- Αυτό το θέμα έχει 268 απαντήσεις, 38 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 3 έτη, 4 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
Little Wolf ☺❤
Ώστε no_roots είσαι κοντογειτονάκι!
@no_roots. Όχι δεν είσαι η μόνη μου που φοβάται ακόμη.
Και είναι αυτό ακριβώς που είπες. Αν φοβάσαι κάποιοι θυμώνουν κιόλας.
“Άντε καλά τώρα, τι ιοί και χαζομάρες. Καλά ακόμη τα πιστεύεις”
Λες και είναι άσχημο, λάθος να ανησυχείς. Και το χειρότερο, φορές μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ αν κάνω λάθος, αν είμαι υπερβολική.
Δεν ξέρω χαμένα τα έχω.
Ελπίζω να πηγαίνουν όλα καλά με την εγκυμοσύνη!Καλησπέρα κι από μένα! Δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά ο ελεύθερός μου χρόνος έχει σχεδόν εκμηδενιστεί και σπανίως πλέον σχολιάζω και στο site. Όταν το κάνω ή θα γράφω μονολεκτικά ή θα αρχίζω τα κατεβατά (όπως τώρα 😛 δείξτε κατανόηση, μου λείπει η επικοινωνία με ενήλικες).
Αρχισα να χαλαρώνω τις τελευταίες αρκετές μέρες, εδώ που τα λέμε το να έχω δύο πακέτα αντισηπτικά μαντηλάκια στη τσάντα μου ήταν κάτι δεδομένο πάντα για μένα, όπως και το να πλένω τα χέρια μου όταν θα έρθω απ’ έξω κτλ, κανόνες υγιεινής. Εντάξει, κάποιες λεπτομέρειες τις προσέχω παραπάνω πλέον, δηλαδή τώρα θα καθαρίσω τα χέρια της μικρής όταν πιάσει την κουπαστή για να κατέβει τα σκαλιά της οικοδομής μας. Κατά τ’ άλλα εδώ και δύο εβδομάδες πηγαίνουμε κούνιες (δεν είχαν ανοίξει ακόμα, αλλά έχουμε στην περιοχή κούνιες που είναι σε πλατεία και δεν έχουν πόρτα και κάγκελα), οπότε μετά απ’ αυτό χαλαρώνεις θέλεις δε θέλεις…αλλά τι να έκανα; Για πόσο καιρό να την κρατούσα μέσα στο σπίτι;
Την περασμένη εβδομάδα η γιαγιάκα μου ήταν στο νοσοκομείο και δε θα πήγαινα παρά μόνο αν τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα. Χρειάστηκε λοιπόν να πάω, ήμουν με μάσκα, αντισηπτικά κτλ..αλλά όταν δύο μέρες μετά άνοιξε τα μάτια της και μου μίλησε, δεν άντεξα, την έβγαλα τη μάσκα για να δει πόσο χαρούμενη ήμουν. Έτσι κι αλλιώς στο μεταξύ ερχόμουν σ’ επαφή με τη μάνα μου και τη θεία μου που έμεναν με βάρδιες εκεί και ήταν αδύνατο να φοράνε μάσκες όλη μέρα.
Ε μετά απ’ όλα αυτά χαλάρωσα, όχι σε σημείο να ξεχνιέμαι, αλλά σε σημείο που να μη δυσκολεύω πάρα πολύ την καθημερινότητά μου.@No_roots στη θέση σου θα καθόμουν λίγο ακόμα στ’ αυγά μου. Χαίρομαι που πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη και που είστε όλες καλά! Μου λείψατε!
Windowtale μια χαρά, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον 😊, έχω διάφορα μικροπροβλήματα αλλά αφού είμαι όρθια και κυκλοφορώ, δεν παραπονιέμαι.
Εμένα πλέον με έχουν κατατάξει ως “περίεργη” και με έχουν αφήσει ήσυχη από την άποψή πως, τουλάχιστον, σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ιός ακόμα. Δηλαδή, αφού ξεκαθάρισα πως ο καθένας ας πιστεύει ό,τι θέλει αλλά μακριά από εμένα, είμαι κάπως σε καλύτερη φάση όσο αφορά στα νεύρα μου.
Από την άλλη, με δυσκολεύει το ότι θα ήθελα να κάνω περισσότερα πράγματα (να πάω σε συνάντηση Αμπαχόλικς πχ, να δω τις φίλες μου στο κέντρο) αλλά φοβάμαι να μπω στο μετρό ακόμα και διάφορα άλλα τέτοια. Αισθάνομαι πως αυτοπεριορίζομαι και αυτοκαταπιέζομαι, αλλά φοβάμαι και να το ρισκάρω οπότε κάθομαι στα αυγά μου και αναμένω ακόμα. Better safe than sorry προς το παρόν.Εσύ πώς είσαι; Είναι καθόλου καλύτερα τα πράγματα;
@no_roots, πολύ χαίρομαι που είσαι καλά! Ελπίζω να συνεχίσουν έτσι τα πράγματα. Και τα μικροπροβλήματα που αναφέρεις να μην είναι πολύ ενοχλητικά. Να προσέχεις.
Γέλασα με το περίεργη, που είπες! Νομίζω βρίσκομαι στην ίδια κατηγορία. Τουλάχιστον όπως λες σε έχουν αφήσει ήσυχη.
Επίσης σε ευχαριστώ που ρώτησες.Εγώ αρκετά πιο ήρεμα αλλά σε εγρήγορση. Με τα απαραίτητα μέτρα τόσο στη δουλειά όσους και στις εξόδους που είναι απαιραίτητες. Σε εξωτερικούς χώρους είναι πολύ καλυτερα τα πραγματα, είδα φίλους και γνωστούς που είχα μήνες να δω. Ωστόσο κάποια πράγματα εξακολουθώ να τα σκέφτομαι να συζητάω, ανησυχώ. Επίσης νομίζω πως πολλοί θα με κοιτάνε σαν “εξωγήινη”!!!Λες και έχω κατέβει από άλλο πλανήτη. Και όλα αυτά επειδή ακριβώς αναρωτιέμαι.
Συμφωνώ πως μου λείπουν πράγματα που θα ήθελα πιο αυθόρμητα να κάνω, μα δυστυχώς όπως αναφέρεις πρέπει πλέον να το σκεφτώ. Ένα ταξίδι που θέλω να πάω, στον κινηματογράφο, σε μια συνάντηση όπως είπες. Μόνη μου φυσικά περιορίζομαι, αλλά ακόμη το σκέφτομαι. Και καταλήγω να χάνω αρκετά πράγματα.
Θέλω να πιστεύω πως όλα χρειάζονται χρόνο. Ίσως και εμείς, κάποιοι πιο σύντομα αλλοι αργότερα. Αλλά ελπίζω πάντα, με σεβασμό στον απέναντι μας.
Αχ Loukritάκι μου στα αυγά μου κάθομαι κι εγώ, αλλά με τρώει να πάρει. Αλλιώς ήθελα να είναι οι “τελευταίοι” μου μήνες. Θα ήθελα να κάνω βόλτες, να πάω διακοπές, να δω όλες εσάς, να πάω σε γιόγκα πάρτυ, σε πάρτυ σκέτο και γενικά να κυκλοφορήσω πριν τη μεγάλη κλεισούρα. Τώρα με το μαλακό και φοβισμένα, ουφ..
Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά με τη γιαγιά σου! Κι εμένα μου λείψατε!
καλό μου no_roots, πράξε όπως εσύ νιώθεις και μην καταπιέζεσαι. Εμένα με τρομάζει η αδιαφορία του κόσμου, το πόσο γρήγορα ξεχάσαμε και το πόσο γρήγορα μπορεί να ξαναμπούμε σε αυτή την κατάσταση.
Περαστικά στη γιαγιά σου Louk Ritia!
Ευχαριστώ για τις ευχές σας για τη γιαγιά, είναι καλύτερα αλλά η κατάσταση παραμένει σοβαρή, η καρδιά της είναι αδύναμη, όσο αντέξει είπαν οι γιατροί. Σημασία έχει ότι την έχουμε κοντά μας ξανά.
Φούστα αυτό μου έλεγε και η μάνα μου που δουλεύει σε σούπερ μάρκετ, ότι όλοι συμπεριφέρονται όπως πριν 5 μήνες. Πιστεύω πως καλό είναι να είμαστε λίγο συντηρητικοί ακόμα με το θέμα και να μην ξεχνάμε. Προσπαθώ να κρατήσω μία μέση κατάσταση όπως ανέφερα παραπάνω.
Με τα νησιά έχετε μάθει τι γίνεται; Ο αδερφός μου στη Ρόδο κι ένας φίλος στη Σαντορίνη μου είπαν ότι τα 2/3 των καταλυμάτων δε θ’ ανοίξουν.
Καλησπέρα! Κάνω μια νέα αρχή στο thread, για τη νέα καραντίνα.
Ελπίζω να είστε όλοι καλα και να την παλέψουμε! Είχα ξεχάσει την ύπαρξη του φόρουμ, και απορώ γιατί! Ευελπιστώ να μπαίνουμε και εδώ να τα λέμε, για την παρέα στον εγκλεισμό!Καλησπέρα κι από μένα, λένε πώς για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική η δεύτερη αυτή φάση του εγκλεισμού.Εγώ ασθάνομαι μεγαλύτερη νευρικότητα από την πρώτη φορά και θέλω να συνδεθώ και με άλλους ανθρώπους πέρα από αυτούς με τους όποιους πέρασα την πρώτη φάση… Επίσης παρατηρώ ότι πολλοί γύρω (φίλοικαι συνάδελφοι) συμπεριλαμβανομένης κι εμένα έχουμε πάθει κάτι σαν burn out, οποότε γίνεται μεγάλη στροφή στο self care, και αλήθεια πιστεύω η επιείκεια στον εαυτό μου και η προτεραιότητα στις ανάγκες μου είναι απαραίτητα στοιχεία προκειμένου να την παλέψω. πώς την βιώνετε εσείς?
Γεια σου leviosa!
Είναι λογικό νομίζω να υπάρχει περισσότερη νευρικότητα, μια και ειναι και η πανδημία πιο φουντωμένη, αλλα και τα μέτρα πολλες φορές παραλογίζονται, και δεν ξέρεις πού θα φτάσει αυτο με τις απαγορεύσεις. Και πολυ σημαντικό, με τις δουλειες των ανθρωπων, που κινδυνεύουν…
Κι εγω το βιωνω διαφορετικα απο το πρώτο λοκντάουν.
Με κάπως λιγοτερη αισιοδοξία, λιγο θυμό, αλλα ψύχραιμα και στο βάθος, δεν ξερω γιατι, αισιόδοξα.
Πολύ καλη η στροφή στη φροντίδα του εαυτού, κι εγω έτσι ακριβώς το χρησιμοποιώ και νιωθω πολύ καλα σε αυτό, σε προσωπικο επίπεδο τουλαχιστον.
Είναι ό,τι πιο χρήσιμο μπορεις να κανεις αυτή τη στιγμη!Καλησπέρα σε όλη την παρέα! Καλά έκανες saligari και άνοιξες πάλι το θέμα είναι επίκαιρο δυστυχώς ξανά. Εγώ δουλεύω κανονικά και η όλη κατάσταση έχει πάρει τη μπάλα και τη δουλειά αλλά και την ψυχολογία μου. Είναι πιο δύσκολα από την πρώτη καραντίνα για εμένα σίγουρα και δυστυχώς δεν έχω αποθέματα αισιοδοξίας (γενικά εμένα ήταν από πάντα χαμηλά χαχαχα). Η όλη αυτή κατάσταση έχει επηρεάσει πολύ άσχημα και την ψυχολογία μου δυστυχώς και παρόλο που με βοηθάει η εβδομαδιαία ψυχοθεραπεία όταν έρχεται το ΣΚ πέφτω πολύ. Μια φάση είναι όμως ελπίζω να περάσει σύντομα και να βγούμε από αυτό! Θα ήθελα επιτέλους να έρθω σε μια Αμποσυνάντηση γιατί δεν έχω παρευρεθεί σε καμία προς το παρών και αυτό είναι κάτι που περιμένω πως και πως όταν τελειώσει η καραντίνα!
Καλησπέρα φόρουμ καραντίνα νο2. Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι ανοίξατε το θέμα ξανά. Μου είναι πολύ δύσκολη αυτή η καραντίνα. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σχεδόν σε τίποτα από αυτά που πρέπει να κάνω. Έχω βρεθεί με μια εργασία πτυχιακή που έχω τελειώσει ως προς τα δεδομένα, την ανάλυση μένει να γράψω το θεωρητικό. Ίσως επειδή είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να χωρίσω σε βήματα με ακρίβεια με δυσκολεύει πολύ. Και όταν λέω ότι με δυσκολεύει εννοώ ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να κάνω έστω και μια παράγραφο. Ταυτόχρονα ο καθηγητής μου (που είχα σε υπόληψη) για κάτι πρακτικά ζητήματα που έχω απορίες μου απαντάει φουλ απότομα και με αγένεια (δε θα έπρεπε να με νοιάζει, αλλά με νοιάζει). Η δυσκολία συγκεντρωσης έχει μεταφερθεί και στις αγαπημένες μου δραστηριότητες όπως το διάβασμα α,μπα, λογοτεχνία ή σειρές ( βλέπω μόνο χαζοχριστιυγεννιατικες ταινίες γιατί οτιδήποτε άλλο χάνω διαλόγους και πρέπει να γυρίσω πίσω). Ταυτόχρονα κουράζομαι (ίσως απελπίζομαι ταιριάζει καλύτερα) στην ιδέα ότι μπορεί να κρατήσει μέχρι Φλεβάρη ή Μάρτη η καραντίνα. Φφφ στα ευχάριστα: έχω γυρίσει σπίτι γονιών και εδώ που είμαι έχει ελάχιστα έως μηδεν κρούσματα οπότε δεν φοβάμαι να κυκλοφορήσω για βόλτα και take away και έχω και (καλή) παρέα την αδερφή μου.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
