- Αυτό το θέμα έχει 268 απαντήσεις, 38 φωνές και ενημερώθηκε τελευταία φορά 3 έτη, 4 μήνες πριν από τον χρήστη
.
-
Δημοσιεύσεις
-
lioness εχθές πάντως φάνηκες να μπαίνεις δύο φορές, δηλαδή έγραψε “lioness joined the party” δύο φορές συνεχόμενες, οπότε κάτι κατάφερες.
Εγώ μπήκα αλλά μου φάνηκε κάπως περίεργο και λίγο μπερδευτικό. Είναι που έχω συνηθίσει κι αυτό εδώ που είναι πιο ευανάγνωστο και “καθαρό”, αργεί βέβαια λίγο, είναι και που δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, νομίζω πως εδώ μου αρέσει καλύτερα, αλλά οκ όλα συνήθεια είναι.
Ελπίζω να μη χαθούμε κι από εδώ πάντως 😊@lioness, δε θυμαμαι να μου ζήτησε κινητό και τέτοια. Επειδη το δουλευω στον υπολογιστή δε θυμαμαι να κατέβασα εφαρμογη ή εγκατάσταση προγράμματος.
Πραγματικά κάποιοι το έλεγαν ντισκοτεκ (ειναι καλά παιδιά όμως κατά βάθος) αλλά τώρα έφτασαν σε σημείο να το προσκαλούν και τους άλλους.
@between words, νιώθω λίγο ότι σου γ@@@με τη σελίδα καθώς ο πρώτος σκοπός της ήταν για τη λέσχη ανάγνωσης, αλλά desperate times call for desperate measures (ή κάτι τέτοιο)
Παιδιά, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ. Έδωσα τον αριθμό της αδερφής μου τελικά για επαλήθευση, γτ είχε κολλήσει η εφαρμογή. Έβαλα και την εικόνα μου, είμαι έτοιμη για αμποσυζητήσεις χιχι
Καλέ, δε χανόμαστε κι από δω!
Σαν να άρχισα να το καταλαβαίνω αυτό το ντισκοτέκ :p Θα ξαναμπώ αύριο, που ίσως έχω περισσότερο χρόνο, γιατί τον υπολογιστή τον ανοίγω μόνο όταν κοιμάται η μικρή.
@no_roots κι εγώ δεν το χω καθόλου με τις αλλαγές, συνηθίζω να λέω “αν η ευφυΐα αξιολογείται βάσει της προσαρμοστικότητας, τότε θα πρέπει να είμαι θεόχαζη”.
Αποφάσισα..Θα πεταχτώ να αφήσω το άσχετο σχόλιο μου!
Αρχικά, μου κάνετε παρέα πάνω από έναν χρόνο και σας ευχαριστώ!
Απολαμβάνω τις περιγραφές σας, τις ιστορίες και τα σχόλια σας και «κλέβω» μικρά στοιχεία για να γίνω καλύτερη, ειδικά τώρα που έκανα παιδάκι και η ευθύνη της σωστής διαπαιδαγώγησης ενός άλλου ανθρώπου από το μηδέν έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της..@no_roots Συγχαρητήρια και με το καλό! Εύχομαι να σας πάνε όλα καλά και να έχετε ένα υγιές μωράκι στην αγκαλιά σας!
Οι υπόλοιπ@ συμμετέχ@ες πιθανώς μπορούν να σε βοήθησουν περισσότερο με την προετοιμασία της εγκυμοσύνης και του τοκετού, μιας που κατά κάποιον τροπο γνωρίζεστε καλά!
Θα περιγράψω μόνο τι έκανα εγώ και αν τελικά με βοήθησε και πώς..
Αρχικά να πω πως ήμουν τυχερή και είχα καλή εγκυμοσύνη..κατά τη διάρκεια λοιπόν έμπαινα σε διάφορα φόρουμς με απορίες/ιστορίες άλλων γονέων to be (όχι μαμαδογκρουπ του φβ, αν και παντού ακούς κουλές συμβουλές και απόψεις) και διάβαζα θέματα για τα πάντα! Είτε με αφορούσαν είτε όχι! Έτσι κάπως κατάλαβα το εύρος των καταστάσεων που μπορεί να βιώνει η γυναίκα και το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το οποίο με καθυσηχασε κάπως γιατί όλα φάνταζαν πιθανά να συμβούν (ακόμα και άσχημα σενάρια) και πλέον το ήξερα (δεν είμαι σίγουρη ότι είναι κατανοητό όπως το γραφω 😕 ελπίζω να είναι!). Παρακολούθησα ον-λάιν σεμινάρια για τον τοκετό, την περιποίηση του νεογνού, τον θηλασμό..Δεν κάναμε μαθήματα ανώδυνου τοκετού παρόλο που το είχα σκεφθεί..
Τίποτα δε με βοήθησε κατά τη γέννα, τον θηλασμό ή τον ερχομό του μωρού στο σπίτι χαχαχα! Είναι τέτοια η εμπειρία που δε νομίζω ότι δε μπορείς να προετοιμαστείς όσο κι αν διαβάσεις..Αλλά το πολύ αισιόδοξο είναι ότι με κάποιον τρόπο τα καταφέρνεις ❤️
Εκ των υστέρων, νομιζω πως το κομμάτι που ίσως μπορείς να βοηθηθείς διαβάζοντας, αλλά δε ξέρω αν υπάρχει κάποιο τέτοιο βιβλίο, είναι η επιστροφή στο σπίτι και η σχέση με τον σύντροφο. Για μας νομίζω ήταν και είναι το πιο challenging κομμάτι (χα! Και είναι και αυτό που κρατάει περισσότερο)..
Γεια σου Artzibal, καλωσήρθες και να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τις συμβουλές 😊
Με εμένα είναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Πριν από χρόνια που ξεκίνησα να προσπαθώ για παιδί, διάβαζα πάρα παρά πολύ για ό,τι μπορεί να αφορούσε σε μια εγκυμοσύνη, ήξερα σχεδόν ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, έμπαινα σε φόρουμ χωρίς να είμαι έγκυος και διάβαζα πράγματα που δεν με αφορούσαν καθόλου και φυσικά έλεγα πως, αν μείνω έγκυος, θα παρακολουθήσω μαθήματα θηλασμού κλπ.
Στη συνέχεια έζησα από κοντά πολλές εγκυμοσύνες, ενώ ταυτόχρονα εγώ δεν κατάφερνα να μείνω έγκυος, και σα να μπούχτησα. Δηλαδή όταν πλέον έτυχε αυτό, δεν ήθελα να ακούω τίποτα πια για εγκύους και μωρά. Για να καταλάβεις, η γυναικολόγος μου λέει πως είμαστε το ζευγάρι με τις λιγότερες ερωτήσεις.
Επίσης, δεν αγχώνομαι πια. Θυμάμαι στις εξωσωματικές, εκείνο το διάστημα που περιμένεις μετά την εμβρυομεταφορά, διάβαζα ανελέητα (κακό, πολύ κακό, δεν το συστήνω καθόλου), να μάθω κι αυτό, να ξέρω και το άλλο. Τώρα τίποτα.
Δεν ξέρω αν θέλω να θηλάζω, ούτε θέλω, ούτε δεν θέλω τώρα. Οπότε δεν θέλω και να διαβάσω, αν μου βγει, μου βγήκε, αν όχι δεν πειράζει, θα δω τότε. Είμαι σίγουρη πως στο μαιευτήριο θα μας δείξουν πώς να το πλένουμε κλπ, επίσης ο άντρας μου έχει ένα φίλο που έχει 4 μικρά οπότε θα τον στείλω για εντατικά μαθήματα. Έτσι ούτε γι’ αυτά θέλω να διαβάσω.Αυτό που με αγχώνει είναι να έχω όλα τα πράγματα που χρειάζονται και να ξέρω πάνω κάτω πώς να αντιμετωπίσω προβλήματα ύπνου και συμπεριφοράς. Να είμαι λίγο προετοιμασμένη για τα πολύ δύσκολα δηλαδή. Αλλά από ότι κατάλαβα, τελικά τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτά, χαχαχα.
Artzibal καλωσήρθες!
Artzibal συμφωνώ πως ο,τι κι αν σου πουν, ο,τι και να διαβάσεις τίποτα δε σε προετοιμάζει κι αυτό γιατί δεν είμαστε όλα τα ζευγάρια, όλοι οι άνθρωποι, όλα τα μωρά μία ενιαία μονάδα. Εγώ είχα ξεκινήσει να διαβάζω στις αρχές της εγκυμοσύνης και γρήγορα κατάλαβα ότι δε μου κάνει καλό. Η νύφη μου που περιμένει να γεννήσει (η ανιψιά φαίνεται πως θα περιμένει μέχρι και την τελευταία μέρα-μία εβδομάδα ακόμα ακριβώς δηλαδή) δεν έχει αφήσει φόρουμ για φόρουμ, διαβάζει και πράγματα που εγώ ας πούμε δε θα έλεγα ποτέ σε μία έγκυο, περιπτώσεις και καταστάσεις όχι ευχάριστες. Όπως το βλέπει η καθεμία, εγώ ήμουν καλά στην άγνοιά μου, αλλά δεν το συνιστώ γιατί και η τόση άγνοια σε οδηγεί σε περίεργες καταστάσεις.
@no_roots γελάω με τα εντατικά μαθήματα από τον πολύτεκνο φίλο (να του ζήσουν παρεμπιπτόντως!). Εγώ ομολογώ ότι ήμουν τρομερά τυχερή γιατί ο άντρας μου είχε ήδη ένα γιο που τώρα είναι 14 (τον έκανε μικρός), είχε εμπειρία κι έτσι, με τη δικιά μας είχε μία εξοικείωση απ’ την αρχή που εμένα μου πήρε μήνες ν’ αποκτήσω. Βασικά όλα εκείνος τα έκανε, τους πρώτους 2 μήνες ειδικά εγώ κυρίως θήλαζα κι αυτό όχι αποκλειστικά και βοηθούσα τον άντρα μου (όποτε με ρωτούσαν την άθλια ερώτηση “σε βοηθάει ο άντρας σου;”, απαντούσα “ναι τον βοηθάω, κάνω ο,τι μπορώ”).
Εννοείται όπως νιώθει η καθεμία!
@Po the Panda Ευχαριστώ 😊
@no_roots Ευχαριστώ! 😊
Στο μαιευτήριο σου δείχνουν και πώς να κρατάς το μωρό για να το θηλάσεις (αν επιθυμείς) και πώς του αλλάζεις πάνα/κάνεις μπάνιο! Αλλά αν έχετε και τόσα μωρούλια στο περιβάλλον και έχετε το θάρρος να τα «χρησιμοποιήσετε» για εξάσκηση..κάντε το! Θα έχει και πλάκα χεχεχε!
Υπάρχουν διάφορες λίστες με το τι χρειάζεται να έχεις στο σπίτι αλλά θέλουν ξεσκαρτάρισμα αλλιώς θα βρεθείς με άπειρα πραγματάκια..
Το μόνο που δε βρήκα σε λίστα αλλά μου το είπε η μαμά μου είναι καλάθι απλύτων για τα ρούχα του μωρού (έχει κάτι πολύ χαριτωμένα με ζωάκια-δε ξέρω αν μπορώ να γράψω μάρκα) 😉 Αααα και όταν πλησιάζει ο καιρός ψάξε για πάνες σε monthly pack από ηλεκτρονικά φαρμακεία-πολύ πολύ πολύ πιο οικονομικές από τις μεμονωμένες συσκευασίες!!!
Καλέ μην αγχώνεσαι μήπως κάτι σου λείψει-το βλέπεις στην πράξη και το παραγγέλνεις και online!@Louk Ritia Με το καλό να έρθει η ανιψιά!! ❤️
Ευτυχώς κι εμένα ο άντρας μου είχε μια κάποια εξοικείωση με μωρά γιατί η μπέμπα θα πλενόταν κατευθείαν στη θάλασσα, πάλι με τον μπαμπά βέβαια 😛
Μιας και λέτε για μπαμπάδες, να σας πω για το γαμπρό μου, να γελάσετε. Η αδερφή μου γέννησε στο Ηράκλειο (Κρήτη, πατριάρχικη κοινωνία κλπ) και στο δωμάτιο ήταν μαζί με άλλη μία κοπέλα. Συνοδός της αδερφής μου ήταν ο άντρας της, της άλλης κοπέλας ήταν η μητέρα της και είχαν τα μωρά στο δωμάτιο συνεχώς.
Η αδερφή μου, λοιπόν, θήλαζε και ο άντρας της άλλαζε και έπλενε το μωρό. Στον ελεύθερό του χρόνο και για να κάνει και προπόνηση άλλαζε και έπλενε και το μωρό της άλλης. Οπότε κάποια στιγμή τον βλέπει μια νοσηλεύτρια και λέει “καλέ για κοίτα ένας μπαμπάς, μπράβο, μπράβο”. Και πετάγεται η μάνα της άλλης και λέει “δεν είναι ο δικός μας, δεν είναι ο δικός μας”. Ντροπή να αλλάζει ο δικός τους το παιδί, καταλαβαίνετε χαχαχαχα!Louk Ritia πώς πάει το ημερολόγιο της ανιψούλας;
@no_roots Ευχαριστώ που ρωτάς! Πάει πολύ καλά!! Βγαίνει πολύ ωραίο! Ζορίζομαι λίγο γενικώς, γιατί τα βράδια που έχω χρόνο κυρίως, δουλεύω (απ’ το σπίτι έτσι κι αλλιώς) και όσο περισσότερο δουλέψω τόσο πιο καλά θα πάει ο μήνας οικονομικά, αλλά απ’ την άλλη θέλω και ν’ασχολούμαι με το ημερολόγιο γιατί νιώθω έντονα αυτή τη δημιουργικότητα και ας ζορίζομαι γιατί είμαι αρχάρια. Μου έχουν μείνει 2-3 σελίδες ακόμα και θα είναι έτοιμο, αλλά το πάω αργά και δε βλέπω την ώρα να το πάρουν στα χέρια τους τα παιδιά, ήδη τους έδειξα σε φώτο ένα μικρό δείγμα, γιατί δε θέλω να κάνω σπόιλερ και ξετρελάθηκαν.
Καλά, με το στόρι του γαμπρού τι να πω…η άλλη μαμά με τη μαμά της σε ποια δεκαετία ζουν; να πούμε ευτυχισμένο 1960;
Καλά κι αυτό ήταν πταίσμα μπροστά στα υπόλοιπα που μπορεί να ακούσεις στο νησί, δυστυχώς (ναι, τους έχω λίγο άχτι τους Κρήτες).
Ευτυχώς πρόλαβες που το είχες άγχος για το ημερολόγιο. Τόση αγάπη και φροντίδα που έχεις βάλει είμαι σίγουρη πώς θα βγει τέλειο ❤
Γιατί τους έχεις άχτι; Δεν ξέρω καθόλου, έχω ανθρώπους εκεί αλλά το μόνο που ξέρω γιατί μου το χουν πει, είναι ότι πας κρητη και παθαίνεις πολιτισμικό σοκ.
Αχ από που να αρχίσω δεν ξέρω. Έτσι όπως το έχω ζήσει εγώ, η Κρήτη είναι η επιτομή της πατριαρχικής κοινωνίας (όχι ότι αλλού δεν γίνονται τα ίδια, αλλά αυτούς τους έχω ζήσει πολύ). Θεωρώ πως αν πεις στους Κρήτες πως είναι σεξιστές και μισογύνιδες, θα το πάρουν ως φιλοφρόνηση και πάντως δεν θα παρεξηγηθούν.
Άντρες κάθε ηλικίας, λεβέντες και παλικάρια μέχρι εκεί πάνω (που λένε), με μεγάλα κοχόνες κλπ κλπ, να τους βλέπεις με τις γυναίκες και τις μάνες τους και να σε πιάνει σιχαμάρα, να μην ξέρεις από πού να κρυφτείς. Να κάθεται ο άλλος στο τραπέζι να φάει και να απαιτεί από τη γυναίκα του να του δώσει το μαχαίρι που αν απλώσει το χέρι το φτάνει μόνος του. Να έχει η άλλη νεογέννητο και νήπιο, να είμαστε κι εμείς μουσαφιρέοι και ο κύριος αφού ζητήσει καφέ, να της τον δίνει πίσω γιατί δεν έχει αρκετά παγάκια. Στη συνέχεια, να τη φωνάζει να πάρει τον καφέ και να τον αντικαταστήσει με ουίσκι, στο σπίτι του. Στην παραλία να μαζεύει εκείνη τα συμπράγκαλα όλα και ο κύριος να κάθεται στην καρέκλα και να απαιτεί μπλούζα και καπέλο γιατί το κουλό του ξεράθηκε και δεν μπορεί να τα πιάσει μόνος του. True stories all και είναι μόνο ένα μικρό δείγμα.
Φυσικά άλλο τα παιδιά και άλλο τα κορίτσια. Φυσικά τα αγόρια πασάδες, τα κορίτσια δούλες γενικώς σε μια οικογένεια. Οι γονείς, τα παιδιά, οι συγγενείς, όλα ευθύνη των γυναικών εννοείται. Ούτε κουβέντα για συμμετοχή στις δουλειές του σπιτιού και το μεγάλωμα των παιδιών, slut shaming και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Είσαι ξεκάθαρα πολίτης β’ κατηγορίας επειδή είσαι γυναίκα και αυτό είναι πολύ εμφανές ακόμα και σήμερα.
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.
