Όταν συνειδητοποίησα ότι ο γιός μου έχει διαφορετική νευρολογία από την τυπική και δεν ακολουθεί την τυπική ανάπτυξη, οι ειδικοί και πολλοί γονείς διαφορετικών παιδιών μου είπαν να θρηνήσω. Τρόμαξα. Έχοντας βιώσει τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων τρομοκρατήθηκα στην ιδέα τέτοιας θλίψης. Αυτή όμως είναι η καθεκηστκύια τάξη: ο γονιός πρέπει να θρηνήσει, να αποδεχτεί τον σταυρό που του έλαχε, και να γίνει ένας εφ’ όρου ζωής μάρτυρας.
Κοιτώντας τον γιό μου να εξερευνεί τον κόσμο, να χαμογελά και να ενθουσιάζεται με όλο του το κορμί όταν ο αέρας έκανε τα δέντρα να χορεύουν, αποφάσισα ότι αυτό δεν μπορεί να είναι το αφήγημα της ζωής μου, και φυσικά ούτε τις δικής του.
Το κίνημα neurodiversity, που μεταφράζεται στα ελληνικά ως κίνημα νευροδιαφορετικότητας, είναι η απάντηση των μη-τυπικών ανθρώπων τον 21ο αιώνα. Και όπως όλα τα νέα κινήματα είναι εντελώς παρεξηγημένο.
Ας δούμε το top 5 των πιο συχνών παρανοήσεων:
1. Μα είναι διαταραχή, το λέει και το όνομα!
H νευροδιαφορετικότητα είναι η ιδέα ότι οι νευρολογικές διαφορές (αυτισμός, ΔΕΠΥ, δυσλεξία, δυσπραξία κλπ) είναι το αποτέλεσμα μίας φυσιολογικής και φυσικής διακύμανσης του ανθρώπινου γονιδιώματος. Οι διαφορές αυτές είναι χρήσιμες στην ανθρωπότητα και οι νευροδιαφορετικοί δεν πρέπει να «θεραπεύονται». Αντίθετα, χρειάζονται απλά περισσότερη αποδοχή και κάποιες διευκολύνσεις (accommodations).
Σκέψου, φίλη αναγνώστρια, για μια στιγμή, ότι δεν υπάρχει «διαταραχή του αυτιστικού φάσματος» (μία παθολογική κατάσταση) απλά υπάρχουν νευρο-διαφορετικοί (μία βιο-κοινωνική φυλή).Και όλοι τους αποτελούν κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, μέρος του πλούτου και της περιπλοκότητας της ανθρώπινης φύσης. Όχι πια θρήνοι, δάκρυα και τελεταί Μπούκουρας!
2. Μπα; Καινούρια μόδα;
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες το ποσοστό νευροδιαφορετικών παιδιών είναι 20%(!!). 1 στα 5 παιδιά έχει κάποιου είδους διαφορετικότητα είτε αυτή λέγεται αυτισμός είτε ΔΕΠΥ, είτε δυσλεξία κλπ. Αν ακολουθήσουμε το ιατρικό/παθολογικό μοντέλο, θα έλεγε κανείς ότι έχουμε πανδημία.
Όλα τα στοιχεία που έχουμε προς το παρόν κάνουν λόγο για γενετική προδιάθεση. Μήπως άραγε οι διαφορετικότητα είναι χρήσιμη στο ανθρώπινο είδος; Ω, ναι! Μελετητές του Πανεπιστημίου του York ανακάλυψαν ότι ο αυτισμός μπορεί ακόμη και να έχει διαμορφώσει την ανθρώπινη εξέλιξη. Εκατό χιλιάδες χρόνια πριν, οι κοινωνίες δεν απέφευγαν τους αυτιστικούς, αντιθέτως τους είχαν δώσει εξέχοντα ρόλο ως ειδικούς για τις μοναδικές ικανότητές τους, επιτρέποντάς τους να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στις κοινωνίες τους.
Η δασκάλα του γιού μου την χρονιά που μας πέρασε, στα προνήπια, ήταν πεπεισμένη ότι παρόλο που ο λόγος του είναι πολύ πίσω, εντούτοις ο μικρός έχει δυνατότητες. Διάβασε για τον αυτισμό και τη δυνατότητα των αυτιστικών να βρίσκουν συνθέσεις και μοτίβα (patterns). ‘Έκανε λοιπόν ένα πείραμα. Του έδωσε ένα παζλ 40 κομματιών, ο μικρός το τελείωσε μέσα σε δευτερόλεπτα (χωρίς βοήθεια φυσικά). Του έδωσε ένα πάζλ 60 κομματιών, το τελείωσε μέσα σε 5 λεπτά. Πήγε στο τμήμα της πρώτης δημοτικού και βρήκε ένα παζλ 100 κομματιών, το τελείωσε σε λιγότερο από 10 λεπτά. Πήγε στην τρίτη δημοτικού πήρε ένα παζλ 200 κομματιών και φώναξε και την δασκάλα της τάξης για μια δεύτερη γνώμη. Τον παρακολούθησαν να φτιάχνει το παζλ προσπαθώντας να καταλάβουν ποια μεθοδολογία ακολουθεί. Μου ανακοίνωσαν ότι δεν κατάφεραν να καταλάβουν πως το έκανε, ήταν σαν να έβρισκε τα κομμάτια ενστικτωδώς. Όσο εύκολο είναι για έναν νευροτυπικό 4χρονο να βρει τις λέξεις και να φτιάξει προτάσεις.
3. Τώρα σοβαρά υποστηρίζεις ότι προσφέρουν στην κοινωνία;
“The world needs all kinds of minds”– Temple Grandin
Το 2015 ο Steve Silberman εξέδωσε το βιβλίο ορόσημο «Νευρο-φυλές». Όλα ξεκίνησαν όταν ο δημοσιογράφος διαπίστωσε ότι πολλά εξέχοντα μέλη της ελίτ της τεχνολογίας της Καλιφόρνιας στην Sillicon Valley, έχουν αυτιστικά παιδιά.
Τις τελευταίες δεκαετίες η ικανότητα ανταγωνισμού με βάση την καινοτομία έχει γίνει πιο σημαντική για πολλές εταιρείες. Η καινοτομία καλεί τις εταιρείες να προσθέσουν ποικιλία στο μείγμα – να συμπεριλάβουν άτομα και ιδέες από το “το περιθώριο” (the edge), όπως το έθεσε η SAP στο δελτίο τύπου ανακοινώνοντας το πρόγραμμά της προς αυτιστικούς υπαλλήλους.
Ίσως αν οι διευθύνσεις προσωπικού σταματούσαν τις παρωχημένες συνεντεύξεις προσπαθώντας να βρουν σώνει και ντε υπαλλήλους με προσωπικότητες τύπου πωλητή (επικοινωνιακές δεξιότητες, ομαδικότητα, ικανότητα δικτύωσης), ίσως βλέπαμε την επιτυχία και σε διαφορετικούς ανθρώπους.
4. Μα ο ΕΟΠΠΥ δίνει 67% αναπηρία, άρα;
Η αναπηρία είναι ένα περίπλοκο πράγμα. Συχνά, ορίζεται περισσότερο από τις προσδοκίες της κοινωνίας παρά από τις ατομικές συνθήκες. Ένα άτομο είναι «ανάπηρο» όταν το (κοινωνικό) περιβάλλον δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του. Ένα παράδειγμα: σε έναν κόσμο όπου οι ράμπες και οι ανελκυστήρες βρίσκονται παντού, ένας χρήστης αναπηρικών αμαξιδίων δεν είναι «ανάπηρος», επειδή μπορεί να έχει πρόσβαση σε όλα τα ίδια πράγματα με ένα άτομο που περπατά: σχολεία, θέσεις εργασίας, εστιατόρια κ.λπ. Η παροχή ίσων ευκαιριών δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τις διαφορές και τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας χρήστης του τροχού.
Ας το παρομοιάσουμε λίγο με την ιδέα της ποσόστωσης μιας και είμαστε φεμινίστριες (ένα μέσο εξομάλυνσης της κοινωνικής αδικίας μέχρι να αποκτήσουμε τις ίδιες ευκαιρίες).
Ο γιος μου δεν έχει τόσο ανεπτυγμένο λόγο όσο άλλα τα νευροτυπικά παιδιά της ηλικίας του. Έχει όμως πολύ πιο αναπτυγμένη γνώση και κατανόηση της μουσικής από τα παιδιά της ηλικίας του. Σύμφωνα με τη δασκάλα της μουσικής, αντιλαμβάνεται, παίζει και διαβάζει το πεντάγραμμο στα 4 χρόνια (1ος χρόνος μαθημάτων μουσικής) σαν νευροτυπικό παιδί 7-8 ετών (3ος χρόνος μαθημάτων μουσικής). Και δεν είναι ο μόνος. Παρ’όλα αυτά δεν συμπεριφερόμαστε στα νευροτυπικά 7χρονα σαν να έχουν «μουσική αναπηρία» ή «διαταραχή του μουσικού φάσματος».
Σύμφωνα με την ίδια δασκάλα μουσικής, τα μαθήματα μουσικής με αυτιστικά παιδιά είναι πολύ πιο εύκολα για την ίδια από τα μαθήματα με νευροτυπικά παιδιά.
5. Δηλαδή τι θες να πάνε σε κανονικό σχολείο; Αφού κρατάνε πίσω την τάξη
Και πάμε στο αγαπημένο μας κομμάτι, την εκπαίδευση.
Και εδώ θα μου επιτρέψετε να φύγω από τα πλαίσια της νευροδιαφορετικότητας και από τα χωροταξικά σύνορα συγκεκριμένων χωρών και να αναφερθώ σε ένα γενικότερο παγκόσμιο φαινόμενο: Η τυποποιημένη εκπαίδευση όπως έχει διαμορφωθεί παγκοσμίως δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των παιδιών γενικότερα.
Όπως αναλύει ο Sir Ken Robinson στην ομιλία του στο TED (η οποία παρεμπιπτόντως είναι η ομιλία με τα περισσότερα views ever) το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα είναι προϊόν της βιομηχανικής επανάστασης και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του 21ου αιώνα για δημιουργικότητα και καινοτομία. Η μόνη λύση είναι η ριζοσπαστική επανεξέταση των σχολικών συστημάτων, για την καλλιέργεια της δημιουργικότητας και την αναγνώριση πολλαπλών τύπων νοημοσύνης. Όλα τα άλλα είναι χανζαπλάστ σε σπασμένο πόδι. Η ομιλία έλαβε χώρα το 2006. 10 χρόνια μετά και αφού τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει ο ίδιος εξέδωσε και το βιβλίο “Creative schools: The Grassroots Revolution That’s Transforming Education ”. Αυτό το βιβλίο έβαλε σε σειρά αυτά που ένιωθα ότι μου έλειπαν από την ανάπτυξή μου ως παιδί και συνεχίζουν να λείπουν από το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο μετάσχει ο διαφορετικός γιος μου:
- «Η τυποποιημένη εκπαίδευση έχει σχεδιαστεί για να επεξεργάζεται ανθρώπους σύμφωνα με συγκεκριμένες αντιλήψεις για το τι είναι ταλέντο και ποιες είναι οι οικονομικές ανάγκες της κοινωνίας και παράγει νικητές και ηττημένους με αυτούς τους όρους.»
- «Η επικοινωνία δεν αφορά μόνο λέξεις και αριθμούς. Ορισμένες σκέψεις δεν μπορούν να εκφραστούν σωστά με αυτούς τους τρόπους. Σκεφτόμαστε επίσης σε ήχους και εικόνες, σε κίνηση και χειρονομία, που δημιουργεί τις ικανότητές μας για μουσική, εικαστικές τέχνες, χορό και θέατρο σε όλες τις παραλλαγές τους. Οι τέχνες αφορούν τις ιδιότητες των ανθρώπινων εμπειριών. Μέσω της μουσικής, του χορού, των εικαστικών τεχνών, του δράματος και των υπόλοιπων, δίνουμε φόρμα στα συναισθήματα και τις σκέψεις μας για τον εαυτό μας και πώς βιώνουμε τον κόσμο γύρω μας. Η εκμάθηση των τεχνών είναι απαραίτητη για την πνευματική ανάπτυξη. Ποιο σχολείο όμως δίνει την ίδια βάση στις τέχνες όσο και στην γλώσσα και τα μαθηματικά;»
- «Η εκπαίδευση των παιδιών ανά ηλικιακή ομάδα προϋποθέτει ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουν κοινό είναι η ημερομηνία κατασκευής τους.»
Τα παραπάνω παραδείγματα αναφέρονται σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Φανταστείτε την εμπειρία ενός νευροδιαφορετικού παιδιού στο παρόν εκπαιδευτικό σύστημα. Ξεκινώντας με βάση τη λογική question everything you know, βρήκα κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες μορφές εκπαίδευσης, δυστυχώς όλες ιδιωτικές ή παράνομες:
- Unschooling: μια μορφή μάθησης που υποστηρίζει τις δραστηριότητες που επιλέγονται από τους μαθητές ως βασικό μέσο μάθησης. Οι μαθητές μαθαίνουν μέσα από τις εμπειρίες τους στη φυσική ζωή, όπως παιχνίδι, ευθύνες στο σπίτι, προσωπικά ενδιαφέροντα και περιέργεια, πρακτική άσκηση και εργασιακή εμπειρία, ταξίδια, βιβλία, μαθήματα επιλογής, μέντορες και κοινωνική αλληλεπίδραση.
- World schooling: αναφέρεται στους digital nomads και τα παιδιά τους.
- Τo σχολείο Summerhill: Ιδρύθηκε το 1921 από τον Alexander Sutherland Neill με την πεποίθηση ότι το σχολείο πρέπει να φτιαχτεί για να ταιριάζει στο παιδί, αντί για το αντίστροφο. Λειτουργεί ως δημοκρατική κοινότητα. η λειτουργία του σχολείου πραγματοποιείται στις σχολικές συναντήσεις, στις οποίες μπορεί να παρευρεθεί οποιοσδήποτε, προσωπικό ή μαθητής, και στις οποίες όλοι έχουν την ίδια ψήφο. Αυτές οι συναντήσεις χρησιμεύουν τόσο ως νομοθετικό όσο και ως δικαστικό όργανο. Τα μέλη της κοινότητας είναι ελεύθερα να κάνουν ό, τι θέλουν, εφόσον οι ενέργειές τους δεν προκαλούν βλάβη σε άλλους, σύμφωνα με την αρχή του Neill «Ελευθερία, όχι Άδεια». Αυτό επεκτείνεται στην ελευθερία των μαθητών να επιλέγουν ποια μαθήματα (if any) παρακολουθούν.
- Τα σχολεία Waldorf: που ανάγουν την τέχνη σε ίσης σημασίας με τα μαθηματικά. Ένα από τα πιο παράξενα στοιχεία αυτών των σχολείων είναι ότι δεν χρησιμοποιούν σχολικά εγχειρίδια, κάθε μαθητής γράφει το δικό του εγχειρίδιο που περιλαμβάνει τις πληροφορίες που τον ενδιέφεραν περισσότερο.
Και δώρο το νούμερο 6
Δεν νοείται άρθρο για νευροδιαφορετικούς χωρίς το lifestyle κομμάτι με τους stars J:
AD(H)D:
–Michael Phelps
–Solange Knowles
–Will Smith
Αυτιστικοί:
–Hanna Gadsby (ναι, η Nanette)
–Dan Aykroyd
–Courtney Love
–Anthony Hopkins
Δυσλεκτικοί:
–Jamie Oliver
–Richard Branson
–Stephen Spielberg
–Whoopi Goldberg
–Kiera Knightley
Δυσπρακτικοί:
–Daniel Radcliffe
–Cara Delevigne
–Florence Welch
Διπολικοί:
–Catherine Zeta-Jones
–Carrie Fisher
–Kurt Cobain (also ADΗD)
Και για περαιτέρω διάβασμα ή ακρόαση (ανάλογα αν προτιμάτε την οπτική ή την ακουστική μέθοδο):
Differently Wired: Raising an Exceptional Child in a Conventional World
Neurodiversity as a Competitive Advantage
Creative Schools: The Grassroots Revolution That’s Transforming Education
https://www.facebook.com/groups/AUTISMOS.MA8E.TI.EINAI/
https://www.facebook.com/groups/autisminclusivity/
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συγχαρητήρια για την προσπάθειά σου και την ενημέρωση που προσφέρεις! Είναι πολύ σημαντικό που τα γράφεις έχοντας αυτή την εμπειρία. Κάθε παιδί θα σε ήθελε για μητέρα του.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Ελπίζω μια μέρα η διαφορετικότητα να είναι ευπρόσδεκτη στην κοινωνία μας. Αχνοφαίνεται μια ελπίδα.
AllesGoed, τεράστιο respect και αγάπη! Είσαι απο τις σχολιάστριες που πάντα παρακολουθούσα για τα πολύ ενδιαφέροντα και τεκμηριωμένα σχόλιά τους (με μεγάλο ενδιαφέρον είχα διαβάσει το σχόλιό σου για το ageism και ableism). Περίμενα αυτό το άρθρο για τη νευροδιαφορετικότητα με ανυπομονησία. Το παιδί σου είναι πολύ τυχερό που σ’ έχει μητέρα και εσύ είσαι μια πολύ γενναία, μια πολύ φωτεινή και αισιόδοξη ύπαρξη. Η υποστήριξη τέτοιων χαρισματικών παιδιών είναι πράγματι μια επώδυνη διαδικασία που περνά μέσα από τις συμπληγάδες ενός πεπαλαιωμένου εκπαιδευτικού συστήματος. Στον Καναδά τα παιδιά αυτά, αφού υποβληθούν σε μια σειρά ειδικών εξετάσεων, χαρακτηρίζονται ουκ ολίγες φορές… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω συγκινηθεί πολύ από την τόση θερμή υποδοχή στην νευροδιαφορετικότητα. Δυσκολεύομαι να βρω τα λόγια πλέον. Μόνο να πω ότι ανθρωποι σαν και εσάς κάνουν τον κόσμο καλύτερο για όλους.
Σε θαυμάζω και συμφωνώ σε όλα!
Έχουν επικρατήσει οι μέσοι όροι και η ισοπέδωση…
Στις υπέροχες κατανομές διαφορετικότητας των ανθρώπων, δεν μπαίνουν όρια και ταμπέλες!
Μέσα σε δύο προτάσεις συμπύκνωσες το νόημα και τον αγώνα των νευροδιαφορετικων! ❤
❤ στην πραγματικότητα όλοι ξεχωριστοί είμαστε, σε όλα!
Ο γιος σου είναι πολύ τυχερός που σε έχει μητέρα, είσαι καταπληκτική!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Οφείλω να πω όμως με κάθε ειλικρινά ότι ως μητέρα ειμαι μέτρια. Απλά δεν έχω την άνεση να ειμαι χαλαρή. Πιστεύω ακράδαντα στους νευρο-διαφορετικους. Δες τι έχει καταφέρει η μικρή Γκρέτα (ασπεργκερακι, δικό μας παιδι).
Αν υπήρχει χρονομηχανή εγώ θα ερχόμουν να αυτο-υιοθετηθώ και θα βολευόμουν με αυτό που εσύ ονομάζεις “μετριότητά”.
Η allesgoed είναι απ’τις πιο αγαπημένες μου σχολιάστριες…εν μέρει για την πολύ αναζωογονητική της προσέγγιση στη μητρότητα❤
Ήθελα μόνο να πω(χωρίς να είμαι μητέρα) ότι για μας που διαβάζουμε πολλά βιβλία και βλέπουμε πολλές σειρές, εδώ και χρόνια έχει περάσει το μνμ στην ποπ κουλτούρα ότι ένα atypical παιδί είναι άξιο προσοχής κι εν δυνάμει genius…αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι ένα παιδί που αξίζει να αγαπηθεί και σίγουρα όχι να το λυπούνται..στέλνω τεράστια αγκαλιά, allesoed, είσαι καταπληκτική😘
Στέλνω καρδούλες και αγκαλιές! Atypical is not a failed version of normal!
Ως νευροδιαφορετικό Κολιμπρί σε ευχαριστώ πολύ πολύ για αυτό το άρθρο allesgoed!!
❤️🙏
Κολίμπρι μου, χαίρομαι τόσο πολύ που το αμπά έδωσε χώρο και για μας και σε αυτή τη γωνιά του ίντερνετ!
Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες αλλά πολύ πιο ενδιαφέρουσα είναι η οπτική και ο τρόπος που διαβάζεις την κατάσταση. Πραγματικά είναι πολύ τυχερό το παιδί σου! Εδώ να σημειώσω ότι έχουμε και την πρώτη απόπειρα δημιουργίας Waldorf στην Ελλάδα. Είναι το σχολείο “Τριανέμι” και αυτή είναι η ιστοσελίδα του: http://www.trianemi.edu.gr/ Προς το παρόν έχει μόνο νηπιαγωγείο και δημοτικό. Έτυχε να το ξέρω γιατί γνωρίζω ένα παιδί που δουλεύει εκεί (απόφοιτος κι αυτός του ίδιου συστήματος αλλά στην Γερμανία), πολύ ξεχωριστός χαρακτήρας και είναι από αυτούς που έχουν τρέξει πάρα μα πάρα πολύ και για αρκετά χρόνια για να στήσουν αυτό το ξεχωριστό… Διαβάστε περισσότερα »
Άχ τι όμορφα σχολεία τα waldorf! Μυρίζουν νερομπογιες και αποξηραμένα λουλούδια. Κάποια στιγμή είχα απηυδησει με το Ολλανδικό και διεθνές ολλανδικό σύστημα (τρελό segregation, το 25% των ολλανδακιων πάνε σε ειδικό Σχολείο και τα διεθνή θέλουν να πουλήσεις το νεφρό σου για να σου επιτρέψουν την προσβαση). Και εβαλα τη μαμα μου να ψαξει τα εναλλακτικα σχολεια της Αθήνας και βρήκε το τριανεμι που έχει μάλιστα και δίγλωσσο νηπιαγωγείο.
Παιδαγωγικη αυτονομια ονομαζεται και τη διεκδικουμε για ολα τα παιδια , ανεξαρτητως οικονομικης δυνατοτητας, συσπειρωνοντας γονεις και παιδαγωγους στο πανελλαδικο σωματειο ΣυνΠαιδεία https://www.educationplus.gr/
Απλά βρε παιδιά δεν είναι όλα τα αυτιστικό παιδιά διάνοιες με θαυμαστό μυαλό και εντυπωσιακές ικανότητες… Δυστυχώς πολλά είναι απλά μη λειτουργικά, μειωμένης νοητικότητας και το μεγάλωμα τους σε μία χώρα σαν την Ελλάδα είναι όντως σταυρός για οσιομάρτυρες….φανταζομαι έχετε δει τη σελίδα ή ζωή μου με το Γιάννη? Αν όχι ρίξτε μια ματιά έχει τεράστιο ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με τους αυτιστικούς: “There is no high-functioning or low functioning autism. Those ideas came from eugenics. Call it what it is: producing capitalistic value or not. Now you are adressing the way society values human life, not creating a false dichotomy that devalues it further”. Παμε να δούμε δύο μη-ομιλούντες αυτιστικούς με διάγνωση «αυτισμού χαμηλής λειτουργικότητας»¨ • Ο Tito Rajarshi Mukhopadhyay έγραψε βιβλίο ( https://www.amazon.com/Mind-Tree-Miraculous-Breaks-Silence/dp/1611450020 ) • Η Peri της σελίδας Not a rain girl είπε τις πρώτες της λέξεις στην ηλικία των 10 ετών και τώρα βοηθά γονείς να καταλάβουν καλύτερα τα αυτιστικά μη-ομιλούντα παιδιά τους. Κανένα από… Διαβάστε περισσότερα »
Ενω έχεις δίκιο θεωρώ ότι αυτή η απάντηση δεν προσφέρει κάτι στη συζήτηση. Το ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που το να μεγαλώνεις ένα αυτιστικό παιδί είναι πρακτικά πολύ δύσκολο ισχύει, αλλά αυτή είναι η πλευρά που αναμασαται έτσι κι αλλιώς. Ο μέσος Έλληνας φτηνει τον κόρφο του να μην του τύχει ακριβώς επειδή δεν έχει καμία ιδέα και δεν θέλει να μάθει (ακόμα κι όταν το ίδιο του το παιδί είναι αυτιστικό). Θεωρεί ότι ο αυτισμός είναι κάτι κακό και μακριά από μας. Το κείμενο προσπαθεί να εξηγήσει ότι δεν υπάρχει μόνο η δύσκολη περίπτωση όπου το παιδί δεν έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Γατί μου, αν με ρωτούσες πριν 6 μήνες θα έλεγα ότι δεν ενδέχεται να έχουμε κοινωνικό-οικονομικές αλλαγές που θα συμπεριλαμβανουν τους νευροδιαφορετικούς τα επόμενα 20 χρόνια. Τώρα ομως έχω την αίσθηση οτι ο κωρονοιός θα φέρει αλλαγές στο υπάρχον σύστημα. It’s your time to shine!
Same here. 🙂
(Εντάξει, υπάρχουν κι άλλοι, δεν είμαι μόνη μου 🙂 )
Καλήσπερα σε αυτή τη πολύ όμορφη κοινότητα!
Είναι το πρώτο μου σχόλιο,παρόλο που διάβαζω την Αμπα από τα 20 μου.
Χαίρομαι πολύ με αυτό το άρθρο. Η αλήθεια είναι πως πέριμενα με ανυπομονησία να γραφτεί ένα τέτοιο άρθρο. Στα 24 λίγο πριν μπώ στα 25 διαγνώστηκα ότι είμαι στο Φάσμα του Αυτισμού. Με άγγιξε πλ αυτό το κείμενο <3
Μακάρι κ οι γόνεις μου να ήταν τόσο υποστηρικτικοί, αντιθέτως ήταν και είναι οι γνωστοί επικριτικοί γονείς που μανιοδώς ήθελαν όσο ήμουν παιδί να μοιάσω στα άλλα κοριτσάκια :Ρ .
Συγχαρητήρια @ allesgoed!
Δεν ξερεις τι χαρα εκανε η κορη μου μου που δεν καθόταν με κανεναν αλλο διπλα της ατην ταξη, που ατο διάλειμμα δεν τρεχαμε πανω κατω,που δεν κανανε προσευχη κ.α. Σε καταλαβαινω απολυτα…περιγραφεις κ το δικο μου παιδι ταυτόχρονα. Ευχομαι να πανε ολα καλα γατι μου!
Καταπληκτική δουλειά! Συγχαρητήρια για το παιδί σου, να τον χαιρεσαι. Η κοινωνία έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από ανθρώπους που σκέφτονται και επεξεργάζονται διαφορετικά τον κόσμο. Είδαμε τι αποτέλεσμα έχει το ‘καλούπι’ της ‘κανονικότητας’ στην κοινωνία – μπαρμπούτσαλα, για να μήν πώ τα χειρότερα. Δεν ξέρω αν έχεις δείς την σειρά Atypical στο Νετφλιξ (αν υπάρχει στην Ελλάδα) έχω δει 1-2 επεισόδια και μου έκανε θετική εντύπωση. Επίσης, για όποιον ενδιαφέρεται, η κωμικός Amy Schumer έχει μιλήσει πολύ ανοιχτά για τον σύζυγό της που έχει σύνδρομο Asbergers σε συνεντεύξεις αλλά και στο πλαίσιο του τελευταίου της stand-up, ‘Growing’, όπου αναφέρει οτι… Διαβάστε περισσότερα »
Το atypical είναι εξαιρετικό και, μετά οι παρότρυνση της αυτιστικης κοινότητας, στον δεύτερο κύκλο συμπεριέλαβαν και πολλούς αυτιστικους ηθοποιούς.
Το growing δεν το έχω παρακολουθήσει,σε ευχαριστώ για το tip!
❤
Τέλεια, πρέπει να το δώ λοιπόν! Ναι, το συγκεκριμένο stand-up show της Schumer είναι αρκετά διαφορετικό από την προηγούμενη δουλειά της, προσωπικά δεν γέλασα όσο συνήθως αλλά με τράβηξε και μου έκανε εντύπωση το πόσο ανοιχτά μίλησε για τη ζωή της και για τη σχέση της. Και μου άρεσε ιδιαίτερα η αναφορά στα στοιχεία του Asbergers που αγαπά στον άνδρα της.
Υπέροχο αυτό το άρθρο! Την έχω ξεχωρίσει την allesgoed από το φόρουμ γιατί ασχολούμαι με παιδιά και είχα διαβασει όλα τους τα σχόλια και τις μαρτυρίες στο” μεγαλώνοντας διαφορετικά παιδιά” μονορούφι. Το Τριανέμι είναι πράγματι υπέροχο σχολείο, πάει ο γιος μιας φίλης μου και μου έχει πει πως το παιδί άλλαξε ριζικά(προς το καλύτερο)από τότε που τον πήγε εκεί, ανοίχτηκε, σταμάτησε να ντρέπεται,έχει αρχίσει να παίζει βιολί και πολλά άλλα! Υπάρχουν κι άλλοι (λίγοι βέβαια) παιδικοί σταθμοί που ακολουθούν άλλου τύπου εκπαίδευση, παιχνίδια στη φύση κυρίως και μοντεσσοριανές μεθόδους. Το κακό είναι πως απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό(είναι ΠΑΝάκριβα). Ήθελα επίσης… Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά του αύριο δεν θα έχουν ταμπού!
Και εγώ το πιστεύω. Ειδικά αν όλοι όσοι ασχολούνται με παιδιά έχουν τόση περιέργεια και ανοικτά μυαλά όσο εσύ ηλεκτρόνιο!
Σε ευχαριστώ!
Τα αγαπάω τόσο πολύ, είναι το μέλλον.
Είναι όλα μικρά θαύματα, το πρόβλημα είναι η κοινωνία και, πολλές φορές, οι γονείς.
Δυστυχώς..
Μου είχαν προτείνει εμένα τότε που ήταν ακόμα στα πολλά τρεχάματα με τη χαρτούρα αλλά δε μπορούσα να ακολουθήσω το εκπαιδευτικό πρόγραμμα γιατί και το σχολείο όπου εργαζόμουν ήταν μακριά από το σπίτι μου και το μέρος όπου έκαναν μαθήματα ήταν στην άλλη άκρη της Αθήνας από το σχολείο που δούλευα και από το σπίτι που μένω, και δεν ήξερα τι να κάνω με το σκυλί και χρειαζόταν να κάνω και δεύτερη δουλειά μετά το σχολείο (ήταν όλα εναντίον). Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι αν είχα βρει τρόπο να το κάνω μπορεί να μην είχα φύγει από την εκπαίδευση ποτέ.… Διαβάστε περισσότερα »
@alethiometer είσαι δασκάλα;;
Είμαι των τεχνών (οκ, και των γραμμάτων 🙂 )
Εξ επιλογής σε σχολείο έχω εργαστεί μόνο με την καλλιτεχνική μου ειδικότητα.
Θα ηταν κομβικης σημασιας κινηση η θεσμοθετηση της αποκλισης απο το αναλυτικο προγραμμα του υπουργειου για καθε νεο σχολειο. Παιδαγωγικη αυτονομια ονομαζεται και τη διεκδικουμε για ολα τα παιδια , ανεξαρτητως οικονομικης δυνατοτητας, συσπειρωνοντας γονεις και παιδαγωγους στο πανελλαδικο σωματειο ΣυνΠαιδεία https://www.educationplus.gr/