‘The Rational Dress Society’ γιατί οι γυναίκες πρέπει να διεκδικήσουν μέχρι και την αναπνοή

Mέσα σ’όλα τα συναρπαστικά πράγματα που συνέβησαν τον 19ο αιώνα, έχουμε και την ίδρυση της οργάνωσης ‘ The Rational Dress Society’ που έχει ενδεχομένως το πιο κυριολεκτικό όνομα στην ιστορία όλων των οργανώσεων.

Ιδρύθηκε το 1881 στο Λονδίνο με στόχο το εξής ρηξικέλευθο: τον επανασχεδιασμό των γυναικείων ρούχων κι εσωρούχων έτσι ώστε να μην αλλάζουν θέση τα όργανα απ’το σφίξιμο, να μην λιποθυμούν οι γυναίκες απ’τη στενότητά τους και να επιτυγχάνεται χωρίς επιπλοκές η διαδικασία της αναπνοής. Συνηθισμένα οράματα υστερικών φεμινιστριών.

Θα ξεκινήσω την ιστορία από την αναφορά σε μία κυρία ονόματι Amelia Bloomer. Η Αmelia Bloomer, γεννηθείσα το 1818, έκανε τους κυρίους της εποχής της να ρίξουν το ημίψηλο απ’την ανατριχίλα όταν έγραψε στο φεμινιστικό περιοδικό ‘Τhe Lily’ ένα κείμενο στο οποίο υποστήριζε την πιθανότητα να κανονικοποιηθεί η χρήση ενός φουσκωτού παντελονιού που μοιάζει με φούστα για λόγους πρακτικότητας.

Ήταν τόσο ριζοσπαστική η πρότασή της που τα ενδύματα αυτά ονομάστηκαν ‘Bloomers’ απ’τ’όνομά της και οι χρήστριές τους ονομάστηκαν ‘Bloomerites’ (είναι λίγο αστείο αν σκεφτείτε ότι η χρήση της φούστας πάνω απ’το φαρδύ παντελόνι όντως μοιάζει λίγο με λουλούδι-bloom).

Κάπου εκεί τριγύρω, απ’τη μέση του 19ου και μετά, οι γυναίκες κουράζονται μες στην ακινησία τους κι αρχίζουν να διεκδικούν δυνατότητα κίνησης και μετακίνησης με αποτέλεσμα την άνθιση οργανώσεων όπως το ‘Τhe Rational Dress Society’ το 1881 και το ‘Lady Cyclists’ Association’, ιδρυθέν εν έτει 1892, με στόχο την υποστήριξη των επαναστατριών που ήθελα να κάνουν ποδήλατο με άνετα ρούχα (να το θυμάστε αυτό όσες πάτε στις ποδηλατικές συναντήσεις του Α,ΜΠΑ, έχουν περάσει μόλις 128 χρόνια από τότε που υπήρχε ανάγκη για διεκδίκηση στην άθληση, ένα φτέρνισμα σε ιστορικό χρόνο).

Το ‘The Rational Dress Society’ είχε τα εξής 5 αιτήματα απέναντι στα νέα δημιουργήματα που θα έντυναν γυναικεία σώματα:

1)Ελευθερία κίνησης

2)Απουσία πίεσης σε κάθε σημείο του κορμιού.

3)Να υπάρχει τόσο βάρος στο ρούχο όσο είναι απαραίτητο για να είναι ζεστό. Τόσο το βάρος όσο και η ζεστασιά πρέπει να είναι ισοκατανεμημένα.

4)Η χάρη και η ομορφιά πρέπει να συνδυάζονται με την άνεση και την ευκολία στην κίνηση.

5) Να μην απομακρύνονται εμφανώς αισθητικά από τις συνήθεις ενδυμασίες της εποχής (τις φαντάζομαι όλες μαζί να καταλήγουν στο 5 για να μην τις πουν υπερβολικές αλλά αυτό είναι ξεκάθαρα σημείωση συγγραφέα).

Ένας στόχος της οργάνωσης ήταν ο εξής: να μην ζυγίζουν τα γυναικεία εσώρουχα πάνω από 3 κιλά τη στιγμή που το 1850 τα γυναικεία εσώρουχα των κυριών της υψηλής κοινωνίας ζύγιζαν μέχρι 6. Είναι εμφανές ότι ο φεμινισμός δεν λαμβάνει υπόψιν τη γυναικεία φύση καθότι πάνω στην ορμή των ιδεών τους δεν σκέφτηκαν πόσο θα χαίρονται οι γυναίκες που βγάζουν τα εξάκιλα εσώρουχα όταν ζυγίζονται. Πάμε παρακάτω.

Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια μεταβατική περίοδο και το γράφω με την πιο κυριολεκτική έννοια της λέξης. Σε λίγο η ανθρωπότητα θα κλονιστεί συθέμελα από δύο Παγκοσμίους Πολέμους, σε λίγο θα γίνει το Ολοκαύτωμα, είμαστε μόλις στον απόηχο της Βιομηχανικής Επανάστασης που αλλάζει ολότελα τον τρόπο συσχέτισης των φύλων μεταξύ τους και αλληλεπίδρασής τους με την κοινωνία, σε λίγο η Ευρώπη θα διαλυθεί από βόμβες και μέσα σ’όλο αυτό το επικείμενο, οι γυναίκες επιδιώκουν ν’αναπνεύσουν ελεύθερα χωρίς σφιχτοδεμένους κορσέδες την στιγμή που τεχνολογικά είμαστε στο σημείο που κοντεύουμε να εφεύρουμε την τηλεόραση.

Χαζεύοντας την ιστορία των εσωρούχων βλέπουμε πολύ περισσότερα πράγματα από κομμάτια υφάσματος που προστατεύουν τα όργανα ή συμβάλλουν στην καθαριότητα ή κρατούν το στήθος όρθιο. Τα εσώρουχα, όπως όλα τα πράγματα της καθημερινότητας, έχουν διάσταση πολιτική. Υπονοούν ελευθερίες κι εξηγούν καθαρά περιορισμούς. Επικοινωνούν άμεσα με την θρησκεία και τις ιδέες της για το ηθικό φορτίο του σώματος, ταυτόχρονα συζητούν ανοιχτά με την ηθική και τις επιταγές της. Τα εσώρουχα, οι κορσέδες, τα σουτιέν και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις τους μπορούν να δείξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη γυναίκα μια κοινωνία. Με αυτή τη σκέψη στο νου, το κάψιμο του σουτιέν ως συμβολική πράξη αποκτά ένα βάθος αλλιώτικο.

Τίποτα από ό,τι συμβαίνει σήμερα δεν έτυχε και τίποτα δεν εννοείται. Κάθε γυναίκα σήμερα που ποστάρει ‘free the nipple’ στο insta επικοινωνεί ίσως εν αγνοία της με το παρελθόν, είναι ζωντανό κομμάτι μιας πορείας προς την αναζήτηση της ελευθερίας της κίνησης του γυναικείου σώματος. Βαρύγδουπο, θα μου πείτε, και καταλαβαίνω το γιατί ωστόσο η δική μου σκέψη είναι ότι το να είναι trending το hashtag ‘free the nipple’ είναι μεταγενέστερη δικαίωση αγώνων που δόθηκαν μια κοφτή ανάσα πριν.

Οργανώσεις όπως το ‘Τhe Rational Dress Society΄ φύτρωσαν σ’όλη την Ευρώπη και η κεντρική ιδέα επηρέασε την ιστορία με πλείστους τρόπους που δεν χωράνε σ’ένα κειμενάκι ημιψυχαγωγικού χαρακτήρα. Θέλω μόνο να πω ότι αυτή η ιδέα της απελευθέρωσης της κίνησης μη φανταστείτε ότι ήταν καμιά βρετανική παρθενογένεση. Αυτή είναι μια μεγάλη, τεράστια συζήτηση που θ’ανοίξουμε και στο Α,ΜΠΑ σύντομα. Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα επ’αυτού ρίξτε μια ματιά εδώ .

Στο παρακάτω βιντεάκι, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε μια σύντομη ιστορία των εσωρούχων. Στο 0:56 γίνεται αναφορά στο ‘tighlacing’, το σφιχτό δέσιμο του κορσέ και τις αρνητικές επιπτώσεις του στο σώμα.

Μιας που είστε ακόμη εδώ, κάντε κι ένα follow το Α,ΜΠΑ στο insta, θελουμε πολυπλατφορμική υποστήριξη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News