Από το πρωί που έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου της Ειρήνης Παππά, αναζητούσα στο διαδίκτυο αυτή τη φράση της: “Εγώ θεωρώ το παραμύθι της Σταχτοπούτας το πιο ανήθικο που υπάρχει”.
Ήμουν σίγουρη ότι την είχα ακούσει ως έφηβη, δεν θυμόμουν, όμως, πού, δεν την εντόπισα πουθενά γραμμένη και το να ψάχνεις κάτι ονομαστικά στο διαδίκτυο, τη μέρα που έχει πεθάνει το πρόσωπο την κουβέντα του οποίου αναζητάς, είναι σα να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα.
Όμως, η Παππά το είχε πει. Το είχε ξεστομίσει το 1995, προσκεκλημένη σε εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου με συνομιλητή της και τον Φρέντυ Γερμανό. Και κάπως έτσι, με μία τρομερή περιγραφή για τις επιλογές που κλήθηκε να κάνει στη ζωή και την καριέρα της, σε μία εποχή που το να λες τέτοια πράγματα επιτρεπόταν μόνο αν ήσουν η Ειρήνη Παππά, αναπλαισίωσε όλη εκείνη τη στερεοτυπική νοοτροπία που ήθελε τις γυναίκες να αναζητούν “χορηγό” για να ευτυχίσουν και να ευημερήσουν.
Παραθέτω την σπουδαία περιγραφή της, μόνο και μόνο για να υπάρχει το κείμενο -φοβάμαι, ότι πολύ συχνά τα βίντεο “κατεβαίνουν” από το YouTube- και είναι κρίμα να χαθεί αυτή η σπάνια περίπτωση μεστού γυναικείου λόγου που αλλάζει σκέψεις και μυαλά, μεμιάς.
“Όταν ήμουν εγώ 20 χρονών κοριτσάκι, πολύ προς τα αριστερά, δεν ήμουν καθόλου με τους διαδόχους, που δεν πολεμάνε για να κερδίσουνε τον τίτλο, δηλαδή ένα τσακαλάκι. Και πάω εκεί πέρα και ξαφνικά βρίσκομαι, σ’ αυτή την πισίνα που ο κύριος Αλί Χαν καλούσε τους ηθοποιούς.
Είχε μια ζωντανή ορχήστρα, τότε ήταν της μόδας το chic-to-chic και βρίσκομαι εγώ να χορεύω cheek-to-cheek με τον Αλί Χαν που ήταν και λίγο λιγδιάρης (σ.σ.: γελούν οι δύο δημοσιογράφοι στο στούντιο). Μη γελάς! Μη γελάς, γιατί αυτό με έχει πληγώσει πάρα πολύ! Λοιπόν, τι καλύτερο από μία Σταχτοπούτα από μία φτωχή χώρα, να θέλει αυτό το κοριτσάκι να αναρριχηθεί και να γίνει πριγκίπισσα.
Με ρωτήσανε εμένα; Αν είμαι εγώ Σταχτοπούτα και αν θέλω να γίνω εγώ ποτέ πριγκίπισσα; Εγώ θέλω να τα κερδίσω όλα με τη δικιά μου την αξία και με το σπαθί μου. Λοιπόν, πληγώνομαι τότε, γιατί βουτάει ξαφνικά ο Τύπος όλο αυτό το πράγμα και σε σπαράζουνε. Σου λέει, δεν μπορεί, έτσι θα είναι και αυτή. Ε, λοιπόν εγώ θεωρώ το παραμύθι της Σταχτοπούτας το πιο χυδαίο που υπάρχει.
Να το πω, να τελειώνουμε! Δηλαδή, δεν χρειάζεται τίποτα, απλά να περάσει η μοίρα, να σε χρίσει Βασίλισσα και τελειώνεις. Για όνομα του Θεού! Τα Πανεπιστήμια, οι σχολές, τα βιβλία, οι διδασκαλίες δεν πιάνουνε τίποτε; Τι είμαστε εμείς; Τότε, λοιπόν έκλαιγα εγώ. Κάνω μία διάψευση και δεν περνάει (σ.σ.: δεν δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής).
Και βρίσκομαι στην Ιταλία μετά, με ένα εξώφυλλο, να προσπαθώ να βρω δουλειά. Και βέβαια εκείνοι θέλανε την κοπέλα που ήθελε να παντρευτεί ο Αλί Χαν ο έρμος που ούτε κόρτε μου ‘κανε, ούτε του ‘κανα, ούτε ξανασυναντηθήκαμε ποτέ από εκείνο το chic-to-chic. Και βρίσκομαι στην Ιταλία και θέλανε να κάνουν συμβόλαιο στην Lux Film -να το πούμε;- στην γκόμενα του Αλί Χαν. Και εκεί τους λέω: εγώ είμαι ηθοποιός. Θα μου κάνετε δοκιμαστικό!
Δηλαδή, το τι υπέφερα, μόνη μου, 20 χρονών στην Ιταλία, δεν θέλω να τα θυμάμαι. Με εξόργισε. Αυτή η φρικτή παρερμηνεία με έκανε να φοβάμαι και τον Τύπο. Και πάω εκεί και πολεμάω, φτου κι απ’΄την αρχή και κάνω το δοκιμαστικό και με παίρνουν σαν ηθοποιό. Και τους λέω: εγώ δεν τα κάνω αυτά, δεν θα παίξω με το στήθος, δεν θα παριστάνω την κρεμάστρα του πουλόβερ. Είμαι ηθοποιός, και μόνο άμα σας αρέσω σαν ηθοποιός θα παίξω! Και έτσι έγινε!”.
Λέει κι άλλα σπουδαία εδώ η Παππά. Για την κοινωνία που δεν επιτρέπει στη γυναίκα να γεράσει, για τον τρόπο που οι γυναίκες είναι επιφορτισμένες με τη νεότητα, μπορούν δεν μπορούν, με την “ηθική του σεξ” και με την ομορφιά.
Για την τεράστια περίπτωση που υπήρξε αυτή η γυναίκα, η επιπλέον Καρυάτιδα που μας χάρισε η τύχη, διαβάστε περισσότερα εδώ και μία σπάνια συνέντευξή της στον έντυπο Τύπο εδώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ευχαριστούμε πολύ για αυτό το κείμενο.