόκληρο ΠΣΚ να σηκώνομαι το πρωί και να κάνω αδιάκοπα refresh στα σάιτ, μέχρι να νυχτώσει. Δεν κατάλαβα πότε πήγε 1 τη νύχτα, αλλά ταυτόχρονα μου φάνηκε και αιώνας. Έχει αρχίσει να πονάει όλο μου το σώμα από το καθισιό, τρώω βλακείες και βγαίνω κάθε μία ώρα για τσιγάρο.
    Πώς την παλεύετε εσείς οι υπόλοιπες, ρίξτε καμιά ιδέα γιατί χανόμαστε.

    #65708

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    @Aldonza: υπομονή, να μας στέλνεις ανταπόκριση. Ούτε μπορώ να φανταστώ πώς είναι η κατάσταση εκεί. Μια αγκαλιά <3

    #65725

    Louk Ritia
    Συμμετέχων

    Αγαπημένη @Φούστα Κλαρωτή, νομίζω πως έτσι όπως πάει η κατάσταση θα επικοινωνήσω σίγουρα τηλεφωνικώς με ειδικούς, τόσο η ψυχολόγος μου όσο και η ψυχίατρός μου ανήκουν στο δυναμικό του κέντρου ψυχικής υγείας (που υπολειτουγεί) και δε γνωρίζω προσωπικά τηλέφωνα για να τις καλέσω, ωστόσο στην παρούσα φάση δεν έχω θέμα να αξιοποιήσω και τις δωρεάν υπηρεσίες μέσω τηλεδιάσκεψης που προσφέρονται. Γενικώς είμαι καλύτερα πάντως, αλλά είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό.

    @Μαύρο Γατί κράτα γερά! @Sheep έχω πολύ αγαπημένη φίλη στις Βρυξέλλες και μιλάμε καθημερινά αυτές τις μέρες, μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, ετοιμάζεται για μετακόμιση (μου είπε ότι επιτρέπεται).


    @lioness
    για μένα δεν έχουν αλλάξει και πολλά, λόγω της μικρής έχω μία στάνταρ ρουτίνα καθημερινά, αλλά αν δεν ήταν έτσι, θα έβλεπα σειρές, πολλές σειρές (μου χουν λείψει), θα παρακολουθούσα μαθήματα σε sites τύπου coursera, πιθανώς να δοκίμαζα νέες συνταγές, επίσης κυκλοφορούν δωρεάν μαθήματα yoga κτλ αυτές τις μέρες.

    #65763

    acantholimon
    Συμμετέχων

    Κάτι οι σπουδές μου,κάτι η εργασία μου τα προηγούμενα χρόνια στον τομέα της υγείας,ήμουν ψυλλιασμένη,οργανωνόμουν και ακολουθούσα πρακτικές,πριν να γίνουν αυτές μέτρα της κυβέρνησης.Δεν έχω αιφνιδιαστεί.Δε θα μπω σε λεπτομέρειες.Έχω την αίσθηση,ότι τουλάχιστον ο κόσμος του Α,μπα είναι υπεύθυνος και συνειδητοποιημένος.Πάνω κάτω θα έχετε φροντίσει όλοι εγκαίρως,να προστατεύσετε τον εαυτό σας,τους δικούς σας και τους γύρω σας.Ο καθένας ακολουθώντας τις καλύτερες διαθέσιμες επιλογές.

    Αυτό που έχω την ανάγκη,να μοιραστώ,είναι η μοναξιά.Όχι,από άποψη απομόνωσης και εγκλεισμού.Βρίσκομαι σε συνθήκες,που παλεύεται το πράγμα.Δεν είχα άλλωστε και τη σούπερ κοινωνική ζωή πριν.Είχα ήδη συγκεκριμένους περιορισμούς.Νιώθω μόνη με την έννοια,ότι σε όλο αυτό είμαι η αρχηγός.Η πανδημία έφερε πιο κοντά.εκείνο που έβλεπα,να έρχεται.Ότι είμαι πια ο ενήλικας εκείνος,που κρέμονται οι άλλοι από πάνω του.Στη συγκεκριμένη περίπτωση από το να αποφασίσω πού θα περιοριστούμε,να δώσω οδηγίες προφύλαξης,να συμμαζεύω τους άτακτους του σπιτιού,να είμαι δύο βήματα,πριν τις ανάγκες που θα προκύψουν για όλους,να έχω στο μυαλό μου ακόμα και πλάνο αυστηρής καραντίνας.Αυτό το βάρος της ευθύνης το κουβαλάω μόνη μου.Είναι στιγμές που θα ήθελα,να μου πει κάποιος,άστο,αυτό θα το κάνω εγώ.Ή ότι πήρε την τάδε πρωτοβουλία και μπορώ,να τον εμπιστευτώ,γιατί ξέρει και μπορεί καλύτερα από εμένα.

    Κατά τα άλλα γελάω με τη μάνα μου,που έχει μάθει και λέει,δεν του covid (κόβει-d) για εκείνους,που δεν πολυκαταλαβαίνουν από περιορισμούς και ότι πρέπει,να προσαρμοστούμε σε ιδιαίτερες συνθήκες.Για τον πατέρα μου πχ.Ενώ πήγαμε να προμηθευτούμε πράγματα για αρκετές μέρες,ώστε να αποφύγουμε μετακινήσεις κι επαφές,έκανε τον δύσκολο με τη μάρκα των τσιγάρων και η μόνη του παραγγελία για το σούπερ ήταν ο ταραμάς.Ο ταραμάς,ρε φίλε!

    Καλό κουράγιο σε όλους.Καλές ευκολίες μέσα στα δύσκολα.Αν και αποφεύγω συνειδητά πολλά μέσα,σχόλια,συζητήσεις,διάφορα,που καταλαβαίνω,ότι μπορεί να με εκνευρίσουν εύκολα το τελευταίο διάστημα,εδώ μπαίνω,για να δω γνωστά πρόσωπα.Σας βλέπω και ξέρω,ότι είσαστε καλά.Φιλιά!

    #65751

    Φούστα Κλαρωτή
    Συμμετέχων

    @lioness, εσένα και κάποιους άλλους σχολιαστές σας είχα λίγο παραπάνω στο μυαλό μου αυτές τις ημέρες. Μην απαιτείς τα άπειρα από τον εαυτό σου – το λέω να το ακούσω κι εγώ που αυτομαστιγώνομαι. Μια χαρά είναι το καθισιό, θα υπάρχουν μέρες που θα λιώνεις κι αυτό είναι ΟΚ. Εμένα με βοήθησε να φτιάχνω ενα ημερολόγιο (το οποίο κατέληξε σε excel) και να καταγράφω τη μέρα μου και να προγραμματίζω όσο μπορώ την επόμενη. Όταν με το καλό λήξει όλο αυτό, θα το διαβάζω και θα μου φαίνεται χαζό ότι προγραμμάτισα 12-13 να ξεχωρίσω τις κάλτσες ή να κάνω πεντικιούρ στον εαυτό μου. Προσπαθώ να βάλω ένα μιξ στο πρόγραμμα με αγγαριες και ευχάριστα πράγματα.
    Είναι σημαντικό για μένα να έχω κάποια “ορόσημα” σταθερά μέσα στην ημέρα. Για παράδειγμα, προσπαθώ να μη χάσω το διαδικτυακό ραντεβού των 11 για διαλογισμό. Προσπαθώ να είμαι αυστηρή με τις ώρες του ύπνου μου και του φαγητού μου.

    @μαύρο γατί, καταλαβαίνω τι εννοείς..κι εγώ φοβάμαι ότι θα με πάει πίσω, αλλά το παλεύω!

    @sheep, ορίστε πόσοι θα έχουν να διηγηθούν τέτοιες ιστορίες από το εράσμους; Οταν οι άλλοι θα λένε για μπαρ και κραιπάλες, εσύ θα έχεις να λες ότι έζησες μεγάλες στιγμές. Κάνε υπομονή!


    @aldonza
    , πολλές αγκαλιές και κουράγιο!

    #65750

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Lioness, επειδή έχω μια τάση να σαπίσω μπροστα στο λάπτοπ και να καπνίζω παραπάνω αυτές τις μέρες, φτιάχνω ένα ημερήσιο πρόγραμμα που με ικανοποιεί και αναγκάζω με το ζόρι τον εαυτό μου να σηκωθεί και μου απαγορεύω το πολύ κάπνισμα, όπως θα με ανάγκαζα αν δούλευα ή είχα μάθημα. Δεν το ρισκάρω να βγω έξω με τίποτα, γιατί οι γονείς του φίλου μου που μένουν δίπλα έχουν ήδη πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε βγαίνω μια φορά την εβδομάδα για ψώνια, δικά μας και δικά τους. Με μαλώνω συνέχεια να σηκωθώ απο τον καναπέ και να περπατήσω, έστω στο μπαλκόνι, να κάνω λίγο yoga, να κάνω καμιά δουλειά που απαιτεί κίνηση, τέτοια πράγματα. Ξέρω πάντως, οτι άμα χαλαρώσω και αφήσω να με πιάσουν οι μαύρες μου, θα γίνω ένα με τον καναπέ, με δυσάρεστες συνέπειες. Βρίσκω και την ευκαιρία να σου πω οτι έχω διαβάσει το κείμενό σου γύρω στις 10 φορές απο χτες. Είναι τόσο αληθινό και μου προκαλεί τόσα αντικρουόμενα συναισθήματα, που σχεδόν έκλαψα. ❤

    #65789

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    @μαύρο γατί όσο μπορείς να μην πέφτεις. Έχεις και τη δύναμη που σου στέλνουμε από εδώ.
    Όλοι μας χρειαζόμαστε την δύναμη και ελπίδα.

    #65803

    Aldonza
    Συμμετέχων

    Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Μακάρι να τελειωσει γρήγορα αυτός ο εφιάλτης! Το πιο σημαντικό για εμάς που είμαστε υποχρεωμένοι να καθόμαστε σπίτι είναι όπως είπαν και πιο πάνω να έχεις πρόγραμμα ακόμα και αν οι δραστηριότητες σου φαίνονται χαζές τύπου το πρωί θα σκουπισω μετα θα μαγειρέψω το απόγευμα θα γυμναστω κλπ. Την πρώτη εβδομάδα ήμουν χάλια δεν έβρισκα λόγο να σηκωθώ απο το κρεβάτι τώρα που σε γενικές γραμμές οργανώνω την ημέρα μου ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν 20 ημέρες! Φιλιά!

    #65806

    Andromeda
    Συμμετέχων

    Φούστα κλαρωτή μπορείς να αμς πεις εδω πληροφορίες για τον on line διαλογισμό που κάνετε;

    #65822

    Ανώνυμος
    Ανενεργός

    Aldonza έχεις δίκιο για το πρόγραμμα και εγω προσπαθώ να το τηρώ και να το δουλεύω. Βέβαια είναι μέρες όπως η χθεσινή που δε με χωράει ο τόπος. Είχα χρόνια να πανικοβληθώ, τρομάρα μου και καλά νόμιζα πως ήμουν δυνατή.
    Το πρόγραμμα και η ρουτίνα στην καθημερινότητα είναι κάτι πιστεύω που θα μας κρατήσει. Μαζί με την επικοινωνία με τους γύρω μας.Να μιλάμε, να λέμε όσα νιώθουμε.

Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 16 έως 30 (από 269 συνολικά)

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.